Effects of Physical Environmental Control Course on Student Project Development

Year 2025, Volume: 18 Issue: 5, 2656 - 2672, 19.09.2025

Elif Demirci , Berna Usanmaz Coşkun

https://doi.org/10.35674/kent.1665924

Abstract

The aim of this study is to develop an innovative curriculum that increases the integration of project-based courses with the Physical Environment Control-I course at Istanbul Esenyurt University for the 2024-2025 fall semester, providing a practice-oriented framework. Integrating environmental factors into the design process in architectural education is crucial for creating sustainable and energy-efficient spaces. In this regard, the course contents of different universities have been analyzed through a qualitative approach, and a framework that combines theoretical knowledge with practical application has been developed. The new course content aims to equip students with the ability to analyze the effects of physical environmental conditions and transfer this knowledge into design to create sustainable, healthy, and energy-efficient spaces. At the same time, by relating environmental control topics with design studios, an interdisciplinary learning experience is provided. In this context, the course is structured through a five-stage process: (1) environmental analysis, (2) development of the site plan, (3) selection of environmental control parameters (e.g., building environment, thermal comfort, acoustics), (4) research on inspirational projects, and (5) design proposal/revision development. At the end of the process, students gain the ability to reflect theoretical knowledge in design decisions and incorporate environmental parameters into the design process at an early stage. Thus, the goal is to train architects who can design climate-responsive and efficient buildings. In the final product, the impact of the course on students and the design awareness it has developed are concretely observed through before-and-after demonstrations.

Keywords

Physical Environment Control , Building Physics , Architectural Education , Curriculum Development , Design Project Development

Fiziksel Çevre Kontrolü Dersinin Öğrenci Projesi Gelişimine Yönelik Etkileri

Abstract

Bu araştırmanın amacı, İstanbul Esenyurt Üniversitesinde 2024-2025 güz yarıyılında Fiziksel Çevre Kontrolü-I dersine yönelik proje dersleriyle entegrasyonu artıracak ve uygulama odaklı bir çerçeve sunan yenilikçi bir müfredat geliştirmektir. Mimarlık eğitiminde çevresel faktörlerin tasarım sürecine entegre edilmesi, sürdürülebilir ve enerji verimli mekânların oluşturulması açısından büyük önem taşımaktadır. Bu doğrultuda, farklı üniversitelerin ders içerikleri nitel bir yaklaşımla analiz edilmiş ve kuramsal bilgiyi uygulamayla bütünleştiren bir çerçeve geliştirilmiştir. Yeni ders içeriği, öğrencilere fiziksel çevre koşullarının etkilerini analiz etme ve bu bilgiyi tasarıma aktararak sürdürülebilir, sağlıklı ve enerji verimli mekânlar oluşturma becerisi kazandırmayı hedeflemektedir. Aynı zamanda çevresel kontrol konularının tasarım stüdyoları ile ilişkilendirilmesi sayesinde disiplinler arası bir öğrenme deneyimi sağlanmaktadır. Bu kapsamda, dersin beş aşamalı bir akış süreciyle yapılandırılması öngörülmüştür: (1) Çevre analizi, (2) Vaziyet planının geliştirilmesi, (3) Çevre kontrol parametresinin seçimi (ör. yapıda çevre, termal konfor, akustik), (4) İlham alınan projelerin araştırılması ve (5) Tasarım önerisi/revizyon geliştirilmesi. Sürecin sonunda öğrenciler, kuramsal bilgileri tasarım kararlarına yansıtma ve çevresel parametreleri erken aşamada tasarım sürecine dâhil etme becerisi kazanmaktadır. Böylece iklim duyarlı ve verimli yapılar tasarlayabilen mimarların yetiştirilmesi amaçlanmaktadır. Sonuç üründe, öncesi-sonrası gösterimleri aracılığıyla dersin öğrenciler üzerindeki etkisi ve kazandırdığı tasarım farkındalığı somut olarak gözlemlenmektedir.

