Yeniçağa ve Dörtdivan İlçelerindeki Okullarda Örgütsel İletişim ve İşe Angaje Olma Davranışı: Öğretmen Görüşlerine Dayalı İlişkisel Bir Analiz

Yıl 2018, Cilt: 9 Sayı: 2, 86 - 99, 30.12.2018

Ramazan Ertürk Bahri Aydın

Öz

Araştırmada
öğretmenlerin örgütsel iletişim ve işe angaje olma algılarını belirlemek ve bu
iki değişken arasındaki ilişkinin öğretmenlerin cinsiyet, branş, yaş, kıdem ve
okuldaki çalışma süresi gibi demografik özellikler açısından değişip
değişmediğini saptamak amaçlanmıştır. Araştırman evrenini 2017-2018
eğitim-öğretim yılı Bolu ili Yeniçağa ve Dörtdivan ilçelerindeki ilkokul,
ortaokul ve liselerde görevli 169 öğretmen oluşturmaktadır. Araştırma evren
üzerinde yürütülüp, örneklem alınmamıştır. Verilerin toplanmasında Örgütsel
İletişim ve İşe Angaje Olma Ölçekleri kullanılmıştır. Öğretmenlerin örgütsel iletişim ve işe angaje olma algı düzeylerini
belirlemede ortalama, öğretmenlerin örgütsel iletişim ve işe angaje olma
algılarının cinsiyet ve branş değişkenlerine göre incelenmesine yönelik
Mann-Whitney U testi, yaş, kıdem ve okuldaki çalışma süresi değişkenlerine göre
incelenmesine yönelik Kruskal-Wallis testi, öğretmenlerin örgütsel iletişim ve
işe angaje olma algıları arasındaki ilişkiye
yönelik Spearman Korelasyon Katsayısı yapılmıştır.  Araştırma sonuçlarına göre öğretmenlerin
örgütsel iletişim ve işe angaje olma algıları yüksek
düzeydedir. Cinsiyet, kıdem ve
okuldaki çalışma süresi  değişkenleri
öğretmenlerin örgütsel iletişim ve işe angaje olma algılarında farklılık
oluşturmazken, branş değişkeni anlamlı fark otaya çıkarmıştır. Yaş
değişkeni öğretmenlerin örgütsel iletişim algılarında fark oluşturmazken; işe
angaje olma algılarında anlamlı farklılık oluşturmaktadır. Öğretmenlerin örgütsel iletişim ve işe angaje olma
algıları arasında pozitif yönlü ve
düşük düzeyde anlamlı bir ilişki vardır.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel İletişim, İşe Angaje Olma

Kaynakça

• Agyemang, C.B. ve Ofei, S.B. (2013). Employee work engagement and organizational commitment: a comparative study of private and public sector organizations in ghana. European Journal Of Business And Innovation Research, 1(4), 20-33.Akdemir, S. (1999). Kadına özgü yönüyle kısmi çalışma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.Ardıç, K. ve Polatçı, S. (2009). Tükenmişlik sendromu ve madalyonun öbür yüzü: işle bütünleşme. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (82)2, 21-46.Arslan, E. T. ve Demir, H. (2017). İşe angaje olma ve iş tatmini arasındaki ilişki: hekim ve hemşireler üzerine nicel bir araştırma. Yönetim ve Ekonomi, (24)2, 371-389.Atak, M. (2005). Örgütlerde resmi olmayan iletişimin yeri ve önemi. Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, 2(2), 59-67.Basikin, B. (2007). Vigor, dedication and absorption: Work engagement among secondary school english teachers in ındonesia. AARE Annual Conference Fremantle full conference paper. Fremantle, Australia.Bulut Bozkurt, N. (2004). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin iletişim becerisine yönelik algılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 443-452.Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (14. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.Brophy, J. E. ve Alleman, J. (1991). Activities as ınstructional tools: a. framework for analysis and evaluation. Educational Researcher, 20(4).Can, H. (1997). Organizasyon ve Yönetim (4. Baskı). Ankara: Siyasal Kitabevi.Çankır, B. (2016). Çalışmaya tutkunluğun örgütsel vatandaşlık davranışı üzerine etkisi ve bir araştırma. Journal of International Social Research, 9(47), 776-781.Çeliker, M. (1986). Ankara eğitim örgütlerinde iletişim. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ankara.Çubukçu Z. ve Dündar, İ. (2003). Okul yöneticilerinin iletişim becerilerine ilişkin öğretmenlerin algı ve beklentileri. Milli Eğitim Dergisi, 157, 226-236.Demir, S. (2014). Eskişehir ilindeki temel eğitim okulu öğretmenlerinin işbirlikli sorun çözme yaklaşımlarının örgütsel iletişim ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.Demirel, Y., Seçkin, Y. ve Özçınar, M. F. (2011). Örgütsel iletişim ve örgütsel vatandaşlık davranışı. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(2), 33-48.Değer, M. (1998). İlköğretim okulu müdürlerinin öğretmenlerle kurdukları iletişim yeterlikleri ve iletişime engel teşkil eden davranışları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.Doğan, S. ve Koçak, O. (2014). Okul yöneticilerinin sosyal iletişim becerileri ile öğretmenlerin motivasyon düzeyleri arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 20(2), 191- 216.Ekici, R. (2015). İlkokullardaki stratejik planlama uygulamaları ve örgütsel iletişim arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.Ekinci, K. (2006). Örgütsel iletişim ve örgütsel bağlılık arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.Elma, C. ve Demir, K. (2000). Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar Uygulamalar ve Sorunlar. Ankara: Anı Yayıncılık.Eren, E. (2007). Örgütsel Davranış Ve Yönetim Psikolojisi (11. Baskı). İstanbul: Beta Yayıncılık.Erarslan, İ. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin öğretmenlerle iletişim tarzlarının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Ergeneli, A. ve Eryiğit, M. (2001). Öğretim elemanlarının iş tatmini: Ankara’da devlet ve özel üniversite karşılaştırması. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, (19)2, 168. Gökçe, O. (1998). İletişim Bilimlerine Giriş (6. Baskı). Ankara: Turhan Kitabevi.Gültekin, M. (2003). İlköğretim okullarında yönetici öğretmen iletişimi. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.Gün, F. (2017). Öğretmenlerin eğitime inanma ve işle bütünleşme düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kuramsal Eğitim Bilim Dergisi, 10(4), 408-431.Güney, S. (2000). Yönetim ve Organizasyon El Kitabı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.Gürgen, H. (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi. İstanbul: Der Yayınları.Güven. A. ve Akyüz, M. Y. (2001). Öğretmen adaylarının iletişim ve problem çözme becerilerine ilişkin görüşleri. Ege Eğitim Dergisi, (1)1, 13-22.Hakeem, I. A. ve Gulzar, S. (2015). Employee engagement: an empirical study of higher education sector in kashmir. Abhinav International Monthly Refereed Journal of Research in Management ve Techonology, 4(4), 20-26.Halis, M. (2000). Örgütsel iletişim ve iletişim tatminine ilişkin bir araştırma. Gaziantep Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 218-230.Kahn, W. A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work, Academy of Management Journal, (33)4, 692-724.Karaköse, T. ve Kocabaş, İ. (2006). Özel ve devlet okullarında öğretmenlerin beklentilerinin iş doyumu ve motivasyon üzerine etkileri. Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi, 2(1), 3-14.Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi, İlkeler, Teknikler. İstanbul: Nobel Yayınları.Kartepe, S. (2005). Örgütlerde İletişim-Güdüleme İlişkisi. Ankara: Siyasal Kitabevi.Kavgacı, H. (2014). İlköğretim kurumu öğretmenlerinin işle bütünleşme düzeylerinin bireysel ve örgütsel değişkenlerle ilişkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.Kayıkçı, K. (1997). Genel liselerde yönetici öğretmen iletişim engellerine ilişkin yönetici- öğretmenlerin algı ve beklentileri. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.Kıraç, E. (2012). Örgütsel iletişimin örgütsel bağlılık algılaması üzerindeki etkileri ve bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.Konermann, J. (2011). Teachers' work engagement: A deeper understanding of the role of job and personal resources in relationship to work engagement, its antecedents, and its outcomes (Unpublished doctoral dissertation). Universiteit Twente, Belgium.Köse, A. (2015). İşe angaje olma ile örgütsel destek algısı ve örgüt iklimi arasındaki ilişki, Doktora Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.Köse, A. (2016). Öğretmenlerin işe angaje olmalarında demografik özelliklerinin rolü. Turkish Journal of Education, 5(4), 255-264.Kular, S., Gatenby, M., Rees, C., Soane, E. ve Truss, K. (2008). Employee engagement: a literature review. Kingston University Working Paper Series, 19.Kurt, F. (2014). Ortaöğretim kurumlarındaki öğretmenlerin kurum içi iletişim algılarının kurumsal itibar algıları üzerindeki etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Okan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Lockwood, N.R. ve Sphr Gphr, M. A. (2007). Leveraging employee engagement for competitive advantage: HR’s strategic role. Society for Human Resource Management, 5-12.Malekiha, M. ve Abedi, M. R. (2014). The relationship between work engagement and happiness among nurses in İran. Reef Resources Assessment and Management Technical Paper, 40(1), 809-816.Oktay, M. (1996). İletişimciler İçin Davranış Bilimlerine Giriş. İstanbul: Der Yayınları.Öksüz, C. (1997). İlköğretim okulları müdürlerinin öğretmenlerle iletişim sürecindeki yeterlikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Denizli.Özbek, S. (1998). İlköğretim öğretmenlerinin okul müdürlerinin iletişim ve motivasyon becerilerine ilişkin algı ve beklentileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.Özer, Ö., Saygılı, M. ve Uğurluoğlu, Ö. (2015). Sağlık çalışanlarının işe cezbolma düzeylerinin belirlenmesine ilişkin bir araştırma. Business and Management Studies: An International Journal, 3(3), 261-272.Özkalp, M. Meydan, B. (2015). Schaufeli ve Bakker tarafından geliştirilmiş olan işe angaje olma ölçeğinin Türkçe’de güvenilirlik ve geçerliliğinin analizi. İş,Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, (17)3, 4-19.Özler, D. E. ve Koparan, E. (2006). Takım performansına etki eden takım çalışmasına ilişkin faktörlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Akademik Bakış, 8, 1-29.Sabuncuoğlu, Z. ve Gümüş, M. (2008). Örgütlerde İletişim. İstanbul: Arıkan Yayıncılık.Saracaloğlu, A. S., Özkütük, N. ve Silkü, A. (2001). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerileri. X. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.Schaufeli, W. B., Salanova, M., Gonzalez, V. ve Bakker, A. B. (2002). The measurement of engagement and burnout: a two sample confirmatory factor analytic approach. Journal of Happiness Studies, 3, 71-79.Seijts, G. H. ve Crim, D. (2006). What engages employees the most or the ten c’s of employee engagement. Ivey Business Journal, 1, 1-2. Sezen, G. (2014). Öğretmenlerin işle bütünleşme ve iş yaşamında yalnızlık düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.Timms, C., Graham, D. ve Cottrell, D. (2007). I just want to teach: Queensland independent school teachers and their workload. Journal of Educational Administration, 45(5), 569-586.Tuna, Y. (2008). Örgütsel iletişim sürecinde yöneticilerin duygusal zekâ yeterlilikleri. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.Tutar, H. (2003). Örgütsel İletişim. Ankara: Seçkin Yayıcılık.Tutar, H. ve Yılmaz, M. K. (2002). Genel iletişim kavramlar ve modeller. İstanbul: Nobel Yayın Dağıtım.Ugwu, F. O. (2013). Work engagement ın Nigeria: Adaptatıon of the utrecht work engagement scale for Nigerian samples. International Journal of Multidisciplinary Academic Research, 1(3),16- 26.,Vural-Akıncı, B. Z. (2005). Kurum Kültürü ve Örgütsel İletişim. İstanbul: İletişim Yayınları.Yeniçeri, Ö. (2006). Yönetimde Yeni Yaklaşımlar; Yönetim Süreçlerinin Etkinleştirilmesinde Açık Yönetim Anlayışının Rolü. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.Yıldız, K. (1996). Bolu ilköğretim okullarında yönetici-öğretmen iletişimi. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.