Antibiotic resistance in enterococci isolated from patients in pediatry unit and newborn intensive care unit

Yıl 2010, Cilt: 41 Sayı: 3, 143 - 147, 01.04.2010

KART Kadriye Yaşar Filiz Pehlivanoğlu Mehtap Şimşek Gönül Şengöz

Öz

Objective: We evaluated antimicrobial resistance of enterococci isolated from patients followed up in pediatric unit and pediatric and newborn intensive care units (ICU) in our hospital. Material and Methods: Between 2007 and 2010, 75 enterococci isolated from pediatric unit andpediatric and newborn ICU were identified by conventional biochemical methods. Antimicrobial susceptibilities of strains were evaluated with disk difussion method. Strains found resistant and intermediate to vancomycins by diskdijussion also identified with VITEK automated system (bio Merieux, France) to determine the species and minimal inhibitory concentration (MIC) values were investigated by E test method. Results: Most of the strains were obtained from hospitalizedpatients and 24 enterococci were isolated from pediatric and newborn ICU (32%). Vancomycine resistance were found in two ICU originated and five pediatric unit originated strains (9%). Antibiotic susceptibilities of pediatric unit and ICU originated strains were similar. Conclusion: Vancomycine resistant enterococci are important for some special units in which patients with underlying diseases are followed-up such as pediatric and newborn ICUs, dialiyse units, hematology units. Vancomycine resistant enterococci are not such a serious problem as multidrug resistant Gram negative microorganisms in pediatry, newborn units and newborn ICUs of our hospital like our country. However, monitoring of infections caused by these agents and their antibiotic resistance, surveillance studies when a VRE strain isfound, training of staff, contact isolation procedures and rational antibiotic usage are essential.

Anahtar Kelimeler

-

Çocuk kliniği ve yenidoğan yoğun bakım ünitesinde yatan hastalardan izole edilen enterokok suşlarında antibiyotik direnci

Öz

Amaç: Hastanemizin çocuk servisi ile çocuk ve yenidoğan YBÜ'deyatan hastalardan izole edilen entervkoklar ve antibiyotik dirençleri araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: 2007-2010 yılları arasındaki dönemde; çocuk kliniği, çocuk ve yenidoğan yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) yatan hastalara ait çeşitli materyalden izole edilen 75 enterokok suşu, konvansiyonel biyokimyasal yöntemlerle tanımlandı. Suşların antibiyotik duyarlılıkları disk difüzyon yöntemiyle değerlendirilmiştir. Vankomisine orta duyarlı veya dirençli bulunanlara VITEK otomatize identifikasyon sistemi ile tür tayini yapılmış ve E test yöntemiyle ile minimal inhibitor konsantrasyon (MİK) değerleri belirlenmiştir. Bulgular: Suşların büyük kısmı yatan hastalara ait olup, 24 enterokok suşu çocuk ve yenidoğan YBÜ'de yatan olgulardan izole edilmiştir (%32). YBÜ kökenli 2 ve çocuk servisinde izlenen 5 çocuk hastadan izole edilen toplam 7 suşta vankomisine direnç saptanmıştır (%9). Servis ve YBÜ kaynaklı suşların antibiyotik duyarlılıkları benzer bulunmuştur. Sonuç: Vankomisine dirençli enterokok (VRE) suşları, yenidoğan ve erişkin YBÜ, diyaliz, hematoloji klinikleri gibi özellikli ve altta yatan hastalığı bulunan hastaların izlendiği klinikler açısından önemlidir. Vankomisine dirençli enterokoklar ülkemizde olduğu gibi, hastanemizin çocuk, yenidoğan klinikleri ve YBÜ'lerinde henüz dirençli Gram negatif mikroorganizmalar kadar ciddi bir sorun oluşturmamaktadır. Ancak; bu infeksiyonların ve antibiyotik direnç profilinin takibi, VRE saptanması halinde sürveyans çalışmasının yapılması, personel eğitimi, temas izolasyonu ve akılcı antibiyotik kullanımı şarttır.

