Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Yeşil Ürün, Yeşil Ekonomi, Yeşil Üretim ve Sürdürülebilirlik Kapsamında Yapılan Araştırmalara Yönelik İçerik Analizi

Yıl 2022, Cilt: 25 Sayı: 1, 98 - 119, 29.06.2022
https://doi.org/10.55931/ahbvtfd.1114968

Öz

Literatürde yeşil ürün, yeşil üretim, yeşil ekonomi ve sürdürülebilirlik kavramlarına yönelik yapılan yerli ve yabancı çalışmaların incelenmesi amaçlanmıştır. Yeşil ürün, yeşil üretim, yeşil ekonomi ve sürdürülebilirlik konularına yönelik yapılmış araştırmaları incelemek amacıyla, detaylı bir literatür taraması yapılmıştır. Literatür taraması esnasında, konuyla alakalı nitelikli araştırmalara ulaşabilmek amacıyla yeşil ürün ve sürdürülebilirlik alanlarındaki dergilere öncelik verilmiştir. Dergi kapsamı gerek zaman kısıtı gerekse ulaşılabilirlik açısından Web of Science indeksi ve ilgili indeksin Yeşil, Sürdürülebilir Bilim ve Teknoloji (Green, Sustainable Science, Technology) bölümünde yer alan dergiler ile sınırlı tutulmuştur. Elde edilen verilerin açıklanmasında ihtiyaç duyulan kavram ve ilişkilere ulaşmak için içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Literatür taraması sonucunda farklı kaynaklardan elde edilen 66 adet yabancı ve 54 adet yerli araştırma içerik analizi kapsamında sınıflandırılmıştır. İnceleme sonucunda, yeşil ürün, yeşil üretim, yeşil ekonomi ve sürdürülebilirlik kavramlarına ilişkin yapılmış yerli ve yabancı araştırmaların, “çevre duyarlılığı”, “yeşil ürün”, “yeşil ekonomi”, “yeşil üretim” ve “yeşil tüketim” kavramları üzerinde yoğunlaştığı belirlenmiştir. Bu çalışmanın yeşil ekonomi alanındaki mevcut çalışmaların hangi konulara ağırlık verildiğinin tespit edilmesi ve böylece daha sonra yapılacak çalışmalara kaynaklık etmesi açısından literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Kaynakça

