The Validity and Reliability of Athlete Engagement Questionnaire in 14-18 Years Old Athletes

Yıl 2022, , 190 - 203, 10.01.2023

Hamza Ali Gökalp , Özden Tepeköylü , Mümine Soytürk

https://doi.org/10.17644/sbd.1060151

Öz

The aim of this study was and to test the validity and reliability of the “Athlete Engagement Questionnaire” developed by Lonsdale et al. (2007a) and adapted into Turkish for the 14-18 age group by Kelecek et al. (2018). Athlete engagement questionnaire was administered to 389 (Mage: 15.94 ± 1.31) athletes, 148 girls and 241 males. The data obtained were analyzed by frequency, mean, standard deviation, t test, exploratory and confirmatory factor analysis. The internal consistency of the questionnaire was calculated with the Cronbach Alpha internal consistency coefficient and was found between 0.82 (enthusiasm) and 0.86 (confidence). For construct validity, the differences between the mean scores of the lower 27% and upper 27% groups, which were formed according to the item-total score correlation and the total scores of the items, were analyzed using t-test. Exploratory factor analysis (EFA) was performed and it was seen that the factors of the scale were consistent with the original and were grouped under four sub-dimensions. As a result of Varimax rotation, the items explain 69% of the questionnaire. In the confirmatory factor analysis (CFA), the load value of each item on the subscale is above 0.50, error values below 0.90, and it was found to be x2/sd=2.56, NFI=0.90, IFI=0.93, CFI=0.95, GFI=0.90, AGFI=0.86 RMSEA=0.075. According to the result of the study, it is seen that it is possible to use the "Athlete Engagement Scale" in a valid and reliable manner in the 14-18 age group in order to determine their commitment to sports.

Anahtar Kelimeler

Athlete Engagement, Validity, Reliability, Adaptation Work

Sporcu Bağlılık Ölçeği’nin 14-18 Yaş Arası Sporcularda Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Bu çalışmanın amacı, Lonsdale ve diğerleri (2007a) tarafından geliştirilen ve Kelecek ve diğerleri (2018) tarafından Türkçe’ye uyarlanan “Sporcu Bağlılık Ölçeği’nin” 14-18 yaş grubu için geçerlik ve güvenirliğinin test edilmesidir. “Sporcu Bağlılık Ölçeği” 148 kız ve 241 erkek olmak üzere toplam 389 (Xyaş= 15.94 ± 1.31) sporcuya uygulanmıştır. Veriler frekans, aritmetik ortalama, standart sapma, t testi, açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analiziyle çözümlenmiştir. Ölçeğin iç tutarlılığı Cronbach Alpha iç tutarlılık katsayısı ile hesaplanmış ve 0.82 (coşku) ile 0.86 (güven) arasında bulunmuştur. Yapı geçerliği için madde toplam puan korelasyonuna ve maddelerin toplam puanlarına göre oluşturulan alt %27 ve üst %27’lik grupların t test aracılığıyla ortalama puanları arasındaki farklarının analizi yapılmıştır. Açımlayıcı faktör analizi (AFA) yapılarak ölçeğin faktörlerinin orjinaliyle uyum gösterdiği ve dört alt boyut altında toplandığı görülmüştür. Varimax döndürme sonucunda maddeler, ölçeğin %69’unu açıklamaktadır. Doğrulayıcı faktör analizinde (DFA) her bir maddenin alt ölçeğe olan yük değeri 0.50’nin üzerinde, hata değerleri 0.90’nın altında ve x2/sd=2.56, NFI=0.90, IFI=0.93, CFI=0.95, GFI=0.90, AGFI=0.86 ve RMSEA=0.075 olarak bulunmuştur. Çalışma sonucu elde edilen bulgularla “Sporcu Bağlılık Ölçeği”nin spora olan bağlılıklarının belirlenmesi amacıyla, 14-18 yaş grubunda da geçerli ve güvenilir biçimde kullanılabilmesinin mümkün olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Sporcu Bağlılık, Geçerlik, Güvenirlik, Uyarlama Çalışması

