Halihazırda üretilmiş eserler üzerinden yeniden yorumlamalar yapmak 20. yüzyılın ikinci yarısında başlayan ve 21. yüzyıl
sanatında sıklıkla kullanılan bir eğilim haline gelmiştir. Yeniden yorumlama, gerçekliği yeniden sorgulayan post-modern
söylemlerin ortaya çıkardığı taklit, parodi, ironi ve pastiş gibi kavramlarla genişler. Taklit, belli bir örneğe benzeme çabasıdır.
Parodi, biçim ve öz arasındaki ayrılıktan gülünç bir etki yaratan oyun türü olarak tanımlanır. İronide söylenmek
istenen sözün tersi söylenerek, kişi veya olaylarla alay edilir. 1980’li yılların başından beri kullanılan ve ‘pastiş’ olarak
adlandırılan Fransızca kökenli kavram ise, edebiyattan plastik sanatlara kadar birçok sanat disiplini üzerinde etkisini göstermiştir.
‘Öykünme’ olarak bilinen bu kavram, kısaca başka sanatçıların eserlerini taklit etme yoluyla meydana getirilen
sanat eserini tanımlamaktadır.
Bu çalışmada, sanat/tasarım-zanaat arasında çelişkili bir konumda yer alan seramik yapıtlar üzerinden pastiş kavramının
incelenmesi amaçlanmaktadır. Seramik malzemenin endüstriyel kullanımının yanı sıra, bu ürünlerin sanatta güçlü anlatım
biçimleri ile ne denli sunulabileceğinin gösterilmesi hedeflenmektedir.
Anahtar Sözcükler: Çağdaş Sanat, Post-modernizm, Öykünme, Pastiş, Seramik.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Gönderilme Tarihi | 3 Mart 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 15 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.