BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2013, Cilt: 9 Sayı: 2, 151 - 167, 19.02.2013

Hüseyin Ergen

Öz

Planning Approaches in Education and Educational Indicators Used in Turkey – In this study educational planning approaches which have been used since the early years of 1960s which is accepted as the beginning of the planned period in Turkey, and critics of these approaches were examined; then strategic planning approach which has been widely used since the beginning of 2000s is tried to placed into a theoretical framework with a economic planning viewpoint. Within this framework performance indicators used in strategic plans prepared in education sector are compared to those used by previous approaches; and it is discussed that the performance indicators should be those related to outcomes of the education institutions. At the end, there is a proposal for schools which can be used in strategic planning preparation practices.

Anahtar Kelimeler

Educational planning strategic planning educational indicators performance indicators.

Kaynakça

  • Adem, M. (1981). Eğitim planlaması. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Belfield, C. R. (2000). Economic principles for education: theory and evidence. Cheltenham, UK: Edward Elgar.
  • Blum, J. (1965). Planning models for the calculation of educational requirements for economic development: Turkey. In J. Tinbergen ve H.C. Boss (Eds.), Econometric models of education: some applications. Paris: OECD Education and Development.
  • Carnoy, M. (1995). Rates of return to education. In Carnoy, M. (Ed.) International encyclopedia of economics of education. (pp. 364-369). Oxford, UK: Elsevier.
  • Checci, D. (2006). The economics of education: human capital, family background and inequality. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
  • Coombs, P.H. (1973). Eğitim planlaması nedir? (çev. C. Mıhçıoğlu). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Davis, R.G. (1980). Issues and problems in the planning of education in developing countries. (Planning education for development, v.1). Cambridge, MA: Center for Studies in Education and Development, Harvard University.
  • Eren, O. ve Millimet, D.L. (2008). Time to learn? The organizational structure of schools and student achievement. In Dustmann, C., Fitzenberger, B., & Machin, S. (Eds.). The economics of education and training. (pp. 47-78) Heidelberg: Physica Verlag, Springer.
  • Hesapçıoğlu, M. (2001). Türkiye’de makro düzeyde insan kaynakları planlaması. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Kafaoğlu, A.B. (2004). Türkiye ekonomisi: Yakın tarih-1. İstanbul: Kaynak Yayınları.
  • Karakütük, K. (2012). Eğitim planlaması. Ankara: Elhan Kitap.
  • Kavak, Y. (1992). Eğitim planlaması ders notları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
  • Kurul Tural, N. (1994). Eğitim planlaması: kavram, ilkeler ve yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 793-802.
  • Kurul, N. (2012). Eğitim finansmanı. Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • Küçüker, E. (2012). Türkiye’de kalkınma planları kapsamında yapılan eğitim planlarının analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 9-26.
  • Levin, H.M. (1995). Cost-effectiveness analysis. In Carnoy, M. (Ed.) International encyclopedia of economics of education. (pp. 381-386). Oxford, UK: Elsevier.
  • Lunenburg, F.C. & Ornstein A.C. (2004). Educational administration: concepts and practices. Fourth edition. Belmont, CA: Wadsworth, Thomson.
  • McMahon, W. (1999). Education and development: measuring the total benefits. Oxford: Oxford University Pres.
  • Öney, E. (1980). İktisadi planlama. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları: Ankara.
  • Psacharopoulos, G. & Patrinos, H.A. (2004), Human capital and rate of return. In Johnes, G. & Johnes, J. (Eds.). International handbook on the economics of education. (pp. 1-57). Cheltentham, UK: Edward Elgar Publishing Ltd.
  • T.C. Başbakanlık, (2007). 61. hükümet programı. http://www.basbakanlik.gov.tr/Forms/ pgGovProgramme.aspx adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Başbakanlık, (2003). 5018 sayılı kamu mali yönetimi ve kontrol kanunu. 24.12.2003 tarihli ve 23326 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanmıştır. http://http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/ Kanunlar.aspx adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2006). Dokuzuncu kalkınma planı (2007-2013). 01.07.2006 tarih ve 26215 sayılı (mükerrer) Resmi Gazete’de yayınlanmıştır. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/ Icerik/5329/Kalkinma_Plani-9 adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2012). 2013 yılı programı. 18 Ekim 2012 tarihli ve 28445 Sayılı Resmi Gazete'de yayınlanmıştır. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/Download/14546/2013_ Y%C4%B1l%C4%B1_Program% C4%B1.doc adresinden 11.02.2013 tarihinde elde edilmiştir. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB], (2009). Milli Eğitim Bakanlığı 2010-2014 stratejik planı. Ankara: MEB.
  • T.C. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB], (2012). Stratejik planlama. http://sgb.meb.gov.tr/ str_yon_planlama_V2/stratejik_planlama.htm adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Milli Eğitim Bakanlığı ve Türkiye İstatistik Kurumu [MEB ve TÜİK], (2011). Milli eğitim istatistikleri: örgün eğitim. Ankara: MEB.
  • Tilak, J.B.G. (2002). Education and poverty. Journal of Human Development, 3(2), 191-207.
  • Tinbergen, J. ve Boss, H.C., (1964). A Planning model of the educational requirements of economic growth. In OECD Study Group in the Economics of Education, The residual factor and economic growth (ss. 147-169). Paris: OECD.
  • Tuzcu, G. (2006). Avrupa Birliği’ne giriş süreci ve eğitimde vizyon 2023. Ankara: Türk Eğitim Derneği.

