Aim: The purpose of this study was to compare the marginal adaptation of Mineral Trioxide Aggregate (MTA), Biodentine, and EndoSequence as apical plug materials after orthograde placement in an experimental apexification model using confocal laser scanning microscopy (CLSM).
Material and Methods: The study was conducted with sixty single-rooted mature mandibular premolar teeth. These teeth were prepared as 12 mm root lengths, and apical regions of teeth were enlarged by using peeso reamers to give the open apex form likely with the immature teeth as an experimental apexification model. ProRoot MTA, Biodentine, and EndoSequence used as apical plug materials were placed into the apical region of samples with a thickness of 4 mm. After filling the remaining root canal with gutta-percha, each sample was divided into three transverse sections by using a hard tissue microtome to evaluate marginal adaptation between dentine walls and apical plug material using a confocal laser scanning microscopy. Then, gap areas of all microscope images were measured with Image J program.
Results: MTA showed the highest marginal adaptation, followed by EndoSequence and Biodentine. Biodentine was significantly inferior to the other materials in marginal adaptation (p<0.01). There were no significant differences between EndoSequence and ProRoot MTA groups (p>0.01).
Conclusion: MTA and EndoSequence exhibited superior marginal adaptation as apical plugs compared to Biodentine. Biodentine had the poorest adaptation among the three materials.
Apexification Apical plug Calcium silicate-based cements Confocal laser scanning microscopy Immature permanent teeth
Amaç: Bu çalışmanın amacı, deneysel apeksifikasyon modelinde ortograt yerleştirme sonrasında Mineral Trioksit Agregat (MTA), Biodentin ve EndoSequence’in apikal bariyer materyalleri olarak marjinal uyumunun, konfokal lazer tarama mikroskop kullanarak karşılaştırmaktı.
Gereç ve Yöntem: Çalışmada, 60 adet matür tek köklü mandibular premolar diş kullanıldı. Dişler 12 mm kök uzunlukları olacak şekilde hazırlandı ve dişlerin apikal bölgesi immatür dişlerdeki açık apeks formunu vermek için peeso reamer kullanılarak genişletildi. Apikal bariyer materyali olarak kullanılan ProRoot MTA, Biodentin ve EndoSequence, örneklerin apikal bölgesine 4 mm kalınlığında yerleştirildi. Kalan kök kanalı gutta-perka ile doldurulduktan sonra, her örnek, marjinal adaptasyonu değerlendirmek için sert doku mikrotomu kullanılarak üç enine kesite bölündü. Lazer taramalı konfokal mikroskobu kullanılarak dentin duvarları ve apikal bariyer materyali arasındaki marjinal adaptasyon değerlendirildi. Daha sonra tüm mikroskop görüntülerinin boşluk alanları Image J programı ile ölçüldü.
Bulgular: MTA en yüksek marjinal uyumu gösterirken, onu EndoSequence ve Biodentine izlemiştir. Biodentinin marjinal adaptaasyonu diğer materyallere kıyasla anlamlı derecede daha düşük olduğu bulunmuştur. (p<0.01). EndoSequence ve ProRoot MTA grupları arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.01).
Sonuç: MTA ve EndoSequence, Biodentin kıyasla apikal bariyer olarak üstün marjinal adaptasyon sergilemiştir. Üç materyal arasında en zayıf marjinal adaptasyonu Biodentin göstermiştir.
Apeksifikasyon Apikal bariyer Kalsiyum silikat bazlı simanlar Lazer taramalı konfokal mikroskop İmmatür daimi dişler
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Çocuk Diş Hekimliği |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 24 Eylül 2024 |
Gönderilme Tarihi | 11 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 4 Temmuz 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 13 Sayı: 3 |