Between Old and New (!): The State, Education and Youth

Yıl 2015, Cilt: 10 Sayı: 1, 291 - 311, 24.04.2015

Fatih Ertugay

https://doi.org/10.17550/aid.08714

Cited By: 1

Öz

Education is seen as a means and method of common sense of belonging and integrating with were born into society by new generations (children and young people). Quite long history of education undergoes a change of manner, content and function with modernization; it is attributed a different meaning by modern states and it is mobilized by setting targets that prioritizing the states. The Republican Turkey is tried to be built in a shape of modern nation state as well, education cannot be safe from such a setting and mobilizing. Education is seen with quite well content as a leading domain via target of new regime and its new citizens. Together with this, the relationship between effectiveness and achievement of education is a quite debated subject. This subject and situation are debated during all republic period which took and have been taking form in new paradigm and understanding changes, is just as important as the previous debate. This study aims to research changes in situations of young people in Turkey as outputs of education in the context of old-new dichotomy. In this research on of the center concepts is equalization of good citizen-good person

Anahtar Kelimeler

Education, State, Ideology, Citizen, Old, New

Eski ve Yeni (!) Arasında Devlet, Eğitim ve Gençlik

Öz

Yeni kuşakların (çocuklar ve gençler) ortak bir aidiyet hissi sağlamaları veiçine doğdukları toplumla bütünleşebilmelerinde eğitim, bir yöntem ve vasıtaolarak görülmüştür. Bir hayli uzun bir tarihi olan eğitim, modernleşmeylebirlikte biçim, içerik ve işlev farklılaşmasına uğramış; modern devletler elindefarklı anlamlar yüklenip, devleti önceleyen hedefler tahsis edilerek seferberedilmiştir. Modern ulus devlet biçiminde inşa edilmeye çalışılan CumhuriyetTürkiyesi’nde de, eğitim böylesi bir tahsis ve seferber edilmeden azadekalamamıştır. Eğitim, yeni rejimin yeni yurttaşını yetiştirmek hedefiyle, birhayli yüklü bir muhtevayla başat bir etkinlik alanı olarak görülmüştür.Eğitimin başat bir faaliyet alanı olarak görülmesiyle onun etkinliği ve başarısıarasındaki ilişki ise oldukça tartışmalı bir konudur. Tüm cumhuriyetdönemi boyunca da tartışmalı olan bu konu ve durumun, belirli bir paradigmave anlayış değişiminin yaşandığı yeni dönemde aldığı ve alacağı biçimise, en az bir önceki tartışma kadar önemlidir. Çalışma eski-yeni dikatomisibağlamında, söz konusu eğitim sürecinin çıktıları olarak Türkiye’deki gençlerindurumlarındaki değişimi incelemeyi amaçlamaktadır. Bu incelemedemerkezi kavramlardan biri de iyi yurttaş-iyi insan eşitlemesi olacaktır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Devlet, İdeoloji, Yurttaş, Eski, Yeni

