Kamu Sektöründe Kültürel Farklılıkların Yönetimi: Milas (Muğla) Örneği

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 2, 551 - 569, 19.08.2020

Hale Eda Akduru

Öz

Kültürel farklılıklar işyerinde işgörenler açısından doğru yönetildiği takdirde örgüt içi süreçlere büyük katkılar sağlayabilen, motivasyon artırıcı ve sinerji yaratan, doğru yönetilemediği takdirde ise işleyişe büyük zarar verebilen, huzur bozabilen, verimsizlik, iş devamsızlığı ve çatışma yaratabilen unsurlardandır. Bilindiği üzere sahip olunan insan kaynağının nitelikleri örgütü hedeflerine ulaşma konusunda desteklemektedir. Dolayısıyla kültürel çeşitlilik örgütsel süreçlerde özellikle yönetsel uygulamalarda göz önüne alınması gereken bir husustur. Ancak işletmenin içerisinde bulunduğu sektörün yapısı, yapılan iş/işlemlerin niteliği, organizasyon yapılanması gibi özellikler de kültürel çeşitliliğin avantaj/dezavantaj olarak nitelendirilmesinde rol oynamaktadır.
Yapılan işlemlerin rutin, kararların genellikle merkezi olduğu, çalışanlar arası informal ilişkilerin yoğun olduğu kamu sektöründe çalışanların kültürel farklılıklarına yönetimin yaklaşımı, örgüt içi dengenin sağlanması bakımından önem arz etmektedir.
Bu bağlamda çalışmamızın amacı Milas örneğinde kamu kurumlarında kültürel farklılıkların nasıl yönetildiğini yapılan görüşmeler vasıtasıyla tespit etmek ve bundan sonraki araştırmalara yönelik bir yol haritası oluşturmaktır. Söz konusu araştırma kapsamında Milas’ta görev yapan 22 kamu yöneticisi ile yüzyüze görüşülmek suretiyle (derinlemesine mülakat) veri toplanmıştır. Araştırma sonucunda bulgulardan yola çıkılarak mevcut durum ve sebepleri analiz edilerek, çeşitli öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kültürel Farklılıklar, farklılık yönetimi, kamu sektörü

Kaynakça

• Agars, M. D., Kottke, J. (2004) Models and practice of diversity managemen historical review and presentation of a new integration theory, the psychology and management of workplace diversity. USA: Blackwell Publishing.
• Budak, G. (2008). Yetkinliğe Dayalı İnsan Kaynakları Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları.
• Corbin, J.,, Strauss, A. (1990). Grounded theory research: procedures, canons, and evaluative criteria. Qualitative Sociology, 13, 3-21.
• Cox, T. H. (1991). Managing cultural diversity: implications for organizational competitiveness. Academy Of Management Executive,15(3), 45-55.
• Cox. T. H. (1994). Culturel diversity in organizations: theory, re¬search and practice. San Francisco: Barrett-Koehler Publishers.
• Hofstede, G, Neujien B, Ohavi, D, Daval, Sanders,G. (1990). Measuring organizational culture: a qualitative and quantative study across twenty cases. Administrative Science Quarterly, 35(2), 286- 316.
• Kafadar, O.,, Akman, G. N. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri Dersi: Nicel ve Nitel Araştırma Yöntemleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi, AfyonKarahisar. 9-16. Ulaşılabileceği adres: https://docplayer.biz.tr/6184019-Nicel-ve-nitel-arastirma-yontemleri.html (erişim tarihi: 12.09.2019)
• Pant J. J., Vaitheeswaran, V. V. (2015) Challenges in diversity management: a case study of medihealth systems. South Asian Journal of Management, 22(1),159-186.
• Patton, M. Q. (2002). Qualitative research & evaluation methods. London: Sage Publications.
• Van Dijk, H.,Van Engen, M. L., Paauwe, J. (2011). Reframing the business case for diversity: a values and virtues perspective. Journal Of Business Ethics, 111(1), 73– 84.