BibTex RIS Kaynak Göster

7. Sınıf Öğrencilerine Verilen Yazma Eğitiminin Öğrencilerin Hikâye Yazma Becerisine Etkisi

Yıl 2014, Cilt: 10 Sayı: 1, 0 - , 04.03.2014

Yusuf Doğan , Merve Müldür

Öz

Türkçe eğitim ve öğretiminin en temel amaçlarından biri öğrencilerin yazma becerilerini geliştirmektir. Bu kapsamda yazma, ilkokul birinci sınıftan lise son sınıfa kadar ele alınan ve üzerinde önemle durulan konuların başında gelmektedir. Örgün eğitim süresince öğrenciler pek çok konuda çeşitli yazma çalışmaları yaparlar. Çeşitli yazma etkinlikleri yoluyla ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin hikâye yazma becerilerini geliştirmeyi amaçlayan bu araştırma, Ankara Elmadağ Kurtuluş İlköğretim Okulu ile Keçiören Orhan Gazi ilköğretim Okulunda yürütülmüştür. Çalışmaya bu okullarda öğrenim gören 109 yedinci sınıf öğrencisi katılmıştır. Ön test son test kontrol gruplu deneysel yöntemin kullanıldığı bu araştırmada, deney grubunda yer alan öğrencilere on dört hafta boyunca toplam otuz saat süreyle hikâye yazma etkinlikleri uygulanmıştır. Kontrol grubundaki öğrencilerle ise dersler klasik usulle işlenmiştir. Deney grubu öğrencilerinin son test puanlarının üç madde (bağdaşıklık, yazım ve noktalama) haricinde ön test puanlarından anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca, deney grubu öğrencilerinin son test puanlarının kontrol grubu öğrencilerinin son test puanlarından üç madde haricinde (paragraf ve satır araları, yazım, noktalama) anlamlı derecede daha yüksek çıktığı tespit edilmiştir. Öğrencilerin hikâye yazma becerileri, toplam puanlar açısından karşılaştırıldığında, deney grubu öğrencilerinin son test toplam puan ortalamaları, kontrol grubu öğrencilerinin son test toplam puan ortalamalarından anlamlı derecede yüksek çıkmıştır. Bu sonuç, eğitim alan öğrencilerin eğitim almayan öğrencilere göre daha başarılı hikâyeler yazdıklarını göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Hikâye yazma becerisi yazma etkinlikleri 7. sınıf yazma süreci.

