ÇOCUKLARIN SANAL GERÇEKLİK SOSYAL-DUYGUSAL ÖĞRENME BECERİLERİ PROGRAMINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Year 2022, Volume: 6 Issue: 4, 1217 - 1239, 31.12.2022

Bade Vardarlı Mine Aladağ

https://doi.org/10.47525/ulasbid.1165884

Abstract

Bu durum çalışmasının amacı, çocuklar için geliştirilen Sanal Gerçeklik Sosyal-Duygusal Öğrenme Becerileri Programını (SGSDÖBP) tanıtmak ve çocukların psikoeğitim programı ve yazılım dahil olmak üzere SGSDÖBP'in iki ana bileşenini nasıl deneyimlediklerini, algıladıklarını ve tepki verdiklerini ortaya koymaktır. Son yıllarda sanal gerçekliğin yaygınlaşması, çocuklara yönelik geliştirilen uygulamaların ortaya çıkmasını hızlandırmıştır. Örneğin sosyal kaygısı yüksek bir çocuk, kaçındığı sosyal ortamlarla daha iyi başa çıkabilmek için sanal gerçeklik senaryolarına maruz kaldığında, gerçek hayatta olduğu gibi kaygılı olacaktır. Öte yandan sanal ortamın gerçek olmadığını bilmek, çocuğun daha cesur davranmasını ve desteklenen beceriyi istendiği kadar sık tekrar etmesini sağlar. Böylece çocuk gerçek yaşam deneyimine daha iyi hazırlanır. Çocukların SDÖ becerilerini desteklemek amacıyla tasarlanan SGSDÖBP, “Psikoeğitim Programı” ve “Yazılım” olmak üzere iki temel içerikten oluşmaktadır. Bu çalışmaya yaşları 9 ile 10 arasında değişen yedi çocuk (kız = 4, erkek = 3) katılmıştır. SGSDÖBP, dokuz hafta boyunca yedi çocukla bireysel olarak uygulanmıştır. Uygulama sonrasında araştırmacı çocuklarla yarı yapılandırılmış bireysel görüşmeler yapmıştır. Ayrıca programı yürüten psikolojik danışman/araştırmacının gözlemleri de araştırmacı günlüğü aracılığıyla kaydedilmiştir. Görüşmelerden ve günlüklerden elde edilen veriler betimsel analiz yoluyla analiz edilmiştir. Bulgular, SGSDÖBP’nin çocukların sosyal-duygusal becerilerinin gelişimini desteklediğini ve çocukların böyle bir programla becerileri öğrenmekten keyif aldıklarını göstermiştir. Bu gelişmede SGSDÖBP kapsamındaki psikoeğitim programı, yazılım, psikolojik danışman ve oyunlaştırma etki boyutlarının önemli katkılarının olduğu görülmüştür. Çalışmanın bulguları, SGSDÖBP'in etkililiği, yararları ve yan etkileri ile ilgili olarak tartışılmıştır. Son olarak, program geliştiriciler ile araştırmacılar ve uygulayıcılar için öneriler sunulmuştur.

Keywords

Sosyal-Duygusal Öğrenme, Sanal Gerçeklik, Psikoeğitim Programı, Sanal Gerçeklik Yazılımı, Çocuklar.

THE OPINIONS OF CHILDREN ABOUT VIRTUAL REALITY SOCIAL–EMOTIONAL LEARNING SKILLS PROGRAMME

Abstract

The purpose of this case study is to introduce Virtual Reality Social–Emotional Learning Skills Programme developed for Children (VRSELCHILD) and to reveal how children experience, perceive and react the two main components of VRSELCHILD including psychoeducation program and the software. The spread of virtual reality in recent years has accelerated the emergence of applications developed for children. For example, a child with high social anxiety will be anxious as in real life when exposed to vitrual reailty scenarios in order to better cope with the avoidance social environments. On the other hand, knowing that the virtual environment is not real allows the child to act more courageously and repeat the supported skill as often as desired. Thus, the child is better prepared for real life experience. VRSELCHILD, designed to support children's SEL skills, consists of two basic contents: "Psychoeducation Program" and "Software".This study recruited seven children (females = 4, males=3) aged between 9 and 10 years. VRSELCHILD was implemented individually with seven children during nine weeks. Researcher conducted semi-structured individual interviews with children after the implementation. Observations of counselor/researcher were also recorded via a researcher diary. The data obtained from the interviews and diaries was analyzed through descriptive analysis. The findings showed that VRSELCHILD supports the development of children’s social-emotional skills and children enjoyed learning the skills with such a programme. It has been seen that psychoeducation program, software, counselor and gamification effect dimensions within the scope of VRSELCHILD have important contributions to this development. The findings of the study are discussed regarding the effectiveness, benefits and side effects aspects of VRSELCHILD. Recommendations are provided for further program developers as well as researchers and practitioners.

Keywords

Social-Emotional Learning, Virtual Reality, Psychoeducation Program, Virtual Reality Software, Children.