Türkiye’de Eğitimde Planlama Yaklaşımları ve Kullanılan Eğitim Göstergeleri

Yıl 2013, Cilt: 9 Sayı: 2, 151 - 167, 19.02.2013

Hüseyin Ergen

Öz

Bu çalışmada Türkiye’de planlı dönemin başlangıcı sayılan 1960’lı yılların başından itibaren kullanılan eğitim planlaması yaklaşımları ile bunlara yöneltilen eleştiriler ele alınmakta; daha sonra 2000’li yılların başında yaygın olarak kullanılmaya başlanan stratejik planlama yaklaşımı iktisadi planlama bakış açısıyla teorik bir çerçeveye oturtulmaya çalışılmaktadır. Bu çerçevede eğitim sektöründe yapılan stratejik planlarda kullanılan performans göstergeleri önceki yaklaşımlarla kullanılan göstergelerle karşılaştırmakta ve performans göstergelerinin çıktıyla ilgili göstergeler olması gerektiği tartışılmaktadır. Son olarak okulların stratejik plan hazırlama çalışmalarında kullanabilecekleri performans göstergesi önerileri geliştirilmesi çalışması yer almaktadır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim planlaması stratejik planlama eğitim göstergeleri performans göstergeleri.

Kaynakça

  • Adem, M. (1981). Eğitim planlaması. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Belfield, C. R. (2000). Economic principles for education: theory and evidence. Cheltenham, UK: Edward Elgar.
  • Blum, J. (1965). Planning models for the calculation of educational requirements for economic development: Turkey. In J. Tinbergen ve H.C. Boss (Eds.), Econometric models of education: some applications. Paris: OECD Education and Development.
  • Carnoy, M. (1995). Rates of return to education. In Carnoy, M. (Ed.) International encyclopedia of economics of education. (pp. 364-369). Oxford, UK: Elsevier.
  • Checci, D. (2006). The economics of education: human capital, family background and inequality. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
  • Coombs, P.H. (1973). Eğitim planlaması nedir? (çev. C. Mıhçıoğlu). Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
  • Davis, R.G. (1980). Issues and problems in the planning of education in developing countries. (Planning education for development, v.1). Cambridge, MA: Center for Studies in Education and Development, Harvard University.
  • Eren, O. ve Millimet, D.L. (2008). Time to learn? The organizational structure of schools and student achievement. In Dustmann, C., Fitzenberger, B., & Machin, S. (Eds.). The economics of education and training. (pp. 47-78) Heidelberg: Physica Verlag, Springer.
  • Hesapçıoğlu, M. (2001). Türkiye’de makro düzeyde insan kaynakları planlaması. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Kafaoğlu, A.B. (2004). Türkiye ekonomisi: Yakın tarih-1. İstanbul: Kaynak Yayınları.
  • Karakütük, K. (2012). Eğitim planlaması. Ankara: Elhan Kitap.
  • Kavak, Y. (1992). Eğitim planlaması ders notları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi
  • Kurul Tural, N. (1994). Eğitim planlaması: kavram, ilkeler ve yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 27(2), 793-802.
  • Kurul, N. (2012). Eğitim finansmanı. Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • Küçüker, E. (2012). Türkiye’de kalkınma planları kapsamında yapılan eğitim planlarının analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 9-26.
