Kodlama Eğitiminde İşbirlikli Öğrenme Yaklaşımı: Eşli Kodlama

Year 2020, Volume: 16 Issue: 27, 490 - 515, 31.07.2020

Şule Betül Tosuntaş , Emrah Emirtekin , Kagan Kircaburun

https://doi.org/10.26466/opus.680327

Abstract

Eşli kodlama, işbirlikli öğrenme temelinde kodlama eğitiminde yaygın olarak kullanılan yaklaşımlardan biridir. Kuramsal olarak eşli kodlamanın birçok avantajı olduğu bilinmektedir. Bu araştırmanın amacı ortaokul öğrencilerinin işbirlikli öğrenme ve kodlamaya yönelik tutumlarının ve eşli kodlama uygulamalarına yönelik görüşlerinin incelenmesidir. Araştırmada sırasıyla nicel ve nitel verilerin toplandığı açıklayıcı sıralı desen tercih edilmiştir. Katılımcılar, ölçüt örnekleme yoluyla belirlenmiş 220 ortaokul öğrencisidir. Öğrencilerin işbirlikli öğrenmeye yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla Şahin, Arseven, Ökmen, Eriş ve İlğan (2017) tarafından geliştirilen İşbirlikli Öğrenme Ölçeği kullanılmıştır. Kodlamaya yönelik tutumları ise araştırma kapsamında geliştirilen Kodlamaya Yönelik Tutum Ölçeği aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmanın nitel verileri 6 sorudan oluşan yarı yapılandırılmış bir görüşme formu kullanılarak, odak grup görüşmeleri aracılığıyla toplanmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin işbirlikli öğrenme ve kodlamaya yönelik tutumlarının olumlu olduğu belirlenmiştir. Cinsiyet açısından işbirlikli öğrenmeye yönelik tutum puanları farklılaşmamıştır. Kodlamaya yönelik tutum puanları ise erkek öğrencilerin lehine anlamlı şekilde farklılaşmıştır. Kodlamaya yönelik tutumları ile işbirlikli öğrenme yönelik tutumları arasında pozitif yönlü korelasyon olduğu tespit edilmiştir. Bu doğrultuda eşli kodlama uygulamasına yönelik görüşlerde işbirlikli öğrenmenin olumlu etkileri vurgulanmıştır. Sonuç olarak öğrencilerin hem kodlama eğitimine hem işbirlikli öğrenmeye yönelik olumlu tutumlarından yola çıkılarak, kodlama eğitiminde işbirlikli öğrenme yaklaşımının bir örneği olan eşli kodlama, teknik altyapı yetersizliği dezavantajını avantaja çevirebilme açısından önemli bir fırsat ve pedagojik bir altyapı sunmaktadır.

Keywords

işbirlikli öğrenme, kodlama eğitimi, eşli kodlama

Supporting Institution

Bursa Uludağ Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi

Project Number

ÖAP(E)-2018/12

Collaborative Learning Approach in Coding Education: Pair Programming

Abstract

Pair programming is one of the approaches that reflect cooperative learning on coding education. Theoretically, pair programming is known to have many advantages. The aim of this study is to examine the attitudes of secondary school students towards cooperative learning and coding and their views on pair programming practices. Explanatory sequential pattern, in which quantitative and qualitative data were collected consecutive, was preferred in the study. Participants are 220 secondary school students determined by criterion sampling. Cooperative Learning Scale developed by Şahin, Arseven, Ökmen, Eriş, and İlğan (2017) was used to determine the attitudes of students towards cooperative learning. Attitudes towards coding were collected using the Attitude towards Coding Scale developed within the scope of the research. The qualitative data of the research was collected through focus group interviews using a semi-structured interview form consisting of 6 questions. As a result of the research, it was determined that students' attitudes towards cooperative learning and coding were positive. There is no significant difference between gender in terms of attitudes towards cooperative learning. However, there is a significant difference between gender in terms of attitudes towards coding. A positive correlation was determined between the attitude towards coding and cooperative learning. Accordingly, the positive effects of cooperative learning were emphasized in the views on the application of pair programming. Consequently, based on their positive attitudes towards both coding education and cooperative learning, pair programming provides an important opportunity and pedagogical infrastructure in terms of turning the technical infrastructure disadvantage into an advantage.