Keywords

Fiziksel Çevre Kontrolü , Yapı Fiziği , Mimarlık Eğitimi , Müfredat geliştirme , Tasarım Projesi Geliştirme

Thanks

Yazarlar FÇK-1 2024/25 güz dönemine kayıtlı tüm öğrencilere çalışmalarından dolayı teşekkür etmek ister.

References

• Avrupa Parlamentosu ve Avrupa Konseyi. (2005). Avrupa Parlamentosu ve Konseyi’nin 7 Eylül 2005 Tarihli, Mesleki Yeterliliklerin Tanınmasına İlişkin 2005/36/EC Sayılı Yönergesi (EEA ile ilgili metin). Avrupa Birliği Resmî Gazetesi, L 255/22. https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=CELEX%3A32005L0036
• Bodach, S., Lang, W., & Hamhaber, J. (2014). Climate Responsive Building Design Strategies of Vernacular Architecture in Nepal. Energy and Buildings, 78, 220–231. https://doi.org/10.1016/j.enbuild.2014.06.022
• Bradecki, T., Uherek-Bradecka, B., Tofiluk, A., Laar, M., & Natanian, J. (2024). Towards Sustainable Education by Design: Evaluating Pro-Ecological Architectural Solutions in Centers for Environmental Education. Sustainability, 16(12), 5053. https://doi.org/10.3390/su16125053
• Egemen, N. N. E., & Edwards, F. G. (1998). Computer Simulation Models in Environmental Engineering Education. Water Science and Technology, 38(11), 295–302. https://doi.org/10.1016/S0273-1223(98)00667-2
• Grant, E. J. (2017). Integrating Building Performance with Design: An Architecture Student’s Guidebook (1st ed.). Routledge.
• Lawson, B. (2004). Schemata, Gambits and Precedent: Some Factors in Design Expertise. Design Studies, 25(4), 443–457. https://doi.org/10.1016/j.destud.2004.05.001
• Lechner, N. (2015). Heating, Cooling, Lighting: Sustainable Design Methods for Architects (4th ed.). John Wiley & Sons.
• Mitterer, C., Künzel, H. M., Herkel, S., & Holm, A. (2012). Optimizing Energy Efficiency and Occupant Comfort with Climate Specific Design of the Building. Frontiers of Architectural Research, 1(3), 229–235.
• MO İstanbul. (2024, Kasım 9). TMMOB Mimarlar Odası Basın Açıklaması: Mimarın Mesleki Yetki Alanı Tartışılamaz. Mimarist. https://www.mimarist.org/tmmob-mimarlar-odasi-basin-aciklamasi-mimarin-mesleki-yetki-alani-tartisilamaz/
• Mwizerwa, M. K. G. F. (2020). Establishing Climate Responsive Building Design Strategies Using Climate Consultant. International Journal of Recent Technology and Engineering, 8(5), 3620–3624. https://doi.org/10.35940/ijrte.e6167.018520
• Sadri, H. (2012). Mimarlıkta Meslek Etiği ve Mimarların İnsanlığa Karşı Sorumlulukları. İş Ahlakı Dergisi (Turkish Journal of Business Ethics), 5(9), 71–96.
• Samir, H., Sammakieh, J. K., & Abed, R. M. (2019). The Utilization of Environmental Simulation Tools in Architectural Design Education. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science, 397(1), 012017. https://doi.org/10.1088/1755-1315/397/1/012017
• Watson, D. (2001). Environment and Architecture. In A. Piotrowski & J. W. Robinson (Eds.), The Discipline of Architecture. University of Minnesota Press.
• Yüksek, İ. (2013). The Evaluation of Architectural Education in the Scope of Sustainable Architecture. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 89, 496–508. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2013.08.865
• Yükseköğretim Kurulu. (2025, Şubat 28). Mimarlık (Lisans) Bölümü. Yükseköğretim Program Atlası. https://yokatlas.yok.gov.tr/lisans-bolum.php?b=10155