Banka Çalışanlarının Öz Yetkinlik Algıları ile Örgütsel Sessizlikleri Arasındaki İlişki: Bandırma İlçesinde Bir Alan Araştırması

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 1, 102 - 114, 30.06.2020

Emine Kambur

Öz

Bu çalışmanın temel amacı banka çalışanlarının öz yetkinlik algıları ile örgütsel sessizlik davranışları arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu amaç doğrultusunda “Öz Yetkinlik Algı Ölçeği” ile “Örgütsel Sessizlik Ölçeği” 133 banka çalışanına gönüllü olarak doldurtulmuştur. Verilerin çözümlenmesinde korelasyon ve çoklu regresyon analizleri yapılmıştır. Korelasyon analizi sonucuna göre öz yetkinlik algısı ile kabul edilmiş sessizlik, savunma amaçlı sessizlik ve örgüt yararına sessizlik arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Çoklu regresyon analizi sonucuna göre de öz yetkinlik algısı ile kabul edilmiş sessizlik ve savunma amaçlı sessizlik arasında anlamlı bir neden sonuç ilişkisi bulunmuştur. Öz yetkinlik algısı ile örgüt yararına sessizlik arasında anlamlı bir neden sonuç ilişkisine ulaşılamamıştır.

Anahtar Kelimeler

Öz yetkinlik algısı, Kabul edilmiş sessizlik, Savunma amaçlı sessizlik, Örgüt yararına sessizlik, Banka çalışanları

