AN ANALYSIS OF THE ACADEMIC BACKGROUNDS AND TEACHING COMPETENCES OF THE INSTRUCTORS ASSIGNED TO FACULTIES OF EDUCATION

Yıl 2009, Cilt: 9 Sayı: 2, 93 - 108, 15.03.2016

Ergin Erginer Aysun Erginer Gülay Bedir

Öz

In this study, the academic backgrounds and teaching competency of the instructors
assigned to faculties of Education were analyzed. The model of the study is the descriptive
scanning model, which is one of the general scanning models. The study is composed of two
populations. The first encompasses all instructors of the education faculties all over the country.
All of the education faculties in the population were included in the sampling. The prospective
teachers being educated in the education faculties constitute the second population. The
prospective teachers in the Education Faculty of Gaziosmanpasa University were taken as the
sample. Data concerning their teaching competency were obtained from the instructors. The
teaching competency of the prospective teachers was also analyzed. The findings of the study
revealed that the academic backgrounds of the instructors assigned to the education faculties is
variable and that the number of the instructors with competences other than teaching is too high to
be undermined, while there are many instructors trained in the teacher’s training faculties. 

Anahtar Kelimeler

Teaching competency, academic background, instructors, faculty of education

Eğitim Fakültelerinde Görevli Öğretim Elemanlarının Akadmeik Kökenleri ve Öğretmen Yeterliklerinin İncelenmesi Üzerine Bir Çalışma

Öz

Çalışma çerçevesinde, eğitim fakültelerinde görevli akademik personelin akademik
kökenleri ve öğretmen yeterlikleri incelenmiştir. Araştırmanın modeli genel tarama modellerinden
betimsel tarama modelidir. Araştırma iki evrenden oluşmaktadır. Tüm devlet üniversitelerinin
eğitim fakültelerindeki öğretim elemanları birinci evrendir. Evreni oluşturan eğitim fakültelerinin
tamamı örnekleme alınmıştır. Bu evren üzerinde öğretim elemanlarının akademik kökenleri
incelenmiştir. Eğitim fakültelerinde öğrenim gören öğretmen adayları ise ikinci evreni
oluşturmaktadır. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim gören öğretmen
adayları örneklem olarak alınmıştır. Öğretim elemanlarının öğretmen yeterliklerine ilişkin veriler
öğretmen adaylarından elde edilmiştir. Ayrıca öğretmen adaylarının kendi öğretmen yeterlikleri
de incelenmiştir. Araştırma sonucunda, eğitim fakültelerinde görev yapan öğretim elemanlarının
akademik kökenlerinin değişken olduğu, öğretmen eğitimi kökenli öğretim elemanları yanında,
azımsanamayacak sayıda öğretmen eğitimi dışındaki yeterliklere sahip öğretim elemanlarının da
eğitim fakültelerinde görev yaptığı anlaşılmıştır

Anahtar Kelimeler

Öğretim elemanının öğretmenlik yeterliği, öğretim elemanlarının akademik kökenleri, eğitim fakültesi

