The issue of non-exchanged people is one of the most significant divisive issue in the forced exchange of populations between Turkey and Greece. At the end of the negotations of the Lousanne Conference, Greeks from İstanbul and Turks of the Western Thrace were accepted as “établi”. However, there were some non-exchanged people via various ways. Some of them due to their services and the others of the marriage reasons, were accepted as établi. The most of the Greeks were preferred this way in order not to leave their lands. In this article, it is scrutinized the these ways of being non-exchanged besides the formal nonexchanges.
Türkiye ile Yunanistan arasında yaşanan zorunlu nüfus değişiminde tartışılan en önemli konulardan biri de gayrimübadiller olmuştur. Lozan Konferansında uzun süren görüşmeler sonucunda İstanbul Rumları ve Batı Trakya Türkleri gayrimübadil kabul edilmiştir. Ancak, bunların yanında değişik yollarla gayrimübadil olanlar da olmuştur. Bunların bir kısmı hizmetlerinden dolayı bir kısmı da evlilikler şeklinde gayrimübadil kabul edilmiştir. Bu yolla mübadeleden çıkma şekli birçok Rum’un tercih ettiği bir yol olmuştur. Bu makalede resmi gayrimübadillerin yanında oluşan bu mübadeleden çıkma yolları üzeride durulmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | January 1, 2014 |
Submission Date | October 9, 2015 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 180 Issue: 180 |