XIX. yüzyılda ve XX. yüzyılın başlarında güncel siyasi projeleri tarihsel referanslarla meşrulaştırmak için arkeolojiden özellikle yararlanılmıştır. Avrupa devletleri, bu dönemde kendilerini klasik uygarlıkların mirasçıları olarak projelendirirken birbirleriyle kıyasıya yarışmıştır. Kazı alanlarında ve müze salonlarında devam eden bu rekabete Ruslar da Bizans üzerinden dâhil olmuştur. Nitekim öteden beri, kendisini Bizans mirasının gerçek varisi ve Ortodoksluğun koruyucusu olarak gören Ruslar, Bizans İmparatorluğu’nu yeniden canlandırmak ve mirasını sahiplenmek için İstanbul’da bir arkeoloji enstitüsü kurmuşlardır. İstanbul Rus Arkeoloji Enstitüsü, 1894-1914 yılları arasında faaliyette bulunduğu yirmi yıl boyunca, Bizans kültür ve medeniyetini tanımak için Osmanlı coğrafyasının her tarafında yüzey araştırmaları ve kazı çalışmaları yapmıştır. Rusların başlarda sistemli olmayan eski eser kaçakçılık faaliyetleri enstitünün kuruluşundan itibaren müdürlüğünü yapan Fyodor İvanoviç Uspenskiy’in özel çabalarıyla sistemli bir hale getirilmiştir. Osmanlı Devleti eski eserlerini korumak için kaçakçılığa karşı önlemler almaya çalışmış olsa da bu önlemler dönemin şartlarında yeterli olmamıştır. Bu çalışmada İstanbul Rus Arkeoloji Enstitüsü çalışanları ve Çarlık Rusya’nın diplomatik temsilcilerinin, Osmanlı coğrafyasındaki eski eserleri araştırma, keşif, toplama ve Rusya’ya götürülmesiyle ilgili Anadolu, Balkanlar ve Orta Doğu’da yaptıkları çalışmalar genel olarak incelenmiştir. Ayrıca Osmanlı topraklarından götürülen ve Rusya’daki müzelerde sergilenen eserler tespit edilmeye çalışılmıştır. Özellikle Birinci Dünya Savaşı yıllarında Rus işgaline uğrayan Karadeniz kıyılarında ve Doğu Anadolu’da bulunan şehirlerde yapılan eski eser yağmalamaları ve Rusya’ya kaçırılan eserler ele alınmıştır.
Çarlık Rusya İstanbul Rus Arkeoloji Enstitüsü Osmanlı Devleti Bizans Eski Eser Kaçakçılığı F. İ. Uspenskiy
In the 19th century and the early 20th century, archaeology was especially actively used to legitimize current political projects with historical references. During this period, European states fiercely competed with each other, presenting themselves as heirs to classical civilizations. In this struggle, which continued both in excavation sites and museum halls, the Russians participated through Byzantium. As is well known, Tsarist Russia, seeing itself as the true heir to the Byzantine legacy and the protector of Orthodoxy, established an archaeological institute in Istanbul to study the Byzantine Empire and claim its heritage. The Russian Archaeological Institute in Istanbul, which operated from 1894 to 1914, conducted surface surveys and excavations throughout the Ottoman Empire to study Byzantine culture and civilization. Initially, the Russians antiquities smuggling activities, which were not systematic, were organized systematically through the special efforts of Fyodor Ivanovich Uspensky, who served as the director of the institute from its establishment. Although the Ottoman Empire attempted to implement measures against smuggling to protect its antiquities, these measures were insufficient given the conditions of the time. This article examines the activities of the staff of the Russian Archaeological Institute in Istanbul and the diplomatic representatives of Tsarist Russia related to the study, discovery, collection, and transportation of antiquities from Ottoman territories to Russia, conducted in Anatolia, the Balkans, and the Middle East. In addition, an attempt is made to identify the artifacts that were taken from Ottoman lands and exhibited in museums in Russia. Special attention is given to the looting of antiquities and the transportation of artifacts to Russia from cities on the Black Sea coast and Eastern Anatolia, which were occupied by Russia during the years of World War I.
Tsarist Russia Russian Archaeological Institute in Istanbul Ottoman Empire Byzantium Smuggling of Antiquities F. I. Uspensky
В XIX и начале XX века археология использовалась особенно активно для легитимации текущих политических проектов с помощью исторических отсылок. Европейские государства в этот период ожесточенно соперничали друг с другом и представляли себя наследниками классических цивилизаций. В этой борьбе, продолжавшейся как на раскопках, так и в музейных залах, для русских такой цивилизацией была Византия. Как известно, царская Россия с незапамятных времен видела себя истинной ее наследницей и защитницей православия. Она создала в Стамбуле археологический институт для изучения и утверждения своего преемства Византийской империи. Русский археологический институт в Стамбуле (Константинополе), действовавший с 1894 по 1914 год, проводил наземные обследования и раскопки по всей Османской империи, чтобы лучше узнать византийскую культуру и цивилизацию. Изначально неорганизованная деятельность русских по вывозу найденных древностей была систематизирована благодаря особым усилиям Фёдора Ивановича Успенского, который возглавлял институт с момента его основания. Хотя Османская империя пыталась принять меры для защиты своих древностей, но эти меры в условиях того времени были недостаточны. В данной статье исследуются работы сотрудников Русского археологического института и дипломатических представителей царской России по изучению, обнаружению, сбору памятников древности, проведенные в Анатолии, на Балканах и на Ближнем Востоке, а также по их вывозу с османских территорий в Россию. Кроме того, предпринимается попытка установить местонахождение предметов старины, которые были вывезены и выставлялись в музеях России. Особое внимание уделено расхищению древностей и вывозу предметов искусства в Россию из городов Черноморского побережья и Восточной Анатолии, занятых Россией в годы Первой мировой войны.
Царская Россия Русский археологический институт в Стамбуле (Константинополе) Османская Империя Византия Вывоз древностей Ф. И. Успенский
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Late Modern Russian History |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2024 |
Submission Date | May 27, 2024 |
Acceptance Date | August 31, 2024 |
Published in Issue | Year 2024 Issue: 12 |
Rusya Araştırmaları Dergisi (RUSAD) | rusad.tr@gmail.com |