Okul Temelli Mesleki Gelişim Modeline Yönelik Koordinatör Görüşleri

Yıl 2010, Cilt: 10 Sayı: 2, 115 - 130, 15.03.2016

Selma Kaya Serkan Kartallıoğlu

Öz

Araştırmanın amacı; öğretmen yeterliklerine dayalı olarak geliştirilen Okul Temelli Mesleki Gelişim
(OTMG) Modeline yönelik pilot uygulamalarda görev alacak Ankara, Bolu, Hatay, İzmir, Kocaeli, ve Van
İlindeki Ortaöğretim kurumlarında görev yapan koordinatörlerin görüşlerini belirlemektir. Araştırmada nitel
araştırma yöntemi kullanılmış olup veriler yarı yapılandırılmış görüşme aracı ile okul koordinatörü (yönetici)
ve koordinatör öğretmenlerle (öğretmen) yapılan görüşmeler neticesinde toplanmıştır (n=66). Elde edilen
veriler betimsel analiz tekniği ile çözümlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlarda; genel olarak OTMG
Modelinin bireysel ve mesleki gelişime katkı sağladığı ve bilimsel temellerinin, kılavuzunun olması, ortak
hedefe yönlendirmesi, planlı ve sistematik olması gibi nedenlerden dolayı modelin yapısının güçlü olduğu
tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra evrak fazlalığı, zaman, maddi sıkıntı gibi konular hem modelin zayıf
yönlerinde hem de öğretmenlerin güçlük çekebileceği konularda ifade edilen ortak noktalardır. Ayrıca
çalışmada karşılaşılabilecek engellerden birisinin de OTMG modelinin benimsenmesi, içselleştirilmesi olduğu
dile getirilmiştir. Araştırmada, anlaşılabilirlik açısından en fazla kefe analizi, özdeğerlendirme formu ve
önceliklendirme matrisinin kolay; anahtar sorular, bireysel mesleki gelişim planının bazı bölümleri ve kodlar
bölümünün ise zor olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Okul Temelli Mesleki Gelişim, Öğretmenlerin, Mesleki Gelişimi

Okul Temelli Mesleki Gelişim Modeline Yönelik Koordinatör Görüşleri

Öz

The study aims to identify the views of coordinators who work at secondary schools in the Ankara,
Bolu, Hatay, İzmir, Kocaeli, and Van provinces and will participate in pilot implementations related to School
Based Professional Development Model based on teacher competencies. The study employs a qualitative
research method and data collection was completed through a semi-structured interview tool used for
interviews with the school coordinator (administrator) and the coordinating teachers (teacher) (n=66).
Collected data were analyzed with descriptive analysis technique. Results of the study show that in general the
model contributes to personal and professional development and that the structure of the model is strong since
it possesses scientific principles and a guide, it directs towards a common goal and it is planned and
systematic. However, the amount of preparational paperwork, lack of time, and financial resources were
mentioned as both weak points of the model and among issues teachers may find problematic. Additionally, it
was expressed that one of the barriers that the model may come across is the adoption and internalization of
the model. It was found in the study that SWOT analysis, self-evaluation form, and prioritizing matrix were
regarded as easy whereas key questions, some parts of the individual professional development plan and the
codes section were seen as difficult. 

