An Analysis On Curriculum Objectives Of The Prophet’s Life Course In Secondary School

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 2, 116 - 143, 27.12.2019

Fatih Çakmak

Öz

The main purpose of religion is to give direction to human
life. Religion or Islam tries to guide people to live humanly. Education also
gives direction to human life. Guides people. In this sense, the main purpose
of religion and education is human. To guide people and their lives. n order to
realize this aim, there are elements that guide people in religion. Prophecy,
Holy book,etc. There must be some elements for education to direct people.
Program, practitioner, resource etc. Religious education tries to guide the
individual's religious behavior. In order to achieve this aim, religious
education should be done within a plan and program. We call this religious
teaching. In our country, there are some courses for religious education and
training of individuals. One of the most important of these is the Religious
Culture and Moral Knowledge course. There are also some elective courses. One
of these courses is the elective life of the Prophet. The subject of this
course is the life of the Prophet Muhammad (saw), the last Prophet of Islam. It
also reveals the example of the Prophet and how Muslims should follow the
example of the prophet. This course is really very important course with this
mission. In order to realize the aim of this course, the objectives of this
course should be determined with high quality, and the program should be
implemented with high quality. This research analyzes the achievements of the
Prophet's Life course curriculum.

This analysis will
determine which areas the program objectives belong to and will try to make it
easier for practitioners to achieve them.

Anahtar Kelimeler

Religious education, Targets in religious education, Target analysis, Life of the Prophet course, Target analysis of the life of the Prophet course

Ortaokul Seçmeli Peygamberimizin Hayatı Dersi Öğretim Programı Hedefleri Üzerine Bir Analiz

Öz

Dinin temel amacı insanın hayatına yön vermektir. Din ya da
İslam dini insanın insanca yaşaması için ona rehberlik etmeye çalışır. Eğitim
de insanın hayatına yön verir. İnsana rehberlik eder. Bu anlamda dinin de
eğitimin de temel amacı insana ve yaşamına rehberlik etmektir. Bu amacın
gerçekleşebilmesi için dinde insana yol gösteren unsurlar vardır. Peygamberlik,
Kutsal Kitap gibi. Eğitimin insana yön verebilmesi için de bazı unsurlar olmalıdır.
Program, uygulayıcı (öğreten), kaynak vs. Din eğitimi bireyin dini
davranışlarına yön vermeye çalışır. Din eğitiminin bu amacı
gerçekleştirebilmesi için bir plan ve program dâhilinde yapılması gerekir. Buna
da din öğretimi diyoruz. Ülkemizde bireylerin din eğitimi ve öğretimlerinin
yapılabilmesi için bazı dersler vardır. Bunların başında zorunlu Din Kültürü ve
Ahlak Bilgisi dersi gelir. Bunun yanında seçmeli bazı dersler de vardır. İşte
bu derslerden birisi de seçmeli Peygamberimizin Hayatı dersidir. Bu ders
İslam’ın son Peygamberi olan Hz. Muhammed (SAV)’in hayatını konu edinmektedir.
Ayrıca Peygamberin örnekliğini ve Müslümanların peygamberi nasıl örnek almaları
gerektiğini ortaya koymaktadır. Bu ders bu görevi ile gerçekten çok önemli bir
derstir. Bu dersin amacının gerçekleşebilmesi için hedeflerinin kaliteli
belirlenmiş olması ve programın da kaliteli uygulanması gerekmektedir. İşte bu
araştırma Peygamberimizin Hayatı dersi öğretim programı kazanımlarını analiz
etmektedir. Bu analiz program hedeflerinin hangi alanlara ait olduğunu
belirleyecek ve uygulayıcıların hedefleri gerçekleştirebilmelerini
kolaylaştırmaya çalışacaktır. 

