The Role of Simultaneous Reading in Understanding the Words Found in the Quran

Yıl 2025, Cilt: 5 Sayı: 1, 1 - 12, 31.07.2025

Medhet Korichi

Öz

The Qur'anic word is the fundamental and primary component of the Qur'anic composition, which is considered one of the aspects of miraculousness (I'jaz) by scholars of Tafsir (Qur'anic exegesis) and Qur'anic sciences. The Qur'anic word has received significant attention since the era of revelation due to its critical importance and its direct impact on the meaning of the verse and the integrity of the Qur'anic structure.The direct impact of the word on the meaning of the verse lies in the fact that the general meaning of a verse is a comprehensive truth derived from the linguistic meanings of its individual words. As for its impact on the integrity of the structure, it is because only Allah knows which word is best suited to follow another within a verse, revealing meaning after meaning in a precise structure and intended context. Thus, researchers and scholars of Tafsir have given special attention to studying the Qur'anic word, with synchronic reading emerging as the most significant interpretive approach to analyzing it. This raises the questions: What is synchronic reading, and what is its effect on directing the meaning of the Qur'anic word? To address this issue, the nature of the research necessitated employing the comparative analytical method. It is also worth noting that there were no prior studies or research found with the same title or structure, which adds to the originality and relevance of the study.

Anahtar Kelimeler

Qur , Synchronic Reading , Qur , Diachronic Reading , Relational Meaning

Kur’an’da Geçen Sözcüklerin Anlaşılmasında Eş Zamanlı Okumanın Rolü

Öz

Kur’an’da yer alan sözler, tefsir ve Kur’an ilimlerinde Kur’an’ın mucizevî yönlerinden ve Kur’an’ın düzeninin temel ve ilk unsuru olarak kabul edilir. Kur’an’ın mucizevî söz düzenine nazmu’l-Kur’anî denmektedir. Sözlerin hem ayetin anlamı hem de nazmu’l-Kur’an’ın tutarlılığı üzerindeki etkisi son derece önemli olduğu için tefsir ilminde, Kur’an’ın indiriliş döneminden itibaren büyük bir özenle ele alınmıştır. Kur’an’da yer alan sözlerin diziliş şekli ayetin anlamı üzerinde doğrudan etkiye sahiptir. Ayetin genel anlamı, Kur’an’daki sözcüklerin dilsel gerçeklerinden üretilmiş bir bütünlük taşır. Nazmu’l-Kur’anî olarak ifade ettiğimiz bu terim, tutarlılık ilkesiyle bağdaşıktır. Yalnızca Allah, bir sözcüğün ayetteki ilk sözcükten sonra gelebilecek en uygun kelime olup olmadığını ve belirli bir düzende, kasıtlı bir bağlamda bir anlamın diğer anlamı takip ederek nasıl bir düzen oluşturacağını bilir. Bu nedenle araştırmacılar ve müfessirler, tefsir ilminde “Kur’an” sözcüğünü incelemeye büyük önem vermiştir. Bu bağlamda, eş zamanlı okuma, bu sözcüğü ele alan en önemli tefsir yöntemi olarak öne çıkmıştır. Çalışmamızda, “Kur’an” kelimesinin anlamı eş zamanlı okuma yöntemiyle ortaya konacak ve eş zamanlı okuma yönteminin Kur’an’da geçen sözcüklerin anlaşılmasındaki rolü incelenecektir. Değerlendirmemiz çerçevesinde, analitik ve karşılaştırmalı bir yöntem kullanılmıştır. Ayrıca, bu başlıkta ve aynı planla yazılmış herhangi bir çalışmaya ulaşılamamıştır. Bu durum, araştırmamızı yenilik ve ciddiyet açısından daha ileri bir noktaya taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler

Müfredâtü’l-Kur’an , Eş zamanlı Okuma , Nazmu’l-Kur’an , Ardışık Okuma , Bağlam

Kaynakça

• Abussuūd, M. (ty.). Irshād al-akl al-salīm and mazayaā al-Qurʾān al-Karīm. Maktabat al-Riyādh al-Hadise.
• Arkoun, M. (2017). el-Fikrü’l-İslâmî: Nakd ve ictihâd. Dar es-Sâki.
• Arkoun, M. (1999). el-Fikrü’l-uṣûlî ve’stiḥâletü’t-teʾṣîl. Dar es-Sâkî.
• Arkoun, M. (2001). el-Ḳurʾân: Mine’t-tefsîri’l-mevrûs̱ ilâ taḥlîli’l-ḫitâbi’d-dînî. Dar et-Talî’a.
• Arkoun, M. (1998). Ḳaḍâyâ fî naḳdi’l-ʿaḳli’d-dinî: Keyfe nefhem el-İslâm el-yevm. Dar et-Talî’a.
• Cevherî, İ. (1987). es-Sihâh: Tacü’l-Lugati ve Sıhahü’l-Arabiyye. Dar el-İlm li’l-Melâyîn.
• Ebu Übeyde, K. (1964). Garib el-Hadîs. Osmanlı İlimler Derneği Matbaası.
• Karanî, M. (2020). Dilbilim: Mes’eleler ve Uygulamalar. Akademik Kitap Merkezi.
• Ferâhîdî, H. (2003). Kitâbü’l-ʿAyn. Dar el-Kütüb el-İlmiyye.
• Ferrâ’, Y. (2016). Meʿâni’l-Ḳurʾân. Dar el-Kütüb el-İlmiyye.
• Hamed, A. (2017). menâhicü’n-Nakdi’l-edebî. Dar el-Kalem.
• Ibn ‘Ateya, A. (2001). al-Muhareru’l-wajīz. Dār al-kutūb al-Almeah.
• Izutsu, T. (2007). Kur’an’da Allah ve İnsan. El-Munazzamatü’l-Arabiyye li’t-Terceme.
• İbn Âşûr, M. (1997). et-Taḥrîr ve’t-tenvîr. Dar Sahnûn.
• İbn Kuteybe, A. (1978). Garîb el-Kur’an. Dar el-Kütüb el-İlmiyye.
• İbn Mendür, M. (1979). Lisânü’l-Arab. Ma’rif Yayınları.
• Râgıb İsfahânî, H. (2002). el-Müfredât fî ġarîbi’l-Ḳurʾân. Dar el-Kalem.
• Kāsımî, M. (1997). Meḥâsinü’t-teʾvîl. Dar el-Kütüb el-İlmiyye.
• Koler, J. (2000). Ferdinand de Saussure (Modern Dilbilimin Kökenleri ve İşaret Bilimi). el-Mektebetü’l-Akâdimiyye.
• Korichi, M. (2018). Hazret-i Peygamber’den Sudûr Ettiği Dönemin Işığında Okuma ile Sonraki Dönemlere Göre Okuma Arasında Hadis Metni: Nüsha 18(47), 269-308. https://doi.org/10.32330/nusha.451773.
• Kurtubî, M. (1964). el-Câmiʿ li-aḥkâmi’l-Ḳurʾân. Dârü’l-kütübi’l-Mısriyye.
• Mâverdî, A. (ty.). en-Nüket ve’l-ʿuyûn. Dar el-Kütüb el-İlmiyye.
• Mişel, Z. (1983). Dilbilim (Modern Dil Bilimi): İlkeler ve âlimler. Üniversitenin Yayınları.
• Râzî, F. (1999). Mefâtîḥu’l-ġayb. Beyrut: Daru İhyai’t-Türasi’l-Arabi.
• Saussure, F. (2008). Genel Dilbilim Derslerleri. İfrîkyâ eş-Şark.
• Taberî, M. (2013). Câmiʿu’l-beyân ʿan teʾvîli âyi’l-Ḳurʾân. Dar Alam el-Kütüb.
• Zürkānî, M. (2011). Ebhecü’l-mesâlik bi-şerḥi Muvaṭṭaʾi’l-İmâm Mâlik. Dar el-Kütüb el-İlmiyye.
• URLI: https://www.britannica.com/biography/Ferdinand-de-Saussure.