Kaynakça

• AÜ Eğitim Bilimleri Fakültesi. (2007). Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitim Fakülteleri ve Akreditasyon” IV. Çalıştayı, Ankara.
• Akar Kaptan, Z. (2001). Eğitim Fakültelerinin Yeniden Yapılanması Konusunda Eğitim Fakültelerinde Görevli Öğretim Elemanlarının Görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Algur, Ş. (2002). 1997 Yükseköğretim Kurulu Tarafından Başlatılan Eğitim Fakültelerindeki Yeniden Yapılanma Uygulanmasının Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
• Ataünal, A. (1993). Cumhuriyet Döneminde Yükseköğretimde Gelişmeler, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yükseköğretim Genel Müdürlüğü.
• Baltacı, R. (2002). Eğitim Fakültelerindeki Öğretim Elemanlarının Öğretmen Eğitiminde Akreditasyon Konusundaki Algıları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Çelik, F. (1994). Türk Eğitim Sisteminde Öğretmenlik Eğitimi Veren Yükseköğretim Kurumlarında Öğretim Elemanı Yetiştirme Modeli. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Erginer, A. (1997). AİBÜ Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Bölümünde Öğretim Hizmeti Veren Öğretim Elemanlarının Yeterlikleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Erginer, A., Erginer, E. ve Bedir, G. (2006). Eğitim Fakültelerinde Görev Yapan Öğretim Elemanlarının Akademik Kökenlerinin Öğretmen Adayı Yeterliklerine Etkisi (Sözlü Sunum). III. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu Özet Kitabı, Çanakkale.
• Erginer, E. (1995a). Alan Bilgisi Öğretimine Dayalı İlköğretime Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Modeli (Sözlü Sunum). Abant İzzet Baysal Üniversitesi İlköğretim Sorunları Sempozyumu, Bolu.
• Erginer, E. (1995b). İlkokul Öğretmenliği Eğitiminde Standartlar, Uzmanlaşma ve Yeni Bir Model Önerisi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 207, 34-40.
• Erginer, E. ve Dursun F. (2005). Öğretim Elemanlarının Etkili Öğretim Becerilerinin Geliştirilmesine Yönelik Görüşleri. Eğitim ve Bilim, 30 (135), 11-22.
• Erişen Y. (2001). Öğretmen Yetiştirme Programlarına İlişkin Kalite Standartlarının Belirlenmesi ve Fakültelerin Standartlara Uygunluğunun Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Gökalp, M. (2003). Türk Eğitim Sisteminin Kalkınma Planları Doğrultusunda İhtiyaç Duyduğu İnsangücü Niteliklerinin Belirlenmesi ve Buna Uygun Öğretmen Yetiştirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
• Grossman, G. M., Sands, M. K. and Brittingham, B. (2010). Teacher Education Accreditation in Turkey: The Creation of a Culture of Quality. International Journal of Educational Development. 30, 102-109.
• Güllaç Turan, E. (2003). Eğitim Fakültelerinde Yeniden Yapılanma ve Öğretim Modelleri. Yayımlanmamış doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Karşiyev, A. (1995). Yükseköğretime Öğretim Elemanı Yetiştirme Konusunda Son On Yılda (1983-1993) Alınan Önlemler ve Gelişmeler. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kavak, Y. (1986). Eğitim Fakültelerindeki Öğretim Elemanlarının Yeterlikleri ve Eğitim İhtiyaçları. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kavak, Y., Aydın, A. ve Akbaba Altın, S. (2007). Öğretmen Yetiştirme ve Eğitim Fakülteleri. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.
• Kurtkan, A. (1970). Yüksek Öğretim Kurumlarına Öğretim Üyesi Yetiştirilmek Üzere Doktora İçin Yurt Dışına Burslu Olarak Gönderilen Öğrenciler Hakkında Araştırma. Ankara: DPT Yayınları.
• Lunenberg, M, Korthagen, F. and Swennen, A. (2007). The Teacher Educator as a Rol Model. Teaching and Teacher Education. 23, 586-601.
• MEB. (1982). Onuncu Milli Eğitim Şûrası Kararları. Ankara: Talim Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• MEB. (1989). Öğretmen Yetiştirme Danışma Kurulu Toplantısı Kararları, Ankara.
