Examining the Relationship Between the Social Studies Lesson in Turkey and Decroly's Integrated Education System

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 1, 483 - 504, 05.01.2021

Erdoğan Kaya Hüseyin Bayram

https://doi.org/10.18039/ajesi.786992

Cited By: 3

Öz

The foundation of the Decroly system developed by Jean Ovide Decroly at the beginning of the 20th century was based on the notion that "school in life, life in school". This system focuses on the education of a child whose level of development is different from his or her peers living in the same environment. This study was aimed to examining the Decroly system in terms of socialization, child relativity and integration in education in consideration of their impact on the organization and teaching Social Studies, which is an interdisciplinary course taught in schools. No study investigating the relationship between Decroly system and Social Studies teaching was found in the literature review. Therefore, this study is expected to contribute to an understanding of the relationship of the Decroly System between Social Studies lesson. The relevant information was collected by reviewing the literature on the Decroly System and Social Studies teaching and was used in a systematic manner. In light of the findings of the study, it was determined that the Decroly system is an integrated education system that focuses on the principle of child relativity and the socialization process of children. In addition, the relationship between social studies course, which is an integrated education design product, has been investigated. Thus, the concept of integrated education has been the main point of movement for both the Decroly system and the social studies lesson. In addition to such educators as Herbart and Dewey, Decroly created an infrastructure in the design of the Social Studies lesson. Social studies is an integrated education lesson created by using social science disciplines such as history, geography and citizenship. On the other hand, it has been seen that this system has some weaknesses. With a view to these weaknesses, this study concludes that this system has some limitations and is not given sufficient importance because it has not been studied and developed properly.

Anahtar Kelimeler

Child relativity, Decroly System, integrated education, socialization, Social Studies lesson

Decroly’nin Toplu Öğretim Sistemi ile Türkiye’deki Sosyal Bilgiler Dersi Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Öz

20. yüzyılın başında Jean Ovide Decroly tarafından geliştirilen Decroly sisteminin temelini, “hayatın içinde okul, okulun içinde hayat” anlayışı oluşturur. Bu sistem, gelişim düzeyi aynı çevrede yaşayanlarınkinden farklı olan çocukların doğal yaşam ortamı içerisinde eğitim almalarına odaklanmaktadır. Decroly sisteminin bir toplu öğretim dersi olan Sosyal Bilgilerin yapılandırılmasında ve öğretilmesindeki etkileri gözetilerek gerçekleştirilen bu çalışma; söz konusu sistemin sosyalleşme, çocuğa görelik ilkesi ve öğretimde toplulaştırma açılarından incelenmesine yöneliktir. Çalışma konusuna ilişkin alanyazın incelenmiş ve Decroly sistemi ile Sosyal Bilgiler eğitimi arasındaki ilişkiyi tam anlamıyla araştıran herhangi bir çalışmaya rastlanmamıştır. Bu nedenle çalışmanın, Decroly sisteminin Sosyal Bilgiler dersi ile olan ilişkisinin anlaşılmasına katkı getirmesi beklenmektedir. Decroly sistemi ve Sosyal Bilgiler eğitimine ilişkin alanyazın taranarak ilgili bilgiler toplanmış, sistemli ve betimsel bir biçimde sunulmuştur. Tarama sırasında Decroly sisteminin, çocuğa görelik ilkesi ve çocukların sosyalleşme sürecini odağa alan bir toplu öğretim yaklaşımı olduğu belirlenmiştir. Bu doğrultuda bir toplu öğretim tasarım ürünü olan Sosyal Bilgiler dersi ile ilişkisi araştırılmıştır. Böylece toplu öğretim kavramı, hem Decroly sistemi hem de Sosyal Bilgiler dersi için temel hareket noktası olmuştur. Sosyal Bilgiler dersinin tasarımına Herbart ve Dewey gibi Decroly’nin pedagoji anlayışının da alt yapı oluşturduğu söylenebilir. Bilindiği gibi Sosyal Bilgiler de çeşitli sosyal bilimlerden yararlanılarak oluşturulmuş bir toplu öğretim dersidir. Öte yandan çalışma sırasında bu sistemin birtakım sınırlılıklarının olduğu ve bunların giderilmesi durumunda eğitim alanında işlevsel bir biçimde kullanılabileceği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Çocuğa görelik, Decroly Sistemi, sosyalleşme, Sosyal Bilgiler dersi, toplu öğretim

