Hüseyin Rahmi Gürpınar, roman türünde olduğu gibi eleştiriler türünde de üretken bir yazardır. Çeşitli dergi ve gazetelere yazdığı yazılar, dilinin kıvraklığı ve akıcılığı sebebiyle oldukça ilgi çekicidir. Bunlardan biri de Menemenlizade Tahir’in Sergüzeşt romanının tefrika edilen bir bölümü için yazdığı İstiğrak-ı Seherî adlı eleştiri yazısıdır. Bu makalenin amacı, Gürpınar’ın İstiğrak-ı Seherî yazısı içerisindeki baskın unsurların değerlendirilmesi aracılığıyla, onun romantizme karşı realizmi savunmasındaki temel kıstasları tespit etmektir. Bu kıstasların tespiti için, Gürpınar’ın değerlendirmesinde izini sürebileceğimiz unsurlar olan gerçekçilik, orijinallik arayışı, tefrika roman, anlatıcı-yazar ayrımı, karikatürize etme ve karnaval atmosferi ele alınmıştır. Tüm bu unsurları incelemeye çalıştığımız yazımızın iddiası ise onun orijinallik arayışını ve eleştirdiği konular için asıl yıkıcı etkiyi oluşturan karikatürize etmesini gölgeleyen unsurun, gerçekliğe saplantılı diyebileceğimiz şekilde bağlı kalmak olduğudur.
Destek Alınmamıştır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sosyal Bilimlerin Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2021 |
Gönderilme Tarihi | 1 Temmuz 2021 |
Kabul Tarihi | 31 Temmuz 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 2 Sayı: 3 |