Çocuklara Yönelik Bilim Eğitimine Yeni Bir Bakış “2004 5. Sınıflar Fen ve Teknoloji Programının Değerlendirilmesi”

Yıl 2017, Cilt: 1 Sayı: 1, 32 - 54, 01.01.2017

Enver Türksoy Emre Yılmaz

Öz

Teknoloji ve bilimsel gelişmeler ülkelerin eğitim politikalarındadeğişimleri zorunlu hale getirmiştir. Bu durum Türkiye’de modernçağ ile birlikte gelişen teknolojinin eğitime entegrasyonuna sebepolmuştur. Bu süreç 2004 yılında “Fen Bilimleri” dersinin “Fen veTeknoloji” olarak yeniden isimlendirilmesini ve öğretiminhedeflerindeAraştırmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Fen veTeknoloji dersi öğretim programının yapılandırmacı yaklaşımçerçevesinde beş boyutta analiz edilmesi ve çocuklara verilen feneğitimi açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanınsonucunda öğretmen rolünün yeniden tanımlandığı, öğrencimerkezli bir öğretimin yanı sıra süreç odaklı yeni ölçme vedeğerlendirme yöntemlerinin benimsendiği, bilimsel bilgileringünlük hayatla daha çok bağdaştırıldığı, içerik, hedefler ve öğretimyöntemlerinin revize edildiği bulgularına ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler

2004 Fen ve Teknoloji Programı, programdeğerlendirme, yapılandırmacı yaklaşım

A New Look at Science Education for Children “2004 5th Grade Science and Technology Curriculum Assessment”

Öz

Technology and scientific developments have made changes inthe educational policies of countries compulsory. This situationhas led to the integration of the developing technology ineducation in Turkey with the modern era. In 2004, this processbrought together the renaming of the "Science" course as "Scienceand Technology" and the technological innovations in the aims ofthe teaching. Document analysis method was used in theresearch. It was aimed to analyze Science and Technologycurriculum in five dimensions in the context of constructivistapproach and to evaluate them in terms of science educationgiven to children. As a result of the research, we have come to theconclusion that the teacher role is redefined, student-centeredteaching is adopted as well as process-oriented new measurementand evaluation methods, scientific knowledge is more closelyrelated to daily life, the content, objectives and teaching methodsis revised

