DİJİTAL RETORİK: SOSYAL PAYLAŞIM AĞLARINDAN İCRA EDİLEN SİYASAL İLETİŞİM FAALİYETLERİNE İLİŞKİN BİR İNCELEME
Öz
Instagram; kısa video ve fotoğraf paylaşma imkânı sunan algoritması ve genç seçmenler nezdinde popüler oluşu nedeniyle siyasal aktörler tarafından yürütülen seçim kampanyalarında tercih edilen siyasal iletişim mecraları arasında yer almaktadır. Çalışmada geleneksel kitle iletişim araçları yanı sıra her geçen gün daha fazla kullanıcının çevrimiçi olduğu dijital kitle iletişim araçları ile sosyal paylaşım ağlarının siyasal iletişim maksadıyla kullanılması nedeniyle ortaya çıkan yeni iletişim pratiğini seçili örnekler aracılığıyla analiz edilmektedir. Bu maksatla 31 Mart 2019 tarihinde gerçekleştirilen yerel seçimlere giren her iki ittifak grubuna mensup on ilçe belediye başkan adayının kişisel Instagram hesaplarına odaklanılmaktadır. İncelenmek üzere amaçlı örneklem yöntemiyle belirlenen İstanbul il seçim çevresinden toplam on ilçe belediye başkan adayına ait kişisel Instagram hesabı siyasal iletişim etkinlikleri kapsamında incelenmektedir. Seçili hesaplar üzerinden yürütülen siyasal iletişim etkinlikleri, söz ve imgeler üzerinden kurgulanan birer siyasal iletişim pratiği olarak incelenmekte ve kampanya boyunca yapılan paylaşımlardan elde edilen nicel veriler tablolar halinde düzenlenerek, nitel analize tabi tutulmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Etik Beyan
YOKTUR
Destekleyen Kurum
YOKTUR
Proje Numarası
YOKTUR
Teşekkür
YOKTUR
Kaynakça
- Aristoteles. (2013). Retorik (Çev. M. Doğan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Arkonaç, S. & Paker, O. (2012). Söylem analizi ile yaklaşım, Ankara: Nobel Yayınları.
- Aziz, A. (2003). Siyasal İletişim, Ankara: Nobel Yayınları.
- Boyd, D. M. (2008). American teen sociality in networked publics, Berkeley: UC Press.
- Balle, F. & Eymery, G. (1991). Yeni medyalar (Çev. S. Şakiroğlu). İstanbul: İletişim Yayınları.
- Castells, M. (2008). Enformasyon çağı: ekonomi toplum ve kültür (Çev. E. Kılıç). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Duncum, P. (2002). Visual culture art education: Why, what and how. International Journal of Art and Design Education, 11(21), 14-23.
- Erdoğan, İ. (1997). İletişim egemenlik mücadeleye giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
- Kahn, C. H. (1994). Aeschines on socratic eros. New York: Cornell University Press.
- Lilleker, D. (2006). Key Concepts in political communication. London: Sage Publications
- Losh, E. (2009). Virtualpolitik. Cambridge: MIT Press.
- Nimmo, D. & Swanson, D. (1990). The field of political communication; beyond the voter persuasion paradigm, New Directions in Political Communication, Newbury Park: Sage Publications.
- Oskay, Ü. (2015). İletişimin ABC’si. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
- Standing, L., Conezio, J. & Haber N. (2013). Perception and memory for pictures: single-trial learning of 2500 visual stimuli. Psychon Sci, 1(9), 73–74.
- Mowen J. (1990). Consumer behavior. Basingstoke: Macmillan.
- Neuman, W. (2016). Toplumsal araştırma yöntemleri (Çev. S. Özge). Ankara: Yayın Odası.
- Pentassuglio, F. (2020). Paideutikos eros: aspasia as an alter Socrates. Revista Archai, (30).
- Schiappa, E. (2010). Rhêtorikê. London: Routledge.
- Trenz, H. (2014). Digital media and the return of the representative public sphere. The Public Journal of the European Institute for Communication and Culture, 16(1), 33-46.
- Uztuğ, F. (2004). Yönetici siyasal iletişim, İstanbul: MediaCat Yayınları.
- Van Dijk, J. (2016). Ağ toplumu (Çev. Ö. Sakin). İstanbul: Kafka Yayınları.
- Vickers, B. (1989). In defence of rhetoric. Oxford: Clarendon Press.
Öz
Instagram; It is among the preferred political communication channels in election campaigns carried out by political actors due to its algorithm that allows short videos and photos to be shared and its popularity among young voters. In the study, the new communication practice that has emerged due to the use of digital mass media, where more and more users are online, and social sharing networks for political communication purposes, as well as traditional mass media, is analyzed through selected examples. For this purpose, the focus is on the personal Instagram accounts of ten district mayoral candidates belonging to both alliance groups who participated in the local elections held on March 31, 2019. The personal Instagram accounts of a total of ten district mayor candidates from the Istanbul provincial election district, determined by the purposeful sampling method, are examined within the scope of political communication activities. Political communication activities carried out through selected accounts are examined as political communication practices based on text and images, and the quantitative data obtained from the posts made throughout the campaign are arranged in tables and subjected to qualitative analysis.
Anahtar Kelimeler
Instagram Political Communication Political Actor Voter Election
Proje Numarası
YOKTUR
Kaynakça
- Aristoteles. (2013). Retorik (Çev. M. Doğan). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Arkonaç, S. & Paker, O. (2012). Söylem analizi ile yaklaşım, Ankara: Nobel Yayınları.
- Aziz, A. (2003). Siyasal İletişim, Ankara: Nobel Yayınları.
- Boyd, D. M. (2008). American teen sociality in networked publics, Berkeley: UC Press.
