Kamu Yönetiminde Paradigma Değişimi: Yeni Kamu Yönetişimi

Yıl 2024, , 647 - 672, 12.08.2024

Hakan Uzun

https://doi.org/10.26745/ahbvuibfd.1437097

Öz

Günümüz dünyasında devletler ekonomik, sosyal ve kültürel hayatta baskın rolünü devam ettirmektedir. Devletlerin büyük gücünün sınırlandırılması, toplumun ihtiyaçlarına uygun çözümler üretilmesi ve geleneksel kapalı karar alma mekanizmalarının katılıma açılmasına çalışılmaktadır. Geçmişten günümüze kamu yönetiminin sürekli olarak reforma tabi tutularak modern, hızlı, ihtiyaca yönelik hizmet üretilmesi amacı özellikle 2000’lı yıllardan sonra ortaya çıkan uygulama ve yaklaşımları doğrudan etkilemiştir. Modern dünyada devlet örgütlenmesinden toplumdaki her bir aktöre eşit yaklaşması, adil bir yönetim sistemi kurması, hesap verebilir olması ve farklı grupların çıkarlarını dengeleyici çözümler üretmesi beklenmektedir. Bu açıdan, hayatın içindeki sorun ve çatışmalara uygun cevaplar vererek toplumun beklenti ve isteklerini dikkate almak için sistemleştirilen Yeni Kamu Yönetişimi her alanda etkin bir şekilde kullanılabilecek potansiyele sahiptir. Bu çalışmanın amacı kamu yönetimi alanındaki modern teorilerden olan ve yoğun olarak çok aktörlü yapıları savunan Yeni Kamu Yönetişimi yaklaşımının önermelerinin ve yapısının incelenmesidir.

Anahtar Kelimeler

Kamu yönetimi, yeni kamu yönetişimi, toplumsal refah

Paradigm Change in Public Governance: New Public Governance

Öz

Public administration has historically encountered major breaks and changes in understanding in line with the general world economic conjuncture. Since the establishment of the modern scientific structure, reform efforts in the field of public administration have always been on the agenda. The social and economic conditions that states fell into directly affected the administration. In today's world, states continue their dominant role in economic, social and cultural life. Efforts are being made to limit the great power of states, to produce solutions that suit the needs of society, and to open traditional closed decision-making mechanisms to participation. The aim of constantly reforming public administration from past to present and producing modern, fast, need-oriented services has directly affected the practices and approaches that emerged especially after the 2000s. In the modern world, state organization is expected to treat each actor in society equally, establish a fair management system, be accountable and produce solutions that balance the interests of different groups. In this respect, New Public Governance, which is systematized to take into account the expectations and wishes of the society by providing appropriate answers to the problems and conflicts in life, has the potential to be used effectively in every field. The aim of this study is to examine the propositions and structure of the New Public Governance approach, which is one of the modern theories in the field of public administration and heavily advocates multi-actor structures.

Anahtar Kelimeler

Public administration, new public governance, social welfare.