Kaynakça

• Anderson, C. A. (1968). Education and society. David L. Sills (Eds.), International encyclopedia of the social sciences, vol. 7. USA: The MacMillan Company and Free Press.
• Anderson, M. (1996). Frontiers territory and state sormation in the modern world. Oxford: Polity Press.
• Aronowitz, S. ve Girouz, H. A. (1997). Postmodern education. Lon- don: University of Minnesota Press.
• Aydın, H. (2006). Eleştirel aklın ışığında postmodernizm, temel daya- nakları ve eğitim felsefesi. Eğitimde Politika Analizleri ve Stra- tejik Araştırmalar Dergisi, 1 (1), 1-35.
• Aydoğdu, H. (2009). Eğitimde ideolojik arayışlar: Tek tip insan ve den- ge sorunu. Halil Rahman Açar (Ed.), Uluslararası eğitim felse- fesi kongresi bildiriler kitapçığı (ss. 500-511). Ankara: Eğitim Bir-Sen Yayınları.
• Bilgin, V. (2002). 21. yüzyılda Türk modernleşmesinde paradigma değişimi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Özel Sayısı, 65-81.
• Cassirer, E. (1983). Devlet efsanesi. (Çev.: Necla Arat). İstanbul: Rem- zi Kitabevi.
• Creveld, M. V. (2004). The rise and decline of the state. Cambridge: Cambridge University Press
• Çetin, H. (2001). Devlet, ideoloji ve eğitim. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25 (2): 201-211.
• Çetin, H. (2007). Modernleşme krizi ideoloji ve ütopya arasında Tür- kiye. Ankara: Orion Yayınevi.
• Dawson, R. E., Prewitt K. ve Dawson K. S. (1977). Political socializa- tion. Boston and Toronto: Little, Brown and Company.
• Dikkaya, M. ve Özyakışır, D. (2006). Küreselleşme ve bilgi toplumu: Eğitimin küreselleşmesi ve neo-liberal politikaların etkileri. Uluslararası İlişkiler, 3 (9), 151-172.
• Evkuran, M. (2009). Değerler eğitimi ve eğitimde ideoloji sorunu. Ha- lil Rahman Açar (Ed.),
• Uluslararası eğitim felsefesi kongresi bildiriler kitapçığı (ss. 460-490). Ankara: Eğitim Bir-Sen Yayınları.
• Göka, E. (2006). İnsan kısım kısım: Toplumlar, zihniyetler, kimlikler. Ankara: Aşina Kitaplar.
• Greenstein, F. I. (1968). Political socialization. David L. Sills, (Eds.), International encyclopedia of the social sciences vol. 14. USA: The MacMillan Company and Free Press.
• Hanioğlu, Ş. (2001). Preparation for a revulation: The young Turks, 1902-1908. New York: Oxford University Press.
• Hecht, Y. ve Ram, E. (2010). Demokratik eğitimde diyalog–dünyada birey. Alternatif Eğitim E-Dergisi, 1 (1), 27-45.
• Heper, M. (1974). Bürokratik yönetim geleneği: Osmanlı İmparatorlu- ğu ve Türkiye. Ankara: Ongun Kardeşler Matbaası.
• Hill, D. (2003). Global neo-liberalism, the deformation of educa- tion and resistance. Journal for Critical Education Policy Studies, 1, (1): Sayfa Aralığı http://www.jceps.com/index. php?pageID=article&articleID=7, (Erişim Tarihi: 12.02.2015).
• Hill, D. (2005). Globalisation and its educational discontents: Neolibe- ralisation and its impacts on education workers’ rights, pay, and conditions. International Studies in the Sociology of Education, 15 (3), 257-288.
• Hogg, M. A. ve Abrams, D. (1998). Social identifications. New York: Routledge.
• Illıch, I. (1988). Şenlikli toplum. (Çev.: Ahmet Kot). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• İnal, K. (1999). Paternalist politikanın ideal Türk çocuğu. Ankara Üni- versitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 32 (1), 195-212.
• İnal, K. (2010). Eleştirel pedagoji: Eğitim(d)e modern özgürleştirici bir yaklaşım. Alternatif Eğitim E-Dergisi, 1 (1), 15-22.
• Kadıoğlu, A. (2008). Milliyetçilik-liberalizm ekseninde vatandaşlık ve bireysellik. Tanıl Bora (Ed.), Modern Türkiye’de siyasi düşünce cilt 4 milliyetçilik (3. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Kahraman, H. B. (2008). Türk siyasetinin yapısal analizi-I. İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Kaplan, İ. (2005). Türkiye’de milli eğitim ideolojisi ve siyasal toplum- sallaşma üzerine etkisi (4. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Katoğlu, M. (1989). Cumhuriyet Türkiyesi’nde eğitim, kültür ve sanat. Sina Akşin (Ed.), Türkiye tarihi 4, çağdaş Türkiye 1908-1980 (ss. 393-505). Ankara: Cem Yayınevi.
• Mardin, Ş. (2006). Tanzimat’tan sonra aşırı Batılılaşma. Ersin Kalaycı- oğlu ve Ali Yaşar Sarıbay (Ed.), Türk siyasal hayatının gelişimi (ss. 29-71). İstanbul: Beta Yayınları.
• Miller, R. (2010). Eğitim alternatifleri niçin var?. Alternatif Eğitim E-Dergisi, 1 (1), 24-27.
• Poggi, G. (2005). Modern devletin gelişimi sosyolojik bir yaklaşım. (Çev.: Şule Kut ve Binnaz Toprak, 3. Baskı). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Rusk, R. R. (1965). The doctrines of the great educators. Melbourne, London and Toronto: MacMillian.
• Schulze, H. (2005). Avrupa’da ulus ve devlet. (Çev.: Timuçin Binder). İstanbul: Literatür Yayınları.
• Smith, R ve Wexler, P. (2005). After postmodernism: Education, poli- tics and identity. Washington: The Falmer Press.
• Tezcan, M. (1996). Eğitim sosyolojisi (10. Baskı). Ankara: Feryal Mat- baası.
• Toynbee, A. J. ve Kenneth P. K. (1927). Turkey. New York: Charles Scribner’s and Sons.
• Üstel, F. (2009). Makbul vatandaşın peşinde. İstanbul: İletişim Yayın- ları.
• Wight, M. (1977). Systems of state, Leicester. Leicester: U. Press.
• Yanık, C. (2013). Etnisite, kimlik ve milliyetçilik kavramlarının sosyo- lojik analizi. Kaygı, 20, 225-237.