Fetal Learning Capacity: The Prenatal Foundations of Education

Yıl 2025, Cilt: 9 Sayı: 1, 70 - 87, 30.06.2025

İsmail Polat

Öz

The scientific evidence demonstrating that a fetus in the womb possesses learning potential highlights a significant aspect of human development. Studies and practices in this field have shown that each cell contains the fundamental elements of life and forms the developmental basis of an individual with cognitive, emotional, and perceptual capacities, an individual capable of learning, experiencing pain, and being receptive to education. In addition, based on the findings obtained through these studies and applications, it has been stated that a person's entire life is shaped to a great extent in the first five years after birth, including the development in the womb, and that this period is very important in child education. Moreover, it has been argued that the child can be better raised and developed in the desired field (religion, science, art, language, etc.) with the conscious care of the parents and the creation of the desired environmental conditions. The importance of this period in child education brings to the fore the foundations on which it is based. This study, which was prepared by analyzing the information obtained by conducting a literature review in academic sources and publications on the subject within its own limits, aims to reveal the foundations of prenatal education and, in this context, the importance of this education and how it can be supported with the right education strategies. The fact that studies specifically examining the prenatal period in the context of education in our country are quite limited makes this study original and important as it offers a practical contribution to the literature. The study, by providing both a theoretical framework and practical recommendations, concludes that education begins before birth.

Anahtar Kelimeler

Education , Prenatal education , Neurocognitive evidence , Behavioral evidence , Nature

Fetüsün Öğrenme Kapasitesi: Eğitimin Doğum Öncesi Temelleri

Öz

Anne rahmindeki bebeğin öğrenme potansiyeline sahip olduğunun bilimsel verilerle ortaya konması, insan gelişimi açısından dikkat çekici bir duruma işaret etmektedir. Bu alanda yapılan çalışmalar ve uygulamalar her bir hücrenin, yaşamın temel unsurlarını barındırdığını; bilişsel, duygusal ve algısal kapasitelere sahip, öğrenebilen, acı deneyimleyebilen ve eğitime açık bir bireyin gelişimsel temellerini oluşturduğunu göstermektedir. Ayrıca bu çalışma ve uygulamalarla elde edilen bulgulara dayanılarak insanın bütün hayatının, anne karnındaki gelişmesi temel olmak üzere, doğumdan sonraki ilk beş yılda büyük ölçüde şekillendiği ve çocuk eğitiminde bu dönemin çok önemli olduğu da belirtmiştir. Dahası anne babanın bilinçli özeniyle ve istendik çevre şartlarının oluşturulmasıyla çocuğun istenilen alanda daha iyi yetiştirilebileceği ve geliştirilebileceği de savunulmuştur. Çocuk eğitiminde bu dönemin önemi, onun bedensel ve ruhsal gelişiminde dayandığı temelleri gündeme getirmektedir. Bu makale, doğum öncesi dönemde anne rahminde gerçekleşmesi muhtemel olan bu eğitimin temellerini ele almaktadır. Kendine çizdiği sınırlar dahilinde konuyla ilgili akademik kaynaklarda ve yayınlarda literatür taraması yapılarak elde edilen bilgilerin analiz edilmesiyle hazırlanan bu çalışma, doğum öncesi eğitimin temellerini ve bu bağlamda bu eğitimin önemini ve doğru eğitim stratejileriyle nasıl desteklenebileceğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Ülkemizde eğitim bağlamında doğum öncesi dönemi spesifik olarak inceleyen çalışmaların oldukça sınırlı olması, bu çalışmayı özgün ve alan yazına pratik bir katkı sunmakla önemli kılmaktadır. Çalışma, teorik çerçevenin yanı sıra pratik öneriler sunarak, eğitimin doğum öncesi başladığı sonucuna ulaşmıştır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim , Doğum öncesi eğitim , Nörobilişsel kanıtlar , Davranışsal Kanılar , Fıtrat

