İsveç çevre hukuku (miljörätt), özel hukuk ve idare hukukundan oluşan karma yapılı bir hukuktur. 1999 yılında, daha önceleri yürürlükte olan yaklaşık onbeş adet çevre ile ilgili yasal düzenlemenin yerine genel bir Çevre Kanunu çıkarılmıştır. Bu Yasa, çevre konusunda yeni kavram, ilke ve usuller getirmiştir. Bir kısmı “genel” hüküm, bir kısmı da özel hüküm niteliğinde düzenlemeler içeren Çevre Kanunu’nda başlıca ihtiyat ilkesi, kirleten öder ilkesi, en elverişli teknolojiyi kullanma ilkesi, ikame ilkesi gibi iyi kurgulanmış ilkeler yer almaktadır. Önemli çevresel etkiler doğuracak tesis ve faaliyetler İdare Mahkemesi’nden izin almak zorundadırlar. İdare Mahkemesi izin sisteminin ilk derece yargı yeri konumundadır. Çevre mahkemeleri aynı zamanda çevre ile ilgili doğan zarar ve öngörülmüş yasaklara karşı açılan davaların görüldüğü yargı yerleri olup, aynı zamanda idari para cezası yaptırımlarının uygulanmasını sağlayan mahkemedir. Çevreyi ilgilendiren bir başvuru İsveç hukuk düzeninde şu sırayı takip eder: Mahalli Çevre Kurulu ->İl İdare Kurulu -> Çevre Mahkemesi -> Çevre İstinaf Mahkemesi -> Yüksek Çevre Mahkemesi (Yüksek Mahkeme). İsveç, planlama hukuku bakımından da köklü bir geçmişe sahiptir. Planlama düzeni, refah devletinin bir uygulama aracı ve bütünleyici parçasıdır Belediyelerin planlama konusunda “tekel yetkisi” olup, bazı yasal düzenlemeler yerel özerkliğin kapsamını genişletmiştir. Kural olarak nazım imar planı ve bir inşaat izninin verilmesine dayanak oluşturan bağlayıcı nitelikte uygulama imar planı olmak üzere iki aşamalı bir planlama sistemi vardır.
İsveç çevre hukuku planlama hukuku çevre mahkemesi Çevre Kanunu ihtiyat ilkesi en uygun teknolojiyi kullanma ilkesi ikame ilkesi plan hiyerarşisi
Swedish environmental law is a mixed- structure development from private and administrative law. Since 1999, Sweden has had a “universally” applicable Environmental Code, which replaced some 15 older pieces of legislation. This legislation also introduced new concepts, principles, and procedures. Some parts of the Code apply to all activities and measures, whereas others concern only special areas or activities. The Environmental Code sets out well-established environmental principles, such as the precautionary principle, the polluter pays principle, the principle of best available technologies, and the substitution principle. Installations and activities involving a substantial environmental impact must obtain a permit from the Environmental Court. The Environmental Court is a court of fi rst instance for the purposes of permit applications. The Environmental Court also has jurisdiction in cases concerning damages and injunctions against hazardous activities, as well as appeals in cases relating sanction fees. The Swedish route for appeals in cases concerning the environment is always the same and quite simple: Local Environmental Board → County Administrative Board → Environmental Court → Environmental Court of Appeal → Supreme Court. Sweden has a fairly long history of planning legislation. The planning system is mean to be an integral component and tool of welfare state. Municipalities have a “planning monopoly” and some acts have widened scope for local authonomy. In principle, a two-stage local planning system was established, that is, the municipal comprehensive plan (oversiktsplan), and the binding detailed development plan (detaljplan), which is to serve as the regulatory basis for issuance of a building permit.
Swedish environmental law planning law environmental court Environmental Code precautionary principle best available technologies and the substitution principle plan hierarchy
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2007 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2007 Cilt: 11 Sayı: 1 |