ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN ÖZ YÖNETİMLİ ÖĞRENMEYE HAZIRBULUNUŞLUK DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2019, Sayı: 72, 18 - 32, 25.05.2019

Burcu Karafil , Aytunga Oğuz

Öz

Bu çalışmanın
amacı üniversite öğrencilerinin öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk
düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırmanın evrenini
2016-2017 eğitim öğretim yılında Bilecik Şeyh Edebali Üniversitesi’nin Fen
Edebiyat Fakültesi (FEF), Mühendislik Fakültesi (MF) ve İktisadi ve İdari
Bilimler Fakültesinin (İİBF) çeşitli lisans programlarında öğrenim gören 1. ve
4. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Çalışmanın örneklemini ise belirtilen
evrenden yansız olarak seçilen 570 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veri
toplama aracı olarak kişisel bilgi formu ile Fisher ve diğerleri (2001)
tarafından geliştirilen ve Türkçeye uyarlama çalışması Şahin ve Erden (2009)
tarafından gerçekleştirilen “Öz Yönetimli Öğrenmeye Hazırbulunuşluk Ölçeği
(ÖYÖHÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde; aritmetik ortalama, standart
sapma gibi betimsel analiz teknikleri; iki değişkenin karşılaştırılmasında
t-testi, üç ve daha fazla değişkenlerin karşılaştırılmasında ise tek yönlü
varyans analizi (ANOVA) testinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin
öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin iyi düzeyde (



















=3.88) olduğu belirlenmiştir. Bulgulara göre, kadın
öğrencilerle erkek öğrencilerin öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk
düzeylerindekadın öğrenciler lehine anlamlı fark saptanmıştır. 4. sınıf
öğrencilerinin öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeyleri 1. sınıf
öğrencilerine göre daha yüksektir. Öğrencilerin öz yönetimli öğrenmeye
hazırbulunuşluk düzeyleri fakültelerine göre anlamlı olarak farklılaşmaktadır. Ayrıca,
üniversitede düzenlenen konferans, panel, sempozyumvb. gibi etkinliklere
katılan öğrencilerin öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeyi puanlarının
buetkinliklere katılmayan öğrencilerin öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk
düzeyi puanlarına göre; bu etkinliklere bazen katılan öğrencilerin puanlarının
da hiç katılmayan öğrencilerin puanlarına göre daha yüksek olduğu
belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Yükseköğretim, öz yönetimli öğrenme