Kaynakça

• Açıkalın, A. (2006). Kundaktan okula çocuklarımız. Pegem Yayınları.
• Akyiğit, H. (2022). Türkiye’de aile politikalarının temel sorunu: Eleştiri, teşhis ve öneri. A. Burak, M. Demirci & S. Ramazanov (Ed.), Dijital çağda aile içinde (ss.53-68). İstanbul Aile Vakfı Yayınları.
• Avcı, F. (2011). Anneliğe yolculuk. Tudav Yayın Grubu.
• Aydın, M. Z. (2007). Ailede çocuğun ahlak eğitimi. Nobel Yayın Dağıtım.
• Bayraklı, B. (2005). Eğitimin doğum öncesi boyutu. İ. Canan (Ed.). İslam’da Aile ve Çocuk Terbiyesi Sempozyumu (Tebliğ ve Müzakereler) I. İSAV Yayınları.
• Bayrakdar, M. (2004). İslam düşüncesi yazıları: Gazali ve çocuk eğitimi. (M. Vural, Çev.). Elis Yayınları.
• Bilgiseven, A. K. (1998). Ruh ve beden. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 6, 9-44.
• Can, D. (2012). Eğitim evde başlar. Hayat Yayın Gurubu.
• DeCasper, A. J. & Spence, M. J. (1986). Prenatal maternal speech influences newborns’ perception of speech sounds. Infant Behavior and Development, 9 (2), 133-150. https://doi.org/10.1016/0163-6383(86)90025-1
• Dikeçligil, F. B. (2012). Aileye dair kabullerin ezber bozumu. Muhafazakâr Düşünce Dergisi, 8 (31), 21-52.
• Dodurgalı, A. (2010). Ailede din eğitimi. Timaş Yayınları.
• Doğan, İ. (2007). Vatandaşlık, demokrasi ve insan hakları. Pegem Yayıncılık.
• Durkheim, E. (2014). Toplumsal iş bölümü. (Ö. Ozankaya, Çev.). Cem Yayınları.
• Efe, A. & Çelik, E. (2018). Çocukların suça sürüklenmelerinin önlenmesinde aile kurumu ve dinin önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23 (4), 1425-1432.
• Erdem, M. & Akman, Y. (2001). Gelişim ve öğrenme. Arkadaş Yayınevi.
• Esin, B. D. (2011). Minik dâhiler kılavuzu 0-12 ay bebek gelişimi ve eğitimi. Kaldırım Yayınları.
• Fazlurrahman. (1998). Ana konularıyla Kur’an. (A. Açıkgenç, Çev.). Ankara Okulu Yayınları.
• Fersahoğlu, Y. (1999). Kur’an’a göre insanın zaafları ve zayıf yönleri. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 6, 81-100.
• Greene, A., Pavini, J. & DiGeronimo, T. F. (2010). Sağlıklı bebek yetiştirme rehberi. (B. Kaptanoğlu, Çev.). Hayykitap.
• Gazzâlî, E. H. (1981). İhyâ’u ‘ulûmi’d-dîn. (A. Arslan, Çev.). Arslan Yayınları.
• Gazzâlî, E. H. (1979). Kimyayı saadet. (F. Meyan, Çev.). Bedir Yayınevi.
• Göknar, Ö. (2003). Bilinçli çocuk yetiştirme. Simge & Akdeniz Yayınları.
• Hepper, P. G. (1991). An examination of fetal learning before and after birth. The Irish Journal of Psychology, 12 (2), 95-107. https://doi.org/10.1080/03033910.1991.10557830.
• İbrahimoğlu, D. (2010). Evliliğin kitabı. Hayat Yayınları.
• Karabekiroğlu, K. (2013). Bebek daha doğmadan. Say Yayınları.
• Karaman H. vd. (2018). Kur’ân yolu meâli, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
• Keskin, S. P. (2011). Annelik akademisi hamileyim. Boyut Matbaacılık A.Ş.
• Korkmaz, E. (2012). Montessori metodu, özgür çocuklar için eğitim. Algı Yayın. Kuhl, P. K. (2004). Early language acquisition: Cracking the speech code. Nature Reviews Neuroscience, 5 (11), 831-843. https://doi.org/10.1038/nrn1533
• Kutup, S. (1991). Fizilal-İl Kur’an. (S. Uçan vd., Çev.). Dünya Yayıncılık.
• Leahy, R. L. (2007). Bilişsel terapi ve uygulamaları. (H. Hacak, M. Macit & F. Özpilavcı, Çev.). Litera Yayıncılık.
• Lecanuet, J. P. & Schaal, B. (1996). Fetal sensory competencies. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, 68 (1), 1-23. https://doi.org/10.1026/0301-2115(96)02509-2.
• Lipton, B. H. (2014). İnancın biyolojisi. (B. Ünlütabak, Çev.). Kuraldışı Yayınları.
• Marx, K. (2003). Kapital (kapitalist üretiminin eleştirel bir tahlili). (A. Bilgi, Çev.), Eriş Yayınları.
