Cultural Diplomacy in the New Media Age: Interaction, Image and Perception Management

Yıl 2024, , 708 - 727, 30.11.2024

Ahmet Koçyiğit , Mahmut Kutlu , Abdülhakim Bahadır Darı

https://doi.org/10.31592/aeusbed.1511171

Öz

Cultural diplomacy is an important component of countries' soft power strategies. These activities aim to create a positive image in international relations, promote cultural values and strengthen dialogue between countries. Today, new media, especially social media platforms, have become an important tool in cultural diplomacy practices. The X platform, which ranks among the most widely used social media tools in the world, is one of the most frequently used tools by organizations, companies and NGOs in communication, interaction and image studies. This study is shaped around the role and impact of cultural diplomacy in the new media age. The study aims to reveal the cultural diplomacy, interaction, image and perception management strategies of the Ministry in line with the data obtained from the official X account of the Ministry of Culture and Tourism of the Republic of Türkiye. In addition, the other objectives of the study are to reveal how the cultural diplomacy activities of the Ministry through X are shaped, which messages they emphasize and what the content of these messages are. For these purposes, the posts shared by the Ministry on its X account between January 1 and June 1, 2024 were analyzed by qualitative content analysis method through MAXQDA 2022 package program. The study is important in terms of examining the activities of the Ministry of Culture and Tourism of the Republic of Türkiye through the X account, understanding Türkiye's cultural diplomacy strategies and evaluating the effectiveness of practices in this field. In line with the results of the study, it was determined that the Ministry tried to use the X account effectively in the context of cultural diplomacy and that the messages were mostly focused on cultural-touristic developments, cultural events and festivals.

Anahtar Kelimeler

Cultural diplomacy, Ministry of Culture and Tourism, interaction, image, perception management

Yeni Medya Çağında Kültürel Diplomasi: Etkileşim, İmaj ve Algı Yönetimi

Öz

Kültürel diplomasi, ülkelerin yumuşak güç stratejilerinin önemli bir bileşenidir. Bu faaliyetler uluslararası ilişkilerde olumlu bir imaj oluşturma, kültürel değerleri tanıtma ve ülkeler arası diyalogu güçlendirme amacı taşımaktadır. Günümüzde yeni medya, özellikle sosyal medya platformları, kültürel diplomasi uygulamalarında önemli bir araç haline gelmiştir. Dünyada en çok kullanılan sosyal medya araçlarının üst sıralarında yer alan X platformu kurumların, şirketlerin ve STK’ların iletişim, etkileşim ve imaj çalışmalarında sıklıkla kullandığı araçların başında gelmektedir. Bu bağlamda bu çalışma yeni medya çağında kültürel diplomasinin rolü ve etkisi etrafında örgütlenmektedir. Çalışmada, Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığının resmi X hesabından elde edilen veriler doğrultusunda Bakanlığın kültürel diplomasi, etkileşim, imaj ve algı yönetimi stratejilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Ayrıca, Bakanlığın X üzerinden yürüttüğü kültürel diplomasi faaliyetlerinin nasıl şekillendiği, hangi mesajları öne çıkardığı ve bu mesajların içeriklerinin neler olduğunun ortaya konulması çalışmanın diğer amaçlarını oluşturmaktadır. Bu amaçlar doğrultusunda Bakanlığın 1 Ocak-1 Haziran 2024 tarihleri arasında X hesabından paylaşmış olduğu postlar, MAXQDA 2022 paket programı aracılığıyla nitel içerik analizi yöntemi ile incelenmiştir. Çalışma, Türkiye Cumhuriyeti Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın X hesabı üzerinden gerçekleştirdiği faaliyetlerin incelenmesi, Türkiye'nin kültürel diplomasi stratejilerinin anlaşılmasına ve bu alandaki uygulamaların etkinliğinin değerlendirilmesine olanak sağlaması açısından önem arz etmektedir. Araştırmanın sonuçları doğrultusunda; Bakanlığın X hesabını kültürel diplomasi bağlamında etkin bir şekilde kullanmaya çalıştığı, iletilerin çoğunlukla kültürel-turistlik gelişmeler, kültürel etkinlikler ve festivaller ile ilgili konularda yoğunlaştığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kültürel diplomasi, Kültür ve Turizm Bakanlığı, etkileşim, imaj, algı yöntemi.