  • Levin, H.M. (1995). Cost-effectiveness analysis. In Carnoy, M. (Ed.) International encyclopedia of economics of education. (pp. 381-386). Oxford, UK: Elsevier.
  • Lunenburg, F.C. & Ornstein A.C. (2004). Educational administration: concepts and practices. Fourth edition. Belmont, CA: Wadsworth, Thomson.
  • McMahon, W. (1999). Education and development: measuring the total benefits. Oxford: Oxford University Pres.
  • Öney, E. (1980). İktisadi planlama. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları: Ankara.
  • Psacharopoulos, G. & Patrinos, H.A. (2004), Human capital and rate of return. In Johnes, G. & Johnes, J. (Eds.). International handbook on the economics of education. (pp. 1-57). Cheltentham, UK: Edward Elgar Publishing Ltd.
  • T.C. Başbakanlık, (2007). 61. hükümet programı. http://www.basbakanlik.gov.tr/Forms/ pgGovProgramme.aspx adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Başbakanlık, (2003). 5018 sayılı kamu mali yönetimi ve kontrol kanunu. 24.12.2003 tarihli ve 23326 sayılı Resmi Gazete’de yayınlanmıştır. http://http://mevzuat.basbakanlik.gov.tr/ Kanunlar.aspx adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2006). Dokuzuncu kalkınma planı (2007-2013). 01.07.2006 tarih ve 26215 sayılı (mükerrer) Resmi Gazete’de yayınlanmıştır. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/ Icerik/5329/Kalkinma_Plani-9 adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2012). 2013 yılı programı. 18 Ekim 2012 tarihli ve 28445 Sayılı Resmi Gazete'de yayınlanmıştır. http://www.dpt.gov.tr/DocObjects/Download/14546/2013_ Y%C4%B1l%C4%B1_Program% C4%B1.doc adresinden 11.02.2013 tarihinde elde edilmiştir. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB], (2009). Milli Eğitim Bakanlığı 2010-2014 stratejik planı. Ankara: MEB.
  • T.C. Milli Eğitim Bakanlığı [MEB], (2012). Stratejik planlama. http://sgb.meb.gov.tr/ str_yon_planlama_V2/stratejik_planlama.htm adresinden 30.04.2012 tarihinde elde dilmiştir.
  • T.C. Milli Eğitim Bakanlığı ve Türkiye İstatistik Kurumu [MEB ve TÜİK], (2011). Milli eğitim istatistikleri: örgün eğitim. Ankara: MEB.
  • Tilak, J.B.G. (2002). Education and poverty. Journal of Human Development, 3(2), 191-207.
  • Tinbergen, J. ve Boss, H.C., (1964). A Planning model of the educational requirements of economic growth. In OECD Study Group in the Economics of Education, The residual factor and economic growth (ss. 147-169). Paris: OECD.
  • Tuzcu, G. (2006). Avrupa Birliği’ne giriş süreci ve eğitimde vizyon 2023. Ankara: Türk Eğitim Derneği.
Toplam 29 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Hüseyin Ergen

Yayımlanma Tarihi 19 Şubat 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013 Cilt: 9 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Ergen, H. (2013). Türkiye’de Eğitimde Planlama Yaklaşımları ve Kullanılan Eğitim Göstergeleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 151-167. https://doi.org/10.17860/efd.43727

Makaleler dergide yayınlandıktan sonra yayım hakları dergiye ait olur.
Dergide yayınlanan tüm makaleler, diğerleri tarafından paylaşılmasına olanak veren Creative Commons Alıntı-Gayri Ticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası (CC BY-NC-ND 4.0) lisansı altında lisanslanır.