Keywords

cooperative learning, coding education, pair programming

Project Number

ÖAP(E)-2018/12

References

• Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme: Kuram araştırma uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.
• Albaaly, E. ve Higgins, S. (2012). The impact of interactive whiteboard technology on medical students' achievement in ESL essay writing: an early study in Egypt. The Language Learning Journal, 40(2), 207-222.
• Anastasiadou, S. D. ve Karakos, A. S. (2011). The beliefs of electrical and computer engineering students' regarding computer programming. International Journal of Technology, Knowledge & Society, 7(1), 37-51.
• Anderson, J. C. ve Gerbing, D. (1984). The effect of sampling error on convergence, improper solutions, and goodness-of-fit indices for maximum likelihood confirmatory factor analysis. Psychometrika, 49, 155-173.
• Arabacıoğlu, C., Bülbül, H., ve Filiz, A. (2007). Bilgisayar programlama öğretiminde yeni bir yaklaşım [A new approach to computer programming teaching]. Presented at Akademik Bilişim Konferansı [Academic Informatics Conference], January 31-February 2, Kütahya, Turkey.
• Başer, M. (2013). Bilgisayar programlamaya karşı tutum ölçeği geliştirme çalışması. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(6), 199-215.
• Beck, K. ve Andres, C., (2004). Extreme programming explained: Embrace change (Second ed.). Boston: Addison-Wesley Professional.
• Birişçi, S. ve Karal, H. (2011). Öğretmen adaylarının bilgisayar destekli ortamda materyal tasarlarken işbirlikli çalışmalarının yaratıcı düşünme becerilerine etkisi. Journal of Kirsehir Education Faculty, 12(2).
• Braun, V. ve Clarke, V. (2019). Psikolojide tematik analizin kullanımı. S. N. Şad*, N. Özer ve A. Atli (Çevirenler). Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi – Journal of Qualitative Research in Education, 7(2), 873-898. doi: 10.14689/issn.2148-2624.1.7c.2s.17m
• Camnalbur, M. ve Mutlu Bayraktar, D. (2018). İşbirlikli öğrenmenin akademik başarı üzerine etkisi: Bir meta-analiz çalışması. Itobiad: Journal of the Human & Social Science Researches, 7(2).
• Cockburn, A. ve Williams, L. (2000). The costs and benefits of pair programming. Extreme programming examined, 8, 223-247.
• Code.org (2018). What is Code.org? 01.04.2018 tarihinde https://support.code.org/hc/en-us/articles/204784827-What-is-Code-org-. adresinden erişilmiştir.
• Cole, D. A. (1987). Utility of confirmatory factor analysis in test validation research. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 55(4), 1019-1031.
• Coşar, M. (2013). Problem temelli öğrenme ortamında bilgisayar programlama çalışmalarının akademik başarı, eleştirel düşünme eğilimi ve bilgisayara yönelik tutuma etkileri. Yayınlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Creswell, J. W. (2002). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Boston: Pearson.
• Demir, Ö. Ve Seferoğlu, S. S. (2018). İşbirlikli problem çözmenin kodlama öğretimine yansıması olarak eşli kodlamanın incelenmesi. In 5th International Instructional Technologies & Teacher Education. İzmir, Turkey.
• Demirel, Ö. (2008). Öğretim ilke ve yöntemleri: Öğretme sanatı.(13. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Doğan, U. ve Kert, S. B. (2016). Bilgisayar oyunu geliştirme sürecinin, ortaokul öğrencilerinin eleştirel düşünme becerilerine ve algoritma başarılarına etkisi. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 33(2), 21-42.
• Doymuş, K., Şimşek, Ü. ve Bayrakçeken, S. (2004). İşbirlikçi öğrenme yönteminin fen bilgisi dersinde akademik başarı ve tutuma etkisi. Journal of Turkish Science Education, 1(2), 103-115.
• Durak, H., Karaoğlan-Yılmaz, G., Yılmaz, R. ve Seferoğlu, S. S. (2017). Erken yaşta programlama eğitimi: Araştırmalardaki güncel eğilimlerle ilgili bir inceleme. H. F. Odabaşı, B. Akkoyunlu ve A. İşman (Ed.), Eğitim teknolojileri okumaları (s. 205- 236). Adapazarı: Tojet ve Sakarya Üniversitesi.
• Erciyeş, G. (2007). Öğretim yöntem ve teknikleri. Ş. Tan. (Editör). Öğretim İlke ve Yöntemleri. (2.Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Ergün, A. (2006). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim sekizinci sınıf fen öğretimine etkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Erol, O. ve Kurt, A. A. (2017). BÖTE bölümü öğrencilerinin programlamaya karşı tutumlarının incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(41), 314- 325.
• Giordano, D. ve Maiorana, F. (2014, April). Use of cutting edge educational tools for an initial programming course. In Global Engineering Education Conference (EDUCON), 2014 IEEE (p. 556-563). IEEE.
