36-72 Aylık Çocuğa Sahip Babaların Çocuklarıyla Etkileşim Düzeyleri İle Çocukların Saldırganlık Yönelimi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Yıl 2024, Cilt: 8 Sayı: 2, 1208 - 1242, 30.11.2024

Esra Nur Tunç , Nurten Ebru Özdemir

https://doi.org/10.30561/sinopusd.1513891

Öz

Bu araştırmanın amacı, 36-72 aylık çocuklara sahip babaların çocuklarıyla olan etkileşim düzeylerinin, çocukların saldırganlık eğilimleri üzerindeki etkisini incelemektir. Bu araş-tırmada nicel araştırma yöntemi ile tasarlanmış olup ilişkisel tarama modeli benimsenmiş-tir. Araştırmanın evrenini 36-72 aylık çocuğa sahip olan babalar ve okul öncesi eğitim kurumda öğrenim görmeye devam eden çocukları oluşturmaktadır. Örneklem hesaplamaları sonucunda bu araştırmaya 399 baba ve çocukları dâhil edilmiştir. Veri toplama aracı olarak ‘Çocuk Ebeveyn İlişki Ölçeği-Baba Formu’, ‘36-72 Aylık Çocuklara Yönelik Saldırganlık Yönelim Ölçeği’ ve ‘Demografik Bilgi Formu’ kullanılmıştır. Verilerin analizinde ise ista-tistiksel analiz yöntemleri (SPSS 22.0) kullanılmıştır. Ayrıca Kruskal-Wallis H testi, kore-lasyon analizi ve Mann Whitney U testi gibi istatistiksel yöntemler analizde kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda babaların yaşları ile çocuklarıyla ilişkileri arasında anlamlı bir ilişki bulunamamıştır ancak babaların yaşları ile çocukların saldırganlık düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Bunlarla birlikte 36-48 ay grubundaki çocukların çatışma puanlarının diğer yaş gruplarına göre daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Babaların gelir durumu düzeyleri ile çocuklarıyla ilişkileri arasında da anlamlı bir ilişki bulunarak düşük gelir grubunun uyumsuzluk puanlarının diğer gruplara göre daha yüksek olduğu gözlem-lenmiştir. Babaların öğrenim düzeyi değişkenin çocuklarıyla olan ilişkisini ve çocukların saldırganlık yönelimini etkilemediği de araştırmanın sonuçları arasında yer almaktadır. Bunlarla birlikte 36-48 ay grubundaki çocukların çatışma puanlarının diğer yaş gruplarına göre daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir. Erkek çocukların da kız çocuklara göre saldır-ganlık yönelimlerinin daha yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca bu araştırmada kullanılan iki ölçek arasında da anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Bu bulgular ve sonuçlar ışığında çocukların saldırganlık yöneliminin nedenlerinin araştırılması ve babalarıyla olan ilişkileri-nin güçlendirilmesi için programlar tasarlanması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Baba çocuk ilişkisi, Çocuk, Saldırganlık

Etik Beyan

Etik kurul alınmıştır.

Teşekkür

Bütün çalışma ekibine ve editöre teşekkür eder iyi çalışmalar dileriz

Examining the Relatıonship Between the Level of Interaction of Fathers Wıth Their Chıldren Aged 36-72 Months And Their Children's Aggression Orientatıon

Öz

The aim of this study is to examine the effect of fathers' interaction levels with their 36-72-month-old children on children's aggression tendencies. This study was designed with quantitative research method and relational screening model was adopted. The population of the study consisted of fathers with 36-72-month-old children and their children attending preschool education institutions. As a result of sample calculations, 399 fathers and their children were included in this study. 'Child-Parent Relationship Scale-Father Form', 'Agg-ression Orientation Scale for 36-72 Month-old Children' and 'Demographic Information Form' were used as data collection tools. Statistical analysis methods (SPSS 22.0) were used to analyze the data. In addition, statistical methods such as Kruskal-Wallis H test, correlation analysis and Mann Whitney U test were used in the analysis. As a result of the study, no significant relationship was found between fathers' ages and their relationships with their children, but a significant relationship was found between fathers' ages and child-ren's aggression levels. In addition, it was observed that the conflict scores of children in the 36-48 month group were higher than the other age groups. A significant relationship was also found between the fathers' income level and their relationship with their children, and it was observed that the low-income group had higher maladjustment scores than the other groups. It is also among the results of the study that fathers' level of education did not affect their relationship with their children and children's aggression orientation. In addition, it was observed that the conflict scores of children in the 36-48 month group were higher than other age groups. Boys were also found to have higher aggression orientations than girls. In addition, no significant relationship was found between the two scales used in this study. In the light of these findings and results, it is recommended to investigate the causes of children's aggression tendencies and to design programs to strengthen their relati-onships with their fathers.