Kaynakça

• Aşkın, İ. (2015). Üniversite öğrencilerinin öz-yönetimli öğrenme becerilerinin incelenmesi, (Yayımlanmamış doktora tezi), Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Bolhuis, S. (2003). Towards process-oriented teaching for self-directed lifelong learning: A multidimensional perspective. Learning and Instruction, 13(3), 327-347. Brookfield, S.D. (2009) Self-Directed Learning. Maclean R., Wilson D. (ed.) International handbook of education for the changing world of work. (s.2615-2627).Springer: Dordrecht Cadorin, L., Cheng, S. F., & Palese, A. (2016). Concurrent validity of self-rating scale of self-directed learning and self-directed learning instrument among Italian nursing students. BMC nursing, 15(1), 1-10. Canipe, J. B. (2001). The Relationship between self-directed learning and learning styles. (PhD thesis), University of Tennessee, Knoxville. Conner, T. R. (2012). The relationship between self-directed learning and information literacy among adult learners in higher education, (PhD thesis), University of Tennessee, Knoxville. El-Gilany, A. H., & Abusaad, F. E. S. (2013). Self-directed learning readiness and learning styles among Saudi undergraduate nursing students. Nurse Education Today, 33(9), 1040-1044. Erçetin, Ş. (2001). Biz akademisyenler geleceğin yükseköğretim kurumlarını yaratmaya hazır mıyız?.Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 7(1), 75-86. Fisher, M., King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse education today,21(7), 516-525. Francis, A., & Flanigan, A. (2012). Self-directed learning and higher education practices: Implications for student performance and engagement. MountainRise, the International Journal of the Scholarship of Teaching and Learning,7(3), 1-18. Foo, K. Y. (2013). A vision on the role of environmental higher education contributing to the sustainable development in Malaysia.Journal of Cleaner Production, 61, 6-12. Garrison, D. R. (1997). Self-directed learning: Toward a comprehensive model. Adult education quarterly, 48(1), 18-33. Guglielmino, P. J., Guglielmino, L. M., & Long, H. B. (1987).Self-directed learning readiness and performance in the workplace.Higher Education, 16(3), 303-317. Guglielmino, L., & Long, H. (2011). The international self-directed learning symposium: A 25-year perspective. International Journal of Self-Directed Learning,8(1), 1-6. Guglielmino, L. (2013). The case for promoting self-directed learning in formal educational institutions, SA-eDUC JOURNAL, 10(2), 1-18. Guimaraes de Castro, M. H. (1999). Education for the 21st Century: The Challenge of Quality and Equity.https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED439147.pdf. Erişim tarihi: 06.08.2018 Hall-Johnsen, K. J. (1985). The relationship between readiness for, and involvement in self-directed learning. (Phd. Thesis),Iowa State University. Haron, S. (2003). The relationship between readiness and facilitation of self-directed learning and academic achievement: A comparative study of web-based distance learning models of two universities, (PHD thesis), Universiti Putra Malaysia. Hiemstra, R. (2011). Self-directed learning: Individualizing instruction–most still do it wrong. International Journal of Self-Directed Learning, 8(1), 46-59. Kar, S. S., Premarajan, K. C., Ramalingam, A., Iswarya, S., Sujiv, A., & Subitha, L. (2014). Self-directed learning readiness among fifth semester MBBS students in a teaching institution of South India. Education for Health, 27(3), 289-292. Karataş, K. (2017). Öğretmen adaylarının öz yönetimli öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeylerinin üst-bilişsel farkındalık düzeyleri açısından yordanması.Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education)32(2): 451-465. Knowles, M. (1975). Self-directed learning: A guide for learners and teachers. New York: Associated Press. Kovalenko, N. A., & Smirnova, A. Y. (2015). Self-directed learning through creative activity of students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 166, 393-398. Liang, L. J., & Wang, W. L. (2011). Promotion of self-directed learning through developmental teaching strategies. Journal of American Academy of Business, Cambridge,17(1), 209-215. Lollis, M. A. W. (2016). Self-directed learning readiness, student satisfaction, self-confidence, and persistence in associate degree nursing students (PHD Thesis), Capella University. Manning, G. (2007). Self-directed learning: A key component of adult learning theory. Business and Public Administration Studies, 2(2), 104-112. Prabjanee, D., & Inthachot, M. (2013). Self-directed learning readiness of college students in Thailand. Journal of Educational Research and Innovation, 2(1), 1-11. Sahoo, S. (2016). Finding self-directed learning readiness and fostering self-directed learning through weekly assessment of self-directed learning topics during undergraduate clinical training in ophthalmology. International Journal of Applied and Basic Medical Research,6(3), 166-169. Shirke, R. P., Rawat, A., Chandar, V., Walia, J., Wasim, S., & Bhat, N. K. (2016). Evaluation of the self-directed learning readiness of Medical Undergraduates in pediatrics department: A study from medical college in Uttarakhand state of India. International Journal of Medical Science and Public Health, 5(12), 2610-2614. Sırakaya, D. (2015). Tersyüz sınıf modelinin akademik başarı, öz - yönetimli öğrenme hazırbulunuşluğu ve motivasyon üzerine etkisi. (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim bilimleri Enstitüsü, Ankara. Smedley, A. (2007). The self-directed learning readiness of first year bachelor of nursing students. Journal of Research in Nursing, 12(4), 373-385. Smith, A. (2016). Experiential learning. Edward Elgar Publishing Limited. Song, L., & Hill, J. R. (2007). A conceptual model for understanding self-directed learning in online environments. Journal of Interactive Online Learning, 6 (1), 27-42. Sönmez, V. & Alacapınar, F. G. (2013). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık. Şahin, E., & Erden, M. (2009). Reliability and Validity of Self-Directed Learning Readiness Scale (SDLRS). Education Sciences,4(3), 695-706. Tarhan, B., & Erözden, A. (2008). Learner Autonomy and Trainee Teachers’ Readiness for Self-Directed Learning. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi,25(1), 43.63. Tekkol, İ. A., & Demirel, M. (2017). Öğretmen Adaylarının Öz-Yönetimli Öğrenme Becerilerine İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi. International Journal of Curriculum and Instructional Studies, 6(12), 151-168. Trilling, B., & Fadel, C. (2009). 21st century skills: Learning for life in our times. John Wiley & Sons. Tutkun, Ö. F. (2010). 21. Yüzyılda Eğitim Programının Felsefi Boyutları, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30 (3), 993-1016. Wilcox, S. (1996). Fostering self-directed learning in the university setting. Studies in Higher Education,21(2), 165-176. Wiley, K. (1983). Effects of a self-directed learning project and preference for structure on self-directed learning readiness. Nursing Research, 32 (3), 181–185. Yang, G. F., & Jiang, X. Y. (2014). Self-directed learning readiness and nursing competency among undergraduate nursing students in Fujian province of China. International Journal of Nursing Sciences,1(3), 255-259. Yuan, H. B., Williams, B. A., Fang, J. B., & Pang, D. (2012). Chinese baccalaureate nursing students' readiness for self-directed learning. Nurse Education Today, 32(4), 427-431.