Kaynakça

• Akdağ, Ö. (2008). Cumhuriyetin ilk yıllarında eğitim alanında yabancı uzman istihdamı (1923-40). Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 45-77.
• Apple, M. W. (2004). Ideology and curriculum. (3. bs.). New York: Routledge Falmer.
• Ata, B. (2000). İsmayil Hakkı Baltacıoğlu ve tarih öğretimi. Türk Kültürü, 450, 590-602. http://www.acikarsiv.gazi.edu.tr/index.php?menu=2&secim=10&YayinBIK=64 adresinden 25.03.2017 tarihinde ulaşılmıştır.
• Aytuna, H. A. (1936). Toplu tedris ve kompleks sistem, yeni mektep sistemleri 2. Bilecik: Halkevi Basımevi.
• Aytuna, H. A. (1939). Decroly usulü, yeni mektep sistemleri 6. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Baker, D. P. (2011). The future of the schooled society: The transforming culture of education in postindustrial society. (Ed. Hallinan, M. T.). Frontiers in Sociology Of Education içinde (pp. 11-34). Stanford: Stanford university Press.
• Barr, R., Barth, J. L. ve Shermis, S. S. (2013). Sosyal bilgilerin doğası (Çev. Ed. C. Dönmez). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Binbaşıoğlu, C. (2003). Hayat bilgisi öğretimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Binbaşıoğlu, C. (2013). Etkinlik pedagojisi: yaşamsal, düşünsel ve üretici eğitim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Britannica Online, (2020). Ovide Decroly. https://www.britannica.com/biography/Ovide-Decroly adresinden 09.02.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Brofenbrenner, U. (2016). Ecology of socialization. (Ed. Berns, R. M.). Child, Family, School, Community: Socialization And Support içinde (pp. 37-48). (10. bs.). Stanford: Cengage Learning.
• Çakıroğlu, D. E. (2017). Hayatın içinde okul okulun içinde hayat: Decroly Sistemi. (Ed. Acar, E. A.). Erken Çocukluk Eğitimi-Büyük Düşünceler/Fikirler, Modeller ve Yaklaşımlar içinde. (ss. 79-91). (2. bs.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Decroly, O. (1912). Psychologie du dessin. L’École Nationale, 5(18), 546.
• Decroly, O. (1929). Tedrisatta toplulaştırma işi. (Çev. K. Nami). İstanbul: Devlet Matbaası.
• Decroly, O. ve Boon, G. (1921). Vers l'école rénovée. Paris: Librairie Fernand Nathan.
• Decroly, O. ve Buyse, R. (1928). La pratique des tests mentaux. (5. bs.). Paris: Librarie Felix Alcan.
• Decroly, O. ve Degand, J. (1910). La mesure de l'intelligence chez des enfants normeaux d'après les tests de MM. Binet et simon. Archive de Psychologie. 9, 82-108.
• Decroly, O. ve Michelet, A. (1978). Initiation à l'activité intellectuelle et motrice par les jeux éducatifs. (Dijital bs.). Paris: Editions Delachaux et Niestlé. https://excerpts.numilog.com/books/9791036911842.pdf adresinden 07.03.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Decroly, O. ve Monchamp, E. (2002). El juego educativo: Iniciación a la actividad ıntelectual y motriz. (4. bs.). Madrid: Ediciones Morata.
• Demirci, A. (2004). Yeni adam gazetesi’nde eğitim anlayışı (1934-1960 yılları arası).(Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Demirel, Ö. (2015). Öğretme sanatı. (22. bs.). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Dewey, J. (1916). Democracy and education: An ıntroduction to the philosophy of education. NewYork: The Free Press.
• Dubreucq, F. (1993). Jean-Ovide Decroly. Prospects, 23(1-2), 249-275. https://doi.org/10.1007/bf02195039 adresinden 07.03.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Egemen, B. Z. (1965). Terbiye ilminin problemleri ve terbiye felsefesi. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
• Ertürk, S. (2016). Eğitimde program geliştirme. (6. bs.). Ankara: Edge Akademi Yayınları.
• Ferriere, A. (1932a). Decroly’nin ermitage mektebi. (Çev. M. B. Tevfik). İstanbul: Sinan Matbaası.