• Gök, Ö., Doğan, A., Doymuş, K. ve Karaçöp, A. (2009). İşbirlikli öğrenme yönteminin ilköğretim öğrencilerinin akademik başarılarına ve fene olan tutumlarına etkileri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 193-209.
• Günüç, S., Odabaşı, H.F. ve Kuzu, A., (2013). 21. Yüzyıl öğrenci özelliklerinin öğretmen adayları tarafından tanımlanması: bir twitter uygulaması. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 9(4), 436-455.
• Gürsoy, K. ve Çekmez, E. (2019). Ortaokul öğrencilerinin programlamaya yönelik tutumlarının ve görüşlerinin incelenmesi. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, 10(3), 757-777.
• Jöreskog, K. ve Sörbom, D. (2001). LISREL 8.51. Mooresvile: Scientific Software.
• Kafai, Y. (2007). From SuperGoo to Scratch: exploring creative digital media production in informal learning. Learning, Media and Technology, 2(32), 149-166.
• Kafai, Y., Resnick, M. ve MaLoney, J. (2009). Scratch: Programming for All. Communications of the Acm, 11(52), 60-67.
• Kalelioğlu, F. (2015). A new way of teaching programming skills to K-12 students: Code. org. Computers in Human Behavior, 52, 200-210.
• Kaucic, B. ve Asic, T., (2011). Improving introductory programming with Scratch? In Proceeding of the 34th MIPRO International Conference, p. 1095–1100, Opatija, Croatia.
• Keçeci, G., Alan, B. ve Zengin, F. K. (2016). Eğitsel bilgisayar oyunları destekli kodlama öğrenimine yönelik tutum ölçeği: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Education Sciences, 11(4), 184-194.
• Kobsiripat, W. (2015). Effects of the media to promote the scratch programming capabilities creativity of elementary school students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 174, 227-232.
• Korkmaz, Ö.ve Altun, H. (2013). Engineering and ceit student’s attitude towards learning computer programming. The Journal of Academic Social Science Studies International Journal of Social Science, 6(2), 1169-1185.
• Lui, K. M. ve Chan, K. C. (2003, May). When does a pair outperform two individuals?. In International Conference on Extreme Programming and Agile Processes in Software Engineering (p. 225-233). Springer, Berlin, Heidelberg.
• M.E.B. Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2017). Ortaöğretim kurumları bilişim teknolojileri ve yazılım dersi öğretim programı, http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx/program2.aspx?islem=1&kno=196 web adresinden 15 Nisan 2017 tarihinde indirilmiştir.
• Malik, N. ve Shanwal, V. K. (2015). A comparative study of academic achievement of traditional classroom and smart classroom technology in relation to intelligence. Educational Quest, 6(1), 21.
• Marsh, H. W., Balla, J. R. ve McDonald, R. P. (1988). Goodness-of-fit indexes in confirmatory factory analysis: The effects of sample size. Psychological Bulletin, 103(3), 391- 410. doi: 10.1007/BF01102761.
• Mayer, R. ve Bayman P. (1988). Using conceptual models to teach BASIC computer programming. Journal of Educational Psychology, 3(80), 291-298.
• Neuman, L. W. (2007). Toplumsal araştırma yöntemleri: Nitel ve nicel yaklaşımlar (Çev. S. Özge,). İstanbul: Yayın odası.
• Özyurt, Ö. ve Özyurt, H. (2015). Bilgisayar programcılığı öğrencilerinin programlamaya karşı tutum ve programlama öz-yeterliklerinin belirlenmesine yönelik bir çalışma. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 11(1), 51-67.
• Sünbül, A.M. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri. (5. Baskı). Konya: Eğitim Kitabevi.
• Şahin, Ş., Arseven, Z., Ökmen, B., Eriş, H. M. ve İlğan, A. İşbirlikli öğrenmeye yönelik tutum ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 73-88.
• Williams, L. ve Kessler, R. (2002). Pair programming illuminated. Boston: Addison-Wesley Longman Publishing Co., Inc.
• Yılmaz, Ş. (2019). Scratch programı öğretiminde birlikte öğrenme tekniği kullanımının öğrencilerin akademik başarısına ve öz yeterlik algısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyon.
• Yüksel, S. (2017). Scratch programı öğretiminde ayrılıp birleşme tekniği kullanımının öğrencilerin derse yönelik tutumuna akademik başarısına ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Yüksel, S. ve Gündoğdu, K. (2018). Scratch öğretiminde ayrılıp birleşme tekniği kullanımının derse yönelik tutuma akademik başarıya ve kalıcılığa etkisi. Ege Eğitim Dergisi, 19(1), 245-261.
• Yükseltürk, E. ve Altıok, S. (2015). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının bilgisayar programlama öğretimine yönelik görüşleri. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 50-65.