  • Ayyıldız, H. ve Genç K.Y. (2008). Çevreye duyarlı pazarlama: Üniversite öğrencilerinin çevreye duyarlı pazarlama uygulamaları ile ilgili tutum ve davranışları üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2),
  • Ak, T. (2009). Marka yönetimi ve tüketici karar sürecine etkileri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
  • Akın, G. (2017). İnsan Çevre Etkileşimi. Bilgin Yayınları, Ankara. Baykal, H. ve Baykal, T. (2008). Küreselleşen dünya'da çevre sorunları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9).
  • Bozkurt, V. (2014). Endüstriyel ve Post Endüstriyel Dönüşüm. Ekin Kitabevi Yayınları, Bursa.
  • Bozlağan, R. (2005). Sürdürülebilir gelişme düşüncesinin tarihsel arka planı. In Journal of Social Policy Conferences (No. 50, pp. 1011-1028).
  • Cao, M. Pang, R. Wang, Q. Y. Han, Z. Wang, Z. Y. Dong, X. Y. ... ve Mak, T. C. (2019). Porphyrinic silver cluster assembled material for simultaneous capture and photocatalysis of mustard-gas simulant. Journal of the American Chemical Society, 141(37), 14505-14509.
  • Chen, T. B. Ve Chai, L. T. (2010). Attitude towards the environment and green products: consumers’ perspective. Management Science and Engineering, 4(2), 27-39.
  • Chen, Y.S. (2010). The drivers of green brand equity: green brand image, green satisfaction, and green trust. Journal of Bussiness Ethics, 93, 307-319.
  • Chin, J. Jiang, B. C. Mufidah, I. Persada, S. F. ve Noer, B. A. (2018). The investigation of consumers’ behavior intention in using green skincare products: a pro-environmental behavior model approach. Sustainability, 10(11), 3922.
  • Chin, J., Jiang, BC, Mufidah, I., Persada, SF ve Noer, BA (2018). Tüketicilerin yeşil cilt bakım ürünlerini kullanmadaki davranış niyetlerinin araştırılması: çevre yanlısı bir davranış modeli yaklaşımı. Sürdürülebilirlik, 10 (11),
  • Coddington, W. (1993). Environmental marketing's new relationship with corporate environmental management. Environmental Quality Management, 2(3), 297-302.
  • Cohen, L. Manion, D. ve Morrison, K. (2007). Research methods in education. New York: Rutledge.
  • Çetinkaya, C. ve Özceylan, E. (2017). Üniversite öğrencilerinin yeşil satın alma tutumlarının incelenmesine yönelik bir araştırma: gaziantep üniversitesi örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences. 16 (1), 289-302.
  • Dinh, C. T. Uehara, T. ve Tsuge, T. (2021). Green attributes in young consumers’ purchase ıntentions: a cross-country, cross-product comparative study using a discrete choice experiment. Sustainability, 13(17), 9825.
  • Ergülen, A. ve Büyükkeklik, G. A. (2008). Çevre yönetiminde yeni bir yaklaşım yeşil tedarik zinciri yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 10(1-2), 33-50.
  • Ghazilla, R. A. R. Sakundarini, N. Abdul-Rashid, S. H. Ayub, N. S. Olugu, E. U. ve Musa, S. N. (2015). Drivers and barriers analysis for green manufacturing practices in malaysian smes: a preliminary findings. Procedia Cirp, 26, 658-663.
  • Gürlük, S. (2001). Dünyada ve türkiye’de kırsal kalkınma politikaları ve sürdürülebilir kalkınma. Uludağ Üniversitesi İktisat Fakültesi Dergisi, 19(4).
  • Hung, C. W. Lai, C. L. Hsieh, M. Y. Kuo, R. C. Tsai, K. C. Lin, L. ve Wu, C. C. (2014). Endovascular declotting of wall-adherent thrombi in hemodialysis vascular access. Acta Cardiologica Sinica, 30(2), 128.
  • Jan, I. U. Ji, S. ve Yeo, C. (2019). Values and green product purchase behavior: the moderating effects of the role of government and media exposure. Sustainability, 11(23), 6642.
  • Johri, L. M., ve Sahasakmontri, K. (1998). Green marketing of cosmetics and toiletries in thailand. Journal of Consumer Marketing.
  • ILO (Uluslararası Çalışma Örgütü), (2022).Yeşil ekonomide insana yakışır işler: türkiye'den iyi örnekler vaka çalışması. www.ilo.org ( Erişim Tarihi: 10.04.2022).
  • Kalafatis, S. P. Pollard, M. East, R. ve Tsogas, M. H. (1999). Green marketing and ajzen’s theory of planned behaviour: a cross‐market examination. Journal of Consumer Marketing.
  • Karaca, Ş. (2013). Tüketicilerin yeşil ürünlere ilişkin tutumlarının incelenmesine yönelik bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 13(1), 99-111.
  • Karakurt Tosun, E. (2009). Sürdürülebilirlik olgusu ve kentsel yapıya etkileri. Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi (e-dergi), 5-2.
  • Keleş, R. Y. (1994). Kent ve çevre haklarının korunması üzerine gözlemler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 49(03).
