Dezavantajlı Gruptaki Çocuklarla Eğitim Süreci: Sınıf Öğretmeni Adaylarının Görüşleri

Yıl 2019, Cilt: 20 , 451 - 464, 05.04.2019

Ömür Gürdoğan Bayır

https://doi.org/10.17494/ogusbd.548528

Cited By: 5

Öz

Toplumda yetersiz koşullarda içinde yaşayan ve bu
koşullara bağlı olarak bazı yetersizliklerle baş etmek durumunda kalan gruplar
dezavantajlı gruplar olarak tanımlanabilir. Günümüzde bu grupların eğitim
sorunları da ele alınması gereken önemli bir sorundur. Bu bağlamda bu grupta
yer alan çocukların eğitsel gereksinimlerinin dikkate alınması bakımından sınıf
öğretmeni adaylarının bu konuya ilişkin farkındalığı önem taşımaktadır. Söz
edilen önemden yola çıkarak bu araştırmanın amacı,  sınıf öğretmeni adaylarının dezavantajlı
grupta yer alan çocukların eğitim sürecine ilişkin görüşlerini belirlemektir.
Araştırma betimsel nitelik taşıyan bir araştırmadır. Araştırmanın
katılımcılarını ölçüt örnekleme dayalı olarak seçilen sınıf öğretmeni adayları
oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri yapılandırılmış görüşme formu
aracılığıyla toplanmış ve tümevarım analizi ile analiz edilmiştir. Araştırmada
sınıf öğretmeni adaylarının dezavantajlı gruplarla eğitim sürecine ilişkin
görüşleri aile, çocuk, kurum/kişiler ve öğretim etkinlikleri temaları
çerçevesinde ele alınmıştır

