Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

Yıl 2019, , 35 - 44, 01.04.2019
https://doi.org/10.32705/yorumyonetim.540916

Öz

Bu çalışmada daha önceki ampirik çalışmalarda
çalışmaya tutkunluğun bireysel öncülleri olduğu tespit edilen psikolojik
sağlamlık ve genel öz-yeterliliğin çalışmaya tutkunluğa etkilerinin
karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmada veriler Sakarya’da üretim
sektöründe faaliyet gösteren bir özel sektör işletmesinde çalışan 215 çalışanın
katılımı ile elde edilmiştir. Çoklu regresyon analizi bulgularına göre genel
öz-yeterliliğin, psikolojik sağlamlığa göre çalışmaya tutkunluğu daha fazla
açıkladığı tespit edilmiştir. Araştırma kapsamında elde edilen bulgular teorik
ve ampirik açıdan değerlendirilmiş ve birtakım araştırma önerilerinde
bulunulmuştur. 

Kaynakça

  • Akhtar, R., Boustani, L., Tsivrikos, D., ve Chamorro-Premuzic, T. (2015). The engageable personality: Personality and trait EI as predictors of work engagement. Personality and Individual Differences, 73, 44-49.
  • Ardıç, K., Özsoy, E., ve Uslu, O. (2016). Türkiye’de çalışmaya tutkunluk (work engagement) araştırmalarının genel görünümü (İçinde, Editör, Kutanis, R). Türkiye’de örgütsel davranış çalışmaları II. Gazi Kitabevi. Ankara.
  • Ardıç, K., ve Polatçı, S. (2009). Tükenmişlik sendromu ve madalyonun öbür yüzü: İşle bütünleşme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, 21-46.
  • Aypay, A. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği’nin (GÖYÖ) Türkçe’ye uyarlama çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 113-131.
  • *Caesens, G., ve Stinglhamber, F. (2014). The relationship between perceived organizational support and work engagement: The role of self-efficacy and its outcomes. European Review Of Applied Psychology/Revue Européenne De Psychologie Appliquée, 64, 259-267.
  • *Chirkowska, T. (2012). Does work engagement burn out? The person-job fit and levels of burnout and engagement in work. Polish Psychological Bulletin, 43, 76-85.
  • Christian, M. S., Garza, A. S., ve Slaughter, J. E. (2011). Work engagement: A quantitative review and test of its relations with task and contextual performance. Personnel Psychology, 64, 89-136.
  • Doğan, T. (2015). Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği’nin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. The Journal of Happiness & Well-Being, 3, 93-102.
  • *Durán, A., Extremera, N., Rey, L., Fernández-Berrocal, P., ve Moltalbán F. M. (2006). Predicting academic burnout and engagement in educational settings: Assessing the incremental validity of perceived emotional intelligence beyond perceived stress and general self-efficacy. Psicothema, 18, 158-164.
  • Garg, K., Dar, I. A., ve Mishra, M. (2018). Job Satisfaction and Work Engagement: A Study Using Private Sector Bank Managers. Advances in Developing Human Resources, 20, 58-71.
  • Glavas, A. (2016). Corporate social responsibility and organizational psychology: An integrative review. Frontiers in Psychology. doi: 10.3389/fpsyg.2016.00144
  • Graen G. B., ve Grace, M. (2015). Positive industrial and organizational psychology: Designing for tech savvy, optimistic, and purposeful millennial professionals’ company cultures. Industrial and Organizational Psychology, 8, 395-408.
  • Halbesleben, J. R. (2010) A meta-analysis of work engagement: Relationships with burnout, demands, resources and consequences. In Work Engagement: Recent developments in theory and research (Bakker A. B. ve Leiter M. B.), Psychology Press, New York, 102-107.
  • Inceoglu, I., ve Warr, P. (2011). Personality and job engagement. Journal of Personnel Psychology, 10, 177-181.
  • Keleş, S. (2014). Aile şirketlerinde yeni jenerasyonunun öz yeterlilik algısı ve işe adanmışlık ilişkisi. Vizyoner Dergisi, 5, 95-109.
  • Liao, F. Y., Yang, L.Q., Wang, M., Drown, D., ve Shi, J. (2013). Team–member exchange and work engagement: Does personality make a difference? Journal of Business and Psychology, 28, 63-77.
  • Luthans, F. (2002). Positive organizational behavior: developing and managing psychological strengths. Academy of Management Executive, 16, 57-72.
  • Luthans, F. (2002). The need for and meaning of positive organizational behavior. Journal of Organizational Behavior, 23, 695-706.
  • Luthans, F., ve Youssef, C. M. (2007). Emerging positive organizational behavior. Journal Of Management, 33, 321-349.
  • Mache, S., Vitzthum, K., Wanke, E., David, A., Klapp B. F., ve Danzer, G. (2014). Exploring the impact of resilience, self-efficacy, optimism and organizational resources on work engagement, Work, 47, 491-500.
  • *Malinen, S., Kuntz, J., ve Naswall, K. (2014). Employee engagement, wellbeing and resilience in a post-disaster context, 8-13. *Meintjes, A., ve Hofmeyr, K. (2018). The impact of resilience and perceived organisational support on employee engagement in a competitive sales environment. SA Journal of Human Resource Management,16.
  • Özer, Ö., Saygılı, M., ve Uğurluoğlu, Ö. (2015). Sağlık çalışanlarının işe cezbolma düzeylerinin belirlenmesine ilişkin bir araştırma. Busıness & Management Studies, An Internatıonal Journal, 3, 261-272.
  • Özkalp, E. ve Meydan, B. (2015). Schaufeli ve Bakker tarafından geliştirilmiş olan İşe Angaje Olma Ölçeğinin Türkçe’de güvenilirlik ve geçerliliğinin analizi. İş-güç endüstri ilişkileri ve insan kaynakları dergisi, 17, 4-19.
  • Özsoy, E., Filiz, B., ve T, Semiz. (2013). İşkoliklik ve çalışmaya tutkunluk arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik sağlık sektöründe bir araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5, 58-68.