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• 1. Zhanel GG, Laing NM, Nichol KA, Palatnick LP, NoreddinA, Hisanaga T, et al. Antibiotic activity against urinary tract infection (UTI) isolates of vancomycin-resistant enterococci (VRE): results from the 2002 North American Vancomycin Resistant Enterococci Susceptibility Study (NAVRESS). JAC 2003; 52(3): 382-8
• 2. Salgado CD. The risk of developing a vancomycin-resitant Enterococcus bloodstream infection for colonizedpatients. AJIC 2008; 36(10): S175.e5-e8
• 3. Uttley AH, Collins CH, NaidooJ, George RC. Vancomycin-resistant enterococci. Lancet 1988; 1(8575-6): 57-8
• 4. LeClercq R, Perlot E, Duval J, Courvalin P. Plasmid-mediated resistance to vancomycin and teicoplanin in Enterococcus faecium. NEngJMed 1988; 319(3): 157-61
• 5. National Nosocomial Infections Surveillance System. National Nosocomial Infections Surveillance (NNIS) System Report. Data summary from January 1992 through June 2004, issued October 2004. Am J Infect Control 2004; 32(8): 470-85
• 6. Yıldırım F, Şengöz G, Kart Yaşar K, Çevik E, Nazlıcan Ö, Ataoğlu E, et al. Yanidoğanda vankomisine dirençli enterokok menenjitinin linezolid ile tedavisi. Zeynep Kamil Tıp Bülteni 2007; 38(1): 35-8
• 7. Noble WC, Virani Z, Cree RG. Co-transfer of vancomycin and other resistance genes from Enterococcus faecalis NCTC 12201 to Staphylococcus aureus.FEMS Microbiol Letter 1992; 93(2): 195-8
• 8. Clinical and Laboratory Standards Institute. 2008. Performance standards for antimicrobial susceptibility testing; 17th informational supplement. CLSIM100-S18. p.98-101. Clinical and Laboratory Standards Institute, Wayne, PA
• 9. Adhikari L. High-level aminoglycoside resistance and reduced susceptibility to vancomycin in nosocomial enterococci. J Global Infect Dis 2010; 2(3): 231-5
• 10. Werner G, Coque TM, Hammerum AM, Hope R, Hryniewicz W Johnson A, et al. Emergence and spread of vancomycin resistance among enterococci in Europe. Eurosurveillance 2008; 13(47): pii=19046
• 11. Vural T, Şekercioğlu AS, Öğünç D ver ark. Vankomisine dirençli Enterococcus faecium suşu. ANKEM Derg 1999; 13(1): 1-4
• 12. Çetinkaya Y. Türkiye 'de vankomisine dirençli enterokoklar: Hacettepe örneği. ANKEM Derg 2003; 17(3): 151-2
• 13. Boyce JM. Environmental contamination makes an important contribution to hospital infection. J Hosp Infect 2007; 65(S2): 50-4
• 14. Tacconelli E, Cataldo MA. Vancomycin-resistant enterococci (VRE): transmission and control. Int J Antimicrob Agent 2008; 31(2): 99-106
• 15. Drees M, Snydman DR, Schmid CH, Barefoot L, HansjostenK, VuePM, etal. Prior environmental contamination increases the risk of acquisition of vancomycin-resistant enterococci. CID 2008; 46(5): 678-85
• 16. Aktaş G, Derbentli Ş. Vankomisine dirençli enterokokların önemi ve epidemiyolojik özellikleri. İnfeksiyon Derg 2009; 23(4): 201-9
• 17. Cömert FB, Külah C, Aktas E, Ozlu N, Celebi G. First isolation of vancomycin-resistant enterococci and spread of a single clone in a university hospital in Northwestern Turkey. Eur J Clin Microbiol Infect Dis 2007; 26(1): 57-61
• 18. Katırcıoğlu K, Özalkanlı MY, Yurtsever S, Şanlı D, Erten H. Yoğun bakım ünitesinde vankomisin dirençli enterokok kolonizasyonu ve alınan önlemler. Turk Anest Der Degisi 2009; 37(4): 249-53
• 19. Güdücüoğlu H, Aktaş E, Beğendik Cömert F, Aygül K, Özlü N, Baykal S, et al. First isolation and detection of multiple clones of vancomycin-resistant enterococci in the pediatric unit of Van Yuzuncu Yıl University Turkey. Mikrobiyol Bul 2009; 43(4): 535-43
• 20. Yıldırım M, Sencan I, Ozdemir D, Oksuz S, Yılmaz Z, Sahin I. Vancomycin and high-level aminoglycoside resistant Enterococcus carriage and the risk factors related to resistance in hospitalized patients. Mikrobiyol Bui 2007; 41(2): 271-7
• 21. Aguş N, Sarıca A, Özkalay N, Cengiz A. Klinik örneklerden izole edilen enterokok suşlarının antibiyotik direnci. ANKEM Derg 2006; 20(3): 145-7
• 22. Gazi H, Kurutepe S, Sürücüoğlu S, Ecemiş T, Özbakkaloğlu B. Hastane kökenli Enterococcus faecalis ve Enterococcus faecium suşlarında antimikrobiyal direnç. ANKEM Derg 2004; 18(1): 49-52
• 23. Yüce A, Karaman M, Gülay Z, Yulug N. Vancomycin-resistant enterococci in neonates. Scand J Infect Dis 2001; 33(11): 803-5