EYTPE TEZLİ VE TEZSİZ YÜKSEK LİSANS PROGRAMLARINDA AÇILAN DERSLERİN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ

Year 2014, Volume: 15 Issue: 1, 15 - 34, 01.01.2014

İbrahim Hakan Karataş

Abstract

Bu araştırmada Türkiye’de üniversitelerin açtığı eğitim yönetimi, teftişi, planlaması ve ekonomisi EYTPE tezli ve tezsiz YL programları, sunulan dersler açısından karşılaştırmalı olarak analiz edilmektedir. Araştırmanın amacı, uygulamacı eğitim ve okul yöneticisi yetiştirmek üzere açılan tezsiz YL programlarının, akademisyen yetiştirmek üzere açılan tezli YL programlarından farklı yönlerini belirlemek ve böylece uygulamacı eğitim ve okul yöneticisi yetiştirme konusunda üniversitelerin yaklaşımlarını açığa çıkarmaktır. Bu amaçla 12 üniversitenin EYTPE alanında açtıkları tezli ve tezsiz YL programlarında sundukları dersler karşılaştırmalı olarak analiz edilmiştir. Doküman inceleme yöntemiyle yapılan araştırma sonucunda 1 EYTPE tezli ve tezsiz YL programlarında sunulan derslerin büyük oranda aynı olduğu, 2 derslerin uygulamacı eğitim ve okul yöneticilerinin ihtiyaçlarına yönelik olmadığı ve 3 uygulama derslerine hemen hiç yer verilmediği bulgulanmıştır. Araştırma sonunda uygulamacı eğitim yöneticisi yetiştirme programlarının içeriğine yönelik öneriler sunulmuştur.

Keywords

Eğitim yönetimi, okul müdürü yetiştirme, tezli tezsiz yüksek lisans, teori, uygulama

Comparative Analysis of the Courses Included in the Thesis and Non-Thesis EASPE Programs in Turkey

Abstract

In this research, educational administration, supervision, planning and economic EASPE master's degree programs with thesis and non-thesis provided by universities in Turkey are compared in terms of the courses offered. The purpose of the research is to determine the differences between non-thesis master's degree and thesis master's degree programs thereby reveal universities' approach about training practitioners. In general non-thesis master's degree is opened in order to train practitioner educational and school administrators and thesis master's degree is opened in order to train scholars. With this purpose, the courses provided within thesis and non-thesis master's degree programs provided by 12 universities in the field of EASPE were analyzed in a comparative way. In consequence of the study made through document review method, it was determined that 1 the courses provided within education administrator programs of universities are mostly same, 2 the courses are inadequate in fulfilling the needs of practitioners and 3 the programs almost have no practical training. At the end of the research recommendations on the content focused on practitioner training programs are presented

Keywords

Educational administration, training school principal, thesis and non-thesis master's programs, theory, practice