Kaynakça

• 1. Alpar, R. (2001). Spor bilimlerinde uygulamalı istatistik (2. Baskı.). Nobel Yayın Dağıtım.
• 2. Aoyagi, M.W., ve Portenga, S.T. (2010). The role of positive ethics and virtues in the context of sport and performance psychology service delivery. Professional Psychology: Research and Practice, 41(3), 253.
• 3. Babic, V., Sarac, J., Missoni, S., ve Sindik, J. (2015). Athletic engagement and athletic identity in top Croatian sprint runners. Collegium Antropologicum. 39(3):521-528.
• 4. Bakker, A.B., Albrecht, S.L., ve Leiter, M.P. (2011). Key questions regarding work engagement. European Journal of Work and Organizational Psychology, 20(1), 4-28.
• 5. Başoğlu, B., ve Aytaç, K.Y. (2016). Gençlik hizmetleri ve spor il müdürlerinin liderlik davranışları ve tükenmişlik arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Turkish Studies (Elektronik), 11(3), 465-478.
• 6. Biber, E., Ersoy, A., Acet, M., ve Küçük, V. (2010). Türk futbol antrenörlerinin tükenmişlik düzeylerinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 12(2), 134-143.
• 7. Bradley, H.B. (1969).Community-based treatment for young adult offenders. Crime and Delinquency, 15(3), p.359-370.
• 8. Buist, K.L., Dekovic, M., Meeus, W., ve Van Aken, M.A.G. (2002). Developmental patterns in adolescent attachment to mother, father and sibling. Journal of Youth and Adolescence, 31: 167-176.
• 9. Büyüköztürk, Ş. (2014) Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Pegem Akademi.
• 10. Carlivati, J. (2001). Adolescent attachment, peer relationships, and school success:predictor, mediator, and moderator relations. Unpublished master dissertation. University of Virginia.
• 11. Compton, W.C. (2005). An introduction to positive psychology. Belmont, CA: Wadsworth.
• 12. Coutinho, P., Mesquita, I., Davids, K., Fonseca, A. M., ve Cote´, J. (2016). How structured and unstructured sport activities aid the development of expertise in volleyball players. Psychology of Sport and Exercise, 25, 51–59.
• 13. Cravens, K.S., Oliver, E.G., ve Stewart, J.S. (2010). Can a positive approach to performance evaluation help accomplish goals? Business Horizons, 53(3): 269-279.
• 14. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. Pegem.
• 15. De Francisco, C., Arce, C., ve Grana, M. (2017). Preliminary validation of a Spanish Version of the Athlete Engagement Questionnaire (AEQ). Journal of Sport Psychology, 26(4), 22-27.
• 16. DeFreese, J.D., ve Smith, A.L. (2013). Areas of work life and the athlete burnout-engagement relationship. J APPL SPORT PSYCHOL, 25(2), 180-196.
• 17. Erkuş, A. (2003). Psikometri üzerine yazılar. Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• 18. Erkuş, A. (2013). Davranış bilimleri için bilimsel araştırma süreci. Seçkin.
• 19. Ford, P.R., ve Williams, A.M. (2012). The developmental activities engaged in by elite youth soccer players who progressed to professional status compared to those who did not. Psychology of Sport and Exercise, 13, 349–352.
• 20. Freudenberger, H.J. (1974). Staff burn-out, Journal of Social Issues, 30, (1), 159-165.
• 21. Goodger, K., Gorely, T., Lavallee, D., ve Harwood, C. (2007). Burnout in sport: A systematic review. The Sport Psychologist, 21, 127-151.
• 22. Gould, D., Feltz, D., Horn, T., ve Weiss, M. (1982). Reasons for attrition in competitive youth swimming. Journal of Sport Behavior, 5(3), 155–165.
• 23. Gustafsson, H., Hassmen, P., Kentta, G., ve Johansson, M. (2008). A qualitative analysis of burnout in elite Swedish athletes. Psychology of Sport and Exercise, 9(6), 800-816.
• 24. Hayduk, L.A. (1987). Structural equation modeling with LISREL essential and advances. The John Hopkins Universty Press.
