Türkiye’de Yurttaş- Devlet İletişimi Açısından E-Devlet Uygulamaları BİMER Örnek Olayı

Yıl 2015, , 96 - 113, 15.06.2015

Kenan Demirci

https://doi.org/10.31123/akil.436876

Cited By: 6

Öz

Devletin temel amaçlarından olan etkin bir yönetimin sağlanması, modern koşullarda giderek

karmaşık bir hal almıştır. Bu yeni ortamda politik elitler hem küresel kurum ve örgütlerden gelen

dönüşüm taleplerine karşılık vermek, hem de yurttaşların değişen demokratik isteklerini dikkate

alarak etkin yönetimi gerçekleştirmek durumundadır. Bu çerçevede yöneticiler başta yeni iletişim

teknolojileri olmak üzere pek çok yoldan yararlanmak mecburiyetindedir. Son yıllarda küresel

olarak yaygınlaşan ve yurttaş ile devlet arasındaki iletişimin önemli bir örneği olan e-devlet

uygulamaları da böyle bir çabanın sonucu olarak görülebilir. E-devlet uygulamalarının gelişimi

ile hesap verilebilirlik, şeffaflık, yurttaş katılımı gibi demokrasinin önemli ilkelerinin geliştirileceği

ve yurttaş-devlet ilişkilerinin daha demokratik bir zemine doğru kayacağı kabul edilmiştir. Ancak

e-devletin beklenen bu gelişmeyi sağlamasında, devlet ve toplumların demokrasiyle var olan

ilişkilerinin belirleyici olacağı da bir gerçektir. Böyle bir çerçevede, bu çalışmada, e-devlet

uygulamasının özgül bir örneği olan BİMER’e dair bir örnek olay incelemesi yoluyla, Türkiye’de

demokrasinin var olan görünümüne e-devlet uygulamalarının yaptığı katkıların incelenmesi

amaçlanmıştır. Böyle bir çalışmanın yapılmasındaki temel gereklilik ise e-devlet uygulamalarına

odaklanan çalışmaların, e-devlet ve demokrasi arasında sınırlı bir ilgi kurmaları olmuştur. Bu

sebeple çalışmada bir e-devlet uygulaması olan BİMER örnek olay olarak ele alınmış ve www.

bimer.gov.tr adresindeki görsel ve yazılı metin üzerinden nitel bir analiz gerçekleştirilmiştir. Netice

olarak, Türkiye’de var olan yurttaşların hakları ve demokrasiye dair dar bakışın, bu uygulamanın

hem gelişim hem de uygulamasında etkili olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

E-devlet, etkililik, katılım, Başbakanlık İletişim Merkezi (BİMER), Türkiye ve bilgi edinme hakkı

