Is Single Puncture Arthrocentesis Type-1 Superior to Double Puncture Arthrocentesis in Temporomandibular Joint Disc Displacement Without Reduction?

Yıl 2022, Cilt: 6 Sayı: 1, 40 - 47, 22.04.2022

Fatih Taşkesen Burak Cezairli

https://doi.org/10.46332/aemj.917134

Öz

Purpose: The aim of the study was to compare the effectiveness of single puncture arthrocentesis type-1 (SPA Type-1) and double puncture arthrocentesis (DPA) in patients with disc displacement without reduction (DDwoR) of the temporomandibular joint (TMJ).
Materials and Methods: This randomized prospective study included 36 consecutive patients who had TMJ arthrocentesis either with DPA or SPA Type-1. Several outcome parameters, such as pain on function, maximum mouth opening, and chewing efficiency were recorded at baseline and multiple follow-up assessments. Additionally, treatment tolerability, easiness and duration of the procedures and analgesics required postoperatively were also evaluated. The difference between the groups at each time point and percentages of sixth month-baseline changes were determined by the Mann-Whitney U test. Wilcoxon test was used for intra-group evaluation of variables according to baseline. Statistical significance level was accepted as p <0.05.
Results: The rates of improvement of the outcome variables were not significantly different between the two groups (𝑝>0.05). However, the duration of the DPA technique was significantly shorter than the SPA Type-1 (p˂0.0001). The ease of the procedure was statistically significantly higher in SPA Type-1 (p<0.001). Treatment tolerability was statistically higher in DPA than SPA Type-1 in one day and one-week period however was similar in the one-month period.
Conclusion: Both SPA Type-1 and DPA techniques are similarly effective in DDwoR. SPA Type-1 may be considered the first treatment modality in DDwoR due to its advantages over DPA as low morbidity and easiness.

Anahtar Kelimeler

Temporomandibular Joint, Temporomadibular joint disc, Arthrocentesis

Temporomandibular Eklem Redüksiyonsuz Disk Deplasmanlarında Tip-1 Tek Girişli Artrosentez Çift Girişli Artrosenteze Göre Daha Başarılı mı?

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı temporomandibular ekleminde (TME) redüksiyonsuz disk deplasmanı olan hastalarda tip-1tek girişli ve çift girişli artrosentezin tedavi etkinliklerinin karşılaştırılmasıdır.
Araçlar ve Yöntem: Bu randomize prospektif çalışmaya tip-1tek girişli veya çift girişli TME artrosentezi yapılan 36 hasta dahil edilmiştir. Fonksiyona bağlı ağrı, maksimum ağız açıklığı ve çiğneme etkinliği gibi çeşitli parametreler tedavi başlangıcında ve takip randevularında kaydedilmiştir. Ayrıca hastaların işleme toleransı, ihtiyaç duydukları analjezik miktarı, işlemin kolaylığı ve süresi de değerlendirilmiştir. Her bir zaman noktasında gruplar arasındaki fark ve altıncı ay ile başlangıç değerleri yüzdelik değişimleri Mann-Whitney U testi ile belirlendi. Değişkenlerin grup içi değerlendirilmesinde Wilcoxon testi kullanıldı. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p <0.05 olarak kabul edildi.
Bulgular: Çalışmanın sonunda değerlendirme parametrelerindeki değişiklikler iki grup arasında istatistiksel olarak benzer bulunmuştur (p>0.05). Bununla birlikte, çift girişli artrosentez tekniğinin süresi, tip-1tek girişli artrosentez tekniğine göre, anlamlı olarak daha kısa bulunmuştur (p˂0.0001). Tip-1tek girişli artrosentez tedavisinde tekniğin uygulama kolaylığı istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p<0.001). Çift girişli artrosentez uygulamasının hastalar tarafından tolere edilebilirliği tip-1 tek girişli artrosentez uygulamasına göre ilk gün ve ilk hafta kontrollerinde daha yüksek bulunmuş olsa da ilk ay sonunda iki tekniğin de hastalar tarafından tolere edilebilirliği benzer bulunmuştur.
Sonuç: Tip-1 tek girişli ve çift girişli artrosentez tedavilerinin etkinlikleri temporomandibular eklem redüksiyonsuz disk deplasmanında benzerdir. Tip-1 tek girişli artrosentez tekniği, düşük morbidite ve uygulama kolaylığı gibi avantajları nedeni ile temporomandibular eklemin redüksiyonsuz disk deplasmanı vakalarında ilk tedavi yöntemi olarak düşünülebilir.