• 25. Haugaasen, M., Toering, T., ve Jordet, G. (2014). From childhood to senior professional football: a multi-level approach to elite youth football players’ engagement in football-spesific activities. Psychology Of Sport And Exercise, 15, 336-344.
• 26. Hendrix, A.E., Acevedo, E.O., ve Hebert, E. (2000). An examination of stress and burnout in certified athletic trainers at division i-a universities. Journal of Athletic Training, 35(2), 139-144.
• 27. Hodge, K., Lonsdale, C., ve Jackson, S.A. (2009). Athlete engagement in elite sport: An exploratory investigation of antecedents and consequences. The Sport Psychologist, 23(2), 186-202.
• 28. Jowett, G.E., Hill, A.P., Hall, H.K., ve Curran, T. (2016). Perfectionism, burnout and engagement in youth sport: The mediating role of basic psychological needs. Psychology of Sport and Exercise, 24, 18-26.
• 29. Kahn, W.A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal, 33(4), 692-724.
• 30. Kahn, W.A. (1992). To be fully there: Psychological presence at work. Human Relations, 45(4), 321-349.
• 31. Kalaycı, Ş. (2010). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5. Baskı). Asil Yayın Dağıtım.
• 32. Kelecek, S., ve Koruç, Z. (2018). Futbolcuların güdüsel yönelim ve spora bağlılık düzeylerinin sporcu tükenmişliğini belirlemedeki rolü. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(2), 102-116.
• 33. Kelecek, S., ve Göktürk, E. (2017). Kadın futbolcularda sporcu bağlılığının sporcu tükenmişliğini belirlemedeki rolü. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(2), 162-173.
• 34. Kelecek, S., Kara, F.M., ve Aşçı, F.H. (2018). Reliability and validity of “Athlete Engagement Questionnaire” (Sporcu Bağlılık Ölçeği”nin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması). Spormetre, 16(3), 39 47.
• 35. Kline, R.B. (2015) Principles and practice of structural equation modeling, The Guilford Press.
• 36. Koyuncu, İ., ve Kılıç, A.F. (2019). Açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanımı: Bir doküman incelemesi. Eğitim ve Bilim, 44(198), 361-388.
• 37. Kristensen, J.A. (2013). Motivation and athlete engagement. A cross-sectional study in youth ice hockey players. Master dissertation, Norwegian School of Sport Sciences. Norges Idrettshogskole.
• 38. Leech, N.L., Barrett, K.C., ve Morgan, G.A. (2005). SPSS for intermediate statistics: Use and interpretation (2nd ed.). Lawrence Erlbaumass.
• 39. Lemyre, P.N., Roberts, G.C., ve Stray-Gundersen, J. (2007): Motivation, over training, and burnout: Can self-determination predict over training and burnout in elite athletes?. EUR J SPORT SCI, 7, 115-126.
• 40. Lieberman, M., Doyle, A.B., ve Markiewicz, D. (1999). Developmental pattern in security of attachment to mather and father in late childhood and early adolescence: associations and peer relations. Child Development, 70 (1): 202-213.
• 41. Lonsdale, C., Hodge, K., ve Jackson, S.A. (2007a).Athlete engagement: II. Development and initial validation of the athlete engagement questionnaire. Int J Sport Psychol, 38, 471-492.
• 42. Lonsdale, C., Hodge, K., ve Raedeke, T.D. (2007b). Athlete engagement: I. A qualitative investigation of relevance and dimentions. Int J Sport Psychol, 38, 451-470.
• 43. Luzio, S.S., Martinent, G., Guillet-Descas, E., ve Daigle, M.P. (2019). Exploring the role of sport sense of community in perceived athlete burnout, sport motivation, and engagement, Journal of Applied Sport Psychology, 32(5); 513-528.
• 44. Loehr, J.E., ve Schwartz, T. (2003). On form: Managing energy, not time, is the key to high performance, Health and Happiness. Nicholas Brealey.
• 45. Martins, P., Rosado, A., ve Ferreira, V. (2014): Examining the validity of the athlete engagement questionnaire (AEQ) in a Portuguese sport setting. Motriz, 20(1), 1-7.