Anahtar Kelimeler

Din eğitimi, Din eğitiminde hedefler, Hedef analizi, Peygamberimizin hayatı dersi, Peygamberimizin hayatı dersihedeflerinin analizi

Kaynakça

• Arı, Asım. “Bilişsel Alan Sınıflamasında Yenilenmiş Bloom, SOLO, Fink, Dettmer Taksonomileri ve Uluslararası Alanda Tanınma Durumları”. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 6/2. 2013. 259-290.
• Arı, Asım Zehra & Gökler, Sümeyye. “İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi Kazanımları Ve Sbs Sorularının Yeni Bloom Tak-sonomisine Göre Değerlendirilmesi”. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Niğde, 2012.
• Anderson, Lorin W. & Krathwohl, David R. (Eds.). Taxonomy for learning, teaching and assessing: a revision of bloom's taxonomy of educational objectives. Needham Heights, MA: Allyn & Bacon, 2001.
• Anderson, Lorin vd. Öğrenme Öğretim ve Değerlendirme ile İlgili bir Sınıflama (A Taxonomy for Learning, Teaching, and Asses-sing). (Çev: Durmuş Ali Özçelik). Ankara: PegemA yayınları, 2010.
• Bazarkulov, Seyfullah. Değer Öğretimi ve Dinden Öğrenme. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2008. Bekdemir, Mehmet. & Selim, Yavuz. “Revize Edilmiş Bloom Taksonomisi ve Cebir Öğrenme Alanı Örneğinde Uygulaması”. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi.10/2 2008. 185-196.
• Benjamin. S. Bloom vd. Taxonomy of Education Objectives: Handbook I, The Cognitive Domain. New York: David McKAY Company, INC. 1956.
• Beyreli, Latif. & Sönmez, Hülya. “Bloom Taksonomisi ve Yenilenmiş Bloom Taksonomisi ile İlgili Türkiye'de Yapılan Çalışmaların Odaklandığı Araştırma Konuları”. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5/2. June 2017. 213-229.
• Bilen, Mürüvvet. Plandan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Anı Yayınları, 1999.
• Bilgin, Beyza “Örgün Din Eğitiminde Yeni İhtiyaçlar ve Yönelişler”. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, İFAV Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı. İstanbul. 6. 1999. 187-201.
• Burak, Durmuş. “4. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Programı Kazanımlarının Bloom ve Revize Edilmiş Bloom Taksonomilerine Göre Değerlendirilmesi”, Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 21. 2017. 44-58.
• Bümen, Nilay T. “Program Geliştirmede Bir Dönüm Noktası: Yenilenmiş Bloom Taksonomisi”. Eğitim ve Bilim, 31/142, 2006. 3-14. Crowe, Alison vd. “Biology in Bloom: Implementing Bloom’s Taxonomy to Enhance Student Learning in Biology”. CBE Life Sciences Education, 7/4. Winter 2008. 368-381.
• Çapcıoğlu, Fatma. Din Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar Çerçevesinde İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Programlarının İncelenmesi. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2006.
• Demirel, Özcan, Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. 3. Baskı. Ankara: PegemA Yayıncılık, 2000.
• Demirel, Özcan. Öğretme Sanatı. 7. Baskı. Ankara: PegemA Yayınları, 2004.
• Demirel, Özcan. Öğretim İlke ve Yöntemleri Öğretme Sanatı. 19. Baskı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2012.
• Doğan, Hıfzı. Eğitimde Program Ve Öğretim Tasarımı. Ankara: Önder matbaacılık., 1997.
• Doğan, Pınar Usta. Din Öğretimi Modelleri ve Mezhepler Üstü Bir Program Tasarımının Nitelikleri. Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, 2015.
• Doğan, Yakup. & Burak, Durmuş. “4. Sınıf Fen Bilimleri Dersi Kazanımlarının Revize Edilmiş Bloom Taksonomisine Göre Değerlendirilmesi”. Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, 23. 2018. 34-56.