Anahtar Kelimeler

School Based Professional Development, Professional, Development of Teachers

Kaynakça

• Borko, H. (2004). Professional Development and Teacher Learning: Mapping the Terrain. American Educational Research Association, Educational Researcher, 33 (8), 3-15. Kasım 2004, ABD.
• Büyüköztürk, Ş., E. K. Çakmak, Ö. E.Akgün, Ş. Karadeniz, F. Demirel. (2008). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları
• Can, N. (2004). Öğretmenlerin Geliştirilmesi ve Etkili Öğretmen Davranışları. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (1), 103-119.
• Corcoran, T. B. (1995). Transforming Professional Development for Teachers: A Guide for State Policymakers. National Governors’ Association. ABD.
• Çelikten M., Şanal M. ve Yeni Y. (2005). Öğretmenlik Mesleği ve Özellikleri. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 19 (2), 207-237.
• Diken, E. H., Balıbey, Ö., Karaçam, S., Demir, M., Akgül, P. and Yürük, N. (2008). In-Service Teachers’ Perception Regarding the Effectiveness of a School-Based Professional Development Program. Presented at the Sixteenth International Conference on Learning: Barcelona, Spain.
• Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim Öğretmenlerinin Hizmet içi Eğitime İlişkin Görüşleri. Sosyal Bilimler Dergisi, 19, 185-201. Gürşimşek, I. (1998). Öğretmen Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,14, 25-28
• Ingvarson L., Meiers M. ve Beavis A. (2005). Teaching and Learning and Leadership Professional Development for Teachers and School Leaders “Factors affecting the impact of professional development programs on teachers' knowledge, practice, student outcomes & efficacy”. Australian Council for Educational Research. This paper is posted at ACEReSearch. Education Policy Analysis Archives, 13 (10),1-28.
• Köksal, N. (2008). Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterliklerinin Öğretmen, Müdür ve Bakanlık Yetkilileri Tarafından Değerlendirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1 (23), 36-46.
• MEB (2002) Milli Eğitim Bakanlığı Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. Öğretmen Yeterlikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi. MEB Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. (2006). Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterlikleri. Ankara.
• (2007) Okul Temelli Mesleki Gelişim “Okul Yöneticisi ve Öğretmenler için Mesleki Gelişim Kılavuzu”. Ankara.
• (2007). Öğretmen Yetiştirme ve Eğitimi Genel Müdürlüğü. Öğretmen Eğitimine Yeni Bir Yaklaşım Okul Temelli Mesleki Gelişim Süreç Raporu. (otmg.meb.gov.tr)
• (2008). İlköğretim Okullarında Okul Temelli Mesleki Gelişim ve Bireysel Gelişim Programının Verimliliğinin Belirlenmesi Pilot Uygulamalar Raporu. (otmg.meb.gov.tr) otmg.meb.gov.tr.
• Renyi, J. (1996). Teacher Take Charge of Their Learning. Transforming Professional Development for Students Success. National Foundation fort he Improvement of Education, ABD. (http://eric.ed.gov/PDFS/ED401251.pdf. İndirilme Tarihi: Ekim, 2010)
• Saban, A. (2000). Hizmetiçi Eğitimde Yeni Yaklaşımlar. Milli Eğitim Dergisi, 145.
• Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen Yeterlikleri ve Mesleki Gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 58.
• (2009).Yeterlikler, Standartlar ve Bilişim Teknolojilerindeki Gelişmeler Işığında Öğretmenlerin Sürekli Mesleki Eğitimi. Türkiye’nin Öğretmen Yetiştirme Çıkmazı Ulusal Sempozyumu. Eğitimde Yansımalar IX: Türkiye'nin Öğretmen Yetiştirme Çıkmazı Ulusal Sempozyumu, ss. 204-217. Başkent
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi ve Tekışık Eğitim Araştırma Geliştirme Vakfı. Ankara: Başkent Üniversitesi Bağlıca Kampüsü,.
• Sztajn P., Alexsaht-Snider M., White D. Y., Hackenberg A. (2004). School-Based Communıty Of Teachers And Outcomes For Students. Proceedings of the 28th Conference of the International Group for the Psychology of Mathematics Education, 4, 273-280.
• Taymaz, H. (1997). Hizmet içi Eğitim “Kavramlar, İlkeler, Yöntemler”. Ankara: TAKAV Tapu ve Kadastro Vakfı Matbaası.
• Tonbul, Y. (2006) İlköğretim Okullarındaki “Mesleki Çalışma” Uygulamalarının Etkililiği İle İlgili Görüşler, (www.tebd.gazi.edu.tr/arsiv/2006-cilt4/sayi1/13-30.pdf.).
• Yates, S. M. (2007). Teachers’ Perceptions Of Their Professional Learning. Activities. International Education Journal, 8(2), 213-221. ISSN 1443-1475 © 2007 Shannon Research Press.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi.