Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Time Management and Academic Success Relationship: An Application in the Artvin Çoruh University, Hopa Faculty of Economics and Administrative Sciences

Yıl 2018, , 149 - 174, 30.07.2018
https://doi.org/10.22466/acusbd.356843

Öz



In
this study, firstly the concept of time and other concepts related to it were
discussed. Because of the act of efficient use of time that increase the
success, relationship between the academic succes and the time management of the
students were examined. The main purpose of the study is to determine relationship
between time management (and sub-dimensions of it) and academic success of the
students. For this, an research conducted on a sample which consist of the
students (275) who study at Hopa Faculty of Business Administration and
Economics in Artvin Coruh University. At the end of this study, also it was low
level, time management and sub-dimensions of it relate to the academic success,
and also the finding that time management and sub-dimensions of it effect the
academic success were reached.

Kaynakça

  • KAYNAKÇA Akgemci, T., Çelik, A., Aydoğan, E., Akatay, A., (2003). Zaman Yönetimi ve Yönetsel Zamanda Etkinlik, (Editör: M. Şerif Şimşek, Adnan Çelik), Ankara: Gazi Kitabevi. Alay, S., Koçak S., (2002). Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 9–13. Alay, S., Koçak S., (2003). Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimleri İle Akademik Başarıları Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 35, 326-335. Bond, M. J., & Feather, N. (1988). Some Correlates of Structure and Purpose in the Use of Time. Journal of Personality and Social Psychology, 55, 321-329. Brittain, V., Hull, T., (2003). Paralegal Handbook, Clifton Park, NY : Thomson/Delmar Learning, Australia, Britton, B. K., ve Tesser, A., (1991). Effects of Time-Management Practices on College Grades, Journal of Educational Psychology , 83(3), 405-410. Candaş, D. (2002). Belleğimizde Sakladığımız Zaman. Bilim ve Teknik, 418, 50–53. Claessens,B.J.C., ERDE, W., RUTTE,C. & ROE, R. .(2007). A review of the time management literature, Personnel Review, 36, 255-276 Cüceloğlu, D. (1999). İnsan ve davranışı: Psikolojinin temel kavramları, Remzi Kitabevi Deb, S. (2001), Contemporary Issues on Management, Atlantic Publishers and Distributers, New Delhi. Durmaz, M., Hüseyinli,T., ve Güçlü,C.,(2016). Zaman Yönetimi Becerileri ile Akademik Başarı arasındaki İlişki, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (7), pp.2291-2303. Elias, N. (2000). Zaman üzerine. (Çev: Veysel Atayman). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Francis-Smythe J. A., Robertson I. T. (1999). On the relationship between time management and time estimation. British Journal of Psychology, 90, 333–347. Green, P., Skinner, D.(2005). Does time management training work? An evaluation, International Journal of Training and Development, 9 (2), 124-139. Güçlü, N. (2001). Zaman yönetimi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 25, 87-106. Gümüş, M. ( 1999). Yönetimde Başarı İçin Altın Kurallar. İstanbul: Alfa Yayın, No: 271. http://www.tdk.gov.tr Josephs, R. (1996), Zaman Yönetimi, 2. Baskı, (Çev: Özlem Koşar), İstanbul: Epsilon Yayınları. Kaufman-Scarborough, C. and Lındquist, J.D. (1999), Time management and polychronicity: comparisons, contrasts, and insights for the workplace, Journal of Managerial Psychology, 14,288-312. Kelly, W. E. (2002), Harnessing the River of Time: A Theoretical Framework of Time Use Efficiency with Suggestions for Counselors, Journal of Employment Counseling, 39(Mart), 12-22. Konig, C. J. & Kleinmann M., (2007). Time Management Problems and Discounted Utility, The Journal of Psychology, 141(3), 321-334. Lay, C. H., & Schouwenburg, H. C. (1993). Trait procrastination, time management, and academic behavior. Journal of Social Behavior and Personality, 8, 647-662. Macan, T.H. (1994). Time Management: Test of a Process Model, Journal of Applied Psychology, 79 (3), 381-391. Mackenzie, A. (1987). Zaman Tuzağı. (Çev. Yakut Güneri), İstanbul: İlgi Yayıncılık. Oshagbemi, T; (1995). Management Development and Managers’ use of their time, Journal of Management Devolopment, 14(8), 19-34. Passig, D. (2005). Future-time-span as a Cognitive Skill in Future Studies. Futures Research Quarterly, 19 (4), 27-47. Reunanen T., (2016). Chronos and Kairos. Jussi KANTOLA içinde, Understanding and Managing Time Organizational Resource Management, Theories, Methodologies & Applications, (ss.111-120), CRC Press, Taylor & Francis Group 2016 Reunanen, T., (2015).Human factor in time management, Procedia Manufacturing, Vol. 3, 709–716. Sabuncuoğlu, Z., Paşa, M., (2002). Zaman Yönetimi, Bursa:Ezgi Kitapevi. Shahani, C., Weiner, R.& Streit, M. K. (1993). An investigation of the dispositional nature of the time management construct, Anxiety, Stress, and Coping, 6, 231-243. Tanrıöğen, A., & İşcan, S. (2009). Time management skills of Pamukkale University students and their effects on academic achievement. Eğitim Araştırmaları-Eurasian Journal of Educational Research, 35, 93-108. Tutar, H. (Ed.) (2003). Zaman Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Yavaş, Ü., Öztürk, G. Açıkel, C. H., Özer, M.,(2012). Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin Değerlendirilmesi [Evaluation of Medical Faculty Students’ Time Management Skills] TAF Prev Med Bull, 11(1), 5-10. Yılmaz, İ.,Yoncalık, O., Bektaş, F., (2010). Zaman Yönetimi Davranışı ile Akademik Başarı Arasındaki İlişki, e-Journal of New World Sciences Academy Sports Sciences, 5(3), 187-194.