References

• Açıkalın, A. (1995). Toplumsal, kuramsal ve teknik yönleriyle okul yöneticiliği. Ankara: Pegem.
• Altun, S. A. (2004). Okul müdürlerinin bilgi teknolojisi sınıflarına ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (37), 46-71.
• Aydın, A. Erdağ, C. ve Sarıer, Y. (2010). Eğitim Yönetimi alanında yayınlanan makalelerin konu, yöntem ve sonuçlar açısından karşılaştırılması. Eurasian Journal http://www.ejer.com.tr/tr/index.php?git=22&kategori=86&makale=689, 15/02/2012 tarihinde alındı. Research (EJER), (39), 37-58.
• Bakioğlu, A. Özcan, K. ve Hacıfazlıoğlu, Ö. (2002). Mentör yoluyla okul yöneticisi yetiştirme ihtiyacı. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16–17 Mayıs 2002 (ss.109-130). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Balcı, A. (1988). Eğitim yöneticisinin yetiştirilmesi. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21(1-2), 435-448.
• Balcı, A. (2000). İkibinli yıllarda Türk milli eğitim sisteminin örgütlenmesi ve yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (24), 495-508.
• Balcı, A. (2002). Türkiye’de eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.yüzyıl eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi sempozyumu, 16–17 Mayıs 2002 (syf. 327-330). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Balcı, A. (2008). Türkiye’de eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (54), 181-209
• Balyer, A. ve Gündüz, Y. (2011). Değişik ülkelerde okul müdürlerinin yetiştirilmesi: Türk eğitim sistemi için bir model önerisi. Kuramsal Egitimbilim, 4(2), 182-197.
• Bates, R. J. (2001). Eleştirel teori açısından eğitim yönetimi. (Çev. M. Şişman ve S. Turan). Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (28), 573-792.
• Bursalıoğlu, Z. (1973). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesinde yeni sorunlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 6(1), 21-35.
• Can, N. ve Çelikten, M. (2000). Türkiye’de eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi süreci. Milli http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/148/11.htm, 10/01/2012 tarihinde alındı. Dergisi, (148).
• Charles F. W. (2008). Programs for school principal preparation in East Europe. Journal of Educational Administration, 46(6), 739 – 751.
• Celep, C. (2009). Türkiye’de eğitim yönetimi bilimsel toplantıları: Tarihsel gelişim, kararlar, belgeler, yazışmalar. http://www.eyedder.org.tr, 10/06/2011 tarihinde alındı.
• Darling-Hammond, L., Meyerson, D., LaPointe, M. & Orr, M. T. (2010). Preparing principals for a changing world: Lessons from effective leadership programs. San Francisco, CA: Jossey-Bass.
• Fırat, N. Ş. (2006). Pozitivist yaklaşımın eğitim yönetimi alanına yansıması, alana getirdiği katkı ve sınırlılıkları. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi (20), 40-51.
• Fırat, Ö. (2011). Yapılan kurumsal denetimlerin il milli eğitim müdürlüklerinin eğitim öğretim sorunlarını belirlemedeki işlevi. II. Eğitim Yönetimi Forumu: 20023’e Doğru Eğitim Liderliği Açılış Konuşmaları, Bildiriler, Çalıştay Raporları, Sonuç Raporu, http://www.eyuder.org/eyfor2/index.html, 18.01.2012 tarihinde alındı.
• Gümüşeli, A. İ. (2001). Çağdaş okul müdürünün liderlik alanları. Kuram ve Uygulamada Ekim 2011 (syf. 234-255). Ankara: EYUDER. Eğitim Yönetimi, (28), 531-548.
• Hacıfazlıoğlu, Ö., Karadeniz, Ş. ve Dalgıç, G. (2011). Eğitim yöneticileri teknoloji liderliği öz-yeterlik ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 145-166.
• Hyung, P. S. (2001). Epistemological underpinnings of theory developments in educational administration. Australian Journal of Education, 45 (3). http://www.freepatentsonline.com/article/Australian-Journal- Education/85060406.html , 10/06/2011 tarihinde alındı.
• Işık, H. (2002). Okul müdürlüğü formasyon programları ve okul müdürlerinin yetiştirilmesi. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16–17 Mayıs 2002 (syf. 25-36). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Karataş, İ. H. (2008). Türk eğitim sisteminde sivil toplum kuruluşları: konumları ve işlevleri. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Karataş, İ. H. ve Şaşmaz Z. (2012). Okul ve eğitim yöneticilerinin kurmuş olduğu STK’ların mesleki etkililiklerinin araştırılması: nitel bir analiz. 21. Eğitim Bilimleri Kurultayı, 12-14 Eylül 2012. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
• Kepenekci, Y. K. (2011). Eğitim yöneticilerinin hukuk eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(1), 1-16.
