Son
dönemde yeni Avrupa
Birliği (AB) üyesi ülkelerde (özellikle Polonya ve Macaristan) yapılan
bir takım anayasal ve yasal değişiklikler Birliğin kurucu ilkelerinden biri
olan hukukun
üstünlüğünü ihlal ettiği gerekçesiyle eleştirilmiştir. Brüksel, üye ülkelerin
oy hakkının bile elinden alınmasına imkan veren AB anlaşmasının yedinci
maddesinin uygulanması yönünde adımlar atmıştır. Genel olarak ‘hukukun
üstünlüğü krizi’ başlığı altında değerlendirilen bu gelişmeler, i) AB
kurumlarının üye ülkelerde demokrasi, insan hakları, hukukun
üstünlüğü gibi AB üyelik (demokratik) koşulluluğunun parçası olan
kuralların ihlali karşısında gerekli donanıma sahip olmadığını ve ii) üye
ülkelerin bu ihalelere karşı birlikte hareket etmekte zorlandıklarını göstermiştir.
AB üye ülkelerinde etkin politikalar yürütülememesi, demokrasi, insan hakları, hukukun
üstünlüğü ve yargı bağımsızlığı alanlarında üye devlet ortalamasından oldukça
geride olan aday ülkelerde AB’nin izleyeceği strateji hakkında soru
işaretlerini artırmıştır. Bu çalışma, AB’de hukukun üstünlüğü ilkesini denetleyen kurumsal
mekanizmaları siyasi boyutları ile ele alırken, aday ülkeler için hukukun
üstünlüğü ilkesini teşvik politikalarının genişleme strateji belgeleri
çerçevesinde değişen gelişimini analiz etmektedir. Bulgular
göstermektedir ki, AB, üye ülkelerde öğrendiği dersten hareketle genişleme
stratejisi kapsamımda hukukun üstünlüğü ilkesinin teşvikine yönelik daha
kapsamlı bir politika izlemeye başlamıştır. Bu haliyle çalışma, literatürde hukukun
üstünlüğünü ihlal eden uygulamaları daha çok üye ülkeler nezdinde değerlendiren
çalışmalara bir katkı yapmayı ve AB’nin bu alandaki politikalarına tarihsel bir
derinlik ve karşılaştırmalı bir perspektif kazandırmayı amaçlamaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Political Science |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | January 29, 2020 |
Acceptance Date | December 10, 2019 |
Published in Issue | Year 2020 Issue: 38 |