Zaman Yönetimi ve Akademik Başarı İlişkisi: Artvin Çoruh Üniversitesi, Hopa İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde Bir Uygulama-

Yıl 2018, , 149 - 174, 30.07.2018
https://doi.org/10.22466/acusbd.356843

Öz

Bu
çalışmada öncelikle zaman kavramı ve onunla ilişkili diğer kavramlar ele
alınmış, zamanın etkin kullanımının başarıyı arttıracağından hareketle,
öğrencilerin zaman yönetimi ve akademik başarıları arasındaki ilişki
incelenmiştir. Çalışmanın temel amacı zaman yönetimi ve onun alt faktörleri ile
öğrencilerin akademik başarıları arasındaki ilişkinin olup olmadığını belirlemektir.
Bunun için Artvin Çoruh Üniversitesi, Hopa İİBF'de eğitim gören 275 öğrenciden
oluşan bir örneklem üzerinde çalışma yürütülmüştür. Araştırma sonucunda, zaman
yönetimi ve onun alt faktörlerinin, düşük bir düzeyde de olsa, akademik başarı
ile ilişkili oldukları ve aynı zamanda akademik başarıyı etkiledikleri
bulgusuna ulaşılmıştır. 


Kaynakça

  • KAYNAKÇA Akgemci, T., Çelik, A., Aydoğan, E., Akatay, A., (2003). Zaman Yönetimi ve Yönetsel Zamanda Etkinlik, (Editör: M. Şerif Şimşek, Adnan Çelik), Ankara: Gazi Kitabevi. Alay, S., Koçak S., (2002). Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22, 9–13. Alay, S., Koçak S., (2003). Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimleri İle Akademik Başarıları Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 35, 326-335. Bond, M. J., & Feather, N. (1988). Some Correlates of Structure and Purpose in the Use of Time. Journal of Personality and Social Psychology, 55, 321-329. Brittain, V., Hull, T., (2003). Paralegal Handbook, Clifton Park, NY : Thomson/Delmar Learning, Australia, Britton, B. K., ve Tesser, A., (1991). Effects of Time-Management Practices on College Grades, Journal of Educational Psychology , 83(3), 405-410. Candaş, D. (2002). Belleğimizde Sakladığımız Zaman. Bilim ve Teknik, 418, 50–53. Claessens,B.J.C., ERDE, W., RUTTE,C. & ROE, R. .(2007). A review of the time management literature, Personnel Review, 36, 255-276 Cüceloğlu, D. (1999). İnsan ve davranışı: Psikolojinin temel kavramları, Remzi Kitabevi Deb, S. (2001), Contemporary Issues on Management, Atlantic Publishers and Distributers, New Delhi. Durmaz, M., Hüseyinli,T., ve Güçlü,C.,(2016). Zaman Yönetimi Becerileri ile Akademik Başarı arasındaki İlişki, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (7), pp.2291-2303. Elias, N. (2000). Zaman üzerine. (Çev: Veysel Atayman). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Francis-Smythe J. A., Robertson I. T. (1999). On the relationship between time management and time estimation. British Journal of Psychology, 90, 333–347. Green, P., Skinner, D.