  • Rich, B. L., LePine J. A., ve Crawford E. R. (2010). Job engagement: Antecedents and effects on job performance. Academy of Management Journal, 53, 617-635.Robertson, I, T., Cooper, C. L., Sarkar, M., ve Thomas, C. (2015). Resilience training in the workplace from 2003 to 2014: A systematic review. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 88, 533-562.
  • Saks, A. M. (2006). Antecedents and consequences of employee engagement. Journal of Managerial Psychology, 21, 600-619.
  • Salanova, M., ve Schaufeli, W. B. (2008). A cross-national study of work engagement as a mediator between job resources and proactive behavior. The International Journal of Human Resource Management, 19, 116-131.
  • *Saucedo, L., Alvarado, C., ve Alemán, J, Ríos. (2018). Resilience processes, engagement and emotional competencies, in professionals attending elder people in violence situations in saltillo, coahuila and monterrey, nuevo león, Mexico. Actualidades en Psicología, 32, 33-50. Schaufeli, W. B. (2012). Work engagement: What do we know and where do we go? Romanian Journal of Applied Psychology, 14, 3-10.
  • Schaufeli, W. B., Bakker, A. B., ve Salanova, M. (2006). The measurement of work engagement with a short questionnaire a cross-national study. Educational and Psychological Measurement, 66, 701-716.
  • Schaufeli, W. B., Salanova, M., González-Romá, V., ve Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: a confirmative analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3, 71-92.
  • Schaufeli, W. B., Bakker, A. B. (2010). Defining and measuring work engagement: Bringing clarity to the concept. In A. B. Bakker & M. P. Leiter (Eds.), Work engagement: A handbook of essential theory and research, New York: Psychology Press, 10-24.
  • *Schaufeli, W. B., ve Bakker, A.B. (2004), “Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: A multi-sample study”, Journal of Organizational Behavior, 25, 293-315.
  • *Schaufeli, W. B., ve Salanova, M. (2007). Efficacy or inefficacy, that’s the question: Burnout and work engagement, and their relationship with efficacy beliefs. Anxiety, Stress & Coping, 20, 177-196.
  • Schaufeli, W., ve Salanova, M. (2007). Work engagement. An emerging psychological concept and its implications for organizations. Managing Social and Ethical Issues in Organizations, 135-177.
  • Schwarzer, R., ve Jerusalem, M. (1995). Generalized self-efficacy scale. In J. Weinman, S. Wright, & M. Johnston (Eds.), Measures in health psychology: A user’s portfolio. Causal and control beliefs, 35-37.
  • Schwarzer, R., ve Warner, L. M. (2013). Perceived self-efficacy and its relationship to resilience. In A. PrinceEmbury, & D.H. Saklofske (Eds.). Resilience in children, adolescents, and adults: Translating research into practice. New York: Springer, 139-150.
  • *Skaalvik, E. M., ve Skaalvik, S. (2016). Teacher stress and teacher self-efficacy as predictors of engagement, emotional exhaustion, and motivation to leave the teaching profession. Creative Education, 7, 1785-1799.
  • Smith, B. W., Dalen, J., Wiggins, K., Tooley, E., Christopher, P., ve Jennifer Bernard, J. (2008). The brief resilience scale: Assessing the ability to bounce back. International Journal of Behavioral Medicine, 15, 194-200.
  • Tanrıverdi, H., ve Sarıhan, M. (2013). İşe bağlılığın tükenmişlik ve depresyon düzeyleri üzerindeki etkileri: Sağlık çalışanları üzerinde bir araştırma. Uluslararası İşletme ve Yönetim Dergisi, 1, 206-228.
  • Taştan, S. (2014). The theoretical implications of job demands–resources model: a research study on the relations of job demands, supervisor support and job autonomy with work engagement. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 28, 149-192.
  • Terte, L., ve Stephens, C. (2014). Psychological resilience of workers in high-risk occupations. Stress and Health, 30, 353-355.
  • Turgut, T. (2011). Çalışmaya tutkunluk: İş yükü, esnek çalışma saatleri, yönetici desteği ve iş-aile çatışması ile ilişkileri. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25, 155-179.
  • Turgut, T. (2013). Başarı hedef yönelimleri ve iş özelliklerinin çalışmaya tutkunluk üzerindeki katkıları. İşletme Dergisi/ İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi, 42, 1-25. *Ugwu, F., ve Amazue, L. (2014). Psychological ownership, hope, resilience and employee work engagement among teachers in selected mission schools. European Journal of Business Management, 6, 2222-2839. Upadyaya, K., Vartiainen, M., ve Salmela-Aro, K. (2016). From job demands and resources to work engagement, burnout, life satisfaction, depressive symptoms, and occupational health. Burnout Research, 3, 101-108.
  • *Wassink, S. (2018). The relationship between meaningful work and resilience. Master Thesis Human Resource Studies, Tilburg University.
  • *Xanthopoulou, D., Bakker, A. B., Heuven, E., Demerouti, E., ve Schaufeli, W. B. (2008). Working in the sky: A diary study on work engagement among flight attendants. Journal of Occupational Health Psychology, 13, 345-356.
  • *Seligman, M. E. P., ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55, 5-14.
  • *Luszczynska, A., Gutierez-Dona, B., ve Schwarzer, R. (2005). General self-efficacy in various domains of human functioning: Evidence from five countries. International Journal of Psychology, 40: 80-89.
  • *Wood, R.E. ve Bandura, A. (1989). Impact of Conceptions of Ability on Self Regulatory Mechanisms and Complex Decision Making. Journal of Personality and Social Psychology, 56, 407-415.
Toplam 48 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Ekonomi
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Meral Zor Bu kişi benim 0000-0002-0885-1497