• Ferriere, A. (1932b). Üç büyük terbiyeci. (Çev. M. Işıksal). İstanbul: Kanaat Kütüphanesi.
• Fuat, A. (1932). Toplu tedris, nazariyyat ve tatbikatı. (2. bs.). Ankara: Ankara Muallimler Birliği Neşriyatı.
• Glesne, C. (2016). Becoming qualitative researchers: An introduction. New Jersey: Pearson Publishing.
• Gönenç, S. ve Açıkalın, M., (2017). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Sosyal Bilgiler Öğretiminde Karşılaştıkları Sorunlar ve Bunlara Getirdikleri Çözüm Önerileri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(1), 26-41.
• Günden, S. (1978). Özel öğretim metodu ve uygulama. Eğitim Enstitüleri Sosyal Bilgiler Bölümü, Ankara: Yaykur.
• Hesapçıoğlu, M. (1994). Öğretim ilke ve yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kaya, E. (2018). Hayat bilgisi, sosyal bilgiler ve fen bilgisi derslerinin temeli: Toplu öğretim sistemi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Kaya, E. ve Öner, G. (2017). 100. yaşındaki sosyal bilgiler dersini sosyalleşme ve toplu öğretim ekseninde yeniden düşünmek. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 1-25.
• Kaya, K. (1939). Toplu tedris hareketleri. Yabancı memleketlerde terbiye ve tedris denemeleri 2. İstanbul: Tan Matbaası.
• Kılıçoğlu, G. (2012). Sosyal bilgiler tanımı, dünyada ve ülkemizde gelişimi ve önemi. (Ed. M. Safran). Sosyal Bilgiler Öğretimi içinde. (ss. 4-14). (2. bs.). Ankara: Pegem Akademi.
• Maccoby, E. E. (2007). Historical and methodological perspectives on socialization. (Ed. Grusec, J. E. ve Hastings, P. D.). Handbook of Socialization: Theory and Research içinde (pp. 13-37). New York: Guilford Publications.
• Medici, A. (1972). Yeni eğitim. (N. Önol, çev.). İstanbul: Varlık Yayınları.
• National Curriculum Standards for Social Studies: Introduction. NCSS. (2020). National curriculum standards for social studies: Introduction. https://www.socialstudies.org/standards/national-curriculum-standards-social-studies-introduction adresinden 09.09.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Öztürk, C. (2015). Sosyal Bilgiler: Toplumsal yaşama disiplinlerarası bir bakış. (Ed. Öztürk, C.). Sosyal Bilgiler Öğretimi Demokratik Vatandaşlık Eğitimi içinde (ss. 2-30). (4. bs.) Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Öztürk, C. ve Deveci H. (2016). Farklı ülkelerin Sosyal Bilgiler öğretim programlarının değerlendirilmesi. (Ed. Öztürk, C.). Farklı Ülkelerin Sosyal Bilgiler Öğretim Programları içinde. (ss. 1-40). Ankara: Pegem Akademi.
• Öztürk, C., Dilek, D. (2004). Hayat bilgisi ve sosyal bilgiler öğretimi programları. (Ed. Öztürk, C. ve Dilek, D.) Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi içinde. (ss. 47-81). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Savage, T. V. ve Amstrong, D. G. (1996). Effective teaching in elementary social studies. (3. bs.). New Jersey: Prentice-Hall, Inc.
• Sever, S. (2003). Çocuk ve edebiyat. Ankara: Kök yayıncılık.
• Van Gorp, A. (2005). Tussen mythe en wetenschap: Ovide Decroly (1871-1932). Leuven: Acco.
• Van Gorp, A. (2006). Ovide Decroly, a hero of education. (Ed. Smeyers, P. ve Depaepe, M.). Educational Research: Why ‘What Works’ Doesn't Work içinde (ss. 37-50). Dordrecht: Springer.
• Wagnon, S. (2008). Ovide Decroly, un programme d'une (école dans la vie) aux accents leplaysiens? Le Télémaque, 33(1), 129-138.
• Wagnon, S. (2013). Ovide Decroly, un pédagogue d’éducation nouvelle. Brussels: Peter Lang Publishing.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, K. (2010). Sosyal Bilgiler Eğitimindeki Sorunlar ve Çözüm Önerileri: Öğretim Elemanlarının Görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(4), 839-867.