Anahtar Kelimeler

Father-child relationship, Child, Aggression

Kaynakça

• Akhtar J, Kushwaha AKS (2015) Gender Differences in Aggressive Behavior of Adolescents. Indian Journal of Applied Research 5(1): 525- 527
• Aksoy, Y., & Arslan, O. (2019). Effects of Recreational Activity on Leisure Barriers between Students. Asian Journal of Education and Training, 5(4), 569-574.
• Alabay, E. (2017). Okul Öncesi Dönem Çocuğu olan Ebeveynlerin Ebeveynlik Tutumlarının İncelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 1(2), 156–174.https://doi.org/10.24130/eccd-jecs.196720171234
• Alabay, E. (2021). Arama Motorlarindaki “Anne-Çocuk” Ve “Baba-Çocuk” Görsellerinin Toplumsal Cinsiyet Açisindan Incelenmesi: Google, Bing Ve Yahoo Search Örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(42), 1228-1246.
• Alink, L. R., Mesman, J., Van Zeijl, J., Stolk, M. N., Juffer, F., Koot, H. M., ... Van IJzendoorn, M. H. (2006). The early childhood aggression curve: Development of physical aggression in 10- to 50-month-old children. Child Development, 77, 954–966.
• Atmaca Koçak, A. (2004). Baba Destek Programı Değerlendirme Raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları.
• Ay, H. (2017). Okul Öncesi Dönemi Çocuklarının Saldırganlık Davranışlarının Anne ve Öğretmen Görüşlerine göre İncelenmesi (Master's thesis, Eğitim Bilimleri Enstitüsü).
• Basow, J. (1992). Gender Stereotypes and Roles. Belmont, CA: Wadsworth Publishing Company.
• Burger, J. M. (2006). Kişilik (İD Erguvan Sarıoğlu, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Çağdaş, A. & Seçer, Z. (2010). Anne-Baba Eğitimi. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Çağdaş, A. (2011). Anne-Baba-Çocuk İletişimi. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Çelik, H. (2006). Üniversite Birinci Sınıf Öğrencilerinin Saldırganlık Tepkileri, BağLanma Tarzları ve Kişilerarası Şemalarının İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Coltrane, S. (1988). Father-Child Relationships and Status of Women. A Cross-Cultural Study. American Journal of Sociology, 93(5), 1060-1095.
• Coltrane, S. (1995). The Future of Fatherhood: Social, Demographic and Economic Influence on Men’s Family Involvement. (Ed: W. Marsiglio, Fatherhood Contemporary Theory, Research and Social Policy. Thousand Oaks, California Sage.
• Conger, R. D., & Donnellan, M. B. (2007). An Interactionist Perspective on the Socioeconomic Context of Human Development. Annu. Rev. Psychol., 58, 175-199.
• Crick, N. R. & Grotpeter, J. K. (1995). Relational Aggression, Gender, and Social-Psychological Adjustment. Child Development, Cilt: 66, Sayı: 3, Haziran, ss. 710-722.
• Cummings, E. M., & Davies, P. T. (2010). Marital Conflict and Children: An Emotional Security Perspective. New York, NY: Guilford Press
• Demir, İ., & Kiliç, S. (2009). Effects of Computer Uue on Students’ Mathematics Achievement in Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 1(1), 1802-1804.
• Dodge, K. A., & Pettit, G. S. (2003). A Biopsychosocial Model of the Development of Chronic Conduct Problems In Adolescence. Developmental psychology, 39(2), 349.
• Dunn, J., & Munn, P. (1986). Siblings and the Development of Prosocial Behaviour. International Journal of Behavioral Development, 9(3), 265-284.
• Dursun, A. (2010). Okul öncesi dönemdeki çocukların davranış problemleriyle anne-baba tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Master's thesis, Eğitim Bilimleri Enstitüsü).
• Geçtan, E. (1993). Psikanaliz ve Sonrası. (7. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi.
• George, D., & Mallery, M. (2010). SPSS for Windows Step by Step: A simple guide and reference, Allyn & Bacon.
• Glascock, J. (2008). Direct and Indirect Aggression on Prime-Time Network Television. Journal of Broadcasting & Electronic Media, Cilt: 52, Sayı: 2, ss. 268–281.
• Gülay, H. (2010). Okul Öncesi Çağındaki Çocuklara Yönelik Veli Katılımıyla Deprem Eğitim Programı. Eğitim Araştırmaları ve İncelemeleri, 5 (10), 624.
• Hamlett, T. A. (2007). Contant Analysis of Aggression in Television Programs for Preschoolers. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Texas.
• Hart, C. H., DeWolf, D., & Wozniak, P. (1992). Maternal and Paternal Disciplinary Styles: Relations with Prescoolers’ Playground Behavioral Orientations and Peer Status. Child Development, 63, 879-892.
• İkiz, S., & Samur, A. Ö. (2016). Okul Öncesi Dönem Çocuklarında Fiziksel ve İlişkisel Saldırganlığın Ebeveyn Tutumları Açısından İncelenmesi/Examining Physical and Relational Agression of Preschool Children in terms of Parents’ Attitudes. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(35).
