This study focuses on the reproduction of ashik poetry, which is a unique and deep-rooted form of expression in traditional folk literature, through artificial intelligence (AI) technologies; and evaluates the formal competencies and contextual limitations of these productions from a comparative perspective. The artificial poems created by ChatGPT under the pseudonym “Ashik Kodhanî” are compared with the works of Ashik Veysel, one of the strongest representatives of 20th century folk poetry. The comparison is based on themes such as love, nature, expatriation, longing and time, which are common themes in folk poetry. It has been observed that artificial intelligence poems are closer to the folk poetry tradition, especially in technical elements such as rhyme scheme, syllabic meter and formal structure. However, it has been determined that they lag behind human-generated poems in contentual dimensions such as emotional intensity, cultural memory, depth of expression based on experience, social criticism and irony. In addition, vital elements of oral culture such as improvised singing, mutual exchange and live performance are still inaccessible to artificial intelligence. As a result, artificial intelligence can contribute to the folk poetry tradition at the formal level; however, meaningful poetic production in terms of aesthetic, cultural and human depth is still based on human creativity. In this respect, artificial intelligence is considered as a new “artificial minstrel” trying to speak to folk poetry.
ÖZ
Bu çalışma, geleneksel halk edebiyatı içinde özgün ve köklü bir anlatım biçimi olan âşık şiirinin, yapay zekâ (YZ) teknolojileri aracılığıyla yeniden üretimini konu almakta; bu üretimlerin biçimsel yeterliliklerini ve içeriksel sınırlılıklarını karşılaştırmalı bir perspektifle değerlendirmektedir. ChatGPT tarafından “Âşık Kodhanî” mahlasıyla oluşturulan yapay şiirler, 20. yüzyıl halk şiirinin güçlü temsilcilerinden Âşık Veysel’in eserleriyle karşılaştırılmıştır. Karşılaştırma, aşk, doğa, gurbet, hasret ve zaman gibi halk şiirinde sıkça yer bulan temalar üzerinden gerçekleştirilmiştir. Yapay zekâ şiirlerinin özellikle kafiye düzeni, hece ölçüsü ve biçimsel yapı gibi teknik unsurlarda halk şiiri geleneğine yakınlaştığı gözlemlenmiştir. Ancak duygusal yoğunluk, kültürel hafıza, yaşantıya dayalı ifade derinliği, toplumsal eleştiri ve ironi gibi içeriksel boyutlarda insan üretimi şiirlerin gerisinde kaldığı belirlenmiştir. Ayrıca doğaçlama söyleyiş, karşılıklı atışma ve canlı icra gibi sözlü kültürün yaşamsal unsurları, yapay zekâ için hâlen erişilemez niteliktedir. Sonuç olarak yapay zekâ, halk şiiri geleneğine biçimsel düzeyde katkı sunabilir; ancak estetik, kültürel ve insanî derinlik açısından anlamlı bir şiirsel üretim hâlâ insan yaratıcılığına dayanmaktadır. Bu yönüyle yapay zekâ, halk şiiriyle konuşmaya çalışan yeni bir “yapay âşık” olarak değerlendirilmektedir.
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Sociology of Culture |
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Early Pub Date | December 4, 2025 |
| Publication Date | December 7, 2025 |
| Submission Date | July 15, 2025 |
| Acceptance Date | September 12, 2025 |
| Published in Issue | Year 2025 Issue: Sosyal Bilimlerde Yapay Zeka: Kuram, Uygulama ve Gelecek Perspektifleri |