Kaynakça

  • Akyol, H. (2010). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. (3. basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Alkan, Z. N. (2007). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
  • Arı, G. (2008). Öğrencilerin hikâye edici metinlerinin çözümleyici puanlama yönergesine göre değerlendirilmesi (6. ve sınıf örneği). Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Arıcı, A. F. (2006). Türkçe öğretiminde kullanılan strateji-yöntem ve teknikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 299-307.
  • Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (20), 317-328.
  • Ayyıldız, M. ve Bozkurt, Ü. (2006). Edebiyat ve kompozisyon eğitiminde karşılaşılan sorunlar (alan araştırması-Van ili örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(1), 45-52.
  • Babacan, M. (2007). Yazılı ve sözlü anlatım. (1. basım). İstanbul: 3F Yayınevi.
  • Baş, G. ve Şahin, C. (2012). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin okuma tutumları ve yazma eğilimleri ile Türkçe dersindeki akademik başarıları arasındaki ilişki. Turkish Studies, 7(3), 555-572.
  • Cavkaytar, S. (2010). İlköğretimde yazılı anlatım becerilerinin geliştirilmesinde yazma süreci modelinden yararlanma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(10), 133-139.
  • Coşkun, E. (2005). İlköğretim öğrencilerinin öyküleyici anlatımlarında bağdaşıklık, tutarlılık ve metin elementleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Coşkun, E. (2007). Yazma Eğitimi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol. (Editörler). İlköğretimde Türkçe öğretimi. 1. basım. Ankara. Pegem A Yayıncılık.
  • Çağımlar, Z. ve İflazoğlu, A. (2002). Yazılı anlatım becerilerinin ilköğretim 5. sınıflarda öğretmen ve öğrenci görüşleri açısından değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(23), 12-22.
  • Çeçen, M.A. (2011). Yedinci sınıf öğrencilerinin öyküleyici yazılarında tutarlılık. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1-20.
  • Doğan, Y. (2002). Türkçe öğretmenliği birinci sınıfta okuyan öğrencilerin okuma ve yazma becerileri ile genel kültür düzeyleri bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Ekinci Çelikpazu, E. (2006). Erzurum merkez ilçe ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Emir, S. (1986). Örnekleriyle kompozisyon yazma sanatı. (11. basım). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yayını.
  • Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
  • Gökşen, E. N. (1994). Yazılı anlatımda plan, başlangıç ve sonuç. Türk Dili Dergisi, 13(150), 352-354.
  • Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. (1. basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • İnal, S. (2006). İngilizce yazılı anlatım dersinin sorunları üzerine bir inceleme. Journal of Language and Linguistic Studies, 2(2), 180-203.
  • Karabuğa, H. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım çalışmalarında noktalama işaretlerini ve yazım kurallarını kullanabilme düzeyleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
  • Kavcar, C. (1983). Düzgün yazmanın önemi ve yolları. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 113-123. Keklik, S. ve Yılmaz, Ö. (2013). 11. sınıf öğrencilerine ait öyküleyici metinlerin bağdaşıklık ve tutarlılık açısından incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 140-158.
  • Kırbaş, A. (2006). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Maltepe, S. (2006). Yaratıcı yazma yaklaşımı açısından Türkçe derslerindeki yazma süreçlerinin ve ürünlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. MEB. (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları. Ankara. Nguyen, S. (2009). The Effects of graphic organizers on third grade students’ narrative writing. Master Thesis. University of California, Davis, ERIC.
  • Özbay, M. ve Zorbaz, K. Z. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma tutukluğu düzeyleri üzerine bir değerlendirme. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1, 47-72.
  • Sallabaş, M. E. (2007). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin kendini yazılı olarak ifade etme kazanımlarına ulaşma düzeyi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Sever, S. (2004). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. (4. basım). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sidekli, S. (2012). Yazma becerisini geliştirmek için hikâye piramidi. Akademik Bakış Dergisi. 31, 1-18.
  • Spandel, V. (2005). Creating writers through 6-trait writing assessment and instruction. (Fourth Edition). New York: Pearson Education, Inc.
  • Şimşek, R. (1983). Türkçe anlatım. Trabzon İktisadî ve Ticarî İlimler Akademisi Yayınları.
  • Tompkins, G. E. (2000). Teaching writing: balancing product and process. (Third Edition). New Jersey: Merrill Prentice Hall.
  • Uçgun, D. (2009). Yazılı anlatımları açısından Türkçe öğretmeni adaylarının bilgi ve beceri düzeylerine yönelik bir değerlendirme. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi. 1-3 Mayıs 2009. Eğitim Araştırmaları Birliği Derneği Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
  • Ungan, S. (2007). Yazma becerisinin geliştirilmesi ve önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (23), 461-472.
  • Ural, A. ve Kılıç, İ. (2006). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. (2. basım). Ankara: Detay Yayıncılık. Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8(8), 1285-1299.
  • Yaylı, D. (2008). Yazma. D. Arslan, B. Doğan, K. Deliveli, F.S. Kırmızı, D. Yaylı ve N. Akkaya (Yayına Hazırlayanlar). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. 1. baskı. Bursa. Ekin Yayınevi.
  • Yılmaz, S. K. (2008). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin öyküleyici metin yazma becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Zülfikar, H. (1985). Yüksek öğretimde Türkçe yazım ve anlatım. (4. basım). Ankara: Bizim Büro Yayınları.