- Balle, F. & Eymery, G. (1991). Yeni medyalar (Çev. S. Şakiroğlu). İstanbul: İletişim Yayınları.
- Castells, M. (2008). Enformasyon çağı: ekonomi toplum ve kültür (Çev. E. Kılıç). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Duncum, P. (2002). Visual culture art education: Why, what and how. International Journal of Art and Design Education, 11(21), 14-23.
- Erdoğan, İ. (1997). İletişim egemenlik mücadeleye giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
- Kahn, C. H. (1994). Aeschines on socratic eros. New York: Cornell University Press.
- Lilleker, D. (2006). Key Concepts in political communication. London: Sage Publications
- Losh, E. (2009). Virtualpolitik. Cambridge: MIT Press.
- Nimmo, D. & Swanson, D. (1990). The field of political communication; beyond the voter persuasion paradigm, New Directions in Political Communication, Newbury Park: Sage Publications.
- Oskay, Ü. (2015). İletişimin ABC’si. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
- Standing, L., Conezio, J. & Haber N. (2013). Perception and memory for pictures: single-trial learning of 2500 visual stimuli. Psychon Sci, 1(9), 73–74.
- Mowen J. (1990). Consumer behavior. Basingstoke: Macmillan.
- Neuman, W. (2016). Toplumsal araştırma yöntemleri (Çev. S. Özge). Ankara: Yayın Odası.
- Pentassuglio, F. (2020). Paideutikos eros: aspasia as an alter Socrates. Revista Archai, (30).
- Schiappa, E. (2010). Rhêtorikê. London: Routledge.
- Trenz, H. (2014). Digital media and the return of the representative public sphere. The Public Journal of the European Institute for Communication and Culture, 16(1), 33-46.
- Uztuğ, F. (2004). Yönetici siyasal iletişim, İstanbul: MediaCat Yayınları.
- Van Dijk, J. (2016). Ağ toplumu (Çev. Ö. Sakin). İstanbul: Kafka Yayınları.
- Vickers, B. (1989). In defence of rhetoric. Oxford: Clarendon Press.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Radyo-Televizyon, İletişim ve Medya Çalışmaları (Diğer), Çevre ve Kültür |
| Bölüm | Tüm Sayı |
| Yazarlar | |
| Proje Numarası | YOKTUR |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Ağustos 2024 |
| Gönderilme Tarihi | 7 Kasım 2023 |
| Kabul Tarihi | 21 Ağustos 2024 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 11 Sayı: 25 |
Kaynak Göster
MAKALE DEĞERLENDİRME SÜRECİ
Yazar tarafından gönderilen bir makale, gönderim tarihinden itibaren 10 gün içinde dergi sekreteri tarafından makalenin, telif sözleşmesinin ve benzerlik raporunun (Turnitin programı) eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden incelenir. İstenilen bu dosyalar eksiksiz ve düzgün bir şekilde gönderilmiş ise makale; ikinci aşamada derginin yayın çizgisine uygun olup olmadığı yönünden değerlendirilir. Bu süreçte makale yayın çizgisine uygun değilse yazara iade edilir. Makale yayın çizgisine uygun ise şablona uygun bir şekilde gönderilip gönderilmediği yönünden değerlendirilir. Şayet makale şablona uyarlanıp gönderilmemiş ise değerlendirme sürecine alınmaz. Bu süreçte yazarın derginin belirlediği şartlara uygun bir şekilde sisteme makale yüklemesi beklenir. Makale şablona uygun bir şekilde hazırlanıp gönderilmiş ise son aşamada makale derginin yayın ilkeleri, yazım kuralları, öz, abstract, extented abstract, kaynakça gösterimi vb. yönlerden incelenir. Bu ayrıntılarda makalede bir sorun varsa yazarın bu hususları tamamlaması istenir ve verilen süre içerisinde eksiksiz bir şekilde yeniden makaleyi göndermesi istenir.
Tüm bu aşamaları geçen makale, editör tarafından bilimsel yeterliliğinin denetlenmesi amacıyla ikinci 7 günlük süre içerisinde çalışmaya uygun iki hakeme değerlendirmeleri için gönderilir. Hakemlerin değerlendirme süreleri 15 gündür. Bu süre zarfında hakemlik görevini tamamlamayan bir hakem olursa ilgili hakeme değerlendirmeyi tamamlaması için 7 günlük ek süre verilebilir. Bu süre zarfında hakem görevini yerine getirmezse yerine yeni bir hakem ataması yapılır. En az iki hakemden gelen raporlar olumlu ise makale yayın aşamasına alınır. Hakem raporlarından birisi olumlu diğeri olumsuz ise makale üçüncü bir hakeme gönderilir. Üçüncü hakem raporu da olumsuz ise makale ret edilir. Üçüncü hakemin değerlendirmesi olumlu ise makaleyle ilgili hakem raporları dergi alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından incelenir. Makalenin yayınlanmasıyla ilgili nihai karar alan editörlerinden oluşan Editörler Kurulu tarafından verilir. Hakem raporlarının yetersiz ve tatmin etmekten uzak olması veya İngilizce editör tarafından abstract ve extented abstract’ın yetersiz görülmesi hallerinde de yine makaleyle ilgili son karar Editörler Kurulu tarafından verilir. Tüm bu aşamalardan geçen bir makale en yakın sayıya yayınlanmak üzere eklenir. İlgili sayıda yer kalmaması halinde makalenin yayımı bir sonraki sayıya kaydırılır. Bu durumda ve tüm değerlendirme sürecinde yazar isterse makalesini geri çekme hakkına sahiptir. Ancak bu durumu dergiye bildirmesi gerekir. Makale gönderim tarihinden makalenin yayına kabul tarihine kadar tüm bu işlemler için ortalama 3 aylık bir süre öngörülmektedir.