• 46. Maslach, C., ve Leiter, M.P. (1997). The truth about burnout: how organizations cause personal stres and what to do about it. John Wiley&Sons, Inc.
• 47. Özbal, A.F., Eski, T., ve Ektirici, A. (2018). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği öğrencilerinin tükenmişlik düzeylerinin değerlendirilmesi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 20(1), 96-105.
• 48. Özdamar, K. (2004). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi. Kaan Kitabevi.
• 49. Özdamar, K. (2017). Ölçek ve test geliştirme, Yapısal Eşitlik Modellemesi. Nisan Kitapevi.
• 50. Petlichkoff, L.M. (1996). The drop-out dilemma in youth sports. In O. Bar-Or (Ed.), The child and adolescent athlete: Encyclopedia of sports medicine, Blackwell Science, Vol. 6, pp. 418–432.
• 51. Podlog, L., Gustafsson, H., Skoog, T., Gao, Z., Westin, M., Werner, S., ve Alricsson M. (2015). Need satisfaction, motivation, and engagement among high performance youth athletes: A multiple mediation analysis, International Journal of Sport and Exercise Psychology, 13(4); 415-433.
• 52. Raedeke, T.D. (1997). Is athlete burnout more than just stress ? A sport commitment perspective. Journal of Sport&Exercise Psychology, 19, 396-417.
• 53. Schaffran, P., Altfeld, S., ve Kellmann, M. (2016). Burnout in sport coaches: A review of correlates, measurement and intervention. Deutsche Zeitschrift Für Sportmedizin, 5, 121-126.
• 54. Seçer, İ. (2015). Psikolojik test geliştirme ve uyarlama süreci, SPSS ve LISREL uygulamaları. Anı Yayıncılık.
• 55. Tabachnick, B.G. ve Fidell, L.S. (2020). Çok değişkenli istatistiklerin kullanımı (6. Basım). Nobel Akademik Yayıncılık.
• 56. Tabei, Y., Fletcher, D., ve Goodger, K. (2012): The relationship between organizational stressors and athlete burnout in soccer players. J CLIN SPORT PSYCHOL, 6, 146-165.
• 57. Tatlıcı, M., ve Kırımoğlu, H. (2008). Atletizm antrenörlerinin mesleki tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 34-47.
• 58. Vink, K., Raudsepp, L., ve Kais, K. (2015). Intrinsic motivation and individual deliberate practice are reciprocally related: Evidence from a longitudinal study of adolescent team sport athletes. Psychology of Sport and Exercise, 16, 1–6. doi:10.1016/ j.psychsport.2014.08.012
• 59. Vitali, F., Bortoli, L., Bertinato, L., Robazza, C., ve Schena, F. (2015). Motivational climate, resilience, burnout in youth sport. Sport Science Health, 11, 103-108.
• 60. Ward, P., Hodges, N.J., Starkes, J.L., ve Williams, M.A. (2007). The road to excellence: Deliberate practice and the development of expertise. High Ability Studies, 18, 119–153.
• 61. Weiss, M.R., ve Williams, L. (2004). The why of youth sport involvement: A developmental perspective on motivational processes. In M. R. Weiss (Ed.), Developmental sport and exercise psychology: A lifespan perspective (pp. 223–268). Morgantown, WV: Fitness Information Technology.
• 62. Worthington, R.L., ve Whittaker, T.A. (2006). Scale development research: A content analysis and recommendations for best practices. The Counseling Psychologist, 34(6), 806-838.
• 63. Yaşlıoğlu, M.M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: Keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. Istanbul University Journal of the School of Business, 46, 74-85.
• 64. Yıldırım, Y., ve Taşmektepligil, M.Y. (2011). Beden eğitimi ve spor yüksekokullarındaki görevli akademisyen personelin örgütsel stres ve tükenmişlik düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(4), 131-140.
• 65. Yılmaz V. (2004). Lisrel ile yapısal eşitlik modelleri: Tüketici şikâyetlerine uygulanması. Sosyal Bilimler Dergisi, 1.
• 66. Yurdakal, İ.H. ve Susar Kırmızı F. (2018). Okuduğunu anlamaya ilişkin başarı testi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Dil Dergisi, 169(2), 67-93.