  • Kuşat, N. (2013). Yeşil sürdürülebilirlik için yeşil ekonomi: avantaj ve dezavantajları-Türkiye incelemesi. Journal of Yasar University (e-dergi), 29(8) 4896 – 4916
  • Kübra, E. Oğuz, G. Çetin, M. (2021). Avrupa yeşil mutabakatı ve Türkiye ekonomisinin uyum politikaları İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 2 (125-144).
  • Lakatos, ES, Nan, LM, Bacali, L. Ciobanu, G. Ciobanu, AM ve Cioca, LI (2021). Yeşil ürünlere yönelik tüketici memnuniyeti: Romanya'dan ampirik içgörüler. Sürdürülebilirlik, 13 (19), 10982.
  • Maruthi, G. D. ve Rashmi, R. (2015). Green manufacturing: ıt's tools and techniques that can be implemented in manufacturing sectors. Materials Today: Proceedings, 2(4-5), 3350-3355.
  • Neuner, M. (2000) Collective Prototyping: A consumer policy strategy to encourage ecological marketing, Journal of Consumer Policy, (23):153-175.
  • Orji, I. ve Wei, S. (2016). A detailed calculation model for costing of green manufacturing. Industrial Management & Data Systems.
  • Ottman, J. A. (1992). Industry's response to green consumerism. Journal of Business Strategy.
  • Önder, S. ve Konaklı, N. (2002). Görsel kirlilik ve Konya kenti örneğinde incelenmesi üzerine bir araştırma. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 16(30), 28-37.
  • Özdemir, Z., Özekici, H. (2006) Kentleşme ve çevre sorunları, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (1), 17-30
  • Patak, M., Branska, L. ve Pecinova, Z. (2021). Tüketicinin yeşil tüketici kimyasallarını satın alma niyeti. Sürdürülebilirlik, 13 (14), 7992.
  • Prakash, A. (2002). Green marketing, public policy and managerial strategies. Business Strategy and the Environment, 11(5), 285-297.
  • Prasad, S. Khanduja, D. ve Sharma, S. K. (2016). An empirical study on applicability of lean and green practices in the foundry industry. Journal of Manufacturing Technology Management.
  • Rehman, M. A. Seth, D. ve Shrivastava, R. L. (2016). Impact of green manufacturing practices on organisational performance in ındian context: an empirical study. Journal of cleaner production, 137, 427-448.
  • Riskos, K. Dekoulou, P. E. Mylonas, N. ve Tsourvakas, G. (2021). Ecolabels and the attitude–behavior relationship towards green product purchase: a multiple mediation model. Sustainability, 13(12), 6867.
  • Sangwan, K. S. ve Choudhary, K. (2018). Benchmarking manufacturing industries based on green practices. Benchmarking: An International Journal.
  • Seth, D. Rehman, M. A. A. ve Shrivastava, R. L. (2018).Green manufacturing drivers and their relationships for small and medium (sme) and large industries. Journal of Cleaner Production, 198, 1381-1405.
  • Shrivastava, S. ve Shrivastava, R. L. (2017). A systematic literature review on green manufacturing concepts in cement industries. International Journal of Quality & Reliability Management.
  • Song, W. Ren, S. ve Yu, J. (2019). Bridging the gap between corporate social responsibility and new green product success: the role of green organizational identity. Business Strategy and the Environment, 28(1), 88-97.
  • Şahin, Ü. (2012). Yeşil düşünceden yeşil ekonomiye. Yeşil Ekonomi, 22.
  • Topçu, F. H. (2018). Düşük karbon ekonomisine geçme: iklim değişikliği ve enerji politikaları bağlamında bir bakış. Akdeniz İİBF Dergisi, 18(2018 Özel Sayısı), 115-154.
  • Turhan, E. Özdemir, G. ve Özdemir, Y. (2015). Yeşil ergonomiye genel bakış. Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3(3), 559-565.
  • Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi. Ankara, Doruk Yayıncılık.
  • Varinli, İ. (2012). Pazarlamada Yeni Yaklaşımlar. Ankara, Detay Yayıncılık, Wang, H. Ma, B. ve Bai, R. (2019). How does green product knowledge effectively promote green purchase intention? Sustainability, 11(4), 1193.
  • Wang, L., Wong, P. P. ve Narayan, E. (2019). The demographic impact of consumer green purchase intention toward green hotel selection in china,Tourism and Hospitality Research, 0(0), 1–13.
  • Yıldırım, U. ve Öner, Ş. (2003). Sürdürülebilir kalkınma yaklaşımının Türkiye’ye yansımaları: GAP’ta sürdürülebilir kalkınma ve yerel gündem, 21. Çağdaş Yerel Yönetimler, 12(4), 6-27.
  • Yılmaz Arlı, S. (2014). Yeşil işler ve Türkiye’de yenilenebilir enerji alanındaki potansiyeli, Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi, Ankara.
  • Yücel, M. ve Ekmekçiler, Ü. S. (2008). Çevre dostu ürün kavramına bütünsel yaklaşım; Temiz üretim sistemi, eko-etiket, yeşil pazarlama. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(26), 320-333.