Kaynakça

• Adesina, O. S. (2017). Foreign policy in an era of digital diplomacy. Cogent Social Sciences, 3(1), 1-13.
• Altun, F. (2022). Kültürel diplomasi ve iletişim takdim. Z. Avşar, M. Küçükyılmaz, S. Ökten, M. Şahin, ve M. P. Veske. (Ed.), Kültürel diplomasi ve iletişim içinde (ss. 9-11). İstanbul: İletişim Başkanlığı.
• Anholt, S. (2004). Brand new justice. Routledge.
• Aşkın, D. (2024). Türkiye’deki akademisyenlerde covid-19 aşısı tereddütlerinin nedenleri: Ülke imajları, tarihsel ve kültürel ilişkiler. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(1), 20-38.
• Avşar, Z. ve Koyuncu, S. (2022). Teorik çerçevede kültürel diplomasi. Z. Avşar, M. Küçükyılmaz, S. Ökten, M. Şahin, ve M. P. Veske. (Ed.), Kültürel diplomasi ve iletişim içinde (ss. 19-39). İstanbul: İletişim Başkanlığı.
• Azeez, I. A. A. (2023). The influence of digital diplomacy on foreign policy. Journal of Tourism Economics and Policy, 3(3), 189-203.
• Bakan, İ. ve Kefe, İ. (2012). Kurumsal açıdan algı ve algı yönetimi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 19-34.
• Banks, R. (2011). A resource guide to public diplomacy evaluation. CPD Perspectives on Public Diplomacy, 19.
• Barich, H. ve Kotler, P. (1991). A framework for marketing image management. MIT Sloan Management Review, 32(2), 94-104.
• Brijs, K., Bloemer, J. ve Kasper, H. (2011). Country-image discourse model: Unraveling meaning, structure, and function of country images. Journal of Business Research, 64(12), 1259-1269.
• Buhmann, A. ve Ingenhoff, D. (2015). The 4D model of the country ımage: An integrative approach from the perspective of communication management. The International Communication Gazette, 77(1), 102-124.
• Buluk, B. ve Eşitti, B. (2019). Batıdan doğuya yavaş seyahat: Doğu ekspresinin Kars’ ın sürdürülebilir turizm gelişimine etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 159-176.
• Ceng, E. (2018). Algı yönetimi aracı olarak twitter kullanımına ilişkin siyasal bir analiz. Erciyes İletişim Dergisi, 5(4), 663-689.
• Clarke, D. (2016). Theorising the role of cultural products in cultural diplomacy from a cultural studies perspective. International Journal of Cultural Policy, 22(2), 147-163.
• Clarke, D. (2020). Cultural diplomacy. Oxford Research Encyclopedia of International Studies.
• Cordell, V. V. (1993). Interaction effects of country of origin with branding, price, and perceived performance risk. Journal of International Consumer Marketing, 5(2), 5–20.
• Çömlekçi, M. F. (2019). Dijitalleşen diploması̇ ve sosyal medya kullanımı: Büyükelçilik Facebook hesapları üzerine bir araştırma. Kırklareli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-13.
• Değirmenci, F. ve Terzioğlu, E. (2022). A digital diplomacy irony: Donald Trump. OPUS Journal of Society Research, 19(47), 490-505.
• Dinnie, K. (2015). Nation branding: Concepts, issues, practice. Routledge.
• Fidan, Z. (2016). Teknoloji ve siyasal iletişim: Seçim kampanyalarında yeni iletişim teknolojilerinin kullanımı. Konya: Sebat Ofset Matbaacılık.
• Fitzpatrick, K. (2007). Advancing the new public diplomacy: A public relations perspective. The Hague Journal of Diplomacy, 2(3), 187-211.
• Funnell, A. (2014, March, 25). E-diplomacy goes global. ABC News. Retrieved from https://www.abc.net.au/listen/programs/futuretense/digital-diplomacy/5344156 15. 04. 2024.
• Gertner, R. K. (2010). Similarities and differences of the effect of country images on tourist and study destinations. Journal of Travel & Tourism Marketing, 27(4), 383–395.
• Gienow-Hecht, J. C. ve Donfried, M. C. (2010). Searching for a cultural diplomacy (Vol. 6). Berghahn Books.
• Gosling, J. (2021). Maximising soft power: The role of digital diplomacy in building trust with nation-branding. Global Affairs Review, 1(2), 1-18.
• Grech, O. M. (2006). Virtual diplomacy-Diplomacy of the digital age. University of Malta.
• Grincheva, N. (2013). Cultural diplomacy 2.0: Challenges and opportunities in museum international practices. Museum & Society, 11(1), 39-49.
• Grincheva, N. (2022). Cultural diplomacy under the “digital lockdown”: Pandemic challenges and opportunities in museum diplomacy. Place Branding and Public Diplomacy, 18(1), 8-15.
• Gumenyuk, T., Frotveit, M., Bondar, I., Horban, Y. ve Karakoz, O. (2021). Cultural diplomacy in modern international relations: The influence of digitalization. Journal of Theoretical and Applied Information Technology, 99(7), 1549-1560.
• Hallams, E. (2010). Digital diplomacy: the internet, the battle for ideas & US foreign policy. CEU Political Science Journal, (4), 538-574.