Anahtar Kelimeler

Temporomandibular Eklem, Temporomandibular Eklem Diski, Artrosentez

Kaynakça

• 1. Folle FS, Poluha RL, Setogutti ET, Grossmann E. Double puncture versus single puncture arthrocentesis for the management of unilateral temporomandibular joint disc displacement without reduction: A randomized controlled trial. J Craniomaxillofac Surg. 2018;46(12):2003-2007.
• 2. Lazarin R, Previdelli IT, Silva R, Iwaki LC, Grossmann E, Filho LI. Correlation of gender and age with magnetic resonance imaging findings in patients with arthrogenic temporomandibular disorders: a cross-sectional study. Int J Oral Maxillofac Surg. 2016; 45(10):1222-1228.
• 3. Bag AK, Gaddikeri S, Singhal A, et al. Imaging of the temporomandibular joint: An update. World J Radiol. 2014;6(8):567-582.
• 4. Tozoglu S, Al-Belasy FA, Dolwick MF. A review of techniques of lysis and lavage of the TMJ. Br J Oral Maxillofac Surg. 2011;49(4):302-309.
• 5. Nitzan DW. Arthrocentesis--incentives for using this minimally invasive approach for temporomandibular disorders. Oral Maxillofac Surg Clin North Am. 2006;18(3):311-328.
• 6. Nitzan DW, Dolwick MF, Martinez GA. Temporomandibular joint arthrocentesis: a simplified treatment for severe, limited mouth opening. J Oral Maxillofac Surg. 1991;49(11):1163-1167.
• 7. Senturk MF, Yazici T, Findik Y, Baykul T. Intraoperative comparison of single- and double-puncture techniques in temporomandibular joint arthrocentesis. Int J Oral Maxillofac Surg. 2018;47(8):1060-1064.
• 8. Nagori SA, Roy Chowdhury SK, Thukral H, Jose A, Roychoudhury A. Single puncture versus standard double needle arthrocentesis for the management of temporomandibular joint disorders: A systematic review. J Oral Rehabil. 2018;45(10):810-818.
• 9. Şentürk MF, Yazıcı T, Gülşen U. Techniques and modifications for TMJ arthrocentesis: A literature review. Cranio. 2018;36(5):332-340.
• 10. Guarda-Nardini L, Manfredini D, Ferronato G. Arthrocentesis of the temporomandibular joint: a proposal for a single-needle technique. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod. 2008; 106(4):483-486.
• 11. Alkan A, Baş B. The use of double-needle canula method for temporomandibular joint arthrocentesis: clinical report. Eur J Dent. 2007;1(3):179-182.
• 12. Şentürk MF, Cambazoğlu M. A new classification for temporomandibular joint arthrocentesis techniques. Int J Oral Maxillofac Surg. 2015;44(3):417-418.
• 13. Guarda-Nardini L, Ferronato G, Manfredini D. Two-needle vs. single-needle technique for TMJ arthrocentesis plus hyaluronic acid injections: a comparative trial over a six-month follow up. Int J Oral Maxillofac Surg. 2012;41(4):506-513.
• 14. Talaat W, Ghoneim MM, Elsholkamy M. Single-needle arthrocentesis (Shepard cannula) vs. double-needle arthrocentesis for treating disc displacement without reduction. Cranio. 2016;34(5):296-302.
• 15. Schiffman E, Ohrbach R, Truelove E ve ark. Diagnostic Criteria for Temporomandibular Disorders (DC/TMD) for Clinical and Research Applications: recommendations of the International RDC/TMD Consortium Network* and Orofacial Pain Special Interest Groupdagger. J Oral Facial Pain Headache. 2014;28(1):6-27.
• 16. Manfredini D, Guarda-Nardini L, Ferronato G. Single-needle temporomandibular joint arthrocentesis with hyaluronic acid injections. Preliminary data after a five-injection protocol. Minerva Stomatol. 2009;58 (10):471-478.
• 17. Bayramoglu Z, Tozoglu S. Comparison of single- and double-puncture arthrocentesis for the treatment of temporomandibular joint disorders: A six-month, prospective study. Cranio. 2021;39(2):151-156.
• 18. Grossmann E, Guilherme Vargas Pasqual P, Poluha RL, Iwaki LCV, Iwaki Filho L, Setogutti Ê T. Single-Needle Arthrocentesis with Upper Compartment Distension versus Conventional Two-Needle Arthrocentesis: Randomized Clinical Trial. Pain Res Manag. 2017;2017:2435263.
• 19. Senturk MF, Tuzuner-Oncul AM, Cambazoglu M. Prospective short term comparison of outcomes after single or double puncture arthrocentesis of the temporomandibular joint. Br J Oral Maxillofac Surg. 2016;54(1):26-29.