Content Analysis for Research on Green Product, Green Economy, Green Production and Sustainability

Yıl 2022, Cilt: 25 Sayı: 1, 98 - 119, 29.06.2022
https://doi.org/10.55931/ahbvtfd.1114968

Öz

It is aimed to examine the domestic and foreign studies on the concepts of green product, green production, green economy and sustainability in the literature. A comprehensive literature review
was conducted in order to examine the researches on green product, green production, green economy and sustainability. During the literature review, priority was given to journals in the fields of green products and sustainability in order to reach qualified researches on the subject. For this reason, the scope of the journal is limited to the Web of Science index and the journals included in
the Green, Sustainable Science and Technology section of the relevant index in terms of both time constraint and accessibility. In order to reach the concepts and relationships needed to explain the
obtained data, the content analysis method, which is a qualitative analysis method, was preferred. As a result of the literature review, 66 foreign and 54 domestic researches obtained from different
sources were classified within the scope of content analysis. As a result of the examination, it was determined that domestic and foreign researches on the concepts of green product, green
production, green economy and sustainability focused on the concepts of environmental awareness, green product, green economy, green production and green consumption. As a result of the
examinations, it is thought that it will contribute by eliminating the deficiency in the literature in terms of determining which areas are emphasized in the studies done so far and guiding the studies
to be done from now on.

