EXPERIENCES AND AWARENESS OF CULTURAL HERITAGE VALUES OF TEACHERS WORKING IN KARABÜK

Yıl 2024, Sayı: 47, 797 - 824, 28.08.2024

Özgür İbrahim Gürel , Cenk Murat Koçoğlu

https://doi.org/10.14520/adyusbd.1477510

Öz

Culture encompasses a society's morals, beliefs, lifestyles, and all values related to that society. From this perspective, every society is curious about and interested in its own culture as well as the cultures of others. Particularly, the transmission of culture from generation to generation highlights its heritage value and contributes to its increasing importance. Due to this significance, cultural heritage has become a concept of great emphasis in recent years. The purpose of this research is to determine the awareness and experience levels of teachers regarding the cultural heritage elements in Karabük. For this purpose, data were collected from 390 teachers using a survey technique, one of the quantitative research methods. According to the main results of the research, while teachers' awareness of cultural heritage does not vary according to gender, age, and marital status, it was found that they assess cultural heritage awareness differently in terms of the duration of their residence. On the other hand, another result revealed that teachers evaluate their experience of cultural heritage differently based on their age, marital status, the type of school they work in, and the duration of their residence in that place, while no such difference was observed based on gender.

Anahtar Kelimeler

Culture, Cultural heritage, cultural heritage awareness, cultural heritage experience, Karabük province

ÖĞRETMENLERİN KÜLTÜREL MİRAS FARKINDALIKLARI VE DENEYİMLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA: KARABÜK İLİ ÖRNEĞİ

Öz

Kültür, bir toplumun ahlakını, inançlarını, yaşam tarzlarını ve toplumla ilgili tüm değerlerini kapsamaktadır. Bu açıdan bakıldığında, her toplum hem kendi kültürünü hem de diğer toplumların kültürünü merak etmekte ve ilgi duymaktadır. Özellikle kültürün nesilden nesile aktarılması, onun miras değerini ortaya koymakta ve öneminin daha da artmasına katkı sağlamaktadır. Bu önemden dolayı Kültürel miras son yıllarda üzerinde önemle durulan bir kavram haline gelmiştir. Bu araştırmanın amacı; Karabük’te görev yapan öğretmenlerin, Karabük’te bulunan kültürel miras unsurlarına ilişkin farkındalık ve deneyim düzeylerinin tespit edilmesidir. Bu amaçla araştırmada nicel araştırma yöntemlerinden biri olan anket tekniği ile 390 öğretmenden veriler toplanmıştır. Araştırmanın temel sonuçlarına göre, öğretmenlerin cinsiyet, yaş ve medeni durumlarına göre kültürel miras farkındalığı farklılık göstermezken, ikamet süreleri açısından kültürel miras farkındalığını farklı değerlendirdikleri tespit edilmiştir. Diğer yandan başka bir sonuca göre, öğretmenlerin yaşları, medeni durumları, görev yaptıkları okul türleri ve bulundukları yerdeki ikamet süreleri açısından, kültürel miras deneyimini farklı değerlendirdikleri tespit edilirken, öğretmenlerin cinsiyetlerine göre böyle bir farklılığın olmadığı ortaya çıkmıştır. Bu sonuçlar doğrultusunda özellikle öğretmenler özelinde bazı öneriler getirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

kültür, kültürel miras, kültürel miras farkındalığı, kültürel miras deneyimi, Karabük ili