• Harwood, T. G. and Garry, T. (2003). An overview of content analysis. The Marketing Review, 3(4), 479-498.
• Hocking, B. and Melissen, J. (2015). Diplomacy in the digital age. The Hague: Clingendael, Netherlands Institute of International Relations.
• İskit, T. (2007). Diplomasi tarihi, teorisi, kurumlar ve uygulaması. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Jervis, R. (2017). Perception and misperception in international politics: New edition. Princeton University Press.
• Kaneva, N. (2011). Nation branding: Toward an agenda for critical research. International Journal of Communication, 5, 117-141.
• Kiousis, S. ve Xu Wu. (2008). International agenda-building and agenda-setting: Exploring the influence of public relations counsel on US news media and public perceptions of foreign nations. International Communication Gazette, 70(1), 58-75.
• Kleinheksel, A. J., Rockich-Winston, N., Tawfik, H. ve Wyatt, T. R. (2020). Demystifying content analysis. American Journal of Pharmaceutical Education, 84(1), 7113.
• Koçyiğit, A. (2022). Sosyal medya ve algı yönetimi. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Koçyiğit, A. (2023). Olağanüstü hallerde sosyal medyada dezenformasyonla mücadele ve kriz iletişimi: Kahramanmaraş depremi üzerine bir analiz. Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi, (10), 68-86.
• Kunkunrat, K. (2024). Korean cultural diplomacy: Uniting society through soft power. Best Journal of Administration and Management, 2(3), 157-162.
• Manheim, J. B. ve Albritton, R. B. (1983). Changing national ımages: International public relations and media agenda setting. American Political Science Review, 78(3), 641–657.
• Maxqda (2024, April 15), Make the most out of your content analysis. Retrieved from https://www.maxqda.com/content-analysis. 25.04.2024.
• Mittelstaedt, J. D., Hopkins, C. D., Raymond, M. A. ve Duke, C. R. (2004). Perceived differences among countries: Understanding relative perceptions. Journal of International Consumer Marketing, 17(1), 7–31.
• Murthy, D. (2018). Twitter. Cambridge: Polity Press.
• Nurisnaeny, P. S., Kaprisma, H. ve Suwedi, S. (2024). Cultural diplomacy and global challenges in G20 Indonesia 2022. International Review of Humanities Studies, 9(1), 2.
• Okumuş, M. (2021). Kültürel diplomasi bağlamında sanal müzeler. Selçuk İletişim, 14(4), 1972-2002.
• Ovalı, A. Ş. (2020). Türkiye-ABD ilişkilerinde twitter diplomasisi. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 17(65), 23-45.
• Ökten, S. (2022). Kültürel diplomasi ve medya. Z. Avşar, M. Küçükyılmaz, S. Ökten, M. Şahin ve M. P. Veske. (Ed.), Kültürel diplomasi ve iletişim içinde (ss. 97-145). İstanbul: İletişim Başkanlığı.
• Özkan, A. (2015) 21. Yüzyılın stratejik vizyonu kamu diplomasisi ve Türkiye’nin kamu diplomasisi imkânları. Stratejik Rapor:70, TASAM Kamu Diplomasisi Enstitüsü, Ankara.
• Passow, T., Fehlmann, R. ve Grahlow, H. (2005). Country reputation—From measurement to management: The case of Liechtenstein. Corporate Reputation Review, 7, 309-326.
• Payne, G., Sevin, E. ve Bruya, S. (2011). Grassroots 2.0: Public diplomacy in the digital age. Comunicação Pública, 6 (n10), 45-70.
• Riordan, S. (2003). The new diplomacy. Cambridge: Polity.
• Ross, A. (2012). Digital diplomacy and US foreign policy. In American Diplomacy. Brill Nijhoff.
• Rusciano, F. L. (2003). The construction of national identity—A 23-nation study. Political Research Quarterly, 56(3), 361-366.
• Rusciano, F. L., Fiske-Rusciano, R. and Wang, M. (1997). The impact of “world opinion” on national identity. Harvard International Journal of Press/Politics, 2(3), 71-92.
• Saldana, J. (2015). The coding manual for qualitative researchers. London: SAGE.
• Siegel, P. C. (2005). Perception management: IO’s stepchild? Low Intensity Conflict & Law Enforcement, 13(2), 117–134.
• Sotiriu, S. (2015). Digital diplomacy: Between promises and reality. Digital Diplomacy. Routledge.
• Uğurlu, Ö. (2012). Halkla ilişkilere algı çerçevesinden bakış. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (32), 145-164.
• Wanta, W., Golan, G. and Lee, C. (2004). Agenda setting and international news: Media influence on public perceptions of foreign nations. Journalism & Mass Communication Quarterly, 81(2), 364-377.
• Yağmurlu, A. (2019). Kültürel diplomasi: Kuram ve pratikteki çerçevesi. Selçuk İletişim, 12(2), 1210-1238.
• Yun, S. H. and Toth, E. L. (2009). Future sociological public diplomacy and the role of public relations: Evolution of public diplomacy. American Behavioral Scientist, 53(4), 493-503.