• Leithwood, K., Seashore-Lewis, K., Anderson, S. and Wahlstrom, K. (2004). Review of research: how leadership influences student learning, commissioned by the Wallace Foundation. www.wallacefoundation.org, 10/06/2011 tarihinde alındı.
• Marzano, R. J., Waters, T., & McNulty, B. A. (2005). School leadership that works: From research to results. Alexandria, VA: Association for Supervision and Curriculum Development.
• Milli Eğitim Bakalanlığı [MEB], (1999). Millî Eğitim Bakanlığı yönetici atama, değerlendirme, görevde yükselme ve yer değiştirme yönetmeliği. Tebliğler Dergisi, 2504.
• Milli Eğitim Bakalanlığı [MEB], (2009). Okul liderliğinin geliştirilmesi konferansı özet raporu (09-10 Nisan 2009, Ankara). Ankara MEB Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğü. abdigm.meb.gov.tr/eski.../OLIG_ozet_rapor.html, 15.01.2012 tarihinde alındı.
• Milli Eğitim Bakalanlığı [MEB], (2010). 18. milli eğitim şurası kararları. Ankara MEB Talim www.meb.gov.tr/.../18Sura_kararlari_tamami.pdf, 20.12.2010 tarihinde alındı. Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• Oleszewski, A. M., Shoho, A. and Barnett, B. (2012). The Development of assistant principals: a literature review, Journal of Educational Administration, 50(3). http://www.emeraldinsight.com/journals.htm?issn=0957- 8234&volume=50&issue=3, 12.02.2012 tarihinde alındı.
• Örücü, D. ve Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: nitel bir analiz. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 167-197.
• Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezi [ÖSYM], (2011). Öğrenim alanlarına göre lisansüstü öğrenci sayıları. www.osym.gov.tr/dosya/1-43394/h/21univdig.pdf. 12.01.2012 tarihinde alındı.
• Özdem, G., Bülbül, T. ve Güngör, S. (2002). EYTPE anabilim dalı tezsiz yüksek lisans programına devam eden öğretmen ve okul yöneticilerinin programa ilişkin görüşlerini değerlendirilmesi. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16–17 Mayıs 2002 (syf. 165-178). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Robinson, V. M. J., Lloyd, C. A., and Rowe, K. J. (2008). The impact of leadership on student outcomes: An analysis of the differential effects of leadership types, Educational Administration Quarterly, 44(5), 635-674.
• Shelleyann S., Charles F. W., (2008). Evidence-based leadership development: the 4L framework. Journal of Educational Administration, 46(6), 762 – 776.
• Şimşek, H. (1994). Pozitivizm ötesi paradigmatik dönüşüm ve eğitim yönetiminde kuram ve uygulamada yeni yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 3(1), 97-109.
• Şimşek, H. (2002). Türkiye’de eğitim yöneticisi yetiştirilemez. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16–17 Mayıs 2002 (syf. 307-312). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Şimşek, H. (2003). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: karşılaştırmalı örnekler ve Türkiye için çıkarsamalar. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Eğitimde Yansımalar: VII, (syf. 130-138). Ankara: Tekışık Yayıncılık. http://hasansimsek.net/pdf%20makale%20metinleri.html, 10/12/2011 tarihinde alındı.
• Şişman, M. (1995). Onbeşinci milli eğitim şurasına doğru. 2000’li yıllarda Türk milli eğitim sistemi. Ankara: Pegem.
• Şişman, M. (1998). Eğitim yönetiminde kuram ve araştırmada alternatif paradigma ve yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, (16), 395-422.
• Şişman, M. ve Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16–17 Mayıs 2002 (syf. 239-253). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Turan, S. (2004). Modernizm, postmodernizm ve ‘krizdeki alan eğitim yönetimi.’ XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı Bildiri Özetleri, 6-9 Temmuz 2004 (syf. 78). Malatya, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
• Turan, S. ve Şişman, M. (2000). Okul yöneticileri için standartlar: eğitim yöneticilerinin bilgi temelleri üzerine düşünceler. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3 (4), 68-87.
• Üstüner, M. ve Cömert, M. (2008). Eğitim yönetimi teftişi planlaması ve ekonomisi anabilim dalı lisansüstü dersleri ve tezlerine ilişkin bir inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi (55), 497-515.
• Yöney, H. ve Çankaya, E. A. (2011). Okul yöneticileri geliştirme programı değerlendirme raporu. http://www.sabancivakfi.org/files/html/programlar/toplumsal_katkilarimiz/oygp/O YGP_Degerlendirme_Raporu_2011_ozet_web.pdf, 10.12.2011 tarihinde alındı.
• Yüksek Öğretim Kurulu [YÖK], (2007). Lisansüstü eğitim ve öğretim yönetmeliği. Resmi Gazete, s. 26540, 02.06.2007.