Korkuyorum Anne ve Vavien Örnekleminde Aile Mitinin Sinemasal Görünümleri

Yıl 2018, , 11 - 34, 30.06.2018

Ahmet Oktan

https://doi.org/10.31123/akil.407403

Öz

Bireyin kendisine, nesnel dünyaya ve ideal bir yaşama ilişkin algısı büyük ölçüde

içine doğduğu kültürel ve ideolojik evrenin belirleyiciliğiyle şekillenmektedir. Bu inşa

sürecinde, toplumsal düzeneğin merkezi bir elemanı olan ailenin önemli bir katkısı söz

konusudur. Nitekim aile, bireysel algıda, salt bir kurumsal yapı olarak değil, mekansal

bağlamıyla, içinde yaşayan insanlarla, anılarla ve tüm bu evreni kuşatan bir “yuva”

tahayyülü ile birlikte var olmaktadır. Ailenin böylesi bir tasarımı, insani deneyimi her

yönüyle etkileyen kültürel ve ideolojik süreçlerin de aile mitine içkin olması anlamına

gelmektedir.

Bu çalışma, sanatsal yaratımların bir biçimde toplumsal tahayyüle ilişkin ipuçları veren

unsurlar olduğu yargısından hareketle, sinemasal eserlerde oluşturulan aile temsillerini

konu edinmektedir. Bu çerçevede Korkuyorum Anne ve Vavien filmleri çalışmanın

örneklemi olarak belirlenmiştir. Bu filmlerde yer verilen aile temsilleri toplumbilimsel

analiz yöntemiyle incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Türkiye Sineması, Aile İmgesi, Otorite, Ataerkillik

Kaynakça

• Referans 1- Abisel, Nilgün (2005a). “Türk Sinemasında Aile”, Türk Sineması Üzerine Yazılar, Phoenix Yay., Ankara, ss. 73-102.Referans 2- Abisel, Nilgün (2005b). “Yeşilçam Kadınlığın Temsilinde Şiddeti Nasıl Kullandı?” Türk Sineması Üzerine Yazılar, Phoenix Yayınevi, Ankara, ss. 295-334.Referans 3- Adorno, Theodor W. (2003). Otoritaryen Kişilik Üstüne: Niteliksel İdeoloji İncelemeleri, (Çev). M. Doğan Şahiner, Om Yayınevi, İstanbul.Referans 4- Akbulut, Hasan (2008). Kadına Melodram Yakışır: Türk Melodram Sinemasında Kadın İmgeleri, Bağlam Yayınları, İstanbul.Referans 5- Bachelard, Gaston (2008). Uzamın Poetikası, (Çev.) Alp Tümerketin, İthaki Yayınları, İstanbul.Referans 6- Charles, Nickie - Aull Davies, Charlotte And Haris, Chris (2008). Families In Transition: Social Chance, Family Formation And Kin Relationships, The Policy Press, Great Britain.Referans 7- Esen, Şükran (2000). 80’ler Türkiyesi’nde Sinema, Beta Yayıncılık, İstanbul.Referans 8- Kağıtçıbaşı, Çiğdem (1997). “İnduvidualism And Collectivism”, J. W. Berry, M. H. Segall & Ç. Kağıtçıbaşı (Edt.), Handbook Of Cross-Cultural Pychology, Boston: Allyn And Bacon, ss. 1-50Referans 9- Kağıtçıbaşı, çiğdem (2010). Benlik, aile ve insan gelişimi: kültürel psikoloji, koç üniversitesi yayınları, İstanbul.Referans 10- Kaplan, Neşe (2004). Aile Sineması Yılları 1960’lar, Es Yayınları, İstanbul.Referans 11- Lacan, Jacques (1993). “The Phallus And The Meteor”, The Psychoses: The Seminar Of Jacques Lacan, (Edit.) Jacques Allain – Miller, Book III 1955-56, (Translated With Notes By) Russel Grigg, Routledge, London, ss.310-323.Referans 12- Maktav, Hilmi (1998). 1980 Sonrasında Türkiye`de Yaşanan İdeolojik ve Kültürel Dönüşümlerin Türk Sinemasına Yansımaları, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Entstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.Referans 13- Özgüç, Agah (1998). Türk Filmleri Sözlüğü, Cilt:1, SESAM Yayınları, İstanbul.Referans 14- Sancar, Nuray (1993). “Kadın Filmleri ya da Meryem’den Aygül’e Bir Arpa Boyu Yol”, Evrensel Kültür, Sayı:21, Eylül 1993, ss. 30-33.Referans 15- Scognamillo, Giovanni (1998). “Türk Sinemasının Son On Yılı”, Varlık, Sayı: 1091, ss. 21-32.Referans 16- Sennett, Richard (1999). Gözün Vicdanı: Kentin Tasarımı ve Toplumsal Yaşam, (Çev.) Süha Sertabiboğlu-Can Kurultay, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.Referans 17- Sennett, Richard (2005). Otorite, (Çev.) Kamil Durand, Ayrıntı, İstanbul, İkinci Basım.Referans 18- Uluyağcı Canan (1993). Türk Sinemasında Erkek Söylemi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.