Hastanemiz Çocuk acil servisine farmakolojik ajanlar alımı sonrası zehirlenme şikayeti ile başvuran hastaların sosyo-demografik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin irdelenmesi

Yıl 2017, , 380 - 395, 15.01.2017

Kasım Özarslan Çapan Konca , Mehmet Tekin

https://doi.org/10.30569/adiyamansaglik.356612

Öz

Amaç: Çalışmamızda hastanemiz Çocuk Acil Servisine tıbbi ilaç zehirlenmesi şikayetiyle başvuran hastaların demografik, sosyokültürel ve laboratuvar bulgularının retrospektif olarak incelenmesi ve alınabilecek önlemlerin neler olabileceğinin ortaya konması amaçlandı.

Gereç ve yöntemler: Çalışmada Ocak 2013 ile Aralık 2013 tarihleri arasında

hastanemiz Çocuk Acil Servisine tıbbi ilaç zehirlenmesi şikâyetiyle başvuran 256 hastanın kayıtlı bilgileri geriye dönük olarak tarandı. Dosyalardan hastaların yaşları, cinsiyetleri, yaşadıkları yer, anne-baba eğitim düzeyi, hastaneye başvuru süreleri, klinikte yatış süresi gibi parametreler incelendi. Ayrıca olguların laboratuvar değerleri, zehirlenmeye sebep olan ilaç türü ve zehirlenme sebebi kayıt edildi. Verilerin istatistiksel analizinde SPSS 20.0 (SPSS Inc, Chicago, IL, USA) paket programı kullanıldı.

Bulgular: Olguların 180’ini (%70,3) kaza sonucu, 76’sı (% 29,7) ise intihar amaçlı zehirlenmeler idi. Olguların 134’ü (% 52,3) kız, 122’si (% 47,7) ise erkek idi. Tüm zehirlenme olguları dikkate alındığına cinsiyet açısından farklılık olmamasına rağmen, intihar amaçlı zehirlenmelerde kızlarda anlamlı düzeyde farklılık olduğu görüldü. Olguların

216’sının (% 84,3) bir, 28’inin (% 10,9) iki, 12’sinin (% 4,6) ise üç ve üzeri farklı ilaç ile

zehirlendiği saptandı. En sık zehirlenme etkenleri analjezik ve antipiretik ilaçlar (% 41,7) idi. Lökositoz, kreatinin artışı ve LDH yüksekliği en sık patolojik laboratuvar bulguları iken; sinüs taşikardisi ve QT uzaması en sık patolojik EKG bulguları idi. 

Sonuç: İlaçlara bağlı zehirlenme olaylarında toplumun eğitim düzeyinin

yükseltilmesi, hastaneye erken başvuru, uygun tedaviler ve yakın izlem sayesinde ölüm veya

istenmeyen sonuçlarda belirgin azalma sağlanabileceğini düşünüyoruz.

Anahtar Kelimeler

Çocukluk çağı, demografik özellikler, laboratuar bulguları, tıbbi ilaç

Evaluation of Clinical and Laboratory Characteristics of Poisoning Cases by pharmacological drugs who Applied to the Pediatrics Emergency Department

Öz

Aim:
In our study, we aimed to investigate the demograpic, socia-cultural and

laboratory findings of the patients who admitted to our  pediatric emergency department for medical
drug intoxication, retrospectively. We also aimed to put forward the possible
preventional methods.

Materials
and methods: We investigated the recorded
informations of 256 patients who applied to our  pediatric emergency department for medical drugs intoxication between January and
December 2013. We evaluated the parameters; age, sex, living place, social
status, parents education, hospitilazition time and the duration between
intoxication and application to hospital. We also recorded laboratory findings,
type of drug and the reason of intoxication. We used the SPSS 20.0 for
statistical analysis.

Results: While 180 patients were poisoned accidentally, 76 patients were
poisoned suicidal. 134 patients were female, 122 patients were male.
Considering all poisoning cases, there was no statistically differences in
terms of gender. However, there was a significant increase for female in
suicidial cases. 216 patients were poisoned by one drug, 28 were poisoned by
two drugs, and 12 were poisoned by 3 or more than drugs. The most common
poisoning agents were analgesics and antipyretics (41.7%). Leucosytosis, increased
creatinin and increased LDH were most common pathological laboratory findings.
Sinusoidal tachycardia and prolonged QT interval were most common pathological
ECG findings.

Conclusion: We
believe that a significant reduction in mortality or adverse outcomes can be
achieved thanks to raising the educational level of the society, early
admission to the hospital, appropriate treatments and close monitoring in
poisoning cases.