-

Yıl 2014, Cilt: 10 Sayı: 1, 0 - , 04.03.2014

Yusuf Doğan , Merve Müldür

Öz

One of the most basic purposes of Turkish Language teaching is to improve the writing skills of students. In this scope, writing is one of the main issues focused on, being studied from primary school first class until high-school final class. During formal training, students perform various writing studies on many topics. This research, aiming to improve the story-writing skills of primary school 7th grade students by way of various writing activities, was carried out at Ankara Elmadağ Kurtuluş Primary School and Keçiören Orhan Gazi Primary School. 109 seventh grade students from these schools participated in the study. Using the preliminary test - final test control group experimental method, students in the experiment group performed story-writing activities for four weeks, for a total of thirty hours in this research. Control group students carried out the lessons with conventional procedures. It was seen that experiment group students had significantly higher final test points than their preliminary test points, except for three items (coherence, spelling and punctuation). It was also seen that experiment group students had significantly higher final test points than the final test points of control group students, except for three items (paragraph and line breaks, spelling and punctuation). When story-writing skills of students were compared in terms of total points; experiment group students’ final test total point averages were found to be significantly higher than control group students’ final test total point averages. This result shows that the students, who had the training, wrote more accomplished stories that those who did not get the training.

Anahtar Kelimeler

story-writing skill writing activities 7th grade writing process.