Anahtar Kelimeler

2004 Science and Technology Curriculum, curriculum assessment, constructivist approach

Kaynakça

• Açıkgöz, K.Ü. (2004). Aktif Öğrenme (6. Baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Ayas, A. (1995). Fen bilimlerinde program geliştirme ve uygulama teknikleri üzerine bir çalışma: İki çağdaş yaklaşımın değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(11).
• Aydın, H. (2011). Postmodernizmin eğitimdeki izdüşümü: Yapilandirmacilik. Eğitim Bilim Toplum, 4(16), 4-21.
• Aydın, S., & Çakıroğlu, J. (2010). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri: Ankara örneği. İlköğretim Online, 9(1), 301-315.
• Aykaç, N. Küçük, H., Kartal, M., Tilkibaş, Ş. & Keskin, G. (2011). Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan günümüze 4. ve 5. sınıf fen öğretim programlarının öğretim programının öğelerine göre değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 10(3), 824-835.
• Bakaç, M. (2000). Fen eğitiminde başarının arttırılmasında amaçların önemi. Milli Eğitim Dergisi, 147, 41-42.
• Batı, K .(2013). 2005 ve 2013 Fen Programları ve Felsefi Temelleri Üzerine.https://tedmem.org/blog/2005-ve-2013-fen-progra mlari-ve-felsefi-temelleri-uzerine adresinden 12.05.2017 tarihinde erişildi.
• Bayrak, B., & Erden, A. M. (2007). Fen bilgisi öğretim programının değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 137-154.
• Beydoğan, H., Ö. (2006). Eğitim Bilimine Giriş (Ed. Kadir Keskinkılıç). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Biggs, J. (1996). Enhancing teaching through constructive alignment. Higher education, 32(3), 347-364.
• Bilen, M. (1999). Plandan Uygulamaya Öğretim, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Brooks, J. G. and Brooks, M. G. (1993). In search of understanding: the case for constructivist classrooms, Alexandria, VA: American Society for Curriculum Development.
• Büyükkaragöz, S., & Çivi, C. (1997). Genel öğretim metodları. Konya: Öz Eğitim Yayınları.
• Cunningham, D., & Duffy, T. (1996). Constructivism: Implications for the design and delivery of instruction. Handbook of research for educational communications and technology, 51, 170-198.
• Çelik, F. (2006). Türk eğitim sisteminde hedefler ve hedef belirlemede yeni yönelimler. Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(11), 1-15.
• Demirel, Ö. (2015). Eğitimde program geliştirme (24. Baskı). Ankara: Pegem Akademi
• Deryakulu, D. (2001). Yapici ögrenme. Sinifta Demokrasi. Ankara: Egitim Sen Yayinlari.
• Dindar, H. Ve Yangın, S. (2007). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programına geçiş sürecinde öğretmenlerin bakış açılarının değerlendirilmesi, Kastamonu Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 185-198.
• Duman, B. (2004). Ögrenme Ögretme Kuramları ve Süreç Temelli Öğretim. (1.Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Erden, M. (1993). Eğitimde program değerlendirme. Ankara:Pegem
• Erdoğan, M. (2007). Yeni geliştirilen dördüncü ve beşinci sınıf fen ve teknoloji dersi öğretim programının analizi: Nitel bir çalışma. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 221-259.
• Fer, S. (2000). Modüler program yaklaşımı ve bir öneri. Milli Eğitim Dergisi, 147(3), 21-37.
• Gömleksiz, M. N., & Bulut, İ. (2007). Yeni fen ve teknoloji dersi öğretim programının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(32).
• Gücüm, B., ve Kaptan, F. (1992). Dünden bugüne ilköğretim fen bilgisi programları ve öğretim. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8.
• Güngör, C., & Yılmaz, B. (2002). Eğitimde ölçme ve değerlendirme
• Gürdal, A. (1992). İlköğretim okullarında fen bilgisinin önemi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8).185-188.
• Hançer, A. H., Şensoy, Ö., & Yıldırım, H. İ. (2003). İlköğretimde çağdaş fen bilgisi öğretiminin önemi ve nasıl olması gerektiği üzerine bir değerlendirme. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(13), 80-88.
• Jonassen, D. H. (1994). Thinking technology: Toward a constructivist design model. Educational Technology, 34(4), 34-37.
• Kırıkkaya, E. B. (2009). İlköğretim okullarındaki fen öğretmenlerinin fen ve teknoloji programına ilişkin görüşleri. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 6(1), 133-148.
• Korkmaz, H., & Kaptan, F. (2003). İlköğretim fen öğretmenlerinin portfolyoların uygulanabilirliğine yönelik güçlükler hakkındaki algıları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(13), 159-166.
• MEB (2000). Yönetmelik.
• Metin, M. (2016). Kuramdan uygulamaya bilimsel araştırma yöntemleri (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Özdemir, S.M. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri. (Ed. Gürbüz Ocak), Pegem A Yayıncılık, Ankara.
• Özden, Y. (2004). Öğrenme ve öğretme (6. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Özerbaş, M. A. (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve kalıcılığına etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 609-635.
• Phillips, D. C. (1995). The good, the bad, and the ugly: The many faces of constructivism. Educational Researcher, 24(7), 5-12.
• Savran, A., Çakıroğlu, J., & Özkan, Ö. (2002). Fen bilgisi öğretmenlerinin yeni fen bilgisi programına yönelik düşünceleri. V. ulusal fen bilimleri ve matematik eğitimi kongresi bildirileri, 16-18.
• Şahin, İ., Turan, H., & Apak, Ö. (2005). Yeni ilköğretim birinci kademe fen ve teknoloji programının Stake’in uygunluk modeliyle değerlendirilmesi, XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 28–30 Eylül 2005, Denizli.
• Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim, 74(75), 49-52.
• Tezci, E., Gürol, A., & Enstitüsü, F.S.B. (2003). Oluşturmacı öğretim tasarımı ve yaratıcılık (constructivist ınstructional design and creativity). The Turkish Online Journal Of Educational Technology–TOJET, ISSN: 1303, 6521.
• Toraman, S., & Bülent, A. (2013). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin yenilenen fen bilimleri dersi öğretim programına ilişkin görüşleri. EKEV Akademi Dergisi, 56(56), 11-22.
• TTKB (2004). İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (4.-5. sınıflar) öğretim Programı. Ankara: MEB Talim Terbiye Kurulu Bakanlığı Yay. [online]: http://ttkb.meb.gov.tr/
• TÜBA (2007). Faaliyet raporu. Ankara: TÜBA
• Tüysüz, C., & Aydın, H. (2009). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretmenlerinin yeni fen ve teknoloji programına yönelik görüşleri. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 37-54.
• Ünal, S., Çoştu, B., & Karataş, F. Ö. (2004). Türkiye de fen bilimleri eğitimi alanındaki program geliştirme çalışmalarına genel bir bakış. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 183-202.
• Ünder, H. (2010). Yapılandırmacılığın epistemolojik savlarının Türkiye’de ilköğretim fen ve teknoloji dersi programlarında görünümleri. Eğitim ve Bilim, 35(158),199-214.
• Ünsal, Y. (2004). Türkiye’de son yıllardaki fen müfredatı geliştirme çabaları: 1992 ve 2000 fen müfredatlarının genel görünümü. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 53-67.
• Varış, F. (1996). Eğitimde program geliştirme, Ankara: Alkım Yayıncılık.
• Vural, M. (2003). En son değişiklikleriyle ilköğretim okulu programı. Erzurum: Yakutiye Yayıncılık.
• Yapıcı, M., & Leblebicier, N. H. (2007). Öğretmenlerin yeni ilköğretim programına ilişkin görüşleri. İlköğretim Online, 6(3), 480-490.
• Yaşar, Ş., Ayas, A., Kaptan, F., & Gücüm, B. (1998). Fen bilgisi öğretimi. Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi İlköğretim Öğretmenliği Lisans Tamamlama Programı Anadolu Üniversitesi Yayınları, 100, 1061.
• Yıldırım, H. İ., Şensoy, Ö., Karatepe, A., & Yalçın, N. (2006). Fen bilgisi öğretimi amaçlarının gerçekleştirilmesinde yeni programın öğretme - öğrenme süreçleri boyutunda uygunluğu konusunda öğretmen görüşleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(20), 33-41.