Anahtar Kelimeler

poisonings, pharmalogical drug, childhood, demographical features

Kaynakça

• 1. Gündüz A, Kesen J, Topbaş MI, Narcı H, Yandı M. İntihar amaçlı zehirlenme nedeniyle acil servise başvuran hastaların analizi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni 2004;3:234-242. 2. Riordan M, Rylance G, Berry K. Poisoning in children 1: general management. Arch Dis Child 2002;87:392- 396. 3. Sarıkayalar F. Çocukluk çağında zehirlenme. Katkı Pediatri Dergisi 1990;2:3-11. 4. Özcan N, İkincioğulları D. Ulusal Zehir Danışma Merkezi 2008 Yılı Çalışma Raporu. Türk Hij. Den. Biyol Derg. 2009; 66(3):29-58. 5. Mowry JB, Spyker DA, Brooks DE, McMillan N, Schauben JL. 2014 Annual Report of the American Association of Poison Control Centers' National Poison Data System (NPDS): 32nd Annual Report. Clin Toxicol 2015; 53(10): 962-1147. 6. Yılmaz HL, Derme T, Yıldızdaş D, Alhan E. Çukurova Bölgesi’ndeki Çocukluk Çağı Zehirlenme Olgularının Değerlendirilmesi. Nobel Med. 2009; 5(2): 35-44. 7. Soyucen E, Aktan Y, Saral A, Akgün N, Numanoğlu AÜ. Sakarya bölgesinde çocukluk çağı zehirlenmelerinin geriye dönük değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi.2006; 49: 301-6. 8. Öner N, İnan M, Vatansever Ü, Turan Ç, Çeltik C, Küçükuğurluoğlu Y, Duran R, Karasalihoğlu S. Trakya bölgesinde çocuklarda görülen zehirlenmeler. Türk Pediatri Arşivi.2004; 39: 25-30. 9. Arslan M, Akçan R, Hilal A, Batuk H, Çekin N. Suicide among Children and Adolescents: Data from Çukurova, Turkey. Child Psychiatry Hum Dev. 2007; 38: 271–277. 10. TUİK Sayı:16162 Tarih: 01 Nisan 2014. http://www.tuik.gov.tr /Erişim;12.12.2015 11. Peltek Kendirci HN, Yağlı Çolakoğlu E, Hızlı Ş, Koçak M, Saylam E, Polat E, Yılmaz G. Hastanemiz Çocuk Acil Servisine Başvuran Zehirlenme Olgularının Değerlendirilmesi. Turkish J Pediatri Dis. 2011;5(1):29-35. 12. Kondolot M, Akyıldız B, Görözen F, Kurtoğlu S, Patıroğlu T. Çocuk acil servisine getirilen zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2009; 52: 68-74. 13. Ataş Berksoy E, Çelik T, İşgüder R, Karaaslan U, Ağın H, Kilit Yılmaz A, Ünal N. Çocukluk çağı zehirlenme olgularının demografik özelliklerinin değerlendirilmesi. İzmir Dr. Behçet Uz Çocuk Hast. Dergisi. 2014; 4(1):25-30. 14. Sümer V, Güler E, Karanfil R, Dalkıran T, Gürsoy H, Garipardıç M, Davutoğlu M. Çocuk acil servisine başvuran zehirlenme olgularının geriye dönük olarak değerlendirilmesi. Türk Ped Arş. 2011; 46: 234-240. 15. Bucak IH, Turgut M, Tümgör G, Eynallı A. Çukurova Bölgesinde Üçüncü Basamak Bir Hastanede 2006-2010 Yılları Arasında Çocukluk Çağı İlaç Zehirlenmelerinin Değerlendirilmesi. Turkish J Pediatri Dis. 2015;2:124-30. 16. Yakar B, Ertekin YH, Ertekin H. İlaç Zehirlenmesi Olan Çocuk Olgularda Demografik Özellikler ve Ailesel Etkenlerin Değerlendirilmesi. Anatol J Clin Investig. 2015;9(4):189-93. 17. Özenir M, Duru NS, Elevli M, Karakuş A, Çivilibal M. İlaç Zehirlenmesi Olan Çocuklarda Demografik Özellikler ve Ailesel Etkenlerin Değerlendirilmesi. Haseki Tıp Bülteni. 2013; 51:157-61. 18. Aygin D, Açıl H. Çocuk Acil Ünitesine Başvuran 0-18 Yaş Arası Zehirlenme Olgularının İncelenmesi. Ş.E.E.A.H. Tıp Bülteni. 2014;48(1):27-33. 19. Yeşim TUNÇOK ve Nuri İhsan KALYONCU(EDİTÖR).T.C. Sağlık bakanlığı birinci basamağa yönelik zehirlenmeler tanı ve tedavi rehberleri. T.C. Sağlık Bakanlığı Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha mektebi müdürlüğü. Ekim 2007. Ankara 20. Güzel IŞ, Kibar AE, Vidinlisan S. Çocuk acil servisine başvuran zehirlenme vakalarının demografik özelliklerinin incelenmesi. Genel Tıp Derg. 2011; 21(3): 101-107. 21. Yılmaz HL. Zehirlenmelere Genel Yaklaşım. Karaböcüoğlu M, Köroğlu TF. Çocuk Yoğun Bakım Esaslar ve Uygulamalar. 1.Baskı, İstanbul: İstanbul Medikal Yayıncılık Ltd. Şti, 2008:825-48. 22. Deniz T, Kandiş H, Saygun M ve ark. Kırıkkale Üniveristesi Tıp Fakültesi Acil Servisine Başvuran Zehirlenme Olgularının Analizi. Düzce Tıp Fakültesi Dergisi.2009; 11(2):15-20. 23. Penbegül ML. İlaç Zehirlenmesi Olan Çocuk Olgularda Demografik Özellikler ve Ailesel Etkenlerin Değerlendirilmesi. Uzmanlık Tezi, TC Sağlık Bakanlığı Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul, 2006