Sefaret ve sefaretname hakkında yeni bir değerlendirme

Year 2007, Volume: 30 Issue: 30, 8 - 30, 01.12.2007

Kemal Beydilli

Abstract

Keywords

-

Sefaret ve sefaretname hakkında yeni bir değerlendirme

Abstract

1 ' M. Z. Pakalın, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Tei-ünleri Sözliiğı'î, Ankara 1983, III, 318. 2 Andreas Kaplony, Konstmziinopel und Damaslms: Gesmıdtschaften ıınd Vertrr'ige zwischen Kaisem und Kalıfen 639—750. Unlersuchngen zum Getvalmlzeils—Vc‘ilkerrecht ımdzıır interkullurellenDiplomatic, Berlin 1996, s. 385, 389

Keywords

-

References

• Adolf Koch, “Eine türkische Botschaft in Prag”, Der Neue Orient 2 (1917/18) 256, s. 308-311.
• Belkis Altuniş—Gürsoy, “”Sefaretnameler”, Türkler, XII, Ankara 2002, s. 582—591.
• Bertold Spuler, “Europâische Diplomaten in Konstantinopel biszum Frieden von Belgrad (1739)”. Jahrbı'lclıerfı'ir Geschichte Osteuropas, Jahrgang 1, heft 2, Breulau 1936 ' '
• Bertrand Miclıael Buchmann, Österreich und das Osmanische Reich, Wien 1999, 118, 130
• Mahir Aydın, Livaajra Sefâretlerı' ve Sqfarehzâıneleri. Ankara 1992, s. 322 vd.
• Cevad Memduh Altar, Onbeşinci yüzyıldan bu yanıı Türk ve Batı kiiltı'ı'rlerı'nı'n karşılıklı etki— lenme güçleri üstünde bir inceleme, Ankara 1981, tür. yer.
• Cevdet Tarihi, V, 360
• E. 1. Mastakova, “Sefaretname kak ğanrovaja forma tureckoj literatury 18 v.” (Die Sefaretna— me als Genre in der türkischen Literatur des 18. Jahrhunderts), T ıırkologı'öeski Sborni 1973, (Moskau 1975), s. 214-222.
• Enver Ziya KareLHaletEfendi ’ııı'n Paris Bıbrı'ikelçiliğı' (1802-1806), Ankara 1940, s. 18, 87.
• Ettore Rossi, “İtalya kütüphane ve arşivlerinde Türk tarihine dair İtalyanca ve Türkçe mehaz- lar”, II. İT K Kongresi Tebliğler 193 7. Istanbul 1943, s. 418—421.
• Franz Taeschner, “Die Osmanischen Literatur”, Handbuch der Orı'entalistı'k, 1, Abt, V/ 1, s. 350-355. Lideri—Köln 1963.
• Georg Wagner, Das T iirkeıy'alır 1664. Eine europı'ı'ı'sche Bewâhmng, Eisenstadt 1964, s.
• Gustav Bayerle, “The Compromise at Zsitvatorok”,Arclıivıını Ottommıı'cıını, VI, 1980, s. 5-53.
• Gümeç Karamuk, Ahmed Azmi Efendis Gesandlschq/tsbericlıt als Zeııgnı's des osvnmıı'sclıen Aflachtveıfalls und der beginnenden Refer/merit unter Seliııı HI. Frankfurt, 1975, tür, yer. ; a.mli, “Hacı Zağanos’un Elçilik Raporu”, Belleten LVI/216, Ağustos 1992, s. 319—403.
• Hans Peter Alexander Theunissen, OItoııımı-Venetı'an Dt'plomam's: The Ahdımmes. EJOS, 1 (1998), s. 137
• Harrier Rudolph, “Türkische Gesandtschaften ins Reich am Beginn der Neuzeit— Herrschafts— inszenierung, Fremdheitserfahrung und Erinnerungskultur. Die Gesandtschaft des İbrahim Bey von 1562“, Das Osmanische Reiclı und die Habsbıırgerıno- narclıı'e. Yay. Marlene Kurz, Wien—München 2005, s. 295-314
• Hasan Korlmt, Osmanlı elçileri gözü ile Avrupa, İstanbul 2007.