Kaynakça

  • Akyol, H. (2010). Yeni programa uygun Türkçe öğretim yöntemleri. (3. basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
  • Alkan, Z. N. (2007). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım hataları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
  • Arı, G. (2008). Öğrencilerin hikâye edici metinlerinin çözümleyici puanlama yönergesine göre değerlendirilmesi (6. ve sınıf örneği). Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Arıcı, A. F. (2006). Türkçe öğretiminde kullanılan strateji-yöntem ve teknikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(1), 299-307.
  • Arıcı, A. F. ve Ungan, S. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazılı anlatım çalışmalarının bazı yönlerden değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (20), 317-328.
  • Ayyıldız, M. ve Bozkurt, Ü. (2006). Edebiyat ve kompozisyon eğitiminde karşılaşılan sorunlar (alan araştırması-Van ili örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(1), 45-52.
  • Babacan, M. (2007). Yazılı ve sözlü anlatım. (1. basım). İstanbul: 3F Yayınevi.
  • Baş, G. ve Şahin, C. (2012). İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin okuma tutumları ve yazma eğilimleri ile Türkçe dersindeki akademik başarıları arasındaki ilişki. Turkish Studies, 7(3), 555-572.
  • Cavkaytar, S. (2010). İlköğretimde yazılı anlatım becerilerinin geliştirilmesinde yazma süreci modelinden yararlanma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(10), 133-139.
  • Coşkun, E. (2005). İlköğretim öğrencilerinin öyküleyici anlatımlarında bağdaşıklık, tutarlılık ve metin elementleri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Coşkun, E. (2007). Yazma Eğitimi. A. Kırkkılıç ve H. Akyol. (Editörler). İlköğretimde Türkçe öğretimi. 1. basım. Ankara. Pegem A Yayıncılık.
  • Çağımlar, Z. ve İflazoğlu, A. (2002). Yazılı anlatım becerilerinin ilköğretim 5. sınıflarda öğretmen ve öğrenci görüşleri açısından değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(23), 12-22.
  • Çeçen, M.A. (2011). Yedinci sınıf öğrencilerinin öyküleyici yazılarında tutarlılık. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1-20.
  • Doğan, Y. (2002). Türkçe öğretmenliği birinci sınıfta okuyan öğrencilerin okuma ve yazma becerileri ile genel kültür düzeyleri bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Ekinci Çelikpazu, E. (2006). Erzurum merkez ilçe ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerileri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Emir, S. (1986). Örnekleriyle kompozisyon yazma sanatı. (11. basım). İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yayını.
  • Göğüş, B. (1978). Orta dereceli okullarımızda Türkçe ve yazın eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.
  • Gökşen, E. N. (1994). Yazılı anlatımda plan, başlangıç ve sonuç. Türk Dili Dergisi, 13(150), 352-354.
  • Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. (1. basım). Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • İnal, S. (2006). İngilizce yazılı anlatım dersinin sorunları üzerine bir inceleme. Journal of Language and Linguistic Studies, 2(2), 180-203.
  • Karabuğa, H. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım çalışmalarında noktalama işaretlerini ve yazım kurallarını kullanabilme düzeyleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
  • Kavcar, C. (1983). Düzgün yazmanın önemi ve yolları. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 113-123. Keklik, S. ve Yılmaz, Ö. (2013). 11. sınıf öğrencilerine ait öyküleyici metinlerin bağdaşıklık ve tutarlılık açısından incelenmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16, 140-158.
  • Kırbaş, A. (2006). İlköğretim sekizinci sınıf öğrencilerinin yazılı anlatım becerilerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
  • Maltepe, S. (2006). Yaratıcı yazma yaklaşımı açısından Türkçe derslerindeki yazma süreçlerinin ve ürünlerinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. MEB. (2006). İlköğretim Türkçe dersi (6, 7, 8. sınıflar) öğretim programı. Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları. Ankara. Nguyen, S. (2009). The Effects of graphic organizers on third grade students’ narrative writing. Master Thesis. University of California, Davis, ERIC.
  • Özbay, M. ve Zorbaz, K. Z. (2012). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin yazma tutukluğu düzeyleri üzerine bir değerlendirme. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1, 47-72.
  • Sallabaş, M. E. (2007). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin kendini yazılı olarak ifade etme kazanımlarına ulaşma düzeyi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Sever, S. (2004). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. (4. basım). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Sidekli, S. (2012). Yazma becerisini geliştirmek için hikâye piramidi. Akademik Bakış Dergisi. 31, 1-18.
  • Spandel, V. (2005). Creating writers through 6-trait writing assessment and instruction. (Fourth Edition). New York: Pearson Education, Inc.
  • Şimşek, R. (1983). Türkçe anlatım. Trabzon İktisadî ve Ticarî İlimler Akademisi Yayınları.
  • Tompkins, G. E. (2000). Teaching writing: balancing product and process. (Third Edition). New Jersey: Merrill Prentice Hall.
  • Uçgun, D. (2009). Yazılı anlatımları açısından Türkçe öğretmeni adaylarının bilgi ve beceri düzeylerine yönelik bir değerlendirme. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi. 1-3 Mayıs 2009. Eğitim Araştırmaları Birliği Derneği Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
  • Ungan, S. (2007). Yazma becerisinin geliştirilmesi ve önemi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (23), 461-472.
  • Ural, A. ve Kılıç, İ. (2006). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi. (2. basım). Ankara: Detay Yayıncılık. Tağa, T. ve Ünlü, S. (2013). Yazma eğitiminde karşılaşılan sorunlar üzerine bir inceleme. Turkish Studies, 8(8), 1285-1299.
  • Yaylı, D. (2008). Yazma. D. Arslan, B. Doğan, K. Deliveli, F.S. Kırmızı, D. Yaylı ve N. Akkaya (Yayına Hazırlayanlar). Etkinliklerle Türkçe öğretimi. 1. baskı. Bursa. Ekin Yayınevi.
  • Yılmaz, S. K. (2008). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin öyküleyici metin yazma becerileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Zülfikar, H. (1985). Yüksek öğretimde Türkçe yazım ve anlatım. (4. basım). Ankara: Bizim Büro Yayınları.
Toplam 37 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yusuf Doğan

Merve Müldür

Yayımlanma Tarihi 4 Mart 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Cilt: 10 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Doğan, Y., & Müldür, M. (2014). 7. Sınıf Öğrencilerine Verilen Yazma Eğitiminin Öğrencilerin Hikâye Yazma Becerisine Etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1). https://doi.org/10.17860/efd.32767

Makaleler dergide yayınlandıktan sonra yayım hakları dergiye ait olur.
Dergide yayınlanan tüm makaleler, diğerleri tarafından paylaşılmasına olanak veren Creative Commons Alıntı-Gayri Ticari-Türetilemez 4.0 Uluslararası (CC BY-NC-ND 4.0) lisansı altında lisanslanır.