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Arastirma Yöntemi: Kavramlar-İlkeler-Teknikler. Ankara: Nobel Yayin Dağitim.
• Karatas, Z., Sag, R., & Arslan, D. (2015). Development of Social Skill Rating Scale for Primary School Students-Teacher Form (SSRS-T) and Analysis of its Psychometric Properties. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 197, 1447-1453
• Kılıç, H. (2015). İlköğretim Branş Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ve Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri (Denizli Ili Örneği) (Master's thesis, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü).
• Kılıç, Ö. B. 0-6 Yaş Grubu Çocuk Sahibi Olmanın Kadınların İş-Yaşam Dengesine Etkisi: Ardahan Örneği. Igdir University Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences, (10), 23-34.
• Kul, S. (2011). Klinik Araştırmalarda Örnek Genişliği Belirleme. 01 Aralık 2011 tarihinde şu adresten erişilmiştir: http://www.toraks.org.tr /upload Files/ book/ file/2452011171546-129132. pdf.
• Kuzucu, Y. (2011). Değişen Babalık Rolü ve Çocuk Gelişimine Etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(35), 79-91.
• Lamb, M. E., & Tamis-Lemonda, C. S. (2004). The Role of the Father. The role of the father in child development, 4, 100-105.
• Lansford, J. E., Skinner, A. T., Sorbring, E., Giunta, L. D., Deater‐Deckard, K., Dodge, K. A., ... & Chang, L. (2012). Boys’ and Girls’ Relational and Physical Aggression in Nine Countries. Aggressive behavior, 38(4), 298-308.
• Loeber, R., & Stouthamer-Loeber, M. (1986). Family Factors as Correlates and Predictors of Juvenile Conduct Problems and Delinquency. Crime and Justice, 7, 29-149.
• McHale, S. M., Updegraff, K. A., Jackson‐Newsom, J., Tucker, C. J., & Crouter, A. C. (2000). When Does Parents’ Differential Treatment Have Negative Implications for Siblings?. Social Development, 9(2), 149-172.
• Özbey, S. & Alisinanoğlu, F. (2009). Okul Öncesi Eğitim Kurumuna Devam Eden 60-72 Aylık Çocukların Problem Davranışlarının Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2 (6), 493-517.
• Parke, R. D. (2002). Punishment Revisited--Science, Values, and The Right Question: Comment on Gershoff (2002).
• Parke, R. D., & Slaby, R. G. (1983). The Development of Aggression. Handbook of Child Psychology, 4, 547-641.
• Parke, R. D., Buriel, R., Eisenberg, N., Damon, W., & Lerner, R. M. (2006). Handbook of Child Psychology: Social, Emotional, and Personality Development.
• Patterson G.R., Chamberlain P., Reid J.B. (1982) A Comparative Evaluation of A Parent-Training Program, Behavior Therapy, 13 (5), 638-650
• Pleck, J. H. (2010). Fatherhood and Masculinity. The role of the father in child development, 5, 27-57.
• Poyraz, M. (2007). Babaların Babalık Rolünü Algılamalarıyla Kendi Ebeveynlerinin Tutumları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Rozzaqyah, F. (2020, September). Urgensi Konseling Krisis dalam Menghadapi Pandemi Covid-19 Di Indonesia. In Prosiding Seminar Bimbingan Dan Konseling (pp. 136-143).
• Sebanc, AM (2003). Okul Öncesi Çocukların Arkadaşlık Özellikleri: Olumlu Sosyal Davranış ve Saldırganlıkla Bağlantılar. Sosyal Gelişim, 12 (2), 249-268.
• Tavşancıl, E. (2006). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi, Nobel Yayın Dağıtım, 3. Baskı
• Tremblay, R. E. & Nagin, D. S. (2005). The Developmental Origins of Physical Aggression in Humans, Developmental Origins of Aggression, Editör: Willard Hartup ve John Hartup, New York: Guilford Press.
• Tremblay, R. E. (2000). The Development of Agressive Behaviour During Childhood: What Have we Learned in the Past Century?. International journal of behavioral development, 24(2), 129-141.
• Tuzcuoğlu, N., Cengiz, Ö., & Küsmüş, G. İ. (2020). Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Saldırganlık Yönelimleri ile Annelerinin İlgi Düzeylerinin Belirlenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 4(1), 3-28.
• Uzun, H., & Baran, G. (2015). Çocuk Ebeveyn İlişki Ölçeği’nin Okul Öncesi Dönemde Çocuğu olan Babalar için Geçerlik ve Güvenirlik Çalişmasi. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, (3), 30-40.
• Yıldırım, A. & Simsek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Arastirma Yöntemleri (8th ed.). Ankara: Seckin Yayinevi. Zahn–Waxler, C., Klimes–Dougan, B., & Slattery, M. J. (2000). Internalizing problems of childhood and adolescence: Prospects, pitfalls, and progress in understanding the development of anxiety and depression. Development and psychopathology, 12(3), 443-466.