Emrah Özsoy 0000-0003-2886-8824

Yayımlanma Tarihi 1 Nisan 2019
Gönderilme Tarihi 16 Mart 2019
Kabul Tarihi 27 Mart 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019

Kaynak Göster

APA Zor, M., & Özsoy, E. (2019). PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI. Yorum Yönetim Yöntem Uluslararası Yönetim Ekonomi Ve Felsefe Dergisi, 7(1), 35-44. https://doi.org/10.32705/yorumyonetim.540916
AMA Zor M, Özsoy E. PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI. Yorum-Yönetim-Yöntem (JIMM). Nisan 2019;7(1):35-44. doi:10.32705/yorumyonetim.540916
Chicago Zor, Meral, ve Emrah Özsoy. “PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI”. Yorum Yönetim Yöntem Uluslararası Yönetim Ekonomi Ve Felsefe Dergisi 7, sy. 1 (Nisan 2019): 35-44. https://doi.org/10.32705/yorumyonetim.540916.
EndNote Zor M, Özsoy E (01 Nisan 2019) PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI. Yorum Yönetim Yöntem Uluslararası Yönetim Ekonomi ve Felsefe Dergisi 7 1 35–44.
IEEE M. Zor ve E. Özsoy, “PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI”, Yorum-Yönetim-Yöntem (JIMM), c. 7, sy. 1, ss. 35–44, 2019, doi: 10.32705/yorumyonetim.540916.
ISNAD Zor, Meral - Özsoy, Emrah. “PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI”. Yorum Yönetim Yöntem Uluslararası Yönetim Ekonomi ve Felsefe Dergisi 7/1 (Nisan 2019), 35-44. https://doi.org/10.32705/yorumyonetim.540916.
JAMA Zor M, Özsoy E. PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI. Yorum-Yönetim-Yöntem (JIMM). 2019;7:35–44.
MLA Zor, Meral ve Emrah Özsoy. “PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI”. Yorum Yönetim Yöntem Uluslararası Yönetim Ekonomi Ve Felsefe Dergisi, c. 7, sy. 1, 2019, ss. 35-44, doi:10.32705/yorumyonetim.540916.
Vancouver Zor M, Özsoy E. PSİKOLOJİK SAĞLAMLIĞIN VE GENEL ÖZ-YETERLİLİĞİN ÇALIŞMAYA TUTKUNLUĞA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI. Yorum-Yönetim-Yöntem (JIMM). 2019;7(1):35-44.