Objective: We evaluated antimicrobial resistance of enterococci isolated from patients followed up in pediatric unit and pediatric and newborn intensive care units (ICU) in our hospital. Material and Methods: Between 2007 and 2010, 75 enterococci isolated from pediatric unit andpediatric and newborn ICU were identified by conventional biochemical methods. Antimicrobial susceptibilities of strains were evaluated with disk difussion method. Strains found resistant and intermediate to vancomycins by diskdijussion also identified with VITEK automated system (bio Merieux, France) to determine the species and minimal inhibitory concentration (MIC) values were investigated by E test method. Results: Most of the strains were obtained from hospitalizedpatients and 24 enterococci were isolated from pediatric and newborn ICU (32%). Vancomycine resistance were found in two ICU originated and five pediatric unit originated strains (9%). Antibiotic susceptibilities of pediatric unit and ICU originated strains were similar. Conclusion: Vancomycine resistant enterococci are important for some special units in which patients with underlying diseases are followed-up such as pediatric and newborn ICUs, dialiyse units, hematology units. Vancomycine resistant enterococci are not such a serious problem as multidrug resistant Gram negative microorganisms in pediatry, newborn units and newborn ICUs of our hospital like our country. However, monitoring of infections caused by these agents and their antibiotic resistance, surveillance studies when a VRE strain isfound, training of staff, contact isolation procedures and rational antibiotic usage are essential.
Amaç: Hastanemizin çocuk servisi ile çocuk ve yenidoğan YBÜ'deyatan hastalardan izole edilen entervkoklar ve antibiyotik dirençleri araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: 2007-2010 yılları arasındaki dönemde; çocuk kliniği, çocuk ve yenidoğan yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalara ait çeşitli materyalden izole edilen 75 enterokok suşu, konvansiyonel biyokimyasal yöntemlerle tanımlandı. Suşların antibiyotik duyarlılıkları disk difüzyon yöntemiyle değerlendirilmiştir. Vankomisine orta duyarlı veya dirençli bulunanlara VITEK otomatize identifikasyon sistemi ile tür tayini yapılmış ve E test yöntemiyle ile minimal inhibitor konsantrasyon (MİK) değerleri belirlenmiştir. Bulgular: Suşların büyük kısmı yatan hastalara ait olup, 24 enterokok suşu çocuk ve yenidoğan YBÜ'de yatan olgulardan izole edilmiştir (%32). YBÜ kökenli 2 ve çocuk servisinde izlenen 5 çocuk hastadan izole edilen toplam 7 suşta vankomisine direnç saptanmıştır (%9). Servis ve YBÜ kaynaklı suşların antibiyotik duyarlılıkları benzer bulunmuştur. Sonuç: Vankomisine dirençli enterokok (VRE) suşları, yenidoğan ve erişkin YBÜ, diyaliz, hematoloji klinikleri gibi özellikli ve altta yatan hastalığı bulunan hastaların izlendiği klinikler açısından önemlidir. Vankomisine dirençli enterokoklar ülkemizde olduğu gibi, hastanemizin çocuk, yenidoğan klinikleri ve YBÜ'lerinde henüz dirençli Gram negatif mikroorganizmalar kadar ciddi bir sorun oluşturmamaktadır. Ancak; bu infeksiyonların ve antibiyotik direnç profilinin takibi, VRE saptanması halinde sürveyans çalışmasının yapılması, personel eğitimi, temas izolasyonu ve akılcı antibiyotik kullanımı şarttır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | April 1, 2010 |
Published in Issue | Year 2010 Volume: 41 Issue: 3 |