Kaynakça

• Avaner, T. (2019). Yeni Zelanda Kamu Yönetimi ve Planlama Kurumu. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 121-139.
• Bayansar, R. (2022). Kamu Yönetişimi. M.A. Özer içinde, Baştan Sona Yönetişim (163-180), Ankara: Gazi Kitapevi.
• Campbell, D.F.J. and Carayannis, E.G. (2012). Conceptual Definition of Two Key Terms: Governance and Higher Education. In: Epistemic Governance in Higher Education. SpringerBriefs in Business. Springer, New York, NY.
• Castells, M. (2008). The new public sphere: Global civil society, communication networks, and global governance. The Aannlas of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 78-93.
• Denthardt, R. B. (2002). Trust as Capacity: The Role of Integrity and Responsivene Public Organization Review: A Global Journal, 2, 65–76.
• Frederickson, G. H.; Kevin B. S.; Christopher W. L. and Michael J. L (2003). The Public Administration Theory Primer, 2nd ed. Boulder, CO: Westview Press.
• Güler, B. A. (2003). Yönetişim: Tüm İktidar Sermayeye, Praksis, 9, 93-116.
• Hughes, O. E. (1994). Public Management & Administration: An Introduction. London: The MacMillan Press.
• Kaufmann, D. and Kraay, A. (2002). Growth without governance. World Bank Policy Research Working, Paper No. 2928.
• Kelly, J. M. (2005). The Dilemma of the Unsatisfied Customer in a Market Model of Public Administration. Public Administration Review, January/February, Vol. 65, No. 1, 76-84.
• Kerman, U. (2016). Yönetim Biliminin Öncülerinden Woodrow Wilson ve Frederick Winslow Taylor’un Farklı Bir Açıdan Değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 8 Sayı:14, Mart, 232-247.
• Lynn, L.E. (2006). Public Management: Old and New. Routledge Publisher of Professional & Academic Books, New York, NY.
• Marini F. (1971). Towards a New public Administration, the Minnowbrook prescriptive; Scranton, Pa : Chandler, 315-327.
• Matena, C. (2010). Good Governance and Civil Society, New York, Springer Link.
• Mecek, M. ve Yılmaz, V. (2021). Postmodern Kamu Yönetimi Ekseninde Yerel Yönetişim ve Katılım. Post Modern Kamu Yönetimi (Ed. Bekir Parlak, Kadir Caner Doğan), Nobel Yayınları, Ankara, 231-274.
• Okçu, M. (2012). Değişen Dünyayı Anlamak İçin Önemli Bir Kavram: Yönetişim. F. N. (Ed.) içinde, Yönetişim ve Yönetim Ekseninde Kamu Yönetimi (9-30). Bursa: Ekin Yayınları.
• Olsen, Johan P. (2003). Citizens Public Administration and the Search for Theoretical Foundations. The 17th Annual John Gaus Lecture, American Political Science Association, Philadelphia, August, ss.70-82.
• Osborne, S. P. (2010). The public governance: Emerging perspectives on the theory and practice of public governance. Routledge.
• Ömürgönülşen, U. (2013). İdare Terimi Niçin Korunmalı ve Yaşatılmalıdır? İdarecinin Sesi Dergisi, 15(96), 54-56.
• Özer, M. A. (2006). Yönetişim üzerine notlar, Sayıştay Dergisi, 63, 59-89.
• Parlak, B. (2013). Yönetim Bilimi ve Çağdaş Yönetim Teknikleri. (2.Baskı), İstanbul: Beta Yayınları.
• Parlak, B. ve Sobacı, Z. (2010). Kuram ve Uygulamada Kamu Yönetimi- Ulusal ve Küresel Perspektifler (3. Baskı). Bursa: Alfa Aktüel.
• Sobacı, M. Z. ve Köseoğlu, Ö. (2015), Yeni Kamu Yönetişimi: Birlikte Üretmenin ve İşbirliğinin Teorik Çerçevesi, Ö. Köseoğlu & M.Z. Sobacı (Eds.), Kamu Yönetiminde Paradigma Arayışları: Yeni Kamu İşletmeciliği ve Ötesi (231-248), Dora Yayıncılık, Bursa.
• Sriram, N.; Misomnai, C.; Metasuttirat, J. and Rajphaetyakhom, C. (2020). A Comparative Analysis of New Public Management New Public Service and New Public Governance. Asian Political Science Review, Vol. 3, No. 2, 32-39.
• Stoker, G. (1998). Public–private partnerships and urban governance. In J. B. Pierre (Ed.), Partnerships in urban governance: European and American experience (pp. 34–51). Hampshire: Macmillan.
• Üzel, E. (2006). Küresel Çevresel Yönetişim (İyi Yönetim). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Çevre Bilimleri Anabilim Dalı, Ankara.
• Wiesel, F. and S. Modell (2014). From New Public Management to New Public Governance? Hybridization and Implications for Public Sector Consumerism, Financial Accountability & Management, 30(2), 175-205.
• Wolman H. (1992). Understanding Cross-National Policy Transfers: The Case of British and the United States. Journal of Governance, 5 (1), 27-45.
• World Development Report (WB). (2011). A Hand Book of World Development Report 2011: Poverty, New York: Oxford University Press.
• Xu, R., Qigui, S. and Wei S. (2015). The Third Wave of Public Administration: The New Public Governance. Canadian Social Science, 11, 11-21.
• Yıldız, M. (2011). Kamu Politikası. Türkiye Bilimler Akademisi Açık Eğitim. 1 Ocak 2024 tarihinde http://www.acikders.org.tr/course/view.php?id=66 adresinden erişildi.
• Zhu L. and Li Junpeng. (2012). Public Management. Beijing: Economic Science Press.
• Zimmer, A. (2010). Third Sector - Government Partnerships in Taylor, R. (ed.) Third Sector research. New York: Springer, 201-217.