• Maslow, A. H. (1943). A Theory of human motivation. Psychological Review, 50, 370-396. https://doi.org/10.1037/h0054346
• Mennella, J. A., Jagnow, C. P. & Beauchamp, G. K. (2001). Prenatal and postnatal flavor learning by human infants. Pediatrics, 107 (6), E88-93. https://doi.org/10.1542/peds.107.6.e88
• Mevdudi, E. A. (1991). Tefhimul Kur’an, Kur’an’ın anlamı ve tefsiri. İnsan Yayınları.
• Moon, C., Lagercrantz, H. & Kuhl, P. K. (2013). Language experienced in utero affects vowel perception after birth: A study on newborns. Acta Paediatrica, 102 (2), 156-160. https://doi.org/10.1111/apa.12098.
• Morris, C. G. (2002) Psikolojiyi anlamak (Psikolojiye giriş). (Komisyon, Çev.). Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Ozankaya, Ö. (1979). Toplumbilime giriş. Ankara Üniversitesi S.B.F. Yayınları.
• Özbay, Y. & Aydoğan, D. (2013). Aile yılmazlığı: bir engele rağmen birlikte güçlenen aile. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 7 (30), 9-24.
• Özcan, Ş. (2009). Onlar birer çiçek, çocuk gelişimi ve eğitimi üzerine. Anı Yayıncılık.
• Özkan, Y. & Kılıç, E. (2013). Aile’nin psiko-sosyal destek ihtiyacını karşılamada yeni bir model önerisi: Aile sağlığı merkezlerinde aile psiko-sosyal destek birimi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 7 (30), 26-44.
• Özsoy, Ö. & Güler, İ. (1998). Konularına göre Kur’an (sistematik Kuran fihristi). Fecr Yayınevi.
• Partanen, E., Kujala T., Naatanan R. & Huotilainen M. (2013). Learning-induced neural plasticity of speech processing before birth Proceedings of the National Academy of Sciences, 110 (37) 15145-15150, https://doi.org/10.1073/pnas.1302159110
• Plomin, R. (1991). Genetics, environmental risks, and protective factors. Behavior Genetic Approaches in Behavioral Medicine, 217–235. https://doi.org/10.1007/978-1-4757-9377-2_12.
• Polat, İ. (2024). Doğum öncesi dini eğitimin imkânı. Kastamonu İnsan ve Toplum Dergisi-KİTOD, 2 (4), 411-438. https://doi.org/10.5281/zenodo.14234549, https://dergipark.org.tr/tr/pub/kitod
• Saygılı, S. (2013). Ruhen ve bedenen sağlıklı çocuk yetiştirmek. Hayat Yayın Gurubu.
• Solso, R. vd. (2007). Bilişsel psikoloji. (A. Ayçiçeği-Dinn, Çev.). Kitabevi Yayınları.
• Uzunay, M. Y. (2013). Çocuk eğitiminde anne baba tutumları. Eşik Yayınları.
• Uzun, S. A. (2009). Anne! babamı iyi seç. Hayat Yayınları.
• Tallack, P. (2007). Anne karnında, (A. Yavuz, Çev.). NTV Yayınları.
• Tarhan, N. (2010). Evlilik psikolojisi. Timaş Yayınları.
• Tunç, B. (1998). Anne kavramından hareketle eğitimde anne çocuk ilişkisi. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 5, 195-240.
• Van Den Bergh, B. R., Mulder, E. J., Mennes, M. & Glover, V. (2005). Antenatal maternal anxiety and stress and the neurobehavioural development of the fetus and child: Links and underlying mechanisms. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 29 (2), 237-258. https://doi.org/10.1016/j.neubiorev.2004.10.007.
• Varol, R. (2010). Çocuklarımıza neyi, ne zaman ve nasıl öğretelim?. Nüve Yayınları.
• Wechselberg, K. & Puny, U. (1989). Anne ve çocuk. (E. Kınalıbay, Çev.). Remzi Kitabevi.
• Weber, M. (1997). Protestan ahlakı ve kapitalizmin ruhu (Z. Gürata, Çev.). Ayraç Yayınevi.
• Wilbrant, E. Ç. (2009). Çocuk eğitimi sanatı. Sistem Yayıncılık.
• Wilson, E. O. (1998). Consilience: the unity of knowledge. Alfred A. Knopf
• Yılmaz, S. (2004). Seni duyuyorum anne, anne karnında çocuk eğitimi. Timaş Yayınları.
• Yöndem, Z. D. (2011). Kişilik dinamikleri ve stresle baş etme. Elif Yayınevi.