Book Review
BibTex RIS Cite

Çiftçi, F. (2012). Din Öğretiminde Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımı ve Uygulama Örnekleri (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları, 347 s.

Year 2020, Issue: 10, 323 - 326, 27.12.2020

Abstract

Eğitim-öğretim faaliyetlerinin bir amacı, öğrencilere bilgi ve beceri kazandırmaktır. Bu amaca ulaşmak için izlenen yollar ve ders içeriğinin nasıl öğretilebileceği ile ilgili düzenlemeler öğretim yöntemleri olarak nitelendirilmektedir. (Bilgin & Selçuk, 1991; Taşdemir, 2007; Güneş, 2014; Akyürek, 2017; Aydın, 2018; Akın, 2019) Öğretim yöntemleri geleneksel ve öğrenci merkezli olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. (Cengizhan, 2016; Taşkın & Çakmak, 2017). Geleneksel öğretme yöntemleri bilgiyi öğrenciye aktarmayı amaçlarken; öğrenci merkezli yöntem ve yaklaşımlar, eğitimde aktiflik ilkesinin hayata geçirilmesini, katılımcı öğrenmenin sağlanmasını ve bilginin öğrenci tarafından yapılandırılarak kalıcı hâle getirilmesini amaçlamaktadır. (Özpolat, 2013, s. 8). Probleme dayalı öğrenme, araştırma tabanlı öğrenme, işbirliği temelinde öğrenme, proje temelli öğrenme vb. yaklaşımlar öğrenci merkezli yaklaşımlardan bazılarıdır.

References

  • Akın, A. (2019). Din Eğitiminde Özel Öğretim Yöntemleri. Bursa: Emin.
  • Aktan, S. (2016). 20. Yüzyılda İlerlemeci Bir Filozof: William H. Kilpatrick, Turkish Studies, 11/19, 31-48.
  • Akyürek, S. (2017). Din Öğretimi-Model Strateji Yöntem ve Teknikler. Ankara: Nobel.
  • Aydın, M. Z. (2018). Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel.
  • Bilgin, B. & Selçuk, M. (1991). Din Öğretimi. Ankara: Akid.
  • Cengizhan, S. (2016). “Öğretim Yöntemleri”, Öğretim İlke ve Yöntemleri, (Ed. Tuğba Yanpar Yelken & Cenk Akay), (4. Baskı), Ankara: Anı, 223-256.
  • Güneş, F. (2014). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Özpolat, V. (2013). Öğretmenlerin Mesleki Önceliklerinde Öğrenci Merkezli Eğitim Yaklaşımının Yeri, Milli Eğitim Dergisi, 200, 5-27.
  • Taşdemir, M. (2007). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel.
  • Taşkın, N. & Kılıç Çakmak, E. (2017). Öğrenci Merkezli Öğrenme Ortamlarında Oyunlaştırmanın Alternatif Değerlendirme Amaçlı Kullanımı, Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6/3, 1227-1248.
Year 2020, Issue: 10, 323 - 326, 27.12.2020

Abstract

References

  • Akın, A. (2019). Din Eğitiminde Özel Öğretim Yöntemleri. Bursa: Emin.
  • Aktan, S. (2016). 20. Yüzyılda İlerlemeci Bir Filozof: William H. Kilpatrick, Turkish Studies, 11/19, 31-48.
  • Akyürek, S. (2017). Din Öğretimi-Model Strateji Yöntem ve Teknikler. Ankara: Nobel.
  • Aydın, M. Z. (2018). Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel.
  • Bilgin, B. & Selçuk, M. (1991). Din Öğretimi. Ankara: Akid.
  • Cengizhan, S. (2016). “Öğretim Yöntemleri”, Öğretim İlke ve Yöntemleri, (Ed. Tuğba Yanpar Yelken & Cenk Akay), (4. Baskı), Ankara: Anı, 223-256.
  • Güneş, F. (2014). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Özpolat, V. (2013). Öğretmenlerin Mesleki Önceliklerinde Öğrenci Merkezli Eğitim Yaklaşımının Yeri, Milli Eğitim Dergisi, 200, 5-27.
  • Taşdemir, M. (2007). Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Nobel.
  • Taşkın, N. & Kılıç Çakmak, E. (2017). Öğrenci Merkezli Öğrenme Ortamlarında Oyunlaştırmanın Alternatif Değerlendirme Amaçlı Kullanımı, Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6/3, 1227-1248.
There are 10 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Religious Studies
Journal Section Book Reviews
Authors

Medinenur Şahin This is me 0000-0001-8480-4994

Publication Date December 27, 2020
Submission Date November 7, 2020
Published in Issue Year 2020 Issue: 10

Cite

APA Şahin, M. (2020). Çiftçi, F. (2012). Din Öğretiminde Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımı ve Uygulama Örnekleri (1. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları, 347 s. Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi(10), 323-326.

Turkish Journal of Religious Education Studies is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) License.