Kaynakça

  • Ayyıldız, H. ve Genç K.Y. (2008). Çevreye duyarlı pazarlama: Üniversite öğrencilerinin çevreye duyarlı pazarlama uygulamaları ile ilgili tutum ve davranışları üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2),
  • Ak, T. (2009). Marka yönetimi ve tüketici karar sürecine etkileri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi) Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
  • Akın, G. (2017). İnsan Çevre Etkileşimi. Bilgin Yayınları, Ankara. Baykal, H. ve Baykal, T. (2008). Küreselleşen dünya'da çevre sorunları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9).
  • Bozkurt, V. (2014). Endüstriyel ve Post Endüstriyel Dönüşüm. Ekin Kitabevi Yayınları, Bursa.
  • Bozlağan, R. (2005). Sürdürülebilir gelişme düşüncesinin tarihsel arka planı. In Journal of Social Policy Conferences (No. 50, pp. 1011-1028).
  • Cao, M. Pang, R. Wang, Q. Y. Han, Z. Wang, Z. Y. Dong, X. Y. ... ve Mak, T. C. (2019). Porphyrinic silver cluster assembled material for simultaneous capture and photocatalysis of mustard-gas simulant. Journal of the American Chemical Society, 141(37), 14505-14509.
  • Chen, T. B. Ve Chai, L. T. (2010). Attitude towards the environment and green products: consumers’ perspective. Management Science and Engineering, 4(2), 27-39.
  • Chen, Y.S. (2010). The drivers of green brand equity: green brand image, green satisfaction, and green trust. Journal of Bussiness Ethics, 93, 307-319.
  • Chin, J. Jiang, B. C. Mufidah, I. Persada, S. F. ve Noer, B. A. (2018). The investigation of consumers’ behavior intention in using green skincare products: a pro-environmental behavior model approach. Sustainability, 10(11), 3922.
  • Chin, J., Jiang, BC, Mufidah, I., Persada, SF ve Noer, BA (2018). Tüketicilerin yeşil cilt bakım ürünlerini kullanmadaki davranış niyetlerinin araştırılması: çevre yanlısı bir davranış modeli yaklaşımı. Sürdürülebilirlik, 10 (11),
  • Coddington, W. (1993). Environmental marketing's new relationship with corporate environmental management. Environmental Quality Management, 2(3), 297-302.
  • Cohen, L. Manion, D. ve Morrison, K. (2007). Research methods in education. New York: Rutledge.
  • Çetinkaya, C. ve Özceylan, E. (2017). Üniversite öğrencilerinin yeşil satın alma tutumlarının incelenmesine yönelik bir araştırma: gaziantep üniversitesi örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences. 16 (1), 289-302.
  • Dinh, C. T. Uehara, T. ve Tsuge, T. (2021). Green attributes in young consumers’ purchase ıntentions: a cross-country, cross-product comparative study using a discrete choice experiment. Sustainability, 13(17), 9825.
  • Ergülen, A. ve Büyükkeklik, G. A. (2008). Çevre yönetiminde yeni bir yaklaşım yeşil tedarik zinciri yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 10(1-2), 33-50.
  • Ghazilla, R. A. R. Sakundarini, N. Abdul-Rashid, S. H. Ayub, N. S. Olugu, E. U. ve Musa, S. N. (2015). Drivers and barriers analysis for green manufacturing practices in malaysian smes: a preliminary findings. Procedia Cirp, 26, 658-663.
  • Gürlük, S. (2001). Dünyada ve türkiye’de kırsal kalkınma politikaları ve sürdürülebilir kalkınma. Uludağ Üniversitesi İktisat Fakültesi Dergisi, 19(4).
  • Hung, C. W. Lai, C. L. Hsieh, M. Y. Kuo, R. C. Tsai, K. C. Lin, L. ve Wu, C. C. (2014). Endovascular declotting of wall-adherent thrombi in hemodialysis vascular access. Acta Cardiologica Sinica, 30(2), 128.
  • Jan, I. U. Ji, S. ve Yeo, C. (2019). Values and green product purchase behavior: the moderating effects of the role of government and media exposure. Sustainability, 11(23), 6642.
  • Johri, L. M., ve Sahasakmontri, K. (1998). Green marketing of cosmetics and toiletries in thailand. Journal of Consumer Marketing.
  • ILO (Uluslararası Çalışma Örgütü), (2022).Yeşil ekonomide insana yakışır işler: türkiye'den iyi örnekler vaka çalışması. www.ilo.org ( Erişim Tarihi: 10.04.2022).
  • Kalafatis, S. P. Pollard, M. East, R. ve Tsogas, M. H. (1999). Green marketing and ajzen’s theory of planned behaviour: a cross‐market examination. Journal of Consumer Marketing.
  • Karaca, Ş. (2013). Tüketicilerin yeşil ürünlere ilişkin tutumlarının incelenmesine yönelik bir araştırma. Ege Akademik Bakış, 13(1), 99-111.
  • Karakurt Tosun, E. (2009). Sürdürülebilirlik olgusu ve kentsel yapıya etkileri. Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi (e-dergi), 5-2.
  • Keleş, R. Y. (1994). Kent ve çevre haklarının korunması üzerine gözlemler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 49(03).
  • Kuşat, N. (2013). Yeşil sürdürülebilirlik için yeşil ekonomi: avantaj ve dezavantajları-Türkiye incelemesi. Journal of Yasar University (e-dergi), 29(8) 4896 – 4916
  • Kübra, E. Oğuz, G. Çetin, M. (2021). Avrupa yeşil mutabakatı ve Türkiye ekonomisinin uyum politikaları İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 2 (125-144).