Kaynakça

• Ahunbey, Z. (2019). Kültür Mirasını Koruma İlke ve Teknikler, İstanbul: Yem Yayınevi
• Akkuş, G., Karaca Ş. ve Polat, G. (2015). “Miras Farkındalığı ve Deneyimi: Üniversite Öğrencilerine Yönelik Keşifsel Bir Çalışma”. Akademik Bakış Dergisi, (50), 71-81.
• Avrupa Konseyi Faro Sözleşmesi (2020). Council of Europe Framework Convention On The Value Of Cultural Heritage For Society.
• Bahtiyar K.C., Sarı, S. ve Kabacık, M. (2018). “Üniversite Öğrencilerinin Ordu İlişkin Farkındalıklar ve Deneyimleri”. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 10(19), 667-684.
• Blake J. (2001). Developing A New Standart- Setting İnstrument For A Safeguarding İntangible Cultural Heritage Elements For Consideration, Unesco, Paris.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö.E. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri (5. Baskı), Ankara: Pegem Akademi.
• Can, M. (2009). Kültürel Miras ve Müzecilik Çalışma Raporu.
• Demirbulut, Ö.G., Saatcı, G. ve Avcıkurt C. (2005). “Bursa’nın Somut Kültürel Varlıklarına Yönelik Öğrencilerin Algıları: Harmancık MYO Örneği”. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 62-86.
• Dinç, E., & Keçe, M. E. M. (2011). “Uşak Üniversitesi Öğrencilerinin Tarihi ve Kültürel Eserler Hakkındaki İlgi ve Farkındalıklarının İncelenmesi”. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 267-285.
• Göğebakan, Y. (2011). “İlköğretim Öğrencilerinin Kültür Varlıklarını Tanıma ve Sahip Çıkma Bilinçlerinin Oluşmasını Belirlemeye Yönelik Başarı Testi ve Tutum Ölçeği Çalışması”. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 75-93.
• Güneş, E. ve Alagöz, G. (2018). “Turizm Eğitimi Alanlarının Kültürel Miras Tutumları Üzerine Bir Araştırma”. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (29), 753-777.
• Gürçayır, S. (2011). “Geleneksel Tarzlar, Modern Modeller: Resmî, Resmî Olmayan Eğitim ve Somut Olmayan Kültürel Miras”. Millî Folklor, 31-39.
• Gürel, D. (2018). Somut Olmayan Kültürel Miras Etkinliğinin 7. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Kullanımı. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Hoppers, C. (2009). “Education, Culture And Society İn A Globalizing World: Implications For Comparative And İnternational Education. Compare”. A Journal Of Comparative And International Education, 39(5), 601-661.
• Karaca, Ş., Akkuş, G., Şahbudak, E., Işkın, M. (2017). Kültürel Miras Farkındalığı: Cumhuriyet Üniversitesi Öğrencilerine Yönelik Bir Uygulama Çalışması. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 9(16), 86-100.
• KTB (2003). Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi. Erişim Tarihi: (02.02.2022).
• Oğuz, M. Ö. (2013). “Terim Olarak Somut Olmayan Kültürel Miras”. Milli Folklor, 100 (25), 5-13.
• Özbaş, B.(2012). İlköğretim sosyal bilgiler derslerinde kültürel miras eğitimi. (Ed. M. Safran), Sosyal Bilgiler Öğretimi; (746 -752). Ankara: Pegem Akademi.
• Özdemir, Ü. (2007). “Safranbolu’nun Kültürel Miras Kaynakları ve Korunması. Eastern Geographical Review”, 26, 129-142.
• Padem, H., ve Diğer. (2012). Araştırma yöntemler spss uygulamalı. Sarajevo: International Burch University.
• Sekaran, U. (2003). Research methods for business. Fourth Edition, John Wiley & Sons İnc.
• Tabachnick, B. G. ve Fidel, L. S. (2013). Using multivariate statistics. USA: Pearson Education Limited.
• Ulus, T. Ve Diğer. (2010). “Araştırma Nasıl Tasarlanır” (I). Adli Tıp Dergisi, 24 (2), 40-47.
• UNESCO. (1972). Convention Concerning the Protection of the World Cultural and Natural Heritage, 16 November 1972, 1037 UNTS 151.
• Unesco. (2003). The Wide Acceptance Of The 2003 Convention İs Also Reflected İn The Fact That Only A Handful Of States Have Deposited Reservations And Declarations. Erişim Tarihi: ( 02.02.2022).
• Ünal, F.. (2013). “İlköğretim Sosyal Bilgiler Ders Kitaplarında Yer Alan Halk Kültürü Ögelerinin Değerlendirilmesi”. Sosyal Bilimler Dergisi, 6(14), 611-644.
• Yasarsoy, E, Koç, D, Ulema, S. (2021). “Kültürel Miras Farkındalığı: Kastamonu Üniversitesi Turizm Fakültesi Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma”. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 5(2).