Öz
Bu incelemede okulöncesi eğitimde yaratıcı drama ile öğrenmenin eğitime hazırlık sürecindeki önemi üzerinde durulmaktadır. Pedagojik yaklaşımda çocuğun erken yaşta okul ile tanışmasını ve öğrenme sürecine hazırlık olarak yaratıcı drama üzerinden teşvik edilmesi güncel pek çok araştırmanın ilgisini çekmektedir. Yaratıcı drama ya da oyunun eğitime hazırlık sürecindeki etkisi, öğrenmenin bizzat yaşamın kendisinden beslenmesinden ileri gelmektedir.
Yaratıcı drama ile öğrenme gerek çocukluk gerekse yetişkinlikte kendine çokça yer bulan bir olgudur. Bu olgu, rekabetin, yarışmanın veya yaygın olarak eğlenerek öğrenmenin bir yolu olarak ortaya çıkar. Öğrenme ortamlarının ve bizzat yaşantılarımız yoluyla karşılaşılan problemlerin drama üzerinden gerçekleşmesi süreci, okulöncesi dönemde öğrenciyi motive ettiği gibi ezberci eğitimin güdüleyici ve sınırlayıcı etkilerinden uzaklaştırmaktadır. İncelememiz yaratıcı dramanın okulöncesi eğitimdeki yeri ve önemi konusunu kuramsal bir çerçeve içinde temellendirmeyi denemektedir. Bunun yanında çağdaş eğitim anlayışının yaratıcı drama ile ilgili köklü bağları gösterilmeye çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- HAKTANIR, G. (2008). Okul Öncesi Eğitime Giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
- HAZAR, M. (1996). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Tubitay Yayıncılık.
- KAVCAR, C. (1985). Örgün Eğitimde Dramatizasyon. Eğitim ve Bilim Dergisi, (56), s.32-41.
- KURU, O. (2008). 7- 12 Yaş Çocuklarının Psikomotor Gelişimlerinde Oyunun Etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
- LA GRECA, A. M. (1993). Social skills training with children: Where do we go from here?. Journal of Clinical Child Psychology, 22(1), s. 288-298. O’NEİLL, C. & LAMBERT, A. (1995). Drama Structures: A Practical Handbook for Teachers. London: Hutchinson.
- ÖMEROĞLU, E. (2003). Okul Öncesi Eğitimde Drama. Ankara: Kök Yayıncılık.
- ÖNDER, A. (2002). Yaşayarak Öğrenme İçin Yaratıcı Drama. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
- PİAGET, J. (1976). Piaget’s theory. B. Inhelder, H. H. Chipman, C. Zwingmann, (Ed.), Piaget and his school: A reader in developmental psychology. New York: Springer.
- POYRAZ, H. (2003). Okul Öncesi Dönemde Oyun ve Oyuncak. Ankara: Anı Yayıncılık.
- SCHER, A. & VERRAL, C. (1975). 100+Ideas for Drama. England: Clays Ltd.
- SEVİNÇ, M. (2004). Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitiminde Oyun. İstanbul: Yaylacık Matbaası.
- SORİAS, O. (1986). Sosyal Beceriler ve Değerlendirme Yöntemleri. Türk Psikoloji Dergisi, 5(20), s. 25-29.
- YAĞAN- GÜDER, S. Ve TAŞ, I. (2016). Drama ve Dramanın Boyutları. S. Erdoğan (Ed.), Çocuk ve Drama (s.4). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Öz
This review emphasizes the importance of learning with creative drama and the process of preparation for education in pre - school education. In pedagogical approach, it is attracted the attention of many studies currently that creative drama encourpoes the child to meet school at an early age and as a preparation for the learning process. The effect of creative drama or game on the preparation for education comes from the fact that learning is nourished by life itself.
Learning with creative drama is a phenomenon which finds place in both childhood and adulthood. This phenomenon emerges as a way to compete or commonly learning while having fun. The process of realizing the learning environments and the problems encountered through our own lives through drama motivates the child in the pre-school period as well as distracts the student from motivating and limiting effects of rote learning. Our review is trying to ground the place and importance of creative drama in pre-school education within a theoretical framework. İn addition to this, it will be tried to show the strong ties of the contemporary education approach to creative drama.
Anahtar Kelimeler
Pre school creative drama Drama Game Learning Education Child
Kaynakça
- HAKTANIR, G. (2008). Okul Öncesi Eğitime Giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
- HAZAR, M. (1996). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Tubitay Yayıncılık.
- KAVCAR, C. (1985). Örgün Eğitimde Dramatizasyon. Eğitim ve Bilim Dergisi, (56), s.32-41.
- KURU, O. (2008). 7- 12 Yaş Çocuklarının Psikomotor Gelişimlerinde Oyunun Etkisi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
- LA GRECA, A. M. (1993). Social skills training with children: Where do we go from here?. Journal of Clinical Child Psychology, 22(1), s. 288-298. O’NEİLL, C. & LAMBERT, A. (1995). Drama Structures: A Practical Handbook for Teachers. London: Hutchinson.
- ÖMEROĞLU, E. (2003). Okul Öncesi Eğitimde Drama. Ankara: Kök Yayıncılık.
- ÖNDER, A. (2002). Yaşayarak Öğrenme İçin Yaratıcı Drama. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
- PİAGET, J. (1976). Piaget’s theory. B. Inhelder, H. H. Chipman, C. Zwingmann, (Ed.), Piaget and his school: A reader in developmental psychology. New York: Springer.
- POYRAZ, H. (2003). Okul Öncesi Dönemde Oyun ve Oyuncak. Ankara: Anı Yayıncılık.
- SCHER, A. & VERRAL, C. (1975). 100+Ideas for Drama. England: Clays Ltd.
- SEVİNÇ, M. (2004). Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitiminde Oyun. İstanbul: Yaylacık Matbaası.
- SORİAS, O. (1986). Sosyal Beceriler ve Değerlendirme Yöntemleri. Türk Psikoloji Dergisi, 5(20), s. 25-29.
- YAĞAN- GÜDER, S. Ve TAŞ, I. (2016). Drama ve Dramanın Boyutları. S. Erdoğan (Ed.), Çocuk ve Drama (s.4). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 13 Mart 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |
Our journal licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License