(2005). Does time management training work? An evaluation, International Journal of Training and Development, 9 (2), 124-139. Güçlü, N. (2001). Zaman yönetimi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 25, 87-106. Gümüş, M. ( 1999). Yönetimde Başarı İçin Altın Kurallar. İstanbul: Alfa Yayın, No: 271. http://www.tdk.gov.tr Josephs, R. (1996), Zaman Yönetimi, 2. Baskı, (Çev: Özlem Koşar), İstanbul: Epsilon Yayınları. Kaufman-Scarborough, C. and Lındquist, J.D. (1999), Time management and polychronicity: comparisons, contrasts, and insights for the workplace, Journal of Managerial Psychology, 14,288-312. Kelly, W. E. (2002), Harnessing the River of Time: A Theoretical Framework of Time Use Efficiency with Suggestions for Counselors, Journal of Employment Counseling, 39(Mart), 12-22. Konig, C. J. & Kleinmann M., (2007). Time Management Problems and Discounted Utility, The Journal of Psychology, 141(3), 321-334. Lay, C. H., & Schouwenburg, H. C. (1993). Trait procrastination, time management, and academic behavior. Journal of Social Behavior and Personality, 8, 647-662. Macan, T.H. (1994). Time Management: Test of a Process Model, Journal of Applied Psychology, 79 (3), 381-391. Mackenzie, A. (1987). Zaman Tuzağı. (Çev. Yakut Güneri), İstanbul: İlgi Yayıncılık. Oshagbemi, T; (1995). Management Development and Managers’ use of their time, Journal of Management Devolopment, 14(8), 19-34. Passig, D. (2005). Future-time-span as a Cognitive Skill in Future Studies. Futures Research Quarterly, 19 (4), 27-47. Reunanen T., (2016). Chronos and Kairos. Jussi KANTOLA içinde, Understanding and Managing Time Organizational Resource Management, Theories, Methodologies & Applications, (ss.111-120), CRC Press, Taylor & Francis Group 2016 Reunanen, T., (2015).Human factor in time management, Procedia Manufacturing, Vol. 3, 709–716. Sabuncuoğlu, Z., Paşa, M., (2002). Zaman Yönetimi, Bursa:Ezgi Kitapevi. Shahani, C., Weiner, R.& Streit, M. K. (1993). An investigation of the dispositional nature of the time management construct, Anxiety, Stress, and Coping, 6, 231-243. Tanrıöğen, A., & İşcan, S. (2009). Time management skills of Pamukkale University students and their effects on academic achievement. Eğitim Araştırmaları-Eurasian Journal of Educational Research, 35, 93-108. Tutar, H. (Ed.) (2003). Zaman Yönetimi, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Yavaş, Ü., Öztürk, G. Açıkel, C. H., Özer, M.,(2012). Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin Değerlendirilmesi [Evaluation of Medical Faculty Students’ Time Management Skills] TAF Prev Med Bull, 11(1), 5-10. Yılmaz, İ.,Yoncalık, O., Bektaş, F., (2010). Zaman Yönetimi Davranışı ile Akademik Başarı Arasındaki İlişki, e-Journal of New World Sciences Academy Sports Sciences, 5(3), 187-194.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Tüm Bölümler
Yazarlar

Özgür Doğan

Yayımlanma Tarihi 30 Temmuz 2018
Gönderilme Tarihi 21 Kasım 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018

Kaynak Göster

APA Doğan, Ö. (2018). Zaman Yönetimi ve Akademik Başarı İlişkisi: Artvin Çoruh Üniversitesi, Hopa İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde Bir Uygulama-. Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1), 149-174. https://doi.org/10.22466/acusbd.356843

Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi

ACUSBDCreative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC) ile lisanslanmıştır.