TELEVİZYON ALANINDA YAŞLI EV KADINLARININ KÜLTÜREL TÜKETİM PRATİKLERİ

Year 2017, , 387 - 398, 26.07.2017

Özgür Arun , Mert Ersözlü , Abdullah Koçak

https://doi.org/10.18094/josc.315237

Abstract

Televizyon alanındaki
araştırmaların Türkiye literatüründe klasik iletişim araştırmaları etrafında
toplandığı ve sosyolojik olarak sınırlı düzeyde ele alındığı görülmektedir. Bu
araştırmada televizyon, etki ve alımlama araştırmaları dışında bir kültürel tüketim
alanı olarak, Bourdieucü perspektifle ele alınmıştır. Bu kavramsallaştırmadan
hareketle ev kadınlarının kültürel tüketim pratikleri anlaşılmaya
çalışılmıştır. Araştırma Hatay’da yaşayan 55 yaş ve üzeri 100 yaşlı ev kadını
ile yüz yüze görüşülerek gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların kültürel tüketim
pratikleri, yaş, gelir, eğitim düzeyi, günlük televizyon izleme süresi
değişkenleri göz önünde bulundurularak analiz edilmiştir. Yapılan analizler
sonucunda, yaşlı kadınların %56’sının tekçil ve %18’inin hepçil kültürel
tüketimleri varken %26’sı ise televizyon alanında pasif oldukları tespit
edilmiştir. Bu bulgular, televizyon alanında üç grubun görünür olduğunu ortaya
koymaktadır; pasifler, tekçiller ve hepçiller. Hepçil tüketim sadece seçkin
beğenileri olanların tekelindedir. Yaşlı kadınların arasında popüler
beğenilerin, seçkin ve sıradan beğenilere göre daha seyrek tüketimi, yatayda
gerçekleşen ayrımın olduğuna dair ipuçları sunmaktadır. 

Keywords

Ev kadınları, televizyon, Bourdieu, kültürel tüketim, yaşlılık

References

• Arun, Ö. (2013a). Rafine Beğeniler Ya Da Sıradan Hazlar? Türkiye’de Beğeninin, Ortamın Ve Tüketimin Analizine İlişkin Bir Model, Kültür ve İletişim, 16(2), 45-72.
• Arun, Ö. (2013b). Ageing in Turkey: The Peter Pan Syndrome? İçinde J. Troisi & H. J. von Kondratowitz (Eds), Ageing in the Mediterranean. London: Policy Press. ss.301-328.
• Arun, Ö. (2014). İnce zevkler - olağan beğeniler: Çağdaş Türkiye’de Kültürel Eşitsizliğin Yansımaları. Cogito, 76, 167-191.
• Arun, Ö. (2015). ‘Kültürel Hepçiller: Ne Seçkin Ne Sıradan, Sadece Olağan! Türkiye Televizyonunda İzleyici Beğenilerinin Analizi’, Toplum ve Bilim,133, 247-277.
• Arun, Ö., & Elmas, Ç., (2016). Yaşlılıkta Ayrım: Çağdaş Türkiye’de Yerel Yönetimleri Bekleyen Zorluklar. Sosyoloji Dergisi, 36(2), 351-372.
• Bayraktutan, G. & Binark, M. (2013). Ayın Karanlık Yüzü: Medya Ve Etik. Kalkedon, İstanbul. Bourdieu, P. (1984). Distinction: A Social Critique of the Judgement of Taste, Cambridge: Harvard University Press.
• Chan, T. W. & Goldthorpe, J. H., (2007). Social Stratification And Cultural Consuption: Music İn England. European Social Review, 23(1), 1-19.
• Chan, T. & W., Goldthorpe, J. H., (2010). Social Status And Cultural Consumption. Cambridge University Press, 1-28. Çaplı, B. & Dündar, C. (1995). 80’den 2000’lere Televizyon, Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi: Yüzyıl Biterken, 15, 1376-1386.
• Çelenk, S. (2005). Televizyon Temsil Kültür:1990’lı Yıllarda Sosyo-Kültürel İklim Ve Televizyon İçerikleri. Ütopya, Ankara.
• Freidman, S., Savege, M., Hanquiet, L., & Miles, A. (2015). Cultural Sociology And New Forms Of Distinction, Poetics, 53,1-8.
• İlic, D. T. (2015). Pierre Bourdieu Ve Televizyon Alanı: Türkiye'deki Anaakım Televizyon Haberciliğinde Bir Saha Araştırması. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 8(4), 321-340
• İnal, A. (2001). Televizyon, Tür Ve Temsil. Yıllık 1999 (sinema ve televizyon özel sayısı). 255-286. Ankara: Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi.
• Kejanlıoğlu, B. (1998). Türkiye’de Yayıncılık Politikası: Ekonomik Ve Siyasal Boyutlarıyla Türkiye’de Radyo Ve Televizyon Yayıncılığı (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Koçak, A., & Terkan, B. (2010). Medya ve Yaşlılar: Yaşlıların Medya İzleme Davranışları ve Motivasyonları. Çizgi Kitabevi, Konya.
• Misci Kip, S. (2013). Türk Televizyon İzleyicisi Kültürel Omnivor Mu? Türkiye’deki Televizyon İzleyici Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Global Media Journal: Turkish Edition, 4(7), 156-169.
• Özçetin, B. (2010). Kullanımlar Ve Doyumlardan İzlerkitle Sosyolojisine: Türkiye’de İzlerkitle Çalışmaları. İletişim Araştırmaları, 8(2):9-37.