THE CHARACTERISTICS AND CONDITIONS OF “IMPLIED RESIGNATION” UNDER ARTICLE 94 OF STATE CIVIL SERVANTS ACT – EVALUATIONS ABOUT ITS APPLICABILITY ON ACADEMIC FACULTY

Yıl 2019, Cilt: 23 Sayı: 4, 325 - 362, 25.10.2019

Cenk Şahin

https://doi.org/10.34246/ahbvuhfd.637689

Öz

Article 94 of Civil Servants Act No. 657
does not regulate the absenteeism of a civil servant for 10 days without
permission and excuse, which requires disciplinary action. In such a case, the
Act stipulates that the Administration shall make an administrative decision
that the civil servant must be deemed to have resigned based on the presumption
that the right to resign from public service has been exercised. The impact of
the implied resignation decision and its consequences for the termination of
civil servant status leads to some discussions in determining the scope and
conditions of the rule in Article 94. Previously, the acts determined by
Article 94 for implied resignation were subject to disciplinary sanctions in
accordance with the relevant regulation for academic faculty. However, after
the abolition of this regulation, the question of whether Article 94 of Civil
Servants Act will be applied to the academic faculty has taken place in the
agenda as a separate matter of discussion. The basis of this discussion is that
the nature of the activity carried out by the academic staff differs from that
of the civil servants. In this study, it is aimed to analyze the legal issues
mentioned above.

In this respect, firstly, the scope and conditions of the implied resignation
decision established in accordance with Article 94 of Civil Servants Act have
been examined in general. Subsequently, the question of the applicability of
the said article to the academic faculty was addressed.

Anahtar Kelimeler

Resignation, Implied Resignation, Civil Servants Act, Academic Faculty, Administrative Procedure

DEVLET MEMURLARI KANUNUNUN 94. MADDESİ UYARINCA “ÇEKİLMİŞ SAYILMA” İŞLEMİNİN NİTELİK VE KOŞULLARI İLE ÖĞRETİM ELEMANLARI BAKIMINDAN UYGULANABİLİRLİĞİNE YÖNELİK DEĞERLENDİRMELER

Öz

657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 94. maddesinde, memurun 10 gün
boyunca izinsiz, mazeretsiz ve kesintisiz bir biçimde görevini terk etmesi,
disiplin yaptırımını gerektiren bir hal olarak düzenlenmemiştir. Anılan maddede
söz konusu koşulların oluşması durumunda, İdarece, memurun kamu görevinden
“çekilme hakkını kullandığı varsayımı”ndan hareketle, çekilmiş sayılmasına
yönelik idari bir tasarrufta bulunulması öngörülmüştür. Çekilmiş sayılma
işleminin memurluk statüsünün son bulmasına yönelik etki ve sonuçlarının
ağırlığı, söz konusu işlemin kapsam ve
koşullarının belirlenmesinde birtakım tartışmalar yaşanmasına neden olmaktadır.
Önceleri, Devlet
Memurları Kanununun 94. maddesinin “çekilmiş sayılma” için belirlediği haller,
yükseköğretim personeli bakımından, ilgili mevzuat (disiplin yönetmeliği)
uyarınca disiplin yaptırımına konu edilmiştir. Bununla birlikte, bu yöndeki
düzenleme ve uygulamaya son verilmesinden sonra 657 sayılı Kanunun 94.
maddesinin öğretim elemanlarına da uygulanıp uygulanmayacağı meselesi ayrı bir
tartışma konusu olarak gündemdeki yerini almıştır. Sözü edilen tartışmanın
temelinde öğretim elemanlarının yürüttüğü faaliyetin niteliğinin memurlarınkine
göre farklılık arz etmesi yatmaktadır. Çalışmada yukarıda işaret edilen hukuki
meselelerin tahlilinin yapılması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda Devlet Memurları
Kanunun 94. maddesine göre tesis edilen çekilmiş sayılma işlemin kapsam ve
koşulları genel olarak incelenmiş, ardından da anılan maddenin öğretim
elemanları bakımından uygulanabilirliği meselesine temas edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çekilme, Çekilmiş Sayılma, Devlet Memurları Kanunu, Öğretim Elemanları, İdari Usul

Kaynakça

• AKGÜNER, Tayfun/BERK, Kahraman: İdare Hukuku, Der Yayınları, İstanbul, 2017.
• AKYILMAZ, Bahtiyar/SEZGİNER, Murat/KAYA, Cemil: Türk İdare Hukuku, Savaş Yayınevi, Ankara, 2018.
• ATAY, Ender Ethem: İdare Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara, 2016.
• BAYRAKTAR, Köksal: “Faal Nedamet”: İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası (İÜHFM), C. 33. S. 3-4, s 122-154.
• BAYTAZ, Batuhan: Kanunilik İlkesi Bağlamında Ceza ve Ceza Muhakemesi Hukukunda Yorum, On İki Levha Yayınları, İstanbul, 2018. s. 360-373;
• ÇAĞLAYAN, Ramazan: İdare Hukuku Dersleri, Adalet Yayınevi, Ankara, 2017, s. 613.
• GÖZLER, Kemal/KAPLAN, Gürsel: İdare Hukuku Dersleri, Ekin Yayınevi, Bursa, 2018,
• GÖZLER, Kemal: İdare Hukuku, C. II, Ekin Yayınevi, Bursa, 2009.
• GÜNDAY, Metin: İdare Hukuku, İmaj Yayınevi, Ankara, 2017.
• GÜRAN, Sait: “İdari Lüzum Sebebiyle Memurun Tahvili ve Müstafi Addi”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası (İÜHFM), C. XXIX, S. 1-2, 1963, s. 157-184.
• İÇEL, Kayıhan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, 6. Bası, Beta Yayınevi, İstanbul 2014.
• KAMAN, Nur: Devlet Memurluğunun Sona Ermesi, Seçkin Yayınları, Ankara, 2003.
• SANCAKDAR, Oğuz: Memur Hukuku, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir, 2015.
• SERTTAŞ, Seher: Türk İdare Hukukunda İstifa, Seçkin Yayınevi, Ankara, 2018.
• TAN, Turgut: İdare Hukuku, Turhan Kitabevi, Ankara, 2018.
• TEZCAN, Durmuş: “Durmuş Tezcan’ın Konuşması”, Anayasa Hukukunda Yorum ve Norm Somutlaşması, Kamu Hukukçuları Platformu (Ed. Ozan Ergül), Türkiye Barolar Birliği Yayınları, S. 236, Ankara, s. 366-372.
• ULUSOY, Ali D.: Yeni Türk İdare Hukuku, Yetkin Yayınları, Anakara, 2009.
• YAYLA, Yıldızhan: İdare Hukuku, Beta Yayınevi, İstanbul, 2009.