2019 TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMINDAKİ KAZANIMLARIN (1, 2, 3 VE 4. SINIFLAR) ANAHTAR YETKİNLİKLERLE İLİŞKİSİ

Year 2022, , 68 - 99, 31.05.2022

Esra Ülger Metin Erkal

https://doi.org/10.30561/sinopusd.1086766

Cited By: 2

Abstract

Günümüz çağının bilgi çağı olması çağa ayak uyduran, donanımlı bireylerin önemini artırmaktadır. Bu nedenle bireylerin gelişimini desteklemek için “Avrupa Yeterlilikler Çerçevesi” ile uyumlu bir şekilde “Türkiye Yeterlilikler Çerçevesi” oluşturulmuştur. Bu çerçeve kapsamında hayat boyu öğrenmeyi destekleyen sekiz anahtar yetkinlik belirlenerek 2018 yılında öğretim programlarına yansımıştır. Bu çalışma ile ilkokul 1., 2., 3. ve 4. sınıf Türkçe dersi öğretim programı (TDÖP)’nda yer alan kazanımların anahtar yetkinliklerle ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda 1.,2.,3. ve 4. Sınıf Türkçe dersi öğrenme kazanımlarında anahtar yetkinliklerin durumu sınıf ve öğrenme kazanımlarına göre incelenmiştir. Çalışmada, nitel araştırma desenlerinden doküman incelemesi kullanılmış, çalışmanın veri kaynağı olarak 2019 TDÖP belirlenmiştir. Verilerin analizi, betimsel analiz tekniğiyle yapılmıştır. Araştırma bulgularına göre 2019 TDÖP’ün 1, 2, 3 ve 4.sınıf kazanımlarının anahtar yetkinlikler ile uyumlu olduğu ancak dengeli dağılımın olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Öğretim programında en fazla “Öğrenmeyi Öğrenme Yetkinliği” ile ilişkili kazanımlara yer verilirken 1. ve 2. sınıflarda “Yabancı Dillerde İletişim, Dijital Yetkinlik, Kültürel Farkındalık ve İfade, Sosyal Ve Vatandaşlıkla İlgili Yetkinlikler” ile doğrudan ilişkili olan herhangi bir kazanıma yer verilmediği belirlenmiştir. Ayrıca “Anadilde İletişim” yetkinliğinin diğer yetkinliklere göre daha fazla öğrenme kazanımıyla ilişkilendirildiği görülmüştür.

Keywords

Türkçe Öğretim Programı, Hayat Boyu Öğrenme, Anahtar Yetkinlikler

References

• Referans 1 Aksoy, M. (2013). Kavram olarak hayat boyu öğrenme ve hayat boyu öğrenmenin Avrupa Birliği serüveni. Bilig, 64, 23-48. Referans 2 Aslan, Ö. (2006). Öğrenmenin yeni yolu: e-öğrenme. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 16(2), 121-131.