Anahtar Kelimeler

Dezavantajlı Gruplar, Risk Grubu Altındaki Çocuklar

Kaynakça

• Aral, N., & Gürsoy, F. (2001). Çocuk hakları çerçevesinde çocuk ihmal ve istismarı. Milli Eğitim Dergisi, 151(5). Ardıç Çobaner, A. (2015). Çocuk hakları bağlamında Suriyeli mülteci çocukların haberlerde temsili. Marmara İletişim Dergisi, 24, 27-54. Artan, İ. (2014). Engelli çocukların eğitiminde etkili bir teknik: Müzik. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2). Ayan-Ceyhan, M. (2016). Kapsayıcı eğitim: okul pratikleri, öğretmen ihtiyaçları. ERG. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_KapsayiciEgitim_OgretmenIhtiyaclari.pdf adresinden 06.12.2018 tarihinde edinilmiştir. Demir, Ö. & Aysoy M. (2002). Engelli tanımı ve sınıflaması. Türkiye Özürlüler Araştırması. Devlet İstatistik Enstitüsü. Doğu Marmara Kalkınma Ajansı. (2011). Dilovası’nda dezavantajlı grupların istihdam potansiyelinin artırılması: Araştırma sonuç raporu. Marka Yayınları Serisi. Efe, H. & Uluoğlu, S. A. (2015). Dünyada çocuk işçiliğiyle mücadelede gelinen nokta ve geleceğe dair bazı öngörüler. Eğitim Bilim Toplum, 13(51), 46-72. Eren, V. & Çakran, Ş. (2017). Mülteci politikası: Avrupa birliği ve Türkiye karşılaştırması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(39), 1-30. Ferris, E. & Winthrop, R. (2010). Education and displacement: Assessing conditions for refugees and internally displaced persons affected by conflict. UNESCO: Background paper for the EFA Global Monitoring Report. Fidan, F. (2004). Çalışan çocuk olgusuna sosyo- psikolojik bakış. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1), 30-49. Gülcan, M. (Tarihsiz). Çocuk işçiliği ve eğitim: öğretmen el kitabı. Çalışma ve Sosyal Güven-lik Bakanlığı. Gülçubuk, B. (2012). Tarımda çocuk emeği sömürüsü ve toplumsal duyarlılık. Çalışma ve Toplum, 33(2). Herdem, F. S. & Bozgeyikli, H. (2013). İlköğretime devam eden parçalanmış ve tam aile çocuklarının rehberlik ihtiyaçlarının karşılaştırmalı olarak incelenmesi, OPUS-Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 3(4) s.7-35. Kağnıcı, D. Y. (2017). Suriyeli Mülteci Çocukların Kültürel Uyum Sürecinde Okul Psikolojik Danışmanlarına Düşen Rol ve Sorumluluklar. İlköğretim Online, 16(4). Karaman, K. & Yılmaz, A. S. (2011). Mevsimlik tarım işçileri ve enformel ilişkiler ağı: Gire-sun’da çalışan mevsimlik tarım işçileri üzerine bir araştırma. Zeitschrift für die Welt der Türken/Journal of World of Turks, 3(1), 211-226. Mayer, S. E. (2003). What is a disadvantage groups. 29.11.2018 tarihinde https://studylib.net/doc/8720705/what-is-a-%E2%80%9Cdisadvantaged-group%3F%E2%80%9D adresinden edinilmiştir. Oral, I. (2016). Türkiye’de kapsayıcı eğitimi yaygınlaştırmak için politika önerileri. ERG. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_KapsayiciEgitim_PolitikaOnerileri.pdf adresinden 06.12.2018 tarihinde edinilmiştir. Önder, E. & Güçlü, N. (2014). İlköğretimde okullar arası başarı farklılıklarını azaltmaya yönelik çözüm önerileri. Eğitim Bilimleri Dergisi, 40, 109-132. Özan, M. B., Şener, G., Polat, H., & Yaraş, Z. (2015). Eğitim sektöründe swot analizi: Elazığ ili örneği. Harput Araştırmaları Dergisi, 2(1), 125-148. Özgüven, İ.E. (2001). Ailede iletişim ve yaşam. Ankara: PDREM Yayıncılık. Özşenol, F., Işıkhan, V., Ünay, B., Aydın, H. İ., Akın, R., & Gökçay, E. (2003). Engelli çocuğa sahip ailelerin aile işlevlerinin değerlendirilmesi. Gülhane Tıp Dergisi, 45(2), 156-164. Pekdoğan, S. & Bozgün, K. (2018). Öğretmenlerin Çocuk ihmali ve istismarı hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(2), 433-443. Safrankova, A. P. & Zatopkova, K. (2017). Teachers’evaluatıon of ımportance of selected determınants of educatıon of socıally dısadvantaged pupıls. Journal on Efficiency and Responsibility in Education and Science, 10(1), 24-33. Sart, H. Z., Barış, S. , Düşkün, Y. & Sarıışık, Y. (2016). Engelli çocukların Türkiye’de eğiti-me erişimi: durum analizi ve öneriler. ERG. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_Engeli-Olan-%C3%87ocuklar%C4%B1n-T%C3%BCrkiyede-E%C4%9Fitime-Eri%C5%9Fimi.pdf adresinden 04.12.2018 tarihinde edinilmiştir. Şeker, B. D. & Aslan, Z. (2015). Eğitim sürecinde mülteci çocuklar: Sosyal psikolojik bir değerlendirme. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 8(1), 86-105. Şen, B. & Kahraman, F. (2012). Oyun hakkının uzağında yaşamak: Türkiye’de içgöç ve çocuk emeği. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 27, 167-189. Şişman, Y. (2014). Engelliler açısından eşitlik, ayrımcılık ve eğitim hakkı. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 14(32), 57-85. Temel, Z. F. (2000). Okul öncesi eğitimcilerinin engellilerin kaynaştırılmasına ilişkin görüşle-ri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(18). UNESCO (1997). Alternative education strategies for disadvantaged groups. Paris: Inter-national Institute for Educational Planning. UNHCR. (Tarihsiz). What is a refugee. 29.11. 2018 tarihinde https://www.unrefugees.org/refugee-facts/what-is-a-refugee/ adresinden edinilmiş-tir. Walsh, K., Farrell, A., Schweitzer, R. & Bridgstock, R. (2005). Critical factors in teachers’ detecting and reporting child abuse and neglect:Implications for practice. https://eprints.qut.edu.au/777/1/ACT_Complete_Report.pdf adresinden 05.12.2018 tarihinde edinilmiştir. Yakut, H. İ. & Korkmaz, E. (2013). Çocuklarda cinsel istismar. Jinekoloji-Obstetrik ve Neo-natoloji Tıp Dergisi, 10(39), 1630-1632. Yavuz, Ö. & Mızrak, S. (2016). Acil durumlarda okul çağındaki çocukların eğitimi: Türki-ye’deki Suriyeli mülteciler örneği. Göç Dergisi, 3(2), 175-199. Yıldırım, H. & Şimşek, A. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Beşinci Bas-kı. Ankara: Seçkin Yayınevi