References

• Baker, J. B. (2008). Using computer-based MUVES to develop social skills in elementary children: An exploratory study [Thesis]. Regent University.
• Bailey, J.O. & Bailenson, J.N. (2017). Immersive virtual reality and the developing child. In P. Brooks ve F. Blumberg (Eds.), Cognitive Development in Digital Contexts (pp. 181-200). Springer.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control (3rd ed). Freeman.
• Baydan, Y. (2010). Sosyal-Duygusal Beceri Algısı Ölçeği’nin geliştirilmesi ve sosyal-duygusal beceri programının etkililiği [Thesis]. Hacettepe University.
• Bayraktar, E. & Kaleli, F. (2007). Sanal gerçeklik ve uygulama alanları. IX. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, Kütahya.
• Beck, A. T. (2015). Bilişsel terapi ve duygusal bozukluklar. Litera Yayıncılık.
• Blascovich, J., Loomis, J., Beall, A. C., Swinth, K. R., Hoyt, C. L. & Bailenson, J. N. (2002). Immersive virtual environment technology as a methodological tool for social psychology. Pscyhological Inquiry, 13(2), 103-124. https://doi.org/10.1207/S15327965PLI1302_01
• Chang, E., Kim, H. T. & Yoo, B. (2020). Virtual reality sickness: A review of causes and measurements. International Journal of Human-Computer Interaction. 36(17), 1658-https://doi.org/1682. 10.1080/10447318.2020.1778351
• Collaborative for Academic. (2013). Social and emotional. Learning [CASEL], 2013 Casel Guıde: Effective social and emotional programs preschool and primary school edition. http://static.squarespace.com/static/513f79f9e4b05ce7b70e9673/t/526a/Accessed Retrieved February 11, 2020.
• Collaborative for Academic Social and emotional. Learning [CASEL], 2019 Framework for systematic social and emotional learning. https://CASEL.org/what-is-sel/ Retrieved February 15, 2020.
• DeRosier, M. E., Craig, A. B., & Sanchez, R. P. (2012). ZooU: A stealth approach to social skills assessment in schools. Advances in Human–Computer Interaction, 2012, 1–7. https://doi.org/10.1155/2012/654791
• Greenberg, M. T. (2010). School based prevention: Current status and future challenges. Effective Education 2(1), 27– 52. https://doi.org/10.1080/19415531003616862
• Hackney, H., Cormier, S. (2008). Psikolojik danışma ilke ve teknikleri: Psikolojik yardım süreci el kitabı. (T. Ergene, S. Aydemir Sevim Çev.) Mentis Yayıncılık.
• Jones, S. M., & Bouffard, S. M. (2012). Social and emotional learning in schools: From programs to strategies and commentaries. Social Policy Report, 26(4), 1–33. https://doi.org/10.1002/j.2379-3988.2012.tb00073.x
• Mayer, R. E. (2001). Multimedia learning. Cambridge: Cambridge University Press.
• Parrish, D. E., Oxhandler, H. K., Duron, J. F., Swank, P., & Bordnick, P. (2016). Feasibility of virtual reality environments for adolescent social anxiety disorder. Research on Social Work Practice, 26(7), 825–835. https://doi.org/10.1177/1049731514568897
• Sarver, N. W., Beidel, D. C., & Spitalnick, J. S. (2014). The feasibility and acceptability of virtual environments in the treatment of childhood social anxiety disorder. Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology, 43(1), 63–73. https://doi.org/10.1080/15374416.2013.843461
• Seligman, L. (2006). Theories of counseling and psychotherapy (Second ed.). Pearson.
• Slovak, P., Gilad-Bachrach, R. & Fritzpatrick, G. (2015). Designing social and emotional skills training: The challenges and opportunities for technology support. Paper Presented at Proceedings of the 33rd Annual ACM Conference Human Factors in Computing Systems. ACM, New York.
• Sharar, S. R., Carrougher, G. J., Nakamura, D., Hoffman, H., Blough, D. K. & Pattaerson, D. R. (2007). Factors influencing the efficacy of virtual reality distructionanalgesie during post burn physical therapy: Preliminary results from 3 ongoing studies. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 88 (12), 43-49. https://doi.org/10.1016/j.apmr.2007.09.004.
• Stallard, P. (2002). Think Good-Feel Good: A Cognitive Behaviour Therapy Workbook for Children and Young People. John Wiley and Sons.
• Temiz, N. (2013). Duygu Profesörü. Kök Yayıncılık.
• Üzümcü, E., Akın, B., Nergiz, H., İnözü, M., & Çelikcan, U. (2018). Anksiyete bozukluklarında sanal gerçeklik. Psikiyatride Guncel Yaklasimlar - Current Approaches in Psychiatry, 10(1), 99–107. https://doi.org/10.18863/pgy.336593
• Webster-Stratton, C., Reıd, M. J. (2004). Strengthening social and emotional competence in young children-the foundation for early school readiness and success: Incredible years classroom social skills and problem-solving curriculum. Infants and Young Children, 17 (2), 96–113.
• Wigelsworth, M. , HumphreyN., Kalambouka A., Lendrum, A. (2010). A review of key issues in the measurement of children’s social and emotional skills. Educational Psychology in Practice, 26 (2), 173-18. doi: 10.1080/02667361003768526
• Yavuzer, H. (1992). Resimleriyle Çocuk. Remzi Kitabevi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (5. Ed.). Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, E. A. (2017). Herkes için Oyunlaştırma, (4. Ed.). Abaküs Yayıncılık.
• Yin, R. K. (2014). Case Study Research Design and Methods (5.Ed.). SAGE Publication.