• İbrahim Şirin, Osmanlı İnıgeleıninde Avrupa, Ankara 2006.
• Josepf von Hammer, Geschichte des osınmıisclıenReı'clıes,
• Karl Nehring, Adam F reı’herrn zıı Herbersleı'ns Gesandtschafisreise nach Konstantinopel: Ein Beitrag zıını Friedeıı von Zsinıalorok (1606). München 1983.
• Kemal Beydilli, Biğn'ı'k Friedrich ve Osmanlılar. 18. yilzyllda Osmanlı-Prusya Aılı'hıasebetleri, İstanbul 1985, s. 80 vd.
• Kemal Beydilli-İsmail E. Erünsal, Prut Savaşı Öncesi Diploıııatik Bir Teşebbüs: Seyfullah Ağa ’nın Viyana Elçiliği (1711). TTK. Ankara 2002
• Lucette Valensi, Venedik ve Bâb-ı âli. Despoiıın Doğuşu, İstanbul 1994, tür. yer.
• M. Alaaddin Yalçınkaya, “Osmanlı zihniyetindeki değişimin göstergesi olarak sefaretnamele— rin kaynak değeri”, OIL-LM 7, Ankara 1996, s. 319-338. 30 - Kemal BEYDILLİ
• M. Z. Pakalın, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, İstanbul 1983, III, 138.
• Mahir Aydın, Livaajza Sefâretleri ve Sefaretnâmeleri. Ankara 1992
• Maria Pia Pedani Fabris, “Ottoman Diplornats in the West: tlıe Sultans Ambassadors to the Republic of Venice”, Ege Universitesi Tarih Incelemeleri Dergisi, XI, 1996, s. 187—193. —
• Markus Köhbach, “Çasar veya İmparator: Jitvatorok Antlaşmasından (1606) sonra Roma kay— serlerinin Osmanlılar tarafından telakkubu haldcında”, çev. Yusuf A. Aydın, Tarih Derg-isi, XXXVII (2002), 159—169.
• Mecdud Mansuroğlu, “Elçi”, Z4, IV, 231
• Mehmet İpşirli, “Elçi”, DL‘4, XI, 3—14
• Norman llzkowilz-Max Mete, An Ottoıııan-Russian Erclımıge of Ambassadors, Chicago- London 1970.
• Otto Müller, Azmi Ejendis Gesmzdtsclmşsreise an den preussischen Hof.“ Ein Beitrag zur Ge- schichte der diploıııatischen Beziehungen Preussens zur Hohen Pforte unter Fıiedıiclı Wilhelm H. Flensburg 1918, s. 18.
• Stephane Yerasimos,*Deux Othnans a Paris sous le direktoire et I 'Empire. Relations d ’aıııbassador. Moralı Sen/id Ali Efendi et Seyyid Abdürrahim AıIuhibb Efen- di. [Sindbad yay.], 1998. '
• Vahdettin Engin, “Mahmud Raif Efendi tarafından kaleme alınmış Ingiltere Seyahati”, İsmail AkaArmağanı, İzmir, s., 135—162.
• Vasif Tarihi, I, 255 , —
• Wilhelm Zinkeisen, Geschichte des osmanischen Reiches in Europa,
• Maurice Herbette, Fransa ’da ilk daimi T ilr/c elçisi 'Moralı Esseyit Ali Efendi ” (1797-1802), Çeviren ve yayına hazırlayan Eml Üyepazarcı, İstanbul 1997, s. XVII..
• Stephan Conerrnarın, “Das Eigene und das Fremde. Der Bericht der Gesandtschaft Mustafa Rasihs nach St. Petersburg 1792-1794”, Archiwım Ottommıicum, 17 (W iesba— den 1999), s. 249-270.
• F .M Göçek, East Encounters West. France and the Ottoman Empire in the Eigteentlı Century. Oxford 1987.
• Z. M. Bunijatov, “Sefaretname osmanskich poslov kak istoöniki po istorii osmano-rossijskich otnoğenij”, Bliinij iSredij Vostok. Baku 1986, 8. 3—24.