• Erginer, Ergin. Öğretimi Planlama Uygulama ve Değerlendirme. Ankara: Anı Yayıncılık, 2000.
• Ertürk, Selahattin. Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları, 1975.
• Fidan, Nurettin & Erden, Münire. Eğitime Giriş. Ankara: Alkım Yayınları, 1998.
• Good, Carter V. (ed.) Dictionary of Education, Second Edition. New York: Mc Graw Hill Book Company İnc,1959.
• Kablan, Zeynel vd. “İlköğretim Matematik 6-8 Öğretim Programında Hedeflenen Davranışların Bilişsel Süreçler Açısından İncelenmesi”. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD ). 2013: 14/1. 347-366.
• Krathwohl, David R. “A revision of Bloom's Taxonomy: An Overview”, Theory into Practice, 41/4, Autumn 2002. Parmaksızoğlu, İsmet. Türkiye’de Din Eğitimi. Ankara: MEB Basımevi, 1966.
• Selçuk, Mualla. Din Öğretiminde Yeni Açılımlar‛, Ülkemizde Laik Eğitim Sisteminde Sosyal Bilim Olarak Din Öğretimi Kurultayı. Malatya, 2005. Selçuk Mualla. & Tosun, Cemal. “Türkiye’de ve Almanya’da İslam Din Dersleri”. III. Din Şurası, Tebliğ ve Müzakereleri, ed. Mehmet Bulut, D, Ankara: İB Yayınları, 2005.
• Shepherd, John. “Fenomenolojik Bakış Açısı: Eleştirel Anlamda Sorgulayıcı Din Eğitimi”. Din Öğretiminde Yeni Yöntem Arayışları Uluslararası Sempozyum Bildiri ve Tartışmalar.
• Sönmez, Veysel. Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı. 9. Baskı. (Ankara: Anı Yayınları, 2001.
• Şeker, Hasan. “Bloom’un Taksonomisinden, Bilişsel süreç Boyutlarının Sınıflandırmasına Doğru Revize Edilen Taksonomi Üzerine”. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3/39. 2010. 1-9.
• Şişman Aytekin & Eskicumalı, Ahmet. Eğitimde Planlama ve Değerlendirme. İstanbul: Değişim Yayınları, 2003. T.C. MEB. Milli Eğitim Bakanlığı. Ortaokul-İmam Hatip Ortaokulu Peygamberimizin Hayatı Dersi Öğretim Programı. 2018.
• Tosun, Cemal. Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: PegemA Yayıncılık, 2001.
• Tosun, Cemal. “İki Binli Yıllarda Türkiye’de Din Öğretimi: Bugünden Geleceğe”, Din Öğretiminde Yeni Yöntem Arayışları. Anka-ra, MEB Yayınları, 2004.
• Tosun, Cemal. Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimine Genel Bir Bakış, Tartışılan Değerler Açısından Türkiye. Ankara: TDV Yayınları, 1996.
• Tosun, Cemal. “Din Eğitimi-Öğretimi ve Mezhep”. İslami Araştırmalar Dergisi/Journal of Islamic Research, 29/2. 2018. 257-267.
• Tutkun, Ömer Faruk. “Bloom’un Yenilenmiş Taksonomisi Üzerine Genel Bir Bakış”, Sakarya University Journal of Education, SAÜ Eğitim Bilimler Enstitüsü Yayınları, 2/1. 2012. 14-22.
• Tutkun, Ömer Faruk vd. “Bloom Orijinal Bilişsel Alan Sınıflaması İle Yenilenmiş Sınıflamanın Karşılaştırılması”. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi. 3/10. Mart 2015.
• Varış, Fatma. Eğitimde Program Geliştirme: Teori ve Teknikler. Ankara: Alkım Yayınları, 1994.
• Yılmaz, Hasan & Sünbül, Ali Murat. Eğitimde Planlama ve Değerlendirme. Konya: Mikro Yayıncılık, 2000.
• Zorluoğlu, S. Levent vd. “2013 Yılı Fen Bilimleri Öğretim Programı Kazanımlarının Yenilenmiş Bloom Taksonomisine Göre Analizi Ve Değerlendirilmesi.” Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 6/1. 2017. 1-15.
• Zorluoğlu, S. Levent vd. “Ortaöğretim Kimya Dersi Öğretim Programı Kazanımlarının Yapılandırılmış Bloom Taksonomisine Göre Analizi ve Değerlendirilmesi”. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED). 10/1.2016. 260-279.