Objective: To evaluate outcome of
conservative treatment in traumatic pneumocephalus in terms of patient profile,
etiology, clinical and radiological findings and risk factors
Material and Method: A total of 73
patients (median age, 32(2-80) years, 78.1% were males) with traumatic
pneumocephalus after head trauma and medical treatment were included. Data on
patient demographics, trauma types, cocomitant hemorrhage and fractures, risk
factors (otorrhea and/or rhinorrhea, seizure and meningitis development), three
consesutive (0-24 h, 1-3 day, 3-20 day) brain computerized tomography (CT)
findings (intracranial location of pnuemocephalus, absorption time) and
concomitantly assessed GCS scores were determined. Length of hospital stay
(LOS) and treatment outcome (discharge, discharge with neurological sequela and
death) were recorded.
Results: Traffic accident (38.3%) and
falls (35.6%) were the most common reasons, while rates for seizure, otorrhea/rinorrhea
and meningitis were 8.4%, 29.4% and 13.7% , respectively. Total recovery was
noted in 58(79.5%) patients, discharge with neurological sequela in 7(9.6%) and
death in 8(10.8%) patients. GCS scores differed significantly with respect to
location of pneumocephalus (p<0.001, p<0.05 and p<0.001,
respectively). In patients with meningitis concomitant otorhhea/rhinorrhea was
prevalant (30-40%), while LOS (mean±SD 11.88±6.35 vs. 7.01±3.50 days, p<0.01)
and mortality rates (20 vs. 9.5%, p<0.01) were significantly higher than
those without meningitis.
Conclusion: In conclusion, our findings
revealed the likelihood of full recovery with implementation of timely and
approriate conservative treatment in traumatic pneumocephalus, while emphasize
the role of repeated CT imaging along with concomitant neurological assessment
in provision of the appropirate treatment in accordance with the clinical
course.
Pneumocephalus head trauma computerized tomography neurological assessment; menengitis conservative treatment mortality
Amaç: Travmatik
pnömosefalus olgularında konservatif tedavi sonuçlarının hasta profili,
etiyoloji, klinik ve radyolojik bulgular ve risk faktörleri ışığında
değerlendirilmesi
Yöntem: Bu çalışma, kafa travması sonucu pnömosefalus tespit
edilerek medikal tedavi yapılan 73 hasta (medyan yaş 32(2–80) yıl, %78.1 erkek
hasta) ile yürütüldü. Hastaların demografik özellikleri, travma tipleri,
eşlik eden kanama ve fraktürler, risk faktörleri (otore ve/veya rinore, nöbet
gelişimi ve menenjit gelişimi), üç farklı zamanda (0-24 saat, 1-3 gün ve 3-20.
gün içinde) çekilen bilgisayarlı beyin tomografisi (BBT) bulguları (pnömosefalusun intrakranial
yerleşimi, abzorbsiyon süresi) ve eş zamanlı GKS değerleri tespit edilerek,
hastanede kalış süresi ve tedavi sonucu (normal taburculuk, nörolojik sekel ile
taburculuk, eksitus) kaydedildi.
Bulgular: Trafik
kazası (%38.4) ve yüksekten düşme (%35.6) en sık nedenler olup, hastaların %8.4’ünde
nöbet gelişimi, %29.4’ünde otore veya rinore ve 10(%13.7) hastada menenjit
gelişimi gözlendi. Toplamda 58(%79.5) vakada tam iyileşme görülürken, 7(% 9.6)
hasta nörolojik defisit ile taburcu edildi ve 8(%10.8) hasta eksitus oldu.
Ortalama GKS değerinde pnömosefalus yerleşim yerine göre her üç ölçümde de
(sırasıyla p<0.001, p<0.05 ve p<0.001) fark gözlendi. Menenjit
gelişenlerde eş-zamanlı otore/rinore yaygın (%30-40), hastanede kalış süreleri
(ort±SS 11.88±6.35 gün ve 7.01±3.50 gün,
p<0.01) ve mortalite oranları (%20 ve %9.5, p<0.01) ise menenjit olmayan
hastalara göre anlamlı şekilde daha yüksekti.
Sonuç: Sonuç
olarak, bulgularımız, travmatik pnömosefalusun uygun ve zamanında başlatılan
konservatif tedavi ile yüksek oranda tam iyileşme ile sonuçlandığını göstermekte,
ancak tedavinin klinik seyirle uyumlu
şekilde yürütülmesinde tekrarlı BBT değerlendirmesi ve eş-zamanlı nörolojik
değerlendirmenin rolüne işaret etmektedir.
Pnömosefalus kafa travması bilgisayarlı beyin tomografisi nörolojik değerlendirm menenjit konservatif tedav mortalite
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 27 Mayıs 2019 |
Kabul Tarihi | 24 Haziran 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 |