3-6 Yaş Çocuklarda Müzik ve Dans Eğitiminin Motivasyonel, Fiziksel ve Psikolojik Gelişim Açısından İncelenmesi

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 1, 13 - 32, 25.06.2018

Ş. Güliz Kolburan

Öz

Dans ve müzik eski zamanlardan beri insanları etkilemiş; şifa, terapi,

hipnoz olarak kullanılmış ve birçok hastalığa dans ve müzik çeşitleriyle

tedavi aranmıştır. Bu çalışmada 3-6 yaş çocuklarda dans eğitiminin

motivasyon, fiziksel ve psikolojik etkilerinin araştırılması hedeflenmiş,

bu doğrultuda çocukların motivasyon, fiziksel ve psikolojik gelişiminin

değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Araştırmaya 40 erkek, 47 kız olmak üzere toplam 87 öğrenci katılmıştır.

27 sorudan oluşan kontrol listesi hazırlanarak, ilk 4 maddesi sadece Birinci

Dönem sonunda, diğer 23 maddesi ise hem birinci dönem sonunda (ilk

dersten dört ay sonra) hem de ikinci dönem sonunda (ilk dersten yedi ay

sonra) olmak üzere iki kez uygulanmıştır. Soruların dördünün yanıtları veli

gözlemi yardımıyla, diğerleri ise araştırmacının gözlemiyle toplanmıştır.

Araştırmada elde edilen bulgulara göre; 3-6 yaş arası çocuklarda dans

terapi yöntemlerinin yaş gruplarına göre uyarlanarak işlendiği dans

dersleri, çocukların toplam motivasyon, fiziksel ve psikolojik gelişimlerini

olumlu yönde etkilemektedir. Çocukların toplam motivasyon, fiziksel ve

psikolojik gelişimleri, cinsiyete göre farklılık göstermemekte (p>0,05)

ancak erkek çocuklar kız çocuklara göre ders öncesi girişte sohbete

anlamlı düzeyde daha fazla katılmaktadırlar (p<0,05). Çocukların toplam

motivasyon, fiziksel ve psikolojik gelişimleri, yaş gruplarına göre ise

farklılık göstermektedir (p<0,05).

Anahtar Kelimeler

Okul öncesi eğitim, dans, müzik, psikolojik gelişim

Kaynakça

• Abrams B. (2012). A relationship-based theory of music therapy: Understanding processes and goals as being-together-musically. In Bruscia K. (Ed.), Readings on music therapy theory (58–76). Gilsum, NH: Barcelona Publishers. Akbaba, S. (2006). Eğitimde Motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, (13): 343–361. Alley, J. M. (1979). Music in the IEP: Therapy/Education. Journal of Music Therapy, 16(3): 111–127. Bentley, J. (2003). İnsanlan Motive Etme (Çev. Onur Yıldırım). İstanbul: Hayat Yayınevi. Buck, M. (2010). Two - Factor Theory of Learning: Application to Maladaptive Behavior. School and Health, 21: 333-338. Chodorow, J. (1991). Dance Therapy and Depth Psychology: The Moving Imagination. London: Routledge. Çatay, Z. (2013). Beden ve Ben Arasında Dokunan Ağ: Dans/Hareket Terapisi. İstanbul Bilgi Üniversitesi, 1-15. Çoban, A. (2005). Müzikterapi: Ruh Sağlığı Için Müzikle Tedavi. İstanbul: Timaş Yayınları. Doksat, M.K. & Doksat, N.G. (2013). Sigmund Freud’un Vak’alarının Gerçek Yüzü. New/Yeni Symposium Journal, 51(3): 158–165. Erol, M. (2004). Çocuk gelişiminde müziğin önemi. Erken Çocukluk Eğitiminde Sanat Sempozyumu (02-03 Aralık 2004), ss.301-307. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları. Güler, E. (2005). Liselerde Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Kültür Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Güney, S. S. (2013, 25 Mart). Dans ve Hareket Terapisi. http://www. sanatpsikoterapileridernegi.org/dans-ve-hareket-terapisi.html Moreno, J. (1988). Multicultural music therapy: The world music connection. Journal of music therapy, 25(1), 17–27. Piaget, J. (1932). The Moral Judgment of the Child. Routledge and Kegan Paul. Sudak, D. M. (2012). Klinik Uygulamada Psikoterapi: Klinisyenler İçin Bilişsel Davranışçıl Terapi. (Çev. Ed. Hakan Türkçapar). İstanbul: Güneş Tıp Kitabevi. Uluğ Ormanlıoğlu, M. (2013). Niçin Oyun? İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.