Kaynakça

• ALTUNIŞIK, A. (2017). Ortaokul Öğretmenlerinin Örgütsel Sessizlik Davranışları ile Örgüt Kültürü Arasındaki İlişki, Adnan Menderes Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Aydın.
• ALTUNKAYA, H. ve TOPUZKANAMIS, E. (2018). “The Effect of Using Facebook in Writing Education on Writing Achievement, Attitude, Anxiety and Self-efficacy Perception”, Universal Journal of Educational Research, 6(10), ss. 2133-2142.
• ALVES, H. ve WAGNER, M. (2017). “Self-efficacy, Trust and Perceived Benefits in the Co-creation of Value by Consumers”, International Journal of Retail&Distribution Management, 45(11), ss. 1151-1180.
• ASLANTÜRK, E.B. (2015). Çalışanlarda Öz Yetkinlik İnancı ve Yaratıcı İş Davranışı: Ar-Ge Çalışanları Üzerine Bir Araştırma, İstanbul Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• AYDIN, Y. (2016). “Örgütsel Sessizliğin Okul Yönetiminde Kayırmacılık ve Öğretmenlerin Öz Yeterlik Algısı ile İlişkisi”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 22(2), ss. 165-192.
• BABAOĞLAN, E. ve KORKUT, K. (2010). “Sınıf Öğretmenlerinin Öz Yeterlik İnançları ile Sınıf Yönetimi Beceri Algıları Arasındaki İlişki”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), ss. 1-20.
• BANDURA, A. (1977). “Self-efficacy: Towards a Unifiying Theory of Behavioral Change”, Psychological Review, Cilt 84, ss. 191-215.
• BOLAT, O. (2011). “Öz-yeterlilik ve Tükenmişlik İlişkisi: Lider-üye Etkileşiminin Aracılık Etkisi”, Ege Akademik Bakış, 11(2), ss. 255-266.
• COCCA, M., COCCA, A., MARTINEZ, A., ALVARADO, E. ve RODRIGUEZ BULNES, M.G. (2018). “Correlation between Self-efficacy Perception and Teaching Performance: The Case of Mexican Prexschool and Primary School Teachers”, Arab World English Journal (AWEJ), 9(1), ss. 56-70.
• DEMİR, M. ve DEMİR, Ş. (2012). “Yükseköğretim Kurumlarında Örgütsel Sessizlik: Turizm Lisans Eğitimi Kurumları Örneği”, Milli Eğitim Dergisi, 193, ss. 184-198.
• DİLEK, Y. ve TAŞKIRAN, E. (2011). “Kişilik Özelliklerinin Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, Bartın Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(13), ss. 407-434.
• GUN, G. (2019). “The Mediating Role of Power Distance in the Influence of Organizational Culture Types on Organizational Silence”, Social Sciences Management, Marketing, Accounting-Finance and Economics, 25(1), ss. 125-142.
• GÜRBÜZ, Ş. ve ŞAHİN, F. (2017). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (4.Baskı), Şeçkin Yayıncılık, Ankara.
• KÂHYA, C. (2015). “Mesleki Özyeterlilik ve Örgütsel Sessizlik İlişkisini Belirlemeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma”, Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(1), ss. 293-314.
• KIR, A. (2018). Örgütsel Sessizlik, Tükenmişlik Sendromu ve Çalışan Performansı İlişkisi, Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Niğde.
• KUTLAY, Y. (2012). Araştırma Görevlilerinin Örgütsel Adanmışlık ve Öz Yeterliklerinin Örgütsel Sessizlikleri Üzerine Etkisi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
• LAM, L.W. ve XU, A.J. (2019). “Power Imbalance and Employee Silence: The Role of Abusive Leadership, Power Distance Orientation and Perceived Organisational Politics”, Applied Psychology, 68(3), ss. 513-546.
• LARA, M.A., PATINO, P., NAVARRETE, L., HERNANDEZ, Z. ve NIETO, L. (2017). “Association between Depressive Symptoms and Psychosocial Factos and Perception of Maternal Self-efficacy in Teenage Mothers”, Salud Mental, 40(5), ss. 201-208.
• MORRISON, E. W. ve MILLIKEN, F. J. (2000). “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World”, Academy of Management review, 25(4), 706-725.
• ÖRÜCÜ, E. ve KAMBUR, E. (2017). “Otel Çalışanlarında Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Güven İlişkisi: Bandırma İlçesi Örneği”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10(52), ss. 1109-1123.
• ÖZDAMAR, K. (2015). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi (10. Baskı), Nisan Kitabevi Yayınları, Ankara.
• PINDER, C. C. ve HARLOS, K. P. (2001). “Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceived Injustice”, Research in Personnel and Human Resources Management, 20(20), ss. 331-369.
• SALAVERA, C., USA, P. ve JARRE, L. (2017). “Emotional Intelligence and Social Skills on Self-efficacy in Secondary Education Students. Are There Gender Differences?” Journal of Adolescence, Sayı 60, ss. 39-46.
• SCHERER, Y.K. ve SCHMIEDER, L.E. (1997). “The Effect of a Pulmonary Rehabilition Program on Self-efficacy, Perception of Dyspnea and Physical Endurance”, Heart&Lung, 26(1), ss. 15-22.
• SRIWASTAVA, S., JAIN, A.K. ve SULLIVA, S. (2019). “Employee Silence and Burnout in India: The Mediating Role of Emotional Intelligence”, Personnel Review, 48(4), ss. 1045-1060.
• TAHERI, L. ve ZAREI, R. (2017). “Study of the Relationship between Organizational Silence, Job Exhaustion and Job Performance among Farshousing Bank Staff”, Review of European Studies, 9(1), ss. 176-181.
• TEKMEN, E.E., ÇETİN, A. ve TORUN, T. (2016). “Çalışanların Öz Yeterlik Algılarının Sessizlik Davranışı Üzerine Etkisi”, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(12), ss. 71-88.
• ÜNGÖREN, E. ve ERCAN, A. (2015). “Sessizleşen Örgütlerde Öz Yeterlilik Algısının Rolü: Alanya’daki Konaklama İşletmeleri Üzerinde Bir Araştırma”, İşletme Araştırmaları Dergisi, 7(2), ss. 115-156
• VAN DYNE, L., ANG, S., BOTERO, I.C. (2003). “Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs”, Journal of Management Studies, 40(6), ss. 1359-1392.
• WILSKI, M. ve TASIEMSKI, T. (2016). “Illness Perception, Treatment Beliefs, Self-esteem, Self-efficacy as Correlates of Self-management in Multiple Sclerosis”, Acta Neurologica Scandinavica, 133(5), ss. 338-345.
• WING, D., GAN, C., WU, C. ve WING, D. (2015). “Ethical Leadership and Employee Voice, Employee Self-efficacy and Self-impact as Mediators”, Psychological Reports: Employment Psychology and Marketing, 116(3), ss. 751-767.
• XIE, J., CHU, X., ZHANG, J. ve HUANG, J. (2014). “Proactive Personality and Voice Behaviour: The Influence of Voice Slef-efficacy and Delegation”, Social Behaviour and Personality, 42(7), ss. 1191-1200.
• YOON, J. ve KAYES, D.L. (2016). “Employees’ Self-efficacy and Perception of Individual Learning in terms: The Cross-level Moderating Role of Team-Learning Behaviour”, Journal of Organizational Behavior, 37(7), ss. 1044-1060.
• ZULKOSKY, K. (2009). “Self-Efficacy: A Concept Analysis”, Nursing Forum, 44 (2), ss. 93-102.