Kaynakça

• Akcagündüz, Emre (2013). “Türkiye’de E-devlet Sistemine Farklı Bir Bakış: e-Devlet ve Tasarruf İlişkisi”. Doğuş Üniversitesi Dergisi. 14(2) : 127-140
• Asrak Hasdemir, Tuğba (2011). “Bilgi, Yeni İletişim Teknolojileri ve Türkiye: Bir Olanağın Sınanması Bağlamında Bilgi Edinme Hakkı Uygulamaları ”. Kamu Yönetimi ve Teknoloji. Onur Ender Aslan, Burak Tangör, Nuran Savaşkan Akdoğan, Hande Mimaroğlu Özgen, Asu Altunoğlu (der.) içinde . Ankara: TODAİE.
• Asrak Hasdemir, Tuğba (2014). “Türkiye’de Kamusal İletişim ve Bilgi Edinme: 10 Yılın Ardından Panoramik Bir İnceleme”. Amme İdaresi Dergisi. 47 (3): 111-144.
• Aygül, Cenk (1998), “Neo Liberalizmin Başarısızlığı ve Yönetişim”. Toplum ve Bilim. 76 (1):231-256.
• Bennett, W. Lance- Manheim, Jarol B. (2004). “The Big Spin: Strategic Communication and the Transformation of Pluralistic Democracy”. Mediated Politics. W. Lance Bennett ve Robert M. Entman (der.) içinde . Cambridge: Cambridge University Press.
• Bobbio, Norberto (1987). The Future of Democracy: A Defence of The Rules of the Games. Great Britain: University of Minnesota Press.
• Çukurçayır, M. Akif ve Çelebi, Esra (2009). “Bilgi Toplumu ve E-Devletleşme Sürecinde Türkiye”. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi. 5 (9): 9-82.
• Çulha Zabcı, Filiz (2002). “Dünya Bankası’nın Küresel Pazar İçin Yeni Stratejisi: Yönetişim”. SBF Dergisi. 57 (3): 153-179.
• Dalton, Russeel J.- Wattenberg, Martin P. (2000). “Unthinkable Democracy: Political Change in Advanced Industrial Deomcracies”, Parties Without Partisans. Russell J. Dalton, Martin P. Wattenberg (der.) içinde. New York: Oxford University Press.
• Dalton, Russell J.. (2011). “Left-Right Orientations, Context and Voting Choices”. Citizens, Context and Choice. Russell J. Dalton ve Christopher J. Anderson (der) içinde. Oxford: Oxford University Press.
• Demirci, Kenan (2014). Türkiye’de 2000 Sonrası Genel Seçim Kampanyalarında Demokrasi Söylemi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: AÜ. SBE.
• Dubiel, Helmut (1998). Yeni Muhafazakarlık Nedir?. Çev. Erol Özbek. İstanbul: İletişim.
• Evans, Donna ve Yen, C. David (2007). “E-Government: Evolving Relationship of citizens and Government, Domestic, and International Development”. Government Information Quarterly. 23 (1): 207-235.
• Gupta, M. P. ve Jana, Debonish (2003). “E-Government Evoluation: A Framework and Case Study”. Government Information Quarterly. 20 (1):365-387.
• Kalaycıoğlu, Ersin (2007), “Türkiye’de Politik Rejimin Evrimi ve Yasama Sistemi”, Türkiye’de Politik Değişim ve Modernleşme . Ersin Kalaycıoğlu ve Ali Yaşar Sarıbay (der.) içinde. İstanbul: Alfa.
• Kalfa, Ceren ve Ataay, Faruk (2008). “Yönetişim: Devlet- Toplum İlişkilerinde Yeni Bir Aşama”. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 17 (3): 229-240
• Karp, Jeffreyy A.- Banducci, Susan A. (2011). “The Influence of Party and Electoral Systems on Campaign Engagement”. Citizens, Context and Choice. Russell J. Dalton ve Christopher J. Anderson (der.). Oxford: Oxford University Press.
• Kittilson, Miki Caul- Anderson, Christopher J. (2011). “Electoral Supply and Voter Turnout”, Citizens, Context and Choice. Russell J. Dalton ve Christopher J. Anderson (der.) içinde. Oxford: Oxford University Press.
• Mazzoleni, Gianpietro ve Schulz, Winfried (1999). “Mediatization of Politics: A Challenge For Democracy?”. Political Communication. 16 (3): 247-261.
• Mcnair, Brain (2004). An Introduction to Political Communication. London: Routledge.
• Moon, M. Jae (2002), “The Evolution of E-Government Among Municipalities: Rhetoric or Reality?”, Public Administration Review. 62 (4): 424-433.
• Naralan, Abdullah (2009). “Türkiye’de E Hazırlık ve E-Devletleşme”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi. 23 (1): 1-17
• Norris, Pippa (2001). Digital Divide: Civic Engagement, Information Poverty and the Internet Worldwide. UK: Cambridge University Press.
• Öniş, Ziya ve Şenses, Fikret (2009). “Küresel Dinamikler, Ülkeiçi Koalisyonlar ve Reaktif Devlet: Türkiye’nin Savaş Sonrası Kalkınmasında Önemli Politika Dönüşümleri”. Neoliberal Küreselleşme ve Kalkınma Seçme Yazılar. Fikret Şenses (der.) içinde . İstanbul: İletişim.
• Punch, Keith (2011). Sosyal Araştırmalara Giriş Nicel ve nitel Yaklaşımlar. Çev. Dursun Bayrak, H. Bader Arslan, Zeynep Akyüz Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Parla, Taha (1995). Türkiye’nin Siyasal Rejimi 1980-1989. İstabul: İletişim.
• Robbins, Mark D., Simonsen, Bill ve Feldman, Barry (2008). “Citizens and Resource Allocation: Impoving Decision Making with Interactive Web-Based Citizen Participation”, Public Administration Review. May/June: 564-575.
• Sabuncu, Yavuz ve Şeker, Murat (1996). “Seçimler”. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi Cilt 14. içinde. İstanbul: İletişim.
• Sakallıoğlu, Ümit Cizre (1996). “1983-1994: Siyasal Parti Topografyası”. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, Cilt:15 içinde. İstanbul: İletişim.
• Songür, Neşe (2011). “Kamu Yönetiminde Değişim ve Stratejik Planlama”. Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Kamu Politikaları. Filiz Kartal (der.) içinde . Ankara: TODAİE.
• Şengül, Ramazan (2014), “Avrupa Konseyi Belgelere Erişim Özgürlüğü Sözleşmesi Karşısında Türkiye’de Bilgi Edinme Hakkı” Amme İdaresi Dergisi. 47 (3):91-110.
• Talbert, Caroline J.- Karen Massberger (2006). “The Effects of E-Government on Trust and Confidence in Government”. Public Administration Review. May/June: 354-369
• Turkun, Ceren (2007), “Devletin Kısayolu”. Yayımlanmamış bildiri. Ankara: XII. Türkiye İnternet Konferansı 8-10 Kasım.
• Warkentin, Merrill-Gefen, David- Pavlou, Paul A.- Rose, Gregory M. (2002). “Encouraging Citizen Adoption of E-Government By Building Trust”. Electronic Markets. 12 (3):157-162.
• Welch, Eric ve Wong, Wilson (2004). “Does E-Government Promote Accountability? A Comparative Analysis of Website Openness and Government Accountabilitiy”. Governnance: An International Journal of Policy, Administration and Institutions. 17 (2): 275-297.
• West, Darrell M. (2004). “E- Government and the Transformation of Service Delivery and citizen Attitudes”. Public Administration Review. 64 (1): 15-27.
• Yılmaz, A. (2007), “AB’ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü Üzerine Notlar”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 17 (1): 215-240.
• www.bilgitoplumu.gov.tr
• www.bimer.gov.tr
• www.turkiye.gov.tr