• MEB. (2008). Öğretmen Yeterlikleri. Ankara: Öğretmen Yetiştirme Genel Müdürlüğü.
• Murray, J. ve Male, T. (2005). Becoming a Teacher Educator: Evidence From Field. Teaching and Teacher Education. 21, 125-142.
• Nas, R. (1992). İlköğretime Öğretmen Yetiştirme. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 363-368.
• Oğuzkan, T. (1971). Yurt Dışında Çalışan Doktoralı Türkler: Türkiye’den Başka Ülkelere Yüksek Seviyede Eleman Göçü Üzerine Bir Araştırma. Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi.
• Önkol, L. (1999). Eğitim Fakültesi Yöneticilerinin Eğitim Fakültelerinin Yeniden Yapılanması Çerçevesinde Karşılaştıkları Sorunlar. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• ÖSYM. (2005). 2004-2005 Öğretim Yılı Yükseköğretim İstatistikleri El Kitabı. Ankara.
• Özoğlu, S. Ç. (1978). TÜBİTAK Yurt İçi ve Yurt Dışı Doktora Burs Programlarının Değerlendirilmesi: Doktora Burs Programlarının 1964-1975 Yılları Arasındaki Uygulamasına İlişkin Bir Araştırma. Ankara: TÜBİTAK Bilim Adamı Yetiştirme Grubu.
• Rieg, S. A. and Helterbran, V. R. (2005). Becoming a Teacher Educator. Education. 126, 47-54.
• Sarıkaya, E. E. (2003). Buca Eğitim Fakültesi’nde Görev Yapan Öğretim Üyelerinin Yeniden Yapılanma Süreci İçerisinde Öğretmen Yetiştirmeye İlişkin Görüşleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Senemoğlu, N. (1992). İngiltere’de İlköğretime Öğretmen Yetiştirme Ve Türkiye İle Karşılaştırılması- Türkiye’de Öğretmen Yetiştirmenin Geliştirilmesi İçin Bazı Öneriler. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 144-147.
• Tamer, A. (1995). Üniversitelerin Öğretim Elemanı Açısından Durumunun Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• TÜBA. (1997). Bilim Adamı Yetiştirme: Lisansüstü Eğitim. Ankara: TÜBA Bilimsel Toplantılar Serisi No:7.
• Uysal, Ş. (1973). Yurtdışında Yetişen İhtisas Gücü: 1416 Sayılı Kanunun Resmi Öğrencilerle İlgili Uygulamasına Ait Bir Araştırma. Ankara: TÜBİTAK Bilim Adamı Yetiştirme Grubu.
• Ünal, I. (2003). Hizmet Öncesi Ve Hizmet İçi Öğretmen Yetiştirme Paneli. Öğretmen yetiştirme ve istihdamı sempozyumu, Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
• Ünsal, H. (2001). Eğitim Ve Fen-Edebiyat Fakültelerinde Uygulanmakta Olan Yeni Öğretmen Yetiştirme Modelinin Fakülte Ve Bölüm Değişkenlerine Göre İncelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Varış, F. (1972). Türkiye’de Lisans-Üstü Eğitim: Pozitif Bilimlerin Temel Ve Uygulamalı Alanlarında, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. Varış, F. (1988). Eğitim Fakültelerinde Programlar ve Öğretim, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 21 (1-2), 223-230.
• Varış, F. (1988). Eğitimde Program Geliştirme, Teori ve Teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Williams, J. and Ritter, J. K. (2010). Constructing New Professional Identities Through SelfStudy: From Teacher To Teacher Educator. Professional Development in Education. 36 (1-2), 77–92.
• Yıldırım, İ. (2003). Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Eğitim Uzmanlıkları, Öğretmenin Yetiştirilmesi, Statüsü ve Sorunlar. Öğretmen yetiştirme ve istihdamı sempozyumu, Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
• Yılman, M. (1992). İlköğretim Okullarına Öğretmen Yetiştirme Sorunu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 263-267.
• YÖK. (1998). Eğitim Fakülteleri Öğretmen Yetiştirme Programlarının Yeniden Düzenlenmesi, Ankara.
• Zeichner, K. (2005). Becoming a Teacher Educator: A Personal Perspective. Teaching and Teacher Education. 21, 117-124.
• Zeichner, K. (2006). Reflections of a University-Based Teacher Educator on the Future of College- and University-Based Teacher Education. Journal of Teacher Education, 57(3), 326-340.