  • Lakatos, ES, Nan, LM, Bacali, L. Ciobanu, G. Ciobanu, AM ve Cioca, LI (2021). Yeşil ürünlere yönelik tüketici memnuniyeti: Romanya'dan ampirik içgörüler. Sürdürülebilirlik, 13 (19), 10982.
  • Maruthi, G. D. ve Rashmi, R. (2015). Green manufacturing: ıt's tools and techniques that can be implemented in manufacturing sectors. Materials Today: Proceedings, 2(4-5), 3350-3355.
  • Neuner, M. (2000) Collective Prototyping: A consumer policy strategy to encourage ecological marketing, Journal of Consumer Policy, (23):153-175.
  • Orji, I. ve Wei, S. (2016). A detailed calculation model for costing of green manufacturing. Industrial Management & Data Systems.
  • Ottman, J. A. (1992). Industry's response to green consumerism. Journal of Business Strategy.
  • Önder, S. ve Konaklı, N. (2002). Görsel kirlilik ve Konya kenti örneğinde incelenmesi üzerine bir araştırma. Selcuk Journal of Agriculture and Food Sciences, 16(30), 28-37.
  • Özdemir, Z., Özekici, H. (2006) Kentleşme ve çevre sorunları, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (1), 17-30
  • Patak, M., Branska, L. ve Pecinova, Z. (2021). Tüketicinin yeşil tüketici kimyasallarını satın alma niyeti. Sürdürülebilirlik, 13 (14), 7992.
  • Prakash, A. (2002). Green marketing, public policy and managerial strategies. Business Strategy and the Environment, 11(5), 285-297.
  • Prasad, S. Khanduja, D. ve Sharma, S. K. (2016). An empirical study on applicability of lean and green practices in the foundry industry. Journal of Manufacturing Technology Management.
  • Rehman, M. A. Seth, D. ve Shrivastava, R. L. (2016). Impact of green manufacturing practices on organisational performance in ındian context: an empirical study. Journal of cleaner production, 137, 427-448.
  • Riskos, K. Dekoulou, P. E. Mylonas, N. ve Tsourvakas, G. (2021). Ecolabels and the attitude–behavior relationship towards green product purchase: a multiple mediation model. Sustainability, 13(12), 6867.
  • Sangwan, K. S. ve Choudhary, K. (2018). Benchmarking manufacturing industries based on green practices. Benchmarking: An International Journal.
  • Seth, D. Rehman, M. A. A. ve Shrivastava, R. L. (2018).Green manufacturing drivers and their relationships for small and medium (sme) and large industries. Journal of Cleaner Production, 198, 1381-1405.
  • Shrivastava, S. ve Shrivastava, R. L. (2017). A systematic literature review on green manufacturing concepts in cement industries. International Journal of Quality & Reliability Management.
  • Song, W. Ren, S. ve Yu, J. (2019). Bridging the gap between corporate social responsibility and new green product success: the role of green organizational identity. Business Strategy and the Environment, 28(1), 88-97.
  • Şahin, Ü. (2012). Yeşil düşünceden yeşil ekonomiye. Yeşil Ekonomi, 22.
  • Topçu, F. H. (2018). Düşük karbon ekonomisine geçme: iklim değişikliği ve enerji politikaları bağlamında bir bakış. Akdeniz İİBF Dergisi, 18(2018 Özel Sayısı), 115-154.
  • Turhan, E. Özdemir, G. ve Özdemir, Y. (2015). Yeşil ergonomiye genel bakış. Mühendislik Bilimleri ve Tasarım Dergisi, 3(3), 559-565.
  • Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi. Ankara, Doruk Yayıncılık.
  • Varinli, İ. (2012). Pazarlamada Yeni Yaklaşımlar. Ankara, Detay Yayıncılık, Wang, H. Ma, B. ve Bai, R. (2019). How does green product knowledge effectively promote green purchase intention? Sustainability, 11(4), 1193.
  • Wang, L., Wong, P. P. ve Narayan, E. (2019). The demographic impact of consumer green purchase intention toward green hotel selection in china,Tourism and Hospitality Research, 0(0), 1–13.
  • Yıldırım, U. ve Öner, Ş. (2003). Sürdürülebilir kalkınma yaklaşımının Türkiye’ye yansımaları: GAP’ta sürdürülebilir kalkınma ve yerel gündem, 21. Çağdaş Yerel Yönetimler, 12(4), 6-27.
  • Yılmaz Arlı, S. (2014). Yeşil işler ve Türkiye’de yenilenebilir enerji alanındaki potansiyeli, Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi, Ankara.
  • Yücel, M. ve Ekmekçiler, Ü. S. (2008). Çevre dostu ürün kavramına bütünsel yaklaşım; Temiz üretim sistemi, eko-etiket, yeşil pazarlama. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(26), 320-333.
Toplam 52 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Rukiye Sarıcı 0000-0002-4254-6293

Süheyla Erikli

Yayımlanma Tarihi 29 Haziran 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 25 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Sarıcı, R., & Erikli, S. (2022). Yeşil Ürün, Yeşil Ekonomi, Yeşil Üretim ve Sürdürülebilirlik Kapsamında Yapılan Araştırmalara Yönelik İçerik Analizi. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Turizm Fakültesi Dergisi, 25(1), 